Genealogie Visser Lemmer » Harmen Visser (1906-1940)

Persoonlijke gegevens Harmen Visser 

• Hij is geboren op 23 oktober 1906 in Lemmer.Bron 1

  Tijdstip: 14:00

• Registratie van geboorte op 24 oktober 1906.Bron 1
• Beroepen:
• tot 1931 winkelchef.Bron 2
• tot 10 mei 1940 kommies.
• Woonachtig:
• van januari 1900 tot rond 1910: Wijk 3 nr. 479a, Lemmer.

  vorige adres is doorgehaald en dat was wijk 1 nr. 28A

• vanaf januari 1910: G4.Bron 3
• tot 1931: Zwolle.
• Hij is overleden op 10 mei 1940 in Venebrugge, hij was toen 33 jaar oud.Bron 4

  Aangegeven door landbouwer Jan Hurink

  Oorzaak: gedood door vijandelijk vuur.

  Tijdstip: 05:00

• Registratie van overlijden op 10 mei 1940.Bron 5
• Hij is begraven in Lemmer.
• Een kind van Hillebrand Hendriks Visser en Martje Alberts van der Gaast
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 28 maart 2023.

Gezin van Harmen Visser

Hij is getrouwd met Pietertje de Vries.

Zij zijn getrouwd op 12 maart 1931 te Lemmer, hij was toen 24 jaar oud.

Kind(eren):

1. (Niet openbaar)
2. Abe Visser  1934-2013 
3. (Niet openbaar)

Notities over Harmen Visser

Het is vroeg in de morgen van 10 mei 1940. Duitse soldaten vallen bij de grenspost te Venebrugge de gemeente Stad-Hardenberg binnen. De familie Harm Visser werd ruw gewekt door het oorlogsgeweld. Toen vlak naast hun huis de mitrailleur van de grenswachten begon te ratelen, sprong Harm Visser uit bed en schudde zijn vrouw wakker.
'Eruit, snel! Er wordt geschoten! Pak jij Martsen dan haal ik de jongens!' Vliegensvlug tilde mevrouw Visser haar dochtertje uit het ledikantje en rende de gang door naar de achterdeur, waarin op dat moment een aantal kogels sloegen. Gelukkig te hoog. Door de aangebouwde schuur stormde ze naar buiten en hijgend liet ze zich aan de westkant, de Nederlandse zijde, van het huis in het natte gras vallen. Beschermend ging ze over het kind liggen. 'Kom hier' riep ze tot de beide jongens, Hillebrand en Abe, die zoekend de hoek van het huis omrenden. 'Waar is heit?' Met een schouderophalen maakte de lijkbleke Hillebrand zijn moeder duidelijk dat hij het niet wist en liet zich naast haar in het gras vallen. Onophoudelijk ratelden de zware mitralleurs vanuit het Zollamt en klonken de zware dreunen van het geschut. Het inferno was nu pas echt losgebroken. Wanhopig klemden de kinderen zich aan elkaar vast. Achter hen langs kropen enkele Nederlandse soldaten. 'Liggen blijven, hoor' geboden ze en voorzichtig keken ze om de hoek van de schuur.
Met een oorverdovende slag joeg een granaat dwars door de muur van het huis en bleef op nog geen meter afstand van mevrouw Visser en haar kinderen liggen! Door de ontploffing drongen ontelbare splinters steengruis in het gezicht en de borst van de wanhopige vrouw en veroorzaakten bloedende wonden. Maar pijn voelde ze niet. 'Waar blijft Harm toch!' was de enige gedachte die steeds weer bij haar opkwam.
Temidden van dit in alle hevigheid losgebarsten oorlogsrumoer bestond geen enkele tijdbesef meer. Dit gold niet allee voor de verdoofde burgers maar ook voor de Nederlandse soldaten. Hoe lang het gevecht aan de gang was, kon niemand zeggen. Tien minuten? Twintig minuten? Een feit was echter dat de Duitsers zo'n overmacht aan vuurkracht hadden dat het handjevol grenswachten een omsingeling niet kon verhinderen. In snel tempo rukten de aanvallers op daarbij gesteund door een pantserwagen die over de weg naderde en voor het huis van Visser stopte. Toen Langedijk zag, dat de voorste Duitsers minder dan 25 meter van de barak verwijderd waren, gaf bij het sein tot overgave. Tegen een dergelijke overmacht was niet op te boksen, bovendien was de taak van het detachement, het melden van de grensoverschrijding, ruimschoots vervuld. In Hardenberg was men tenminste van de komst van de Duitsers op de hoogte!
Snel werden de Nederlanders ontwapend en bijeengedreven. 'Wo sind die Engländer?!' was de vraag die, de naar sterke drank ruikende, Duitsers hun gevangenen voortdurend stelden. Er was zichtbare teleurstelling bij hen te constateren toen bleek dat de verdediging alleen uit Nederlanders bestaan had.
In de doodse stilte die na het schieten volgde, snelde mevrouw Visser het huis in. Vanuit de woning hoorden de gevangen genomen soldaten opeens een klaaglijk huilen. Schoorvoetend liepen sommigen naar binnen en zagen Visser, halverwege de gang, badend in zijn bloed liggen. Verwezen probeerde de wanhopige vrouw zijn gezicht af te vegen. Maar het mocht niet baten. Harm Visser was niet meer. Getroffen door twee mitrailleurkogels in zijn hoofd moet hij op slag dood geweest zijn.

=Wat was er nu precies gebeurd? Toen mevrouw Visser naar de achterdeur rende en de kogels boven haar hoofd insloegen, hoorde ze achter zich een zware plof. `Nou loopt hij ook nog een stoel om' flitste het door haar heen, maar zoals later bleek was haar echtgenoot toen al getroffen. De beide jongens, die ook door het schieten gewekt waren, renden in paniek door de kamer en sprongen uit het slaapkamerraam van hun ouders. Normaal was dit nooit mogelijk geweest, maar omdat de spanjolet door kogels vernield was, konden ze nu aldus het huis verlaten. Dit betekende hun redding, want als het raam gesloten was geweest, zouden ze teruggelopen zijn door de kamer, rechtstreeks het vuur tegemoet, want luttele seconden later werd het vertrek letterlijk doorzeefd! De afgevuurde granaat vloog dwars door de kinderkamer, vernielde de trap, doorboorde de muren van de kelder, ging dwars door de slaapkamer, daarbij een kast en het ledikantje van het dochtertje vernielend, om vervolgens door de buitenmuur te slaan waarna hij op het gras bleef liggen!
Ondertussen zwermden de Duitsers rond het commiezenhuis en één van hen kwam de totaal vernielde kamer binnen en vroeg bits waar de wapens waren. In opperste verwarring gaf de totaal ontredderde vrouw het dienstpistool van haar man, maar dat was niet wat de soldaat zocht. Nu bleek waarom er zoveel vuur op het vertrek was afgegeven. Door de stapel zandzakken achter het raam was de indruk gewekt dat het huis verdedigd werd!
Buiten in het gras zaten nog steeds de drie kinderen. De 7-jarige Hillebrand had zijn trainingspak uit de schuur gehaald en daarin zijn zusje gewikkeld. Zijn twee jaar jongere broertje streelde, zacht huilend, het kleine kind dat al die tijd geen enkele kik had gegeven. Een ontroerend gezicht, dat de verslagen Nederlandse soldaten nog jaren met zich mee zouden dragen.....
Bron: "Storm uit het Noorden" door C.B. Cornelissen.
uitgegeven door Twents-Gelderse Uitgeverij Witkam B.V.
ISBN 90-6693-025-X

Zie ook: http://www.wo2slachtoffers.nl/bio/53692/Visser-Harmen.htm

Tweede Wereldoorlogslachtoffer

• Hij staat in de Tweede Wereldoorlogslachtoffer database van Jack Kooistra

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Harmen Visser?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Harmen Visser

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen