Stamboom Heijting (heiting,heitink,heytinck,heyting,heytink) » Alfred de grote van Wessex (± 848-899)

Persoonlijke gegevens Alfred de grote van Wessex 

• Hij is geboren rond 848 in wantage.
• Hij is overleden op 26 oktober 899 in winchester.
• De biologische ouders zijn Ethelwulf van Engeland en Osburh van Wight (arigh)
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 19 december 2019.

Gezin van Alfred de grote van Wessex

Hij is getrouwd met Ealswith van de Gaini.

Zij zijn getrouwd rond 868 te winchester.

Kind(eren):

1. Eadmund van  
2. Ealfreda  
3. Aethelfigu  ????-± 896
4. Aethelflead der Mercianen  ± 869-± 912 
5. Edward (de oudere) van Wessex  ± 876-924 
6. Aelfhryth van Wessex  ± 877-± 929 
7. Aethelweard  ± 880-± 920

Notities over Alfred de grote van Wessex

Alfred de Grote (Oudengels: Ælfrēd,Ælfrǣd;Wantage (Oxfordshire),
Geboren 848/849 – overleden Winchester, 26 oktober 899.
Hij was een zoon van Ethelwulf en Osburga (Zie Angelsaksische Koningen nr. 13).
Hij was koning van Wessex van 871 tot 899. Alfred staat bekend voor zijn verdediging van de Angelsaksische koninkrijken van Zuid-Engeland tegen de Denen. Zo werd hij de enige Engelse vorst die nog steeds het epitheton “de Grote”wordt toegekend. Alfred was de eerste koning van Wessex die zichzelf de“koning van de Angelsaksen” noemde. Details van zijn leven worden beschreven in een werk van de 10e-eeuwse Welshe geleerde en bisschop Asser. Alfred was een geleerde man die onderwijs aanmoedigde en die het rechtss ysteem en de militairestructuur van zijn koninkrijk verbeterde. Hij wordt beschouwd als een heilige door sommige katholieken, maar werd nooit officieel heilig verklaard. De Anglicaanse Gemeenschap vereert hem als een christelijke held, met een feestdag op 26 oktober, en hij kan vaak gevonden worden in gebrandschilderd glas in parochiekerken van de Anglicaanse Kerk.
Alfred werd geboren in een tijd dat Engeland was verdeeld in meerdere Angelsaksische koninkrijken, terwijl de Denen in grote delen van het oosten en midden van Engeland (de ‘Danelaw‘) de macht hadden, en de Noren ook nog aanwezig waren in het noordwesten van het land.
Als jongste zoon was Alfred voorbestemd om geestelijke te worden. Vermoedelijk heeft hij daarom een goede opleiding gehad die zijn bijzondere belangstelling voor geloof en literatuur stimuleerde. In 854 reisde Alfred met zijn vader Ethelwulf naar Rome en bezocht met hem op de terugweg het hof van de Franse koning Karel de Kale. Bij terugkomst weigerden zijn oudere broers, die als regent hadden opgetreden tijdens de afwezigheid van hun vader, om de macht af te staan en Ethelwulf werd in 856 afgezet als koning.
Tijdens de korte regeringen van zijn twee oudste broers, Æthelbald van Wessex en Æthelberht van Wessex, werd Alfred niet genoemd. Zijn openbare leven begon pas toen zijn derde broer, Æthelred van Wessex, in 866 de troon van het Koninkrijk Wessex besteeg. Het is gedurende deze periode dat bisschop Asser hem met de unieke titel “secundarius” aanduidt, een positie die verwant kan zijn aan die van de Keltische tanist, een erkende opvolger die nauw verbonden is aan de regerende monarch. Het is mogelijk dat deze regeling door de vader van Alfred, of door de Witan werd gesanctioneerd om te waken tegen het gevaar van een omstreden opvolging mocht Æthelred in de strijd vallen. De regeling om een opvolger als koninklijk prins en militair bevelhebber te kronen is ook bekend onder andere Germaanse stammen, zoals de Zweden en Franken, stammen aan wie de Angelsaksen nauw waren verwant.
In 868 vochten de broers een tevergeefse strijd om de Denen uit aangrenzende Koninkrijk Mercia te weren. Daarna bleef Wessex vervolgens bijna twee jaar lang van aanvallen gespaard, dit omdat Alfred de Vikingen een schatting betaalde om het koninkrijk Wessex met rust te laten. De Denen concentreerden zich in deze periode op de verovering van het koninkrijk East Anglia, een doel dat zij in 870 wisten te verwezenlijken. Met de komst van het Grote zomerleger onder leiding van de Deense koning Bagsecg was het echter met de relatieve rust in Mercia en Wessex gedaan. Bacsegc voegde zich met zijn troepen bij het Grote heidense leger dat in 865 onder leiding van Ivar de BeenderlozeenHalfdan Ragnarsson aan de Engelse oostkust was geland. Vanaf 31 december 870 begon een half jaar van heftige strijd met de Denen. Voor het koninkrijk Wessex was het nu er op of er onder.

Na de campagne van 871 begreep Alfred dat zijn militaire situatie niet kansrijk was en sloot in ruil voor een groot geldbedrag een vrede voor 5 jaar. Na het verstrijken van deze periode vallen de Denen prompt weer aan en trekken om het Engelse leger heen, naar Dorset. In 877 stelden de Denen onderhandelingen voor maar veroverden ondertussen wel Exeter. Alfred belegerde ze daar en een Deense vloot werd door een storm overvallen. De Denen moesten zich daarna terugtrekken naar Mercia. In januari 878 veroverden de Denen Chippenham, een residentie van Alfred die met een kleine groep strijders ternauwernood wist te ontsnappen. Alfred vestigde zich na Pasen op Athelney, een droog gebied tussen grote kustmoerassen, en bestreed de Denen daarvandaan met een strijdmacht die hij vormde uit lokale milities. In deze periode speelt de populaire legende dat Alfred incognito onderdak krijgt van boeren en op het brood moet letten dat de boerin aan het bakken is. Alfred laat in gedachten verzonken het brood verbranden en krijgt vervolgens vreselijk op zijn kop van de boerin. Ook zou Alfred, vermomd als minstreel, het kamp van de Denen zijn binnengegaan om zo hun plannen te weten te komen. Een Deense expeditie werd bij Cannington vernietigend verslagen door de lokale Saksische milities. De rest van het Deense leger werd door Alfred verslagen bij Edington(Somerset). De Denen die hebben kunnen vluchten werden door de honger gedwongen om uit de bossen tevoorschijn te komen en zich over te geven. Alfred sloot met de Denen het verdrag van Wedmore, waarbij zij de Danelaw (het gebied in het noorden en oosten van Engeland, inclusiefLonden) behouden. De Deense aanvoerders lieten zich dopen.

In 884 viel een Deense vloot (uit Denemarken) aan in Kent. De Engelse Denen sloten zich bij hen aan. Alfred ging in de tegenaanval en veroverde in 885 Londen. Er werd een nieuw vredesverdrag gesloten, waarbij Alfred Kent en Londen behield. Ook werden uitgebreide afspraken gemaakt om het vreedzaam naast elkaar leven van Denen en Angelsaksen te waarborgen, zoals: regelingen voor weergeld bij moord, verbod om elkaars bevolking te dwingen om dienst te nemen in het leger, afspraken over rechtszaken, verbod om vee of slaven te kopen zonder dat betrouwbare getuigen borg stonden voor de herkomst daarvan, en het recht om over en weer contact te hebben en handel te drijven.

In 893 vielen twee vloten uit Denemarken met strijders en kolonisten (met vrouwen en kinderen) opnieuw Kent aan. In 894-895 werd een van deze legers verslagen door Alfreds zoon Edward. Alfred zelf trok naar Exeter dat door de Engelse Denen werd belegerd, en ontzette de stad. Het tweede Deense leger trok langs de Thameslandinwaarts maar werd bij de grens met Wales verslagen door een leger onder leiding van lokale Saksische edelen. De Denen trokken zich uiteindelijk terug in Chester. Een jaar later dwongen voedseltekorten de Denen om zich terug te trekken naar Essex. Daarna trokken de Denen met hun schepen de Lea (een zijrivier van de Thames) op en bouwden een fort, 30 km ten noorden van Londen. Aanvallen op het nieuwe Deense fort mislukten maar Alfred wist wel de rivier te blokkeren zodat de Denen opgesloten waren met hun schepen. Uiteindelijk trokken de Denen zich terug. In 897 had Alfred de controle over bijna geheel Engeland. De Denen hadden alleen nog de macht in East Anglia en de kuststreken rond York.
Gedurende zijn regering waren de Welshe aanvoerders zijn bondgenoten tegen de Denen. Alfred zou ook goede contacten met Ierland hebben gehad.
Alfreds succes tegen de Denen is vooral te danken aan zijn organisatievermogen. Zo creëerde hij een staand leger door een soort roterende dienstplicht in te voeren, waarbij dus altijd een deel van de weerbare bevolking onder de wapenen was. Dit was een hele verbetering ten opzichte van de oude situatie waarbij het leger pas werd geformeerd als er een concrete dreiging of zelfs aanval was, en waarbij het ook gebruikelijk was om versterkingen niet te bemannen. Het systeem had wel kinderziekten zoals bleek toen in 893 het leger dat aan het einde van zijn termijn was, abrupt stopte met de belegering van een stad en naar huis ging, voordat Alfreds aflossing was aangekomen. Ook begint Alfred met georganiseerde zeestrijdkrachten, echter nog zonder veel succes. Wel wordt Alfred daardoor beschouwd als de grondlegger van de Britse marine. Alfred sticht een aantal burchten die ook zijn bedoeld als kern van stedelijke ontwikkeling. Het is niet zo dat Alfred het districtenstelsel (shires) heeft uitgevonden maar hij heeft het systeem wel consequent doorgevoerd in de gebieden die hij op de Denen had veroverd. Hij plaatste shires (graafschappen) onder het gezag van een earl(Oud-Engels ealdorman of ‘oudste’). Hij benoemde ook ‘sheriffs‘ die zijn gezag ter plaatse moesten uitoefenen. Dewitenagemot, een vergadering van de rijksgroten, besprak de staatszaken en moest uit de nakomelingen van Alfred een opvolger kiezen. Alfred liet een nieuw wetboek samenstellen in de volkstaal, op basis van het traditionele Saksische recht maar ook gebaseerd op de tien geboden en ethische regels uit de bijbel.
Alfred had goede contacten met de paus, correspondeerde met de patriarch van Jeruzalem en had contact met de kalief van Bagdad. Alfred had een goede ontwikkeling en intellectuele ambities en leerde op latere leeftijd zelfs Latijn. De oorlogen met de Denen hadden echter een zware slag toegebracht aan de kloosters en aan de wetenschap. Alfred stichtte daarom enkele kloosters en een hofschool, waarvoor hij talentvolle leraren uit het buitenland liet overkomen. Hij liet een aantal belangrijke Latijnse teksten vertalen, en heeft daar zelf ook een belangrijke bijdrage aan geleverd.
Alfred stierf op 26 oktober van het jaar 899 in Wantage en werd begraven in de Old Minster inWinchester. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Eduard de Oudere. Het lichaam van Alfred werd later overgebracht naar de New Minster. Op de plaats van de New Minster is later nog de Kathedraal van Winchester gebouwd. Alfreds graf is verloren gegaan en er zijn bij archeologisch onderzoek wel stoffelijke resten gevonden die aan Alfred worden toegeschreven, maar dat is zeer twijfelachtig.
Alfred wordt als heilige vereerd in de Anglicaanse en de Oosters-orthodoxe Kerk.

Alfred trouwde in 868 te Winchester met Ealhswith van de Gaini (overleden te Winchester, 5 of 8 december 905). Ealhswith stichtte de Maria-abdij in Winchester en werd daar na de dood van haar man non. Zij is daar begraven en later herbegraven in de kathedraal van Winchester. Zij was dochter van Aethelred Mucil, ealdorman van Gainis in Mercia, en Eadburga uit het koningsgeslacht van Mercia.

john ooms.nl

Koning Alfred de GroteArcheologen hebben botresten van de Saksische koning Alfred de Grote (848- 26 oktober 899) gevonden. Dat beweert archeologe Katie Tucker van de Winchester University. Het heupbot, gevonden in een klooster in de stad Winchester in 1999, dateert uit de periode tussen 895 en 1017, de periode waarin Alfred de Grote is gestorven. Winchester was de hoofdstad van Wessex, het 9e-eeuwse rijk van de Saksische koning.

KONING ALFRED DE GROTE
Tucker meent dat de botten toebehoren aan Alfred de Grote of zijn zoon Eduard de Oudere. Alfred de Grote staat bekend om zijn overwinningen op de Vikingen in de 9e eeuw. De botresten werden dichtbij het hoofdaltaar van het klooster gevonden, wat aangeeft dat ze toebehoren aan een belangrijk, hoogstwaarschijnlijk koninklijk persoon. Ook zou het gaan om een man tussen de 26 en 45 jaar oud, wat overeenkomt met de leeftijd van Alfred toen hij stierf.

GEEN DNA BEWIJS
Het is bijna onmogelijk om wetenschappelijk te bewijzen dat de botresten van Alfred of Edward zijn. Dit komt doordat er maar weinig van het gehele skelet terug is gevonden, waardoor er weinig aanwijzingen over de doodsoorzaak terug te vinden zijn. Ook is het zeer lastig om een DNA-onderzoek uit te voeren op het heupbot, omdat het bot zo oud is en omdat er nauwelijks andere DNA-bronnen zijn om een vergelijking mee te maken.
bbc

ÆLFRED, son of ÆTHELWULF King of Wessex & his [second] wife Osburga --- (Wantage, Berkshire 849-26 Oct 899, bur Winchester Cathedral, transferred to Hyde Abbey, Winchester, later called the New Minster[1571]). Asser records the birth in 849 of Alfred, son of King Æthelwulf, at Wantage in Berkshire[1572]. "Ælfred filius regis" subscribed charters of Kings Æthelwulf, Æthelberht, Æthelred I in 855, 862 (anachronistic), 864 and 868[1573]. Asser records that in 853, his father sent him to Rome where Pope Leo IV baptised him[1574]. He succeeded his brother in 871 as ALFRED King of Wessex. After the Danish victory at Wilton in May 871, King Alfred agreed to pay Danegeld for the first time as the price for ceasing further attacks. After a second invasion of Wessex in 875/77, during which Wareham in Dorset and Exeter were occupied, Alfred again bought peace in 877. He was forced to flee westwards in the face of a third invasion in 878 during which Chippenham was occupied, and took refuge at Athelney in Somerset. King Alfred's subsequent counter-offensive proved more effective, as he defeated the Danes under Guthrum at Edington in Wiltshire in May 878. After mixed successes against the Danes in East Anglia in 885, and his occupation of London in 886, Alfred made a peace treaty with Guthrum which lasted until 892. "Ælfred rex" subscribed a charter of "Æthelred dux et patricius gentis Merciorum" dated 887[1575]. The Danish offensive of 892/96 was less successful and no further Danish attacks on Wessex are recorded after 896. King Alfred is famous for the fleet of ships built to his design in the hope of defeating the Danes while they were still at sea, considered as forming the basis for the modern English navy. Having learnt Latin late in life, Alfred was responsible for English translations of five Latin works between 892 and 899: Gregory the Great's Cura Pastoralis, Orosius's History of the Ancient World, Bede's Historia Ecclesiastica, Boethius's De Consolatione Philosophae, and a collection which starts with the Soliloquies of St Augustine. He was also responsible for a collection of laws, although these were largely refinements of the works of his predecessors Ine King of Wessex, Offa King of Mercia and Æthelberht King of Kent. The Anglo-Saxon Chronicle records the death of King Alfred on 26 Oct 899[1576]. King Alfred, under his will probably dated to [879/88], made bequests (in order) to "Edward my elder son", his unnamed younger son, his unnamed eldest, middle and youngest daughters, "my brother's son Æthelhelm…my brother's son Æthelwold…my kinsman Osferth" and Ealswith[1577].

m (Winchester 868) EALHSWITH, daughter of ÆTHELRED "Mucil" Ealdorman of the Gainas & his wife Eadburh (-Winchester 5 or 8 Dec 905[1578], bur Winchester, St Mary's Abbey, transferred to Winchester Cathedral). Asser records the marriage in 868 of Alfred and "a noble Mercian lady, daughter of Athelred surnamed Mucil earl of the Gaini…[and] Edburga of the royal line of Mercia"[1579]. Roger of Hoveden records the names of her parents, specifying that her mother was related to the kings of Mercia. "Ealhswith mater regis" subscribed a charter of King Edward dated 901[1580]. She founded the convent of St Mary's at Winchester, and became a nun there after her husband died. The Anglo-Saxon Chronicle records the death in [902/05] of "Ealhswith"[1581].

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Alfred de grote van Wessex?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Alfred de grote van Wessex

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen