Family tree Kamermans-Van Westen » Jacob "Jaap" van Westen (1893-1976)

Personal data Jacob "Jaap" van Westen 

• Nickname is Jaap.
• He was born on April 25, 1893 in Borssele.Source 1
• Profession: kleermaker.
• He died on July 6, 1976 in Goes, he was 83 years old.Source 2
• He is buried on July 9, 1976 in Goes.Source 2
• A child of Marinus van Westen and Maatje Walhout
• This information was last updated on September 17, 2021.

Household of Jacob "Jaap" van Westen

He is married to Jannetje Fraanje.

They got married on July 3, 1919 at Borssele, he was 26 years old.Source 3

Child(ren):

1. Maatje Cornelia van Westen  1920-1989 
2. Pieter Marinus van Westen  1921-1993 
3. Cornelia van Westen  1925-1998
4. (Not public)
5. Alida van Westen  1938-1989 

Notes about Jacob "Jaap" van Westen

In 1913 vestigt een J, van Westen, kleermaker, uit Kapelle, zich in Goes Lange Kerkstraat 45 (Middelburgsche Courant, 31/03/1913). In 1917 vestigt een J. van Westen, kleermaker, uit Borssele, zich aan de Kleine Kade 180 (Middelburgsche Courant, 03/01/1917). Het is niet duidelijk of het om dezelfde persoon gaat.

1920: begint in Goes winkel in overhemden in de Lange Kerkstraat. 1921: verhuist met zaak naar de Lange Vorststraat: de latere herenmodezaak Maison Van Westen. Zong in de Oratoriumvereniging van Jan Kousemaker. Dirigeerde zelf diverse koren. Richtte eigen koor op: Jubilate Deo. Componeerde diverse muziekstukken, zoals de oratoria Daniel en Esther.

J. van Westen treedt met De Lofstem te Nieuwdorp op op het Zangersfeest te Biezelinge (Middelburgsche Courant, 28/05/1927). Idem (Middelburgsche Courant, 16/05/1931). Idem, tevens met Hosanna te Driewegen (Middelburgsche Courant, 06/05/1932); idem, met Hosanna te Driewegen (Middelburgsche Courant, 22/05/1936). Op het concours van christelijke zangverenigingen in Kapelle met Hosanna uit Driewegen en De Lofstem uit Nieuwdorp (Middelburgsche Courant, 11/05/1934).Op het zangersfeest in Kapelle met Hosanna uit Driewegen (Middelburgsche Courant, 07/05/1937). Op het jubileum-concours te Soeburg (!) net Hosanna te Driewegen en De Lofstem te Nieuwdorp (Middelburgsche Courant, 19/05/1939 vgl. Vlissingse Courant, 19/05/1939)

Op de propaganda-avond van de Chr. Vakbeweging in de Prins van Oranje te Goes zingt een zangkoor onderleiding van de heer J. van Westen ter afwisseling op zeer verdienstelijke wijze een cantate naar Psalm 104 (woorden van mevr. Poley-Scheele, muziek van J. van Westen) (Middelburgsche Courant, 09/11/1933). Eveneens van mw Poley + dhr. Van Westen: het oratorium Daniël. Uitvoering in Yerseke (Vlissingse Courant, 02/11/1940 en 07/11/1940) - een recensie in deVlissingse Courant, 08/11/1940:
DE UITVOERING VAN HET ORATORIUM „DANlEL”.
EEN ZEEUWSCHE GEBEURTENIS.
Yerseke. De uitvoering van het oratorium "Daniel", alhier, was wel een bij uitstek Zeeuwsche gebeurtenis. De muziek was van den heer J. van Westen, te Goes; de tekst van mevr. F. Poley-Schelde (sic!) te Goes; dirigent was de heer Jan Kousemaker, te Goes; het koor bestond uit "Hosanna" te Yerseke, "Zuiderstemmen" te Hansweert, en het Ned. Herv. Kerkkoor te Wemeldinge; het orkest was eveneens uit Zuid-Bevelandse amateurs samengeste;d en zelfs de solisten kwamen uit Yerseko en omgeving. Begrijpelijk waren wij, en zeker honderden. met ons, zeer belangstellend naar hetgeen dezen avond ten gehoore gebracht zou worden, en velen waren daarbij zeker ook, zij het op verschillende wijze, eenigermate critisch gestemd. Want al is de heer Van Westen op muzikaal gebied, en mevr. Poley op letterkunsig gebied, geen leek te noemen. een oratorium acht men onwillekerig het werk der grootste dichters en
componisten. Voor allen, die zoo, welwillend critisch, deze ontvoering bijwoonden. is zij ongetwijfeld een groote en aangename verrassing geweest. De inhoud kennen onze lezers reeds uit de voorbeschouwing die wij erover opnamen. Het oratorium schetst den val van Israël onder Nebucadnesar; dan komt Daniël naar voren, die de droomen van den koning uitlegt; die later in den vurlgen oven geworpen wordt; ook onder Belsazar en Darius dient: ongedeerd uit den Leeuwenkuil komt, en immer, met het uitverkoren volk van Israël, door het geloof in den Almachtigen God, zegeviert. Do voornaamste episoden uit de belevenissen van Daniël zijn door dit oratorium scherp omschreven weergegeven. Met de omkleeding der Godsgedachte, den diepen rellgeuzen inhoud der gebeurtenissen. Alles is klare, heldere taal, goed aangevoeld in woord gebracht. De muziek ondersohraagt dien inhoud, doet daden, gedachten en gevoelens leven, brengt ze in den toehoorder over. En als tekst en strekking, is ook de muziek duidelijk en licht aan te voelen. Mogelijk is de compositie slechts bijwijlen zoo, dat ze ons met de sfeer overstelpt, maar immer neemt ze ons toch mee ln de goede sfeer. Er is, naar ons gevoelen hier en daar een zwakkere plaats. B,v. no. 11 „voorwaar Uw God is de God der Goden", want zelfs als we ons indenken, dat die bekentenis komt van een heiden, die dat op zijn wijze zal uitdrukken, dan nog willen we er meer ontzag in hooren. De herhaalde, meertonlge weergave van het woord, van de gedachte "God", verzwakt, verluchtigt de
beteekcnís al te zeer. Maar daar staan vele fragmenten tegenover, die we zeer goed tot buitengewoon geslaagd achten. We denken b.v. „knielt, knielt, dit is Uw gouden God", aan het duet voor alt en sopraan "God zendt zijn engel, die bewaakt en beschermt", aan de koren: „Wee Belsasar, wee!” en „Nu loven alle natiën en tongen", en vooral ook aan het slotkoor. Al deze fragmenten stonden op hoog peil; met eenvoudige middelen werd vaak het hoogste in muzikale schoonheid bereikt. Als we dit schrijven houdt dit tegelijkertijd een hulde in voor koor en orkest. Ook die maakte wel eens een foutje, maar ze waren zoo klein, dat weinige dat opgemerkt of aangevoeld zullen hebben. Over het geheel waren koor en orkest zeer goed. Het samenspel, de toon, het nauwkeurig volgen der directie, waren zeer te lovcn. En ook daarin werd in het slotkoor een hoogtepunt bereikt. Dat gaaf, warm van klank, klaar van uitdrukking bleef bij den vollen inzet van aller krachten; van het aanhoudende fortísimo. En op zijn beurt is dit alles weer een hulde aan den dirigent, den heer Jan Kousemaker, wiens taak verlicht werd door de duidelijke spraak van tekst en muziek, maar daartegenover weer zooveel meer verzwaard werd door de vele jeugdige krachten
onder zijn vocaal en instrumentaal materiaal. Maar de heer Kousemaker, die blijk gaf den inhoud zuiver aan te voelen, haalde uit al dat materiaal, wat er uit te halen was. Tempo, toonsterkte, combinaties van stemmen en instrumenten, het alles was zooals het moest zijn. De directie stond op hoog peil. En als we dan tenslotte, ongebruikelijk, de solisten het laatst noemen. dan is dat, omdat we bij het bovenstaande de samenstellende elementen op zichzelf beoordeelden, we hen niet aan mogen rekenen wat niet voor hun rekening komt, en zij toch den doorslag gaven voor het algemeen, goede oordeel dat we over deze uitvoering mogen geven. En omdat hij (sic!) de solisten de oorzaak lag, dat het geheel niet tot zijn volste recht kon komen. We denken dan niet aan de pianiste mej. N. Roose. en den heer C. de Kok, orgel, die volkomen in de hulde aan de musici kunnen deelen. En ook de sopraan, mevr. Dominicus-de Graaf, en mej. Goeman, alt, gaven mooie soli, doch de bas en tenor stonden voor een taak, die vaak boven hun kracht ging. Vooral omdat er verschillende fragmenten zijn, waarin bas of tenor het geheel eigenlijk moeten dragen, of waarbij hun inleiding van zeer veel belang is. Toch past ook hier een gematigd oordeel, omdat aan de volle elschen slechts de beste krachten onder de mannelijke solisten hadden kunnen voldoen. Omdat zoowel de heer S. A. Doolaard als de heer C. Honders, ook vaak goede zang lieten hooren en in de toekomst meer van hen te wachten is. Terwijl het waardeerlng verdient, dat zij deze zware taak op zich wilden nomen, en zij die taak, naar hun krachten, met volle overgave vervulden. En tenslotte, deze en een enkele andere opmerking die wij maakten. doen niet af aan dan lof dien wij voor het geheel hebben. Alles tezamen werkten uiteindelijk mede aan een uiitvoering, die ook door de nauwlettender critici met genoegen gevolgd zal zijn en waarvan alle aanwezigen zeker zeer genoten hebben.
Uitvoering in het Schuttershof in Goes: advertentie in de Vlissingse Courant, 21/12/1940; een voorbeschouwing in de Vlissingse Courant, 23/12/1940; een lovende resensie in de Vlissingse Courant, 28/12/1940:
STADSNIEUWS
Goes.
UITVOERING „ORATORIUM DANIEL”.
Onder grootE belangstelling werd op belde Kerstdagen het orAtorlum "Daniël" van onze stadgenooten Van Westen en Poley-Schele In het „Schuttershof" opgevoerd, en al dadelijk worden onze verwachtingen vervuld: de nieuwe solisten maakten deze uitvoering tot een vrijwel volkomen succes.
De bas, de heer Th. Ferwerda, (Middelburg), zong op mooien, warmen toon, en met goede uitdrukking, over Nebucadneser. die Jeruzalem belegerde, zóó, dat de toehoorder onder den indruk kwam van dit tragische gebeuren. En toen de tenor, de heer J. H. Tamminga (Goes), met geestdrift en overtuiging het volk van Jeruzalem toezong, zijn tranen te drogen, en van zijn God en zijn land te zingen, zong daar werkelijk een zanger het volk toe. Na het koor der gezangen kregen we nu dadelij de sopraan, mevr. S. M. Loeff-Kunst (Koudekerke) te hooren, in een duet met de bas, en ook zij bewees voor haar taak berekend te zijn. Haar zuiver, helder geluid, de kracht die zij, waar noodig, wist te ontwikkelen, gaf leiding en deed de aria's geheel tot hun recht komen. De sopraan, mej. M. Schouten (Kloetinge) sloot zich uitstekend bij deze drie aan. We hadden haar nog iets vrijer, lets losser, willen hooren, mogelijk was haar warm donker geluid dan nog beter tot uitdrukking gekomen. Maar dit wíl vooral niet zeggen, dat haar aria's zwak genoemd moeten worden. Ook deze kwamen voldoende uit tegen den achtergrond van koor en orkest Achter deze solisten, en mèt deze solisten, kwamen ook pas koor en orkest tot hun volle recht, al zullen de grootere sterkte en de herhaalde repetities daar zeer zeker ook toe medegewerkt hebben. We denken bijv. aan „Hoor ons klagen, zie ons hart", waar het duo sopraan en bas de leiding behielden, meer het orkest al op bijzonder zuivere wijze zijn eigen, tweede plaats innam, zoo, dat een geheel van ontroerende schoonheid verkregen werd. Daarna, bij het zoo bekende „God de Heer regeert; Beeft gij volken, eert", kregen we tenvolle gelegenheid. het koor te waardeeren, kwamen de mooie toon, de buitengewoon goede voordmcht, pas volkomen tot hun recht. Ook wat koor en orkest tezamen presteerden bleek al spoedig in „Knielt, knielt, dat is Uw gouden God", waarbij beiden een even belangrijke taak te vervullen hadden, die op schoone en suggestieve wijze verricht werd. Op hetzelfde hooge peil stonden de combinaties van solisten, koor en orkest, waarbij we bijv. denken aan de mooie aria "O God van Israël, hoor naar mijn stem", met bijzondere mooie voordracht door den heer Tamminga gezongen en waarbij 't koor zijn aanvullende en onderschrijvende taak ook op zeldzaam zuivere wijze uitvoerde. Als bij de eerste uitvoering was mej. N. Roose (Goes) pianiste en de heer G. Kok (Goes), organist, die beiden hun taak weer op gave wïlze vervulden. Er zijn er dus velen (meer dan tweehonderd dames en heeren} die met voldoening op hetgeen zij tezamen presteerden, kunnen terugzien, maar die voldoening zal zeker niet minder zijn voor de auteurs die muziek en tekst schreven, den heer Van Westen en mevrouw Poley-Schele, die pas op deze uitvoering de kwaliteiten van hun schepping tot hun volle recht zagen komen, - die ín schoone, beeldende klank, hun geesteskind tot leven gewekt zagen.En zoo ooit „last but not laest" (sic!) op zijn plaats was, dan is het wel hier, als wij, tenslotte den dirigent. Jan Kousemaker noemen. Die stond met dit oratorium wel voor een zeer zware taak. Die stond voor een groot werk, zonder verleden. Die had allereerst tot taak het te leeren kennen, het te "beleven" zooals de auteurs dat gedaan hebben, en hij had daarna de zoo mogelijk nog zwaardere taak tekst en muziek, en vooral den geest van dit werk, aan de vele andere (sic!) over te dragen, die het tot leven moesten brengen. Dat ook hij die zware taak toteen voortreffelijk einde bracht is wel reeds gebleken uit het bovenstaande, en daarvan sprak ook zijn leiding, aan de eerste tot de laatste noot. Klaar en zuiver voelde hij de stof aan, en koor en orkest wist hij dat op suggestieve wtjze over te geven. Nogmaals: Jan Kousemaker stond voor een zeer zware taak en hij heeft deze op schier onverbeterlijke wijze uitgevoerd! Een kleins hulde. an het slot van den avond worden nog enkele woorden gesproken, door den heer Witkam, voorzitter der Midza, die den heer Van Westen zijn waardeering betuigde, voor de schepping van dit muzikale werk en hem huldigde met een groote lauwerkrans een te bieden. Met een spontaan, daverend applaus, werd deze hulde door de vele aanwezigen bezegeld.

Een Jac. van Westen (welke?) spreekt het slotwoord op de jaarvergadering van de Chr. Gem. Zangvereeniging Soli Deo Gloria te Borssele (Middelburgsche Courant, 13/12/1939).

Een J. van Westen (welke?) is bestuurslid van de Goese Midza (Middelburgsche Courant, 03/01/1940).

Do you have supplementary information, corrections or questions with regards to Jacob "Jaap" van Westen?
The author of this publication would love to hear from you!

Timeline Jacob "Jaap" van Westen

Click on the names for more info. Symbols used:  grandparents    parents    brothers/sisters    children