Stamboom Dijst » Hendrik Gerardus Jacobus "Henk" Dijst (1910-2005)

Persoonlijke gegevens Hendrik Gerardus Jacobus "Henk" Dijst 

• Roepnaam is Henk.
• Hij is geboren op 24 november 1910 in Amsterdam.Bron 1
• Registratie van geboorte op 25 november 1910.Bron 2
• Geloof: Nederlands Hervormd.
• Woonachtig:
• op 24 november 1910: Jacob van Lennepkade 180/II, Amsterdam.Bron 3

  Geboorteadres

• op 16 februari 1914: Kanaalstraat 103/hs, Amsterdam.Bron 3
• op 1 december 1914: Wilhelminastraat 104/I, Amsterdam.Bron 3
• in het jaar 1929: Bellamystraat 137/hs, Amsterdam.Bron 4
• op 28 januari 1950: Overtoom 261/III, Amsterdam.Bron 5
• Hij is overleden op 17 december 2005 in Amsterdam, hij was toen 95 jaar oud.Bron 6
• Een kind van Hendrik Gerardus Dijst en Maria Alida Delsen
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 2 augustus 2013.

Gezin van Hendrik Gerardus Jacobus "Henk" Dijst

Hij is getrouwd met Philine Hendrika Cornelia Sigling.

Toestemming voor het huwelijk is 7 december 1949 verkregen te Haarlem.Bron 7

Kind(eren):

1. (Niet openbaar)
2. (Niet openbaar)

Notities over Hendrik Gerardus Jacobus "Henk" Dijst

Hendrik Gerardus Jacobus wordt in 1929 gekeurd voor de Militie. Hij is zonder beroep en zit in de 5e klas van de O.H.S. Hij wordt op 01-05-1929 voorgoed ongeschikt verklaard voor de Militie.
Hendrik Gerardus Jacobus (Henk) Hij was een ware deïst: fervent aanbidder van de natuur: een zonaanbidder en natuurliefhebber. Hij groeide op in de Bellamystraat te Amsterdam, maakte bewust beide wereldoorlogen mee. In 1925 liep hij op de HBS open TBC op. Er waren nog geen antibiotica, dat veroordeelde hem op zijn 15e jaar tot twee jaar plat liggen rusten in het sanatorium bij “de broeders in het Gooi” Laren. Zijn moeder kwam hem elke woensdag koekjes brengen. Daarna maakte hij gelijk met zijn jongere broer de HBS af.
Samen met zijn broer Cornelis (Cor) deed hij daarop de Handelsschool aan het Raamplein te Amsterdam. Hij deed ook privé heel veel samen met zijn broer Cor. Hij was bestuurslid van “Hou en Trouw” en genoot van dat verenigingsleven. hij genoot ook van dans en sport en deed schaats- en wandeltochten tot wel 100 km. Stijldansen deed hij graag en zeer goed. Hij kon tot op hoge leeftijd met elke beginneling nog de show stelen op de dansvloer.
Henk vocht voor rechtvaardigheid en helder overzicht. Hij wou graag anderen helpen, zodat ze zelf weer verder konden. Eerst werkte hij als hoofd van de boekhouding. Hij ging in ondertrouw maar, maar die relatie eindigde. Hij werd in Amsterdam hoofd boekhouding in de Duitse filmwereld, die hij om de 2e wereld oorlog verliet. Maar, zo vertelde hij, later bleek dat niet nodig geweest te zijn, want die Duitse directeur kreeg later van koningin Wilhelmina een van de hoogste onderscheidingen omdat die man kennelijk al die jaren een zeer riskante en belangrijke dubbelrol voor het verzet had gespeeld. Hij werd daarna in de oorlog “chef-de-bureau” op een advocaten kantoor. Dat gaf hem heel veel kennis van het burgerlijk en zakelijk recht, waar hij later van profiteerde door ook privé veel kwesties juridisch recht te zetten. En het gaf hem veel relaties. Hij wist zijn broer, die door de Duitsers werd opgeroepen, weg te smokkelen naar de mijnen in Limburg. En op een motor wist hij hem ook weer door de linies terug te smokkelen in 1944 om bij het sterfbed van zijn moeder te kunnen zijn, waarna Cor weer op de Bellamystraat (als een wandelend skelet) terug kwam.
Henk had door zijn baan ook veel relaties met de handel en antiquairs en dus met de joodse bevolking, die tijdens de laatste jaren van de oorlog hij hielp onderduiken en af en toe bezocht met nieuws “van buiten”. Het huisje waar hij met zijn broer en moeder woonde hing vol met mooie schilderijen, die allen verdwenen in ruil voor eten. Zo velen die hij hielp onderduiken, werden later toch bij razzia’s ontdekt en opgepakt: al die namen dat was zijn diep geheime verdriet. Hoe kwetsbaar dat lag, blijkt uit het verhaal dat hij ternauwernood een gezin in zijn eigen huis kon verstoppen, maar dat dat voor de eigen gezinssituatie te riskant bleek, waardoor hij op de valreep opnieuw met ze ‘s nachts over straat moest naar een volgend adres, dat in de week daarop bij een razzia werd leeg gehaald….. Veel geheimen droeg Henk met zich mee. Iets vertelde hij over zijn grote bewondering voor de broeders “van Hall” en hoe die met de bankwereld de geldomloop herstelden. Over zijn eigen rol bij de “reclassering” liet hij alleen maar los: Vergeet nooit dat je een eenvoudige man die van de NSB, de foute club, lid werd om maar wat brood voor zijn gezin op de plank te krijgen, geheel anders moet bezien dan zij die het goed hadden, wel een keus hadden en bewust lid daarvan werden. Veel, heel veel geheimen droeg Henk met zich mee. Dat merkten we slechts 1x per jaar: op de jaarlijkse dodenherdenking, de 2 minuten stilte om 20 uur op 4 mei. Hij stond dan pal voor het raam van de voorkamer en brak: dat was steeds de enige keer in het jaar dat hij huilde.
Henk werd lid van de SDAP, later PvdA. Rond 1948 werkte hij bij de Hollandse Bank en leerde daar zijn vrouw Pien kennen. Daarna werd hij chef bij Geowerie, maar met een piepjong gezin werd hij werkeloos door faillissement van dat bedrijf. Weinig werk was er en om rond te komen pakte hij allerlei baantjes als vertegenwoordiger van kantoormachines tot wijnen en gedestilleerd en tekenpapier. Zijn laatste baan liep van 1970 tot 1974 en betrof de professionalisering van de administratie van het hoofdkantoor van de Partij van de Arbeid te Amsterdam.
Henk woonde vanaf 1949 met vrouw en later zijn twee dochters in een door hem gekraakte 3e etage op de Overtoom 261 te Amsterdam. Bij zijn verhuizing in 2002 naar het verzorgingstehuis bleek de huurprijs van de Overtoom woning slechts 225 gulden/maand, doordat hij stelselmatig juridisch had geweigerd om huurverhogingen te betalen, steeds verwijzend naar de slechte staat van het gebouw.
Henk had een zwaar leven als kostwinner en gezinstrekker naast een lieve maar zeer zieke vrouw. Net in een tijd dat veel bedrijven failliet gingen en hij vaak nieuw werk moest zoeken. Door adequaat te reageren voorkwam hij de verkoop van de grond van het Barlaeus gymnasium. Hij ontdekte een flinke belastingfraude bij een bedrijf, maar werd via een gat in de wet daar zelf financieel de klos van. Dat gaf een aantal zeer karige jaren. Eigenlijk allemaal veel te veel spanning. Televisie was dan ook taboe in huis. Er moest rust zijn. De radio mocht soms aan. Van zijn verleden deelde hij alleen wat hij ervan had geleerd. Eerste wet van Henk Dijst was: op zondag naar buiten: Wandelen met gezin en met lunchpakket mee in de duinen, de kroondomeinen, de Veluwe of het Amsterdamse Bos.
1970-75: Zijn laatste jaren voor zijn 65ste mocht hij op het hoofdbureau van de PvdA de boekhouding reorganiseren. In diezelfde tijd verpleegde hij thuis zijn zwaar zieke vrouw, die probeerde te herstellen van borstkanker. Die laatste stabiele werkjaren gaven hem naast zijn AOW een heel klein pensioentje. Maar tegelijkertijd overleed in 1975 zijn vrouw Pien op 12 november. Henk had nu geestelijk veel te verwerken. Trok zich terug in isolement.
Vanaf zijn 70ste ging hij merkbaar meer van het leven genieten, maakte verre bus reizen en ontmoette zo in 1985 zijn lieve vriendin mw. G.(Truus) Klinkum uit den Bosch. Veel waren ze samen met mooie reizen. Natuurlijk bleef hij alles onder eigen controle houden: gaf zelf al zijn bezittingen bij het leven aan deze en gene weg.
Tot in 2002 het moment was dat Henk zijn ogen en fysiek zo afnamen dat hij werd opgenomen in het Zorg Centrum St. Bernardus op de Nw. Passeerdersstraat te Amsterdam. Opmerkelijk: recht tegenover zijn vroegere lagere en middelbare school aan het Raamplein. Bij mooi weer ging hij met de rollator nog naar buiten voor op het bankje in de zon te kijken naar het verkeer bij het plein waar hij eens op school zat. Tot 2 maanden daarvoor wou en kon hij zich, ondanks heel veel moeite nog zelf omkleden. In 2003 herstelde hij van een hartstilstand.
95 jaar is hij geworden Hij overleed december 2005, nog redelijk fit van geest. Twee maanden tevoren belde hij met de mededeling “Gerda het is zover, ik zal niet lang meer leven. Wil je iedereen daarvan op de hoogte brengen”. Het is weinigen gegund zo tot op het einde dit bewust te regelen. (Bron Gerda Dijst)

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Hendrik Gerardus Jacobus "Henk" Dijst?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Hendrik Gerardus Jacobus "Henk" Dijst

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen