He is married to engelina van der BIJL.
They got married on November 12, 1885 at oud-beijerland , he was 21 years old.Source 1
Child(ren):
koopman, huisjes melker en pachter van kriekenboomgaarden in oud-beijerland en omstreken. diaken van 1906/1911 nederlands hervormde kerk te oud beijerland
Krieken en kriekenzondagen
Bij dat woord worden de oudste Oudbeijerlanders weer jong en zij staan in ge dachten als kleine kinderen weer op het Marktplein, waar de afsiager bezig is, de krieken te veilen. Acht, negen karren vol zijn er ditmaal aangevoerd, meer dan 1000 kilo. Hoor, daar gaat het: Tien gulden stil. Acht er boven! Acht er boven, 7.90, 7.80, 7.70, Mijn. Ze zijn prijzig deze keer, f 17,70 de 100 pond. In 1878 werden ongeveer
10.000 kg op die manier geveild; de prijzen varieerden van f9, tot f14, de 100 pond; bovendien was er nog heel wat in de boomgaarden rechtstreeks aan de opko pers verkocht. Maar 1884 was een slecht kriekenjaar; de oogst was door harde wind en regen totaal mislukt; de spreeuwen kregen een vrijbrief, want wat aan de bomen hing, was zelfs het wachtgeld niet waard. Het volgend jaar was beter; de bode van Oud-Beijerland op Goidschalxoord nam dat jaar 500 mandjes mee. In 1893 was de middenprijs 13gulden de 100 kg.
In de tijd dat de krieken nog in hun glorie waren, had men er in Oud-Beijerland verscheidene boomgaarden van. De verpachting had omstreeks half juni plaats. Men had vooral drie soorten, de Wilsies, de Klerken en nog een tussensoort. De Wilsies warende vroege; ze werden rijp geplukt, konden slecht tegen het vervoer en waren bestemd voor binnenlands gebruik. De opkoper bracht ze hoofdzakelijk te Rotterdam aan de markt, waar ze in handen van straatventers overgingen, die met hun karren de stad introkken om ze onder luid geschreeuw aan de man te brengen. De Klerken waren de late. Ze werden onrijp geplukt, konden veel beter tegen het vervoer en waren bestemd voor de Londense markt. s Avonds acht uur vertrok de Batavier uit Rotterdam. De koper moest zorgen dat ze aan boord waren; dan waren ze de volgende morgen vroeg aan Covent Garden, de grote Londense markt van fruit en groente.
In de eerste dagen van juli zette Uil, de eigenaar van de Oude Hoorn, een advertentie in de plaatselijke bladen en proclameerde op eigen gezag die en die zon dagen tot Kriekenzondagen. Het waren er drie: de eerste of de laatste van de maand, afhankelijk van de stand van het gewas. Dan kwamen van alle dorpen uit de Hoeksche Waard, van Voorne en Putten, allen, die paard en rijtuig bezaten, vooral de jongelui, met hun Dulcineas, in brik of tilbury, met een zware klepper er voor, hierheen om ,kersen te eten. Dat wil zeggen: de Oude Hoorn te doen daveren van de lach, het hele gebouw bij de uitgelaten dans te doen schudden op zn fJndamenten, de ramen hoog opgeschoven, alsof de zalen te klein waren om al het lawijt te kunnen bergen.
Het was een dag van plezieren, een kermisdag zonder draaimolen, maar met al de uitbundigheid, die de feestvierende jeugd eigen is. Amor en Cupido vierden hoogtij en Bacchus bleef niet altijd op de achtergrond. De Oudbejjerlanders zelf namen er weinig deel aan; het was meer een invasie van vreemdelingen, die aan de kasteleins een goede dag bezorgden. In 1866 richtte de kerkeraad het verzoek aan de ge meentebestuurders om de Kriekenzondagen met het oog op de cholera - die het vorige jaar geheerst had - af te schaffen. Ze zijn echter hun eigen dood gestorven.
In het begin van deze eeuw begon de roem der krieken te tanen, oude boom gaarden verdwenen en nieuwe werden niet meer aangeplant; er waren er zoveel, dat bij de beperkte afzetmogeljkheden van toen de markt telkenjare overvoerd werd en omdat het een vrucht is, die niet duren kan, moest men met elke prijs, die geboden werd, genoegen nemen. Ook was het, of de bomen hier niet meer zo goed wilden. Vroeger werden het ontzettende reuzen, met een geweldige omvang, niet zelden van beneden tot boven in de top met vruchten beladen, waar een ladder van 42 sporten aan te pas kwam om ze te plukken. Maar die tijd was voorbij. De bomen stonden te kwarren en de boomgaarden werden opgeruimd, vooral toen in de Eerste Wereld oorlog van 1914-1918 het brandhout zo schaars en . . . zo duur was. Een paar hebben het tot na de Tweede Wereldoorlog uitgehouden, doch ook die zijn onder de bijlslagen gevallen.
jan van der MARK | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1885 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
engelina van der BIJL |