Stamboom Bas » Reinier I van Henegouwen (850-916)

Persoonlijke gegevens Reinier I van Henegouwen 

• Hij is geboren in het jaar 850.
• (Geschiedenis) .Bron 1

  Reinier I van Henegouwen, ook Reginar, (~850 - Meerssen, tussen 25 augustus 915 en 19 januari 916) was in zijn tijd de machtigste edelman in Lotharingen. Hij versterkte zijn positie door gebruik te maken van de positie van Lotharingen tussen Oost- en West-Francië, in een tijd dat het nog niet vanzelfsprekend was dat Lotharingen tot het Heilige Roomse Rijk (Oost-Francië/Duitsland) zou gaan behoren.
  
  Ten onrechte wordt hem vaak de bijnaam Langhals toegekend. Deze bijnaam is alleen bevestigd in de bronnen met betrekking tot zijn kleinzoon Reinier III van Henegouwen en zijn achterachterkleinzoon Reinier van Leuven (zoon van graaf Lambert I van Leuven).
  Leven en loopbaan
  
  Reinier was een zoon van Giselbert I van Maasgouw en van Ermengarde, dochter van Lotharius I. Daardoor behoorde hij tot de hoogste adel van Lotharingen. In zijn jonge jaren was hij samen met de bisschop van Luik aanvoerder van een expeditie tegen de Vikingen op Walcheren. Volgens Dudo van Saint-Quentin voerde hij daarna ook nog met Radbod, de leider van de Friezen, een leger aan in Walcheren tegen de Noormannen onder leiding van Rollo. Dudo's betrouwbaarheid is echter niet onbetwist. Reinier werd benoemd tot graaf van Henegouwen, Bergen en Haspengouw. In de Capitulare van Quierzy uit 877, wordt hij genoemd naast zijn vader als één van de regenten van het koninkrijk tijdens de afwezigheid van Karel de Kale die oorlog voerde in Italië.
  
  Na de dood van zijn vader volgde hij hem op als graaf van de Maasgouw. Ook erfde hij grote bezittingen in Wallonië en langs de Maas. In 886 nam hij deel aan de gevechten tegen de Vikingen tijdens het beleg van Parijs. Hij steunde de zaak van Karel de Eenvoudige tegen Odo I van Frankrijk. In 895 steunde Reinier de benoeming van Zwentibold tot koning van Lotharingen. Reinier werd een belangrijke adviseur van Zwentibold en die beloonde hem in 897 met de benoeming tot lekenabt van St. Servaes in Maastricht en de abdij van Echternach. Zwentibold kwam echter al snel in conflict met de edelen en ontsloeg in 898 Reinier als zijn raadgever. Reinier vroeg toen aan Karel de Eenvoudige om koning te worden van Lotharingen. Als straf daarvoor wilde Zwentibold alle titels en bezittingen van Reinier afnemen maar die weigerde ze op te geven. Reinier verschanste zich met medestanders bij "Durfos" aan de Maas (het is niet bekend welke plaats dat is) en kon een aanval van het leger van Zwentibold afslaan. In 900 werd Zwentibold gedood in een veldslag tegen opstandige edelen en werd als koning van Lotharingen opgevolgd door Lodewijk het Kind. Lodewijk benoemde in 903 Gebhard tot hertog van Lotharingen. Reinier werd in 900 wel benoemd tot lekenabt van de abdij van Stavelot-Malmedy en kreeg ook in 908 formeel de titel van graaf van Henegouwen terug. Toen Gebhard in 910 sneuvelde tegen de Hongaren werd zijn positie waargenomen door Reinier.
  
  Na de dood van Lodewijk het Kind in 910 weigerde de adel van Lotharingen, onder leiding van Reinier, zijn opvolger Koenraad I van Frankenland trouw te zweren maar erkende Karel de Eenvoudige als koning. Karel gaf Reinier als beloning de functie van lekenabt van de Rijksabdij Sankt Maximin te Trier. Zo had Reinier gaandeweg als graaf, lekenabt en als grootgrondbezitter, uitgestrekte gebieden in en rond het huidige Zuid-België en Luxemburg onder controle gekregen. Hij kreeg de titel marchio van Karel in 915. Formeel was dat een benoeming tot markgraaf maar in de praktijk waren de rechten en bevoegdheden dezelfde als die van een hertog. Reinier was onbetwist de militaire leider van het gebied onder Karel. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Giselbert II, maar hun dynastie slaagde er niet in om een hegemonie in Lotharingen te vestigen zoals de Liudolfingen in Saksen en de Liutpoldingen in Beieren.

• (Levens event) .Bron 2

  Reginar I Longneck[1] (c. 850 – 915)[2] was the Duke of Lorraine from 910 until his death. He stands at the head of the clan of Reginarids, an important Lotharingian noble family.
  
  He was the son of Gilbert, Count of the Maasgau, and a daughter of Lothair I of whom the name is not known (Hiltrude, Bertha, Irmgard, and Gisela are good candidates).
  
  He succeeded his father in the Maasgau and was the lay abbot of Echternach between 897 and 915, of Maastricht from before May 898, and of Stablo and Malmedy between 900 and 902.
  
  He was the Count of Mons when in 870 he and Franco, Bishop of Liège, led an army against the Vikings in Walacria. He, as Duke of Hesbaye and Hainault, and Radbold led a Frisian army with against the forces of Rollo a little later, but were forced back to his fortresses.
  
  In an 877 capitulary from Quierzy, he appears alongside his father as one of the regents of the kingdom during Charles the Bald's absence on campaign in Italy. A Reginar appears at the Siege of Paris in 886, but this may be an uncle or nephew. The name "Reginar" or "Reginhar" (French: Régnier or Rainier) was commonplace in his family.
  
  Reginar was originally a supporter of Zwentibold in 895, but he broke with the king in 898. He and some other magnates who had been key to Zwentibold's election three years earlier then took the opportunity provided by the death of Odo of West Francia to invite Charles the Simple to become king in Lotharingia. His lands were confiscated, but he refused to give them up and entrenched himself at Durfost, downstream from Maastricht. Representatives of Charles, Zwentibold, and the Emperor Arnulf met at Sankt Goar and determined that the succession should go to Louis the Child. Zwentibold was killed by the rebels in battle in August 900.
  
  At first, Louis appeared to be opposed to Reginar when he appointed Gebhard as his deputy in Lotharingia, but the two were never at war. In 908, Reginar recuperated the Hainault after the death of Sigard. Then, after the death of Gebhard in 910, in battle with the Magyars, Reginar appears as his successor. He led the magnates in opposing Conrad I of Germany and electing Charles the Simple their king. He was given the title marchio by Charles in 915. He never appears as the Duke of Lorraine, but he was definitely the military commander of the region under Charles. He himself was succeeded by his son Gilbert; however, the Reginarids did not succeed in establishing their supremacy in Lotharingia like the Liudolfings or Liutpoldings did in the duchies of Saxony and Bavaria.
  Family
  
  By his wife Hersinda (or Alberada), who predeceased him

• (Levens event) .Bron 3

  Reginhar, auch Reginar I. genannt, (* um 850; † zwischen dem 25. August 915 und dem 19. Januar 916 in Meerssen) war ein führender fränkischer Großer im nördlichen Lotharingien (Niederlothringen) im 9. und 10. Jahrhundert. Er ist der Begründer der Sippe der Reginare.
  
  Seine familiäre Herkunft ist nicht dokumentiert, wenngleich er allgemein als Sohn des Maasgaugrafen Giselbert und einer Tochter Kaiser Lothars I. angenommen wird[1]. Alternativ wird allerdings auch ein Reginar als Vater in Betracht gezogen, der zwischen 864 und 870 als Laienabt von Echternach genannt wird und der vermutlich mit dem comes Reginar identisch war, der 876 in der Schlacht von Andernach getötet wurde. Reginar I. wird in einer Liste der Laienäbte von Echternach als „junior“ bezeichnet.[2]
  
  Bereits in mittelalterlichen Chroniken wird Reginar I. der Beiname „Langhals“ (Collo-longus, Longum-collum) beigegeben, wohl irrtümlich in Verwechslung mit seinem Enkel Reginar III., dem dieser Beiname schon früher zugesprochen wurde.[3]
  Inhaltsverzeichnis
  Leben
  
  Reginar tritt bereits in den vom westfränkischen König Karl dem Kahlen 877 in Quierzy erlassenen Kapitularien urkundlich in Erscheinung, einschließlich des Maasgaugrafen Giselbert, der vermutlich sein Vater war.[4] Zusammen mit Bischof Franco von Lüttich wurde er vom König um das Jahr 880 in das nördliche Lotharingien entsandt um dort die Normannen unter Gottfried zu bekämpfen.[5] Zusammen mit Graf Balduin II. von Flandern und dessen Bruder Rodulfus paktierte Reginar 895 gegen König Karl III. dem Einfältigen mit König Zwentibold von Lotharingien.[6] Aber schon 898 brach er mit Zwentibold, von dem er eine Zwölftagesfrist zum Verlassen Lotharingiens erhalten hatte, und kehrte in das Gefolge Karls III. des Einfältigen zurück. Diesem riet er zu einem Angriff auf das Königreich Lotharingien.[7]
  
  Reginar hatte sich während seiner Zeit in Lotharingien eine regionale Machtbasis aufgebaut, die ihm trotz des Verweises von König Zwentibold über dessen Tod 900 hinaus erhalten blieb. Seit 897 amtierte er als Laienabt von Echternach, später brachte er auch Stablo und Malmedy an sich. Inwieweit er mit dem Amt eines Grafen (comes) betraut war ist nicht aus zeitgenössischen Chroniken zu entnehmen, erst ab dem 11. Jahrhundert werden ihm der Maasgau und Hesbaye zugeschrieben. Angenommen wird auch, dass Reginar schon den Hennegau innegehabt hatte, bevor er 898 des Landes verwiesen und durch Sigehard ersetzt wurde.[8] In einer Urkunde vom 21. Juli 905 nannte er sich selbst dux. Nach dem Tod des ostfränkischen Königs Ludwig dem Kind († 911) hatte der lotharingische Adel, darunter auch Reginar, dessen Nachfolger Konrad I. die Gefolgschaft verweigert und sich stattdessen dem westfränkischen Regnum zugewandt. Dessen König, Karl III. der Einfältige, hatte die herausragende Machtstellung Reginars in Lotharingien anerkannt, weshalb er folglich in königlichen Urkunden auch als missus dominicus, demarcus und marchio auftrat.
  
  Reginar wird letztmals in einer Urkunde König Karls des Einfältigen vom 25. August 915 genannt. Seine beiden Söhne Giselbert und Reginar II. werden am 19. Januar 916 an der Seite des Königs in Herstal genannt, Reginar selbst dürfte zu diesem Zeitpunkt bereits verstorben sein. In der Liste der Laienäbte von Echternach wird er bis 915 geführt. Sein Sterbeort war Meerssen.[9]
  
  Verheiratet war er mit Alberada, deren Herkunft unklar ist, mit der er mindestens drei Kinder hatte:
  
  Giselbert († 939), Herzog von Lothringen
  Reginar II. († 931), Graf von Hennegau
  N.N. Tochter; 8 mit Berengar, Graf im Lommegau und im Maifeld
  
  Eine weitere Ehe Reginhars
  
  Heinz Renn äußerte die Vermutung, dass Reginhar vor seiner Ehe mit Alberada bereits mit Ermentrud verheiratet war, der Tochter des Königs Ludwig der Stammler, und dass Kunigunde, die Tochter Ermentruds, aus ebendieser Ehe stamme[10]. Er begründet seine Vermutung damit, dass unter den Nachkommen Kunigundes die Namen Reginhar und Giselbert zu finden sind. Eduard Hlawitschka schließt sich der Auffassung Renns an[11], weist aber darauf hin, dass in diesem Fall – die weitgehend anerkannte, aber nicht belegte Abstammung Reginhars vorausgesetzt – eine Ehe zwischen Vetter und Cousine zweiten Graden vorliege: Reginhar und Ermentrud haben mit Ludwig dem Frommen den gleichen Urgroßvater, allerdings mit dessen Ehefrauen Irmingard (für Reginhar) und Judith (für Ermentrud) unterschiedliche Urgroßmütter. Hlawitschka sieht eine zu nahe Verwandtschaft zwischen Reginhar und Ermengard als Ehehindernis und schließt daraus, dass Reginhars Mutter nicht die Tochter des Kaisers Lothars, sondern eine zweite Ehefrau seines Vaters Giselbert gewesen sei (siehe Hauptartikel Giselbert von Maasgau), dass für Reginhar also keine Abstammung von den Karolingern gegeben sei.

• Hij is overleden in het jaar 916 in Meersen, hij was toen 66 jaar oud.
• Een kind van Giselbert I Leuven (ook: van Maasgouw of Darnau) en Irmgard van Lotharingen
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 31 januari 2013.

Gezin van Reinier I van Henegouwen

(1) Hij is getrouwd met Alberade van Mons.

Zij zijn getrouwd in het jaar 885, hij was toen 35 jaar oud.Bron 1

Kind(eren):

1. Frederic van Mainz  
2. Balderic van Utrecht  
3. Giselbert II van Lotharingen  885-939 
4. Reinier II van Henegouwen  890-> 932 
5. Symphoria van Lotharingen  890-952 

(2) Hij is getrouwd met Ermentrudis van West Francië.

Zij zijn getrouwd in het jaar 888, hij was toen 38 jaar oud.Bron 4

Kind(eren):

1. Kunegonda van Verdun (ook: van de Ardennen)  893-940 

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Reinier I van Henegouwen?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Reinier I van Henegouwen

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen