Giselbert II van Maasgouw ook wel Giselbrecht (ca. 885 - Andernach, 2 oktober 939) was hertog van Lotharingen.
Opvolger van zijn vader
Giselbert erfde in 915 het grootste deel van de bezittingen en functies van zijn vader Reinier I van Henegouwen. Koning Karel de Eenvoudige weigerde echter om hem ook de functie van markgraaf van Lotharingen te geven, die zijn vader wel had gehad. De basis van Giselberts macht werd gevormd door zijn rol als lekenabt van een aantal grote abdijen: Sint Servaas in Maastricht, de abdij van Echternach, de dubbelabdij Stavelot-Malmedy, de rijksabdij Sankt Maximin te Trier, de abdij van Saint-Ghislain, de abdij van Remiremont, en de abdij van Moyenmoutier. Giselbert gaf veel van deze bezittingen weg aan edelen en wist zo een groot aantal vazallen aan zich te binden. Giselbert werd (in 920) de eerste "princeps" van Lotharingen genoemd. In 918 kwam hij in conflict met Karel toen die hem Sint Servaas ontnam. In 922 steunde Giselbert dan ook de opstand van Robert van Parijs en vocht in 923 aan zijn kant in de slag bij Soissons. In 925 huldigde Giselbert Hendrik de Vogelaar als koning.
Hertog van Lotharingen
In 928 werd Giselbert benoemd tot hertog van Lotharingen en nog in 928 huwde hij Gerberga van Saksen, de dochter van Hendrik de Vogelaar. Hendrik dwong Giselbert in 931 zijn bondgenootschap met Herbert II van Vermandois op te geven. Als hertog behaalde Giselbert successen in de verdediging van Lotharingen tegen de Vikingen en Bourgondië.
Hendrik had zijn hertogen een grote mate van zelfstandigheid laten behouden. Na zijn dood (936) bleek diens zoon Otto I een politiek te voeren waardoor de hertogen veel meer een ondergeschikte rol zouden krijgen. Giselbert sloot zich daarom in 939 aan bij de opstand van Hendrik I van Beieren (de jongere broer van Otto) en Everhard III van Franken (zoon van de vroegere koning Koenraad I van Franken). Op 2 oktober 939 staken zij vanuit het oosten bij Andernach de Rijn over. De achterblijvers werden in de slag bij Andernach op de oostelijke oever verrast door een leger dat de lokale graven Udo van de Wetterau en Konrad Kurzbold op de been hadden gebracht. Giselbert verdronk toen hij al zwemmend over de Rijn wilde vluchten.
Volgens een kronikeur van zijn tijd was hij niet alleen dapper en vechtlustig maar ook altijd begerig naar andermans bezit en iemand die altijd dubbelzinnig sprak en altijd mensen tot twist en afgunst aanzette.
Gilbert (or Giselbert) (c. 890 2 October 939) was the duke of Lotharingia (or Lorraine) until 939.
The beginning of the reign of Gilbert is not clear. A dux Lotharingiae is mentioned in 910 and this may have been Gilbert. Lotharingia sided with Charles III in 911, who was deposed in West Francia in 922 by Robert but remained king in Lotharingia, from where he tried to reconquer West Francia until being imprisoned in 923.
In 925, Gilbert swore fealty to King Henry the Fowler of Germany as duke of Lotharingia. Gilbert married Henry's daughter Gerberga of Saxony by 930. For whatever reason, Gilbert rebelled when Henry died in 936 and changed allegiance to Louis IV of France, where the king had less authority. Gilbert managed to be practically independent for three years until he was defeated by the army of king Otto I of Germany in 939 at the Battle of Andernach. Gilbert was made prisoner, and succeeded in fleeing but drowned while trying to cross the Rhine. Lorraine was given to Henry I, Duke of Bavaria.
(1) Hij is getrouwd met Godilla.
Zij zijn getrouwd voor 928.Bron 1
(2) Hij is getrouwd met Gerberga van Saksen-Ludolf.
Zij zijn getrouwd in het jaar 928, hij was toen 43 jaar oud.Bron 3
Kind(eren):
grootouders
ouders
broers/zussen
kinderen
Giselbert II van Lotharingen | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(1) < 928 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Godilla | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(2) 928 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Gerberga van Saksen-Ludolf | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||