Stamboom Foppes » Edske Foppes (1915-1988)

Persoonlijke gegevens Edske Foppes 

• Hij is geboren op 4 januari 1915 in Rotterdam.
• Hij is overleden op 13 september 1988 in Leeuwarden, hij was toen 73 jaar oud.
• Een kind van Jochem Foppes en Jacoba Annechiena Kliphuis
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 10 juni 2022.

Gezin van Edske Foppes

Hij is getrouwd met Dettje Cornelia Arendz.Bron 1

Zij zijn getrouwd op 1 december 1954 te Doorwerth, hij was toen 39 jaar oud.

Kind(eren):

1. (Niet openbaar)
2. (Niet openbaar)
3. (Niet openbaar)

Notities over Edske Foppes

De verschijning van Eddie Foppes

Eddie was een rijzige man (184 cm) die iedere dag liep van zijn huis naar zijn kantoor met een snelle, bijna gejaagde pas, vaak met de handen op de rug. Hij liep 's ochtend's rond half acht van ons huis aan het Engelseplein in Leeuwarden en wandelde dan in twintig minuten naar zijn kantoor aan de Sophialaan, liep tussen de middag weer terug naar huis en na de lunch weer terug naar kantoor, en keerde 's middags rond vijf uur weer terug. Ieder weekend maakte hij lange wandelingen, in de zomer in de wijde omgeving van ons huisje in Wijnjewoude, in de winter in de omgeving van Leeuwarden. Wij moesten als kinderen vaak mee, op deze manier hebben wij vroeg heel veel van de provincies Friesland en Drenthe kennen, vooral waar bossen waren. Ik denk dat al dat lopen Eddie's manier was om zijn zenuwachtige natuur te beteugelen, om zich te bedaren als hij zich weer over iets of iemand kwaad had gemaakt of zich ergens zorgen over maakte.

Hij was altijd gekleed in de stijl van het midden van de twintigste eeuw: altijd in pak, met daar over heen een lange jas. Hij kocht zijn kleren in de sjieke winkel van zijn vriend Max van der Kam op de Kalverdijk. Hij droeg altijd een hoed, die hij een beetje achterop het hoofd zette. Ik herinner me het hoffelijke gebaar waarmee hij gewoon was zijn hoed even af te nemen als hij een dame begroette.

Zijn manier van zitten was meestal een beetje ineengedoken, met de benen over elkaar geslagen. Als hij eenmaal ergens zat, stak hij meestal zijn karakteristieke pijp op, in de stijl van Maigret. Tijdens het praten kon hij dan zijn punten ondersteunen met wijdse gebaren met die pijp in zijn hand. Hij rookte veel, wij moesten als kinderen vaak even naar de tabakswinkel lopen op de hoek van de Engelsestraat en de Molenstraat om daar Coopvaert tabak te kopen voor zijn pijp of Willem II senoritas sigaartjes.

Intussen was hij dan in het midden van een geanimeerd gesprek met wie hij dan ook maar trof. Eddie was een belezen mens die altijd goed op de hoogte was van actuele onderwerpen en daarover graag praatte. Hij wist ook altijd precies wat degene met wie hij praatte interesseerde en met welke andere gemeenschappelijke kennissen die persoon omging. Hij wist dan ook meestal precies een onderwerp aan te snijden waarvan hij wist dat het zijn gesprekspartner zou interesseren.

Eddie begon meestal met een snelle, direkte slimme opmerking waar de gesprekspartner wel op moest reageren, een grapje of een opmerking over iets wat er net voor hun ogen gebeurde. Hij kreeg mensen snel aan de praat, luisterde goed naar de onderwerpen waar zij mee aan kwamen zetten en hij had ook een goed oog voor de onderliggende houding of te wel de lichaamstaal. Praten met Eddie was nooit vervelend omdat hij altijd probeerde samen met de gesprekspartner vooruit te kijken, nieuwe verbanden te leggen en nieuwe perspectieven te vinden in een dialoog.

Eddie Foppes' appearance

Eddie was a tall man (184 cm, 6 feet plus an inch) who walked every day from his house to his office with a quick, almost haunted pace, often with his hands folded behind his back. He would leave our house at the Engelseplein in Leeuwarden before around seven thirty in the morning, walk twenty minutes to his office, come back for lunch around midday and leave again after lunch to return after five in the afternoon. Every weekend he made long walks in the countryside, in the summer around our cottage in Wijnjewoude, in the winter around the town of Leeuwarden. As children we often had to accompany him which allowed us to get to know many places in the provinces of Friesland and Drenthe at a young age, especially where there were forests. I believe that all that walking was Eddie's way to put his nervous mind to rest, to calm down after he had made himself upset about something or somebody of when he was worrying about something.

He was always dressed in the typical style of the middle of the twentiest century: always dressed in a suit, covered with a long coat. He bought his clothes in the upmarket shop of his friend Max van der Kam at the Kalverdijk. He always wore a head, a little bit cocked to the back of his head. I remember the courteous gesture with which he used to quickly take off his head whenever he had to greet a lady.

He would usually sit in chairs in a slightly forward position, with his legs crossed. Once he was seated, he would usually light his pipe, in the style of inspector Maigret. While talking, he would stress his points with wide gestures holding his pipe in his hand. He smoked heavily, as kids we often had to run to the tobacco shop at the corner of the Engelsestraat and Molenstraat to buy Coopvaert brand pipe tobacco or little Willem II senoritas cigars.

In the mean time Eddie would usually be in an animated conversation with whoever happened to be visiting. Eddie was a well-read man who was always well informed about all the issues of the day. He always knew exactly what the interests were of the person he was talking to and who were the people that person was hanging out with. So he could usually hit a topic quite quickly which he knew would interest the person he was talking to.

Eddie would usually trigger off the conversation with a quick, direct and witty remark to which the conversation partner could not avoid reacting, like a joke or a remark on something just happening in front of their eyes. He could easily get people to talk, listened well to what was on their mind and he had a good eye for the underlying attitude or the body language. Talking with Eddie was never boring because he would always attempt to look ahead with his conversation partner, try to make new connections between thoughts and draw new perspectives in the dialogue.

Source: Joost (Jochem Foppes), 1957.

My father, Edske (Eddie) Foppes, was born on the 4th of January 1915 in Rotterdam, the single child of Jochem Foppes and Jacoba Kliphuis. They moved to Amsterdam in 1918, but Eddie remembered one detail from his earliest childhood: a vision of trains hanging in the sky. We found later that the apartment where Eddie was born was located close to a railroad-bridge leading into Rotterdam's Central Station, so indeed it must have looked like the trains were hanging in the sky to a little infant.

Eddy grew up in the city of Amsterdam, where they first lived in what is now called the old western part of the city, first at the Da Costastraat, later at the Bilderdijkkade, on the corner with the Kinkerstraat. During his primary school days, Eddie's best friend was a boy called Eddie Bayer. Eddie Foppes used to tell us how his beloved grey cat once jumped out of the house in hot purchase of a mouse, to be ran over by a tramcar, a tragic event that made a big impression on Eddie. He loved cats. Later they moved to the Johannes Verhulststraat 126b, behind the Royal Orchestra Building. Eddie was a smart learner, so he was admitted to the Barlaeus Gymnasium (secondary school). During the summer holidays, Eddie would always stay with his maternal grand-parents in Emmen, which created a lifelong passion for the rural countryside of Drenthe.

There was much less contact with the family from father's side. The only exception was the oldest sister of Eddie's father, the family Lonsain, in Deventer. Their daughter Jeanne, remained a good friend and regular guest of Eddie's parents.

Eddie was a single child, no brothers or sisters, which may have contributed to the very protective attitude of his mother. Europe was also in the middle of an economic crisis, when Eddy entered the University of Amsterdam to study law in 1932. At any point, Eddy continued to live with his parents throughout his studies, which he completed in four years.

In these difficult times, Eddie was lucky to find a job with the municipal police in the city of Leeuwarden in Friesland. He did not appreciate the boring work at the police station, which focused on procedures and did not appeal to his intellect. Soon Eddie managed to move to the Chamber of Commerce of the same city, where he continued to work as Secretary of the Chamber throughout the war of 1940-1945.

During these dark war years there was not much to do in Leeuwarden, but Eddie still found a circle of friends, mainly focusing around the bowling club of Leeuwarden. These were friends for life: Herman van Slooten, enterpreneur, Fokke van der Veen, dentist, Pieter Halbertsma, enterpreneur, Dick Osinga, artist, and many others. Eddie's father was able to retire early, and after a few years followed their only son, living in a house at the Harlingerstraatweg. After the war, they lived in a house at Spanjaardslaan 111.

In the last year of the war, Eddie and several of his friends were mobilized for labor duties by the German occupying authorities in the neighboring province of Groningen. They lived at the farm of Willem and Trien Hoogenesch in Glimmen. They remained good friends for the rest of their lives.

After the war, the Dutch Government established a "Economic and Technological Institute" to stimulate reconstruction, employment and industrialization in each province. Eddie was appointed director of such an institute in the province of Friesland. He stayed in this job until retirement in 1980. There is a nice interview with Eddie in the local newspaper, the Leeuwarder Courant, of February 1980, where Eddie looks back at what his institute had tried to achieve, what worked and what did not work. Eddie often mentioned with great respect the senior Mr. R. Kuperus, director of the Friesland Bank, who played a kind of mentor role to Eddie, especially in the early years after the war.

Eddie was a self-made economist, who acquired economic and management skills through self-study. He was an avid reader, always abreast of the latest developments, issues and trends, which he could always summarize in a clear and concise manner. He was a progressive man, who believed in the principles of socialism, combined with economic liberalism. Yet he never actively got involved with politics. The shadow side of Eddie's sharp intellect, was that he could be very direct and sharp in his criticisms. He could not stand stupid remarks and would make that abundantly clear.

Eddie was what we would call nowadays a "knowledge networker". Friesland was changing rapidly from a rural farmer society to a province where most people would make a living in industry and services. Eddie's institute was the sole source of reliable information for government and private companies, interested in opening new ventures in Friesland. Eddie also had a large number of additional functions in various committees and boards aimed at setting up new vocational schools, industrial areas, business development centers and countless exchange events.

It is difficult to assess the effects of these type of knowledge exchange activities. All I can say, is that so many people who knew my father, would tell me how much they appreciated my father, in terms like: " You know, twenty years ago, your father told me, why don't you try this, or, did you ever consider that... and it turned out to be the best thing our company or our office ever did..." The long queue of well-wishers at the retirement coctail reception in the old Province House in Leeuwarden, February 1980, made an unforgettable impression on me.

Eddie married just before his 40th birthday in December 1954 with Corrie Arendz, who was eight years younger than him. Corrie was a labor inspector working in the three northern provinces. They bought a house at Engelseplein 11, where my sisters and I were born. Before we were born, they also bought an old farm cottage on Stripe 3 in Duurswoude, nowadays Wijnjewoude. They used to spend all their summer weekends and holidays there. Eddie would spend all his spare time with this family. He loved country walks and bicycle rides, and with him we learned to see so many places in Friesland. Later, we got a little trailer to carry our bikes behind our car, which allowed us to explore the neigboring province of Drenthe, which Eddie was especially fond of ever since his childhood holidays there.

We had little contact with the family of my father. He was very fond of his maternal uncle Lupko Kliphuis, who was a country doctor in Sint Anna Parochie in northern Friesland. Uncle Lupko was a wise man, who would explain the larger questions of life with his beautiful bariton voice in a strong Gronings accent. Whenever he visited us, he would bring a basket of apples from his huge garden.

In short, the social life of Eddie and Corry was less focused on family relatives, more on friends and colleagues. An important focus of Eddie's social life was the Rotary Club, where he would lunch every Monday. Some intimate friends of Eddie from this circle include: Eddie en Katja Evenhuis, newspaper editor, Dirk en Nan Talsma, veterinarian, and Bert en Koosje Eenkema van Dijk, medical doctor, etc.

After his retirement, Eddie served as a Governor for Rotary in the Northern Netherlands District in 1980. This involved a travel to the United States to the global conference of Rotary Governors in Boca Raton, Florida. Eddie and Corrie enjoyed this trip, which also brought them to Utah, where they stayed with fellow Rotarians, as well as Massachusets and Boston, where they visited an old friend of Corrie, Hennie Schemering Reels and her husband Jim, as well as our remote cousin Elisabeth Foppes and her husband Win.

As of 1980, Eddie and Corry moved from Leeuwarden to Wijnjewoude, where they had replaced the old one-stone walls cottage with a modern house in old farm style with a thatched roof. Eddie enjoyed his life in the country side immensely. I stayed with them in 1988, when I was down with hepatitis A, contracted in Nigeria. Eddie took great care of me for six months, until I was back on my feet again. Only a few months after I had returned to Africa, Eddie died unexpectedly from a stroke, during a goodbye reception of a colleague in Leeuwarden. He was 73 years old. Eddie is buried at the old protestant church of Duurswoude (Wijnjewoude).

bron: Joost (Jochem) Foppes (1957) over zijn vader Edske Foppes (1915).
Edske Foppes is geboren op 4 januari 1915 in Rotterdam, als enig kind van Jochem Foppes en Jacoba Kliphuis. Ze verhuisde al in 1918 naar Amsterdam, maar Eddie wist zich nog een detail uit Rotterdam te herinneren: treinen die hoog in de lucht reden, wat we later hebben kunnen terugbrengen tot treinen die over een viaduct het Centraal Station binnenreden, wat voor een baby die vanuit een appartement langs dat viaduct omhoog keek moet hebben geleken alsof ze in de lucht hingen.
In Amsterdam woonde de familie Foppes eerst in een bovenwoning aan de Bilderdijkkade, op de hoek met de Kinkerstraat. Tijdens de lagere schooltijd trok Eddie Foppes veel op met een naamgenoot, Eddie Bayer. Eddie Foppes vertelde ons vaak het verhaal over zijn geliefde kat die eens de straat op rende achter een muis aan, om daar door de tram overreden te worden. Dit maakte een grote indruk op Eddie, die heel erg van poezen hield. Later verhuisden ze naar de Johannes Verhultstraat 126b, achter het concertgebouw. Eddie Foppes kon goed leren en werd daarom toegelaten tot het Barlaeus Gymnasium. In de zomervakanties ging Eddie logeren in Emmen bij zijn grootouders Kliphuis. Er was weinig contact met de Foppes-kant van de familie, met uitzondering van de familie Lonsain in Deventer. Dit betrof oudste zus van Eddie's vader Jochem Foppes, die getrouwd was met een stationschef, Jan Arie Lonsain. Hun dochter Jeanne bezocht later vaak onze grootouders.
Eddie was enig kind, wat tot de zeer beschermende houding van zijn moeder zal hebben bijgedragen. Bovendien was Europa in de greep van een economische crisis toen Eddie in 1932 eindexamen deed. Hoe het ook zij, hij bleef bij zijn ouders wonen en studeerde rechten aan de Universiteit van Amsterdam, een studie die hij in vier jaar afrondde.
Niettegenstaande de crisis vond hij in 1936 een betrekking in Leeuwarden bij de gemeentepolitie. Het saaie en op regelhandhaving gebaseerde politiebureau beviel Eddie slecht, zodra hij kon stapte hij over naar de Kamer van Koophandel, waar hij als secretaris ook gedurende de oorlogsjaren 1940-1945 bleef werken. Tijdens deze sombere tijden zag Eddie toch kans een gezellige vriendenkring op te bouwen, die zich met name om de Leeuwarder kegelclub bewoog. Eddie maakte er vrienden voor het leven: Herman van Slooten, Fokke van der Veen, Pieter Halbertsma, Dick Osinga, etc.
Eddie's vader was inmiddels gepensioneerd en dus volgden de ouders hun enige zoon naar Leeuwarden. Ze woonden in een huis aan de Harlingerstraatweg, na de oorlog woonden ze aan de Spanjaardslaan 111.
Tegen het einde van de oorlogstijd werd Eddie met een aantal vrienden door de Duitsers ingezet voor arbeid in Groningen. Zij verbleven daar bij Willem en Trien Hoogenesch, die op een grote boerderij in Glimmen, Groningen woonden. Zij zijn altijd goede vrienden van Eddie gebleven.
Na de oorlog werd in elke provincie van Nederland een "Economisch en Technologisch Instituut" opgezet, met de taak om wederopbouw en werkgelegenheid door industrialisatie te bevorderen. Eddie werd directeur van zo'n instituut in de provincie Friesland, een functie die hij tot zijn pensioen in 1980 heeft vervuld. Er is nog een aardig interview in de Leeuwarder Courant van februari 1980 waarin Eddie terug kijkt op zijn werk en op de ontwikkeling in de provincie. Vader sprak vaak met eerbied en genegenheid over de oude heer Kuperus, directeur van de Friesland bank, die een soort mentor rol voor vader vervulde, met name in de jaren veertig en vijftig.
Eddie was een soort self-made econoom, door zelf-studie maakte hij zich de principes van de economie eigen. Hij las altijd veel en was altijd goed op de hoogte van nieuwe trends, nieuwe concepten en wist die altijd in beknopte, heldere stijl door te geven. Hij was politiek vooruitstrevend georienteerd, geloofde in een betere toekomst, maar heeft zich nooit actief met de politiek bemoeid. De schaduw-kant van Eddie's scherpe intellect was dat hij zeer raak en kritisch uit de hoek kon komen, met name domme opmerkingen kon hij niet goed velen en liet dat duidelijk merken.
Eddie was wat we tegenwoordig een "knowledge networker" zouden noemen. Friesland schakelde over van een boeren-samenleving naar een provincie waar de meeste mensen hun brood verdienden in industrie en dienstenverlening. Eddie's instituut was de enige bron van informatie over werkgelegenheid en allerlei andere vestigings-factoren waar nieuwe bedrijven om vroegen. Eddie had een enorm brede kring van contacten door de talrijke nevenfuncties in allerlei commissies en besturen voor het opzetten van vakonderwijs, industrie-hallen en het organizeren van uitwisselings-bijeenkomsten.
Het is moeilijk om de effecten van dit soort kennisbemiddeling te meten. Ik kan alleen maar zeggen dat zoveel mensen me dingen hebben verteld die ze waardeerden in mijn vader als raadgever of organisator, in de volgende trant: "Jouw vader heeft mij toen (vijf of tien of twintig jaar geleden) ooit eens gezegd, waarom probeer je dit of dat niet...en dat was het beste wat ons bedrijf of mijn instituut ooit heeft gedaan..." etc. De lange rij van mensen die vader's afscheidsreceptie op het provincie-huis in Leeuwarden bezochten maakte een diepe indruk op mij.
Eddie trouwde op zijn 39ste in 1954 met de acht jaar jongere Corrie Arendz, een inspectrice van de arbeid. Ze kochten een huis aan het Engelseplein 11. Al heel gauw kochten zij eveneens een oud boerderijtje in Duurswoude (tegenwoordig Wijnjewoude) waar zij de meeste weekenden en vakanties doorbrachten. Eddie besteedde vrijwel al zijn vrije tijd met zijn familie. Hij was een enthousiast wandelaar en fietser, zo hebben wij veel hoeken en gaten van Friesland leren kennen. Later hadden wij een karretje voor achter de auto waarmee je fietsen mee kon nemen. Daarmee gingen we meestal naar Drenthe, waar vader als kind al vakantie vierde en waar hij bijzonder op de mensen en het landschap gesteld was.
Wij hadden relatief weinig contact met de familie van mijn vader. Hij was erg gesteld op zijn oom Lupko Kliphuis, huisarts in St Anna Parochie. Oom Lupko was een wijze man, die de kwesties van het leven met zijn basstem in een mooi Gronings accent uiteen wist te zetten, als hij ons bezocht nam hij altijd een mandje appels uit eigen tuin mee.
Het sociale leven was dus minder op familie, sterk op het gezin en sterk op vrienden gebaseerd. Een belangrijk onderdeel van Eddie's sociale leven was de Rotary, een club die wekelijks lunch-bijeenkomsten organiseerde. Vanuit deze club stammen goede vrienden zoals Eddie en Katja Evenhuis, Dirk en Nan Talsma, Bert en Koosje Eenkema van Dijk etc.
Na zijn pensionering diende Eddie in 1980 een jaar als gouverneur voor zijn district in Noord-Nederland. In dat kader reisden Corrie en Eddie naar de Verenigde Staten waar Rotary International eens per jaar alle gouverneurs van de hele wereld bij elkaar haalde. Zij genoten van bezoeken aan diverse Rotarians in Utah en andere plaatsen. Ze bezochten toen ook Eddie's achternicht Elizabeth A. Foppes in Massachuchets, en een vriendin van Corrie, Hennie Schemering-Reels, die met haar man Jim in Boston woonde.
Eddie en Corrie woonden vanaf 1980 in Wijnjewoude, waar zij het oude boerderijtje met een-steens muurtjes inmiddels hadden vervangen door een modern huis in boerderij-stijl met een rieten dak. Eddie genoot van het buitenleven aan de rand van het Duurswoudse bos. Toen ik in 1988 met een stevige geelzucht uit Nigeria terugkwam, heeft vader mij nog geweldig verzorgd tot ik na drie maanden weer op kon staan. Later dat jaar overleed vader onverwacht aan een hartaanval op 73-jarige leeftijd, tijdens een afscheidsreceptie van een collega in Leeuwarden.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Edske Foppes?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Edske Foppes

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen