Stamboom Kim de Wildt » Wilhelmus Suijkerbuijk (1896-1964)

Persoonlijke gegevens Wilhelmus Suijkerbuijk 

• Hij is geboren op 14 december 1896 in Oudenbosch, Nederland.
• Hij is overleden op 26 september 1964 in Roosendaal, Nederland, hij was toen 67 jaar oud.
• Een kind van Marijn Suijkerbuijk en Adriana de Jong

Gezin van Wilhelmus Suijkerbuijk

(1) Hij is getrouwd met Anna Cornelia Bouwens.

Zij zijn getrouwd op 16 augustus 1924, hij was toen 27 jaar oud.

Kind(eren):

1. (Niet openbaar)
2. Lucia Josina Adriana Suijkerbuijk  1929-1994 
3. (Niet openbaar)
4. (Niet openbaar)
5. (Niet openbaar)

(2) Hij is getrouwd met Maria Wagenmakers.

Zij zijn getrouwd op 7 mei 1923, hij was toen 26 jaar oud.

Notities over Wilhelmus Suijkerbuijk

Wilhelmus.Suijkerbuijk, die geboren was in Hoeven in een klein huisje aan de Koedijk, was een van de 12 kinderen uit een groot gezin. Hij was de derde zoon, maar na hem kwamen er nog maar zes broertjes en drie zussen bij. De meeste broers van hem begonnen hun loopbaan bij de boer, omdat ze aan de rand van de polder geboren waren. Hij zal ook wel eens bij mijn Moeder thuis zijn geweest, om wat te spelen met mijn oompjes, want bij mijn opa waren er ook maar 16 kinderen in alle leeftijden en zij woonden maar enkele honderden meters van elkaar vandaan. Mijn Moeder heeft mij, nadat ik verkering kreeg met mijn tegenwoordige vrouw, heel wat over die familie verteld. Willem kreeg verkering met een Oudgastelse schone en trouwde met haar. Hierover is maar zeer weinig bekend, omdat de kinderen uit zijn 2e huwelijk daarvan geen gegevens aan mij hebben verstrekt en er ook nooit over gesproken werd. Ik zal mettertijd in de streekarchieven nog eens neuzen, en proberen een tipje van de sluier op te lichten en zal dan niet nalaten hierover meer te vertellen. Wel heb ik van kinderen van Toontje Wagemakers, die een broer was van zijn eerste vrouw, vernomen dat zij na negen maanden huwelijk een kind van hem verwachtte. Zij en ook het kindje overleefden de bevalling niet en overleden in het kraambed. Mogelijk, dat Willem daardoor zo,n moeielijk mens is geworden. Cornelia Bouwens, die dus eigenlijk zijn tweede vrouw was en de moeder van zijn kinderen, door de neven en nichten tante Kee genoemd, was echt een heel goed en lief mens. Ik heb hun beiden wel gekend, maar alleen maar oppervlakkig. Ik ben er wel eens met mijn toekomstige vrouw aan huis geweest, maar nooit verder dan in hun winkeltje in Kruisland om er wat boodschappen te doen. Ook ben ik eigenlijk nooit of zelden in contakt geweest met die neven en nichtjes. Willem heb ik meermalen ontmoet bij mijn schoonouders aan huis. Hij probeerde altijd wel wel wat aan zijn schoonzus Marie te verkopen(aan te smeren), ook al had zij geen geld hier voor. Weigeren durfde zij niet goed, want dan liep hij vloekend en tierend de deur uit. Hij probeerde altijd zo,n beetje zijn broer Jan op te stoken tegen zijn vrouw.
Het ergste was dan, dat Jan zijn broer dikwijls geloofde. Thuis was hij voor zijn vrouw en kinderen ook vast geen lievertje. Maar de kinderen trokken toch steeds de partij van hun moeder. Zij gaf stiekem haar kinderen achter haar rug alles wat van Willem zeker niet mocht. Hij was de gierigheid zelve. Je kunt je karakter niet veranderen en hij probeerde dat zeker niet. Tante Kee Bouwens, zo mijn vrouw haar altijd noemde, bracht hem wat meer geluk, dan zijn eerste vrouw. Hij woonde met haar tot +/-1930 in het dorpje Oudgastel, waar de dochters Rietje en Luus geboren zijn. Of hij in oudgastel al een winkel had, is mij niet bekend. Hij was verkoper op de baan, zo genoemd, en verkocht allerlei goederen bij zijn klanten aan huis. Hij verhuisde naar Kruisland, dat wat korter naar Steenbergen was gelegen, waar Kee geboren was. Daar in Kruisland hadden zij een winkeltje, ik dacht dat het in de Molenstraat was. Zijn vrouw Kee deed de winkel en het huishouden, dat inmiddels was uitgebreid met twee zonen en nog een dochter, die zo ik zie op de zelfde dag jarig is dan ik, op 13 Juni. Alleen is zij zo,n 7 jaar jonger dan mijn persoontje. In die winkel werd zowat van alles verkocht. Willem deed de buitendienst, de baan, waar hij in hoofdzaak kleding en textiel aan de man probeerde te brengen. Zo probeerden zij samen de kost te verdienen voor hun gezin. Zij hadden vijf kinderen, wat toch al een heel gezin was. Onder de oorlog heeft hij heel wat in het ZWART kunnen verhandelen, wat hem zeker geen windeieren heeft opgeleverd. Voor de oorlog kwam hij met de transportfiets, met een mand op het stuur en tassen van achter. Een paard en wagen heeft hij voor zover ik weet nooit gehad, zoals zijn broer Toon, die op de Beek woonde en ook in textiel handelde. Na de oorlog reed hij in een kleine stationwagen of bestelbusje. Zo kan ik mij hem het best herinneren. In 1953, op het zilveren huwelijksfeest van mijn schoonouders was hij ook aanwezig. Daar kon hij gratis eten en vooral drinken, want van die kleintjes kreeg hij n ooit genoeg, vooral als het voor niets gaat. Tate Kee, die van darmkanker was geopereerd en daardoor noodgedwongen ook nog stomapatient werd, heeft heel wat met hem te stellen gehad. Zij is ook niet zo heel oud geworden. Zij overleed op 59 jarige leeftijd. Hij Willem probeerde nog wat van het leven te genieten. Hij zocht en vond zelfs nog een derde vrouw. Zij was afkomstig uit Limburg. De plaats weet ik niet meer. Ik dacht zo uit de buurt van Weert. Zij was een weduwe met een nog thuis wonende dochter van 19 jaar. Willem beloofde haar GOUDENBERGEN. Van die goudenbergen kwam natuurlijk niets terecht. Het tegendeel zelfs.
Wanneer de dochter bv een eierkoek of beschuit belegde met wat veel boter en ook nog goed wat hagelslag daarop, viel hij daarover behoorlijk uit. Wat minder boter en wat suiker i p v die dure hagelslag was ook wel goed genoeg. Het was gewoon maar geldverkwisten. Daar bleef hij dan de gehele dag over nazeuren. Dit was maar een van de vele manieren waarop hij zijn zuinigheid en gierigheid tentoon spreidde. Het is natuurlijk geen wonder, dat er iets stond te gebeuren. Op een dag kwam hij thuis en de vogel was gevlogen. De dochter was al eerder vertrokken. Met de weduwe was hij toch getrouwd. Niet alleen dat, maar zij had heel wat van de spulletjes, huisraad, meegenomen. Daar zat hij dan weer alleen. Hij is haar dikwijls gaan vragen om terug te komen. Misschien wel op zijn blote knieen gesmeekt. Zij was niet over te halen. Hij is meermalen bij haar geweest, want zij waren toch met elkaar getrouwd. Toch kwam zij nooit meer naar Kruisland terug. De rest van zijn leven, dacht ik dat hij bij een van zijn dochters in Roosendaal doorbracht. Na een kort ziekbed overleed hij uiteindelijk in het franciscus ziekenhuis te Roosendaal op 67 jarige leeftijd, 9 jaar na zijn vrouw Cornelia. Hij is in Breda gecremeerd.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Wilhelmus Suijkerbuijk?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Wilhelmus Suijkerbuijk

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen