He is married to (Not public).
They got married
.
Een indringende getuigenis van MAURITS BARNSTIJN (1910) over zijn tijd met drie andere Groningse Joden in barak 51, de gevangenis van kamp Westerbork:
Maurits Barnstijn, Ephraim van Simmeren, Benjamin & Bendix van Dam
Vanaf het einde van de maand september 1944 tot de bevrijding ben ik geïnterneerd geweest in het kamp Westerbork. Naar aanleiding van het vluchten van twee geïnterneerden uit onze barak, ben ik met zeven andere personen, waaronder Ephraim van Simmeren (1910) en Benjamin van Dam (1906) naar de strafbarak overgebracht als represaillemaatregel.
Enige tijd later ben ik met Van Simmeren, Benjamin van Dam en vijf personen uit het vrije kamp waaronder Bendix van Dam (1906), in verband met het uit het kamp smokkelen van brieven geplaatst in de cellen van barak 51. Lemke, een Duitse bewaker, was voor deze barak verantwoordelijk en belast met onze verzorging. Tijdens ons afgenomen verhoren is één van de overige gevangenen door Lemke mishandeld.
Met de eerste groep met personen en Bendix van Dam heb ik ongeveer zeventien of achttien dagen in één cel doorgebracht. De anderen zijn na drie of vier dagen te hebben vastgezeten weer in vrijheid gesteld. Enkele dagen voor de bevrijding zijn wij vieren uit de cel gelaten.
Eén keer is het gebeurd dat Lemke ons gedetineerden 24 uur geen eten of drinken heeft gebracht en het is gebeurd dat hij ons 72 uur geen eten of drinken bracht. Wij werden in die periode niet gelucht of kwamen de cel niet uit.
In de cel waarin wij waren opgesloten, was geen verwarming aanwezig, evenmin een ton om je behoefte te doen. Per dag kregen wij ieder een stuk brood, waaruit vier dunne sneetjes konden worden gesneden, alsmede gezamenlijk een kleine hoeveelheid drinkwater. Wij allen waren gekleed in overall en aangezien er geen dekens aanwezig waren, hebben wij het in de cel koud gehad.
Eén keer is het gebeurd dat Lemke ons gedetineerden 24 uur geen eten of drinken heeft gebracht en het is gebeurd dat hij ons 72 uur geen eten of drinken bracht. Wij werden in die periode niet gelucht of kwamen de cel niet uit. Gedurende zeventien dagen ben ik één keer in de gelegenheid gesteld mijn behoefte te doen. In de cel waren geen toiletten aanwezig om onze behoefte te doen. Wij urineerden in een klomp en gooiden de inhoud daarna tussen de tralies door naar buiten.
.
Westerbork 1945 De Tommys zijn er. Op 12 april 1945 wordt kamp Westerbork bevrijd door de Canadezen. De gevangenen krijgen chocolade en sigaretten uitgedeeld, maar moeten nog tot na 5 mei wachten voordat ze het kamp ook daadwerkelijk mogen verlaten.
Bevrijding van Zuid-Nederland
Op 12 september 1944 trokken Amerikaanse soldaten het zuiden van Limburg binnen. De eerste bevrijde gemeenten waren Eijsden, Mesch, Noorbeek en Mheer. Twee dagen later werd Maastricht ingenomen. De intocht naar noordelijkere provincies liet echter nog op zich wachten.
Canadezen in Groningen
In de lente van 1945 trokken met name de Canadezen het noorden van Nederland binnen. Op 7 maart 1945 veroverden de geallieerden eerst de Ludendorffbrug bij Remagen in Duitsland. Vervolgens boog het Brits-Canadese leger af naar Oost-Nederland en de eerste troepen ontzetten Dinxperlo en Elten. Een hevige strijd werd nog geleverd om Groningen, waar zich duizenden fanatieke SSers van Duitse en Nederlandse komaf begaven.
Bevrijding van Westerbork
In kamp Westerbork werd ondertussen vol spanning op de bevrijders gewacht. Op 12 april 1945 bereikten de Canadese soldaten het kamp, wat voor gevangen genomen Joden onder andere als doorvoerhaven werd gebruikt naar concentratiekamp Auschwitz. De SS die de leiding van het kamp had tijdens de oorlog, was inmiddels vertrokken. Er waren zon 850 gevangenen toen de Canadezen aankwamen. Zodra zij arriveerden renden de gevangenen de Canadezen tegemoet en riepen: De Tommys zijn er. Velen sprongen op de tanks en reden als overwinnaars over de Boulevard des Misères. Na de bevrijding van noord oost Nederland bezocht prins Bernhard in april 1945 de bevrijde steden en ook kamp Westerbork.
Officiële bevrijding
De officiële bevrijding van Nederland op 5 mei werd door de kampbewoners echter nog gevierd in Westerbork. Ze moesten daar nog blijven, omdat nog niet het hele land was bevrijd: verder naar het noorden werd nog gevochten. Daarnaast was de kans op besmettelijke ziekten groot. De kampbewoners werden eerst medisch onderzocht voordat zij het kamp mochten verlaten.
.
The data shown has no sources.