Stamboom I.D.M. de Vries » Edward III van Engeland (koning van Engeland 1327-1377) (1312-1377)

Persoonlijke gegevens Edward III van Engeland (koning van Engeland 1327-1377) 

• Hij is geboren op 13 november 1312 in Windsor.

  Let op: Leeftijd bij trouwen (25 januari 1328) lag beneden de 16 jaar (15).

• Hij is overleden op 21 juni 1377 in Sheen, hij was toen 64 jaar oud.
• Een kind van Eduard II van Carnarvon van Engeland (koning van Engeland 1307-1327) en Isabella (de Wolvin) van Frankrijk
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 14 juni 2009.

Gezin van Edward III van Engeland (koning van Engeland 1327-1377)

Hij is getrouwd met Philippa van Holland.

Zij zijn getrouwd op 25 januari 1328 te York, hij was toen 15 jaar oud.

Kind(eren):

1. Edmund van Langley (1e Hertog van York)  
2. Eduard (de Zwarte Prins) van Engeland  1330-1376 
3. Isabella van Engeland  1332-1379
4. Johanna van Engeland  1335-1348
5. Willem van Engeland  1337-1337
6. Lionel van Antwerpen (1ste hertog van Clarence)  1338-1368
7. Jan van Gent (1ste hertog van Lancaster)  1340-1399
8. Blanche van Engeland  1342-1342
9. Maria van Engeland  1344-1362
10. Margaretha van Engeland  1346-1361
11. Willem van Engeland  1348-1348
12. Thomas van Glouchester (1ste Hertog van Glouchester)  1355-1397

Notities over Edward III van Engeland (koning van Engeland 1327-1377)

Afstamm. K.d.Gr., was de oudste zoon van Eduard II en Isabella van Frankrijk.
Na de arrestatie van zijn vader in 1326 werd hij aangewezen als opvolger.
Binnen enkele maanden werd hij tot koning gekroond.
Zolang hij echternog minderjarig was namen zijn moeder Isabella en haar minnaar Roger Mortimer de zaken waar.
In januari 1328 trouwde Eduard, vijftien jaar oud, met de nog jongere Filippina van Henegouwen, dochter van graaf Willem van Henegouwen en Holland.
In 1330 liet hij Mortimer gevangennemen en ter dood brengen. Isabellawerd opgesloten in Castle Rising.
In 1328 was Eduard, naast Filips van Valois, medekandidaat voor het Franse koningschap, aangezien de Franse koning Karel IV geen kinderen had.
De Franse edelen gaven de voorkeur aan Filips. Eduard betwistte dit en viel de Fransen in 1337 aan. Dit was het begin van de Honderdjarige Oorlog.
Eduard behaalde vele successen in deze strijd, waaronder de Slag bij Crécy (1346) en de Slag bij Poitiers (1356). In september 1340 werd hij in Gent zelfs tot koning van Frankrijk uitgeroepen, maar in 1360 moest hij zijn aanspraken opgeven.
Uiteindelijk had hij praktisch al zijn gebied, openkele steden na, verloren.
In 1346 werd Eduard in Frankrijk vergezeld door zijn oudste zoon Eduard de Zwarte Prins, die met steun van John Chandos een bekwaam militair bleek.
Hij liet veel van de Franse strijd aan deze zoon over en concentreerde zich zelf verder op de Schotten.
Ook hier had Eduard aanvankelijk succes, maar in 1357 moest hij bij het Verdrag van Berwick de Schotten zelfstandigheid toezeggen.
Hoewel hij een goed huwelijk had, was Eduard een rokkenjager. Zijn minnares Alice Perrers had echter een slechte invloed op hem.
Een bekende gebeurtenis leidde tot de oprichting van de vermaarde Orde van de Kousenband.
Tijdens een dans op een bal aan het hof verloor zijn danspartner een kousenband.
Hij raapte deze op en, om haar gêne te besparen, bond hij het voorwerp om zijn eigen been met de woorden: Honi soit qui mal y pense ('Schande over diegene die er kwaad van denkt’), een uiting die het motto werd van de ridderorde.
Eduards leger had aanvankelijk wel vele successen, maar de almaar voortdurende oorlogen hadden zeer veel geld gekost.
Dit leidde tot de verdere ontwikkeling van het parlement, dat door de steeds terugkomende vraag om meer geld zijn macht wist uit te breiden.
Het parlement moest de financiering goedkeuren en daarmee gepaard gaande wetten voorbereiden.
Het Lagerhuis ontwikkelde zich als een belangrijke factor als tegenwicht tegen de adel en de geestelijkheid in het Hogerhuis.
Tegen het eind van zijn leven liet Eduard de staatszaken grotendeels over aan zijn jongere zoon, Jan van Gent (John of Gaunt), zo genoemd omdathij daar geboren was.
Eduard stierf op 64-jarige leeftijd aan een beroerte en werd begraven in Westminster Abbey.
Zijn zoon Eduard was toen al overleden.
Hij werd opgevolgd door zijn kleinzoon als Richard II.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Edward III van Engeland (koning van Engeland 1327-1377)?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Edward III van Engeland (koning van Engeland 1327-1377)

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen