Hans Strik » Arnulf II van Vlaanderen (± 960-987)

Persoonlijke gegevens Arnulf II van Vlaanderen 

• Hij is geboren rond 960.Bron 1
• Titel: Graaf van VlaanderenBron 2
• Hij is overleden op 30 maart 987.Bron 2
• Hij is begraven in Gent.Bron 2
• Een kind van Boudewijn III van Vlaanderen en Mathilde van Saksen-Billung
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 4 juni 2014.

Gezin van Arnulf II van Vlaanderen

Hij is getrouwd met Rosela van Ivrea.

Zij zijn getrouwd rond 968.Bron 2

Kind(eren):

1. Boudewijn IV met de Baard van Vlaanderen  ± 980-1035 

Notities over Arnulf II van Vlaanderen

ARNOUL de Flandre, son of BAUDOUIN III Joint Count of Flanders & his wife Mathilde [Billung] of Saxony ([961/62]-30 Mar 987, bur Gent). The Annales Elnonenses Minores record that "Arnulfus, filius Balduini ex Matilde"[165] succeeded his grandfather in 964 as ARNOUL II “le Jeune” Count of Flanders, under the guardianship of his father's first cousin Baudouin Baldzo [de Boulogne] who made himself Comte de Courtrai. Taking advantage of the weakness of the county during Count Arnoul's minority, [his uncle] Dirk II Count of [Holland] captured Gent and Waas, and Lothaire King of the West Franks occupied the south-east of the county, ostensibly in the role of protector of the young count[166]. To counter the perceived threat from France, Emperor Otto II established marches on the right bank of the river Schelde, from Valenciennes in the south to Antwerp in the north[167]. "Godefridi comitis, Ingelberti advocati, Arnulfi junioris marchysi…" signed the charter dated 11 Apr 969 under which "Theodericus comes" donated "sui iuris possessionem…Frilingim in pago Flandrensi" to Saint-Pierre de Gand[168]. "Arnulfus…marchysus" confirmed the possession of "Harnas…in pago Seirbiu" to Saint-Pierre de Gand by charter dated 31 Jan 972, signed by "Theoderici comitis…Arnulfi Bononiensis comitis, Engelberti advocati…"[169]. "Arnulfi…junioris marchysi, Herimanni comitis filiis Godefridi comitis, Wiggeri, Ingelberti advocati…" signed the charter dated [21 Jan] 974 under which "Godefridus comes et uxor sua Mathildis" donated "regium fiscum Holinium…in pago Tornacensi…et…Ramelgeis ecclesia…" to Saint-Pierre de Gand[170]. "Arnulfo juniore marchyso…" signed the charter dated 2 Oct 974 under which "Theodericus comes et uxor sua Hildegardis" donated "in villa Haleftra in pago Mempesco sita" to Saint-Pierre de Gand[171]. Arnoul's majority was declared in 976. The Annales Blandinienses record the death in 989 of "Arnulfus marchysus, nepos magni Arnulfii"[172].

m ([968][173]) as her first husband, ROZALA [Suzanne] di Ivrea, daughter of BERENGARIO II ex-King of Italy [Ivrea] & his wife Willa of Tuscany-Arles ([950/960]-13 Dec 1003 or 7 Feb 1004, bur Gent, St Pieter). Regino records that two of the daughters (unnamed) of ex-King Berengario were brought up in the imperial palace by the empress after being brought to Germany[174]. One of these two daughters was presumably Rozala, bearing in mind that the emperor arranged her marriage. The Genealogica Comitum Flandriæ Bertiniana names "filiam Berengeri regis Langobardorum, Ruzelam quæ et Susanna" as wife of Comte Arnoul[175]. The Annales Elnonenses Minores record the marriage [undated between 950 and 968] of "Arnulfus iunior" and "filiam Beregeri regis Susannam"[176]. Her marriage was presumably arranged by Emperor Otto to increase his influence in Flanders at a time when Lothaire IV King of the West Franks was asserting his own control over the county. According to Nicholas, Count Arnoul II married Rozala di Ivrea when he reached the age of majority in 976[177], but the source on which this is based has not been identified. "Baldwinus marchysus cum matre sua Susanna" donated "villam Aflingehem…jacentem in pago Tornacinse" to Saint-Pierre de Gand, after the death of "Arnulfi marchysi", by charter dated 1 Apr 988, signed by "…Waldberto advocato, Theoderico comite, Arnulfo comite, Artoldo comite, Baldwino comite, item Arnulfo comite…"[178]. She married secondly (988 before 1 Apr[179], repudiated [991/92]) as his first wife, Robert Associate-King of France, who succeeded his father in 996 as Robert II King of France. The Vita Sancti Bertulfi names "Rozala filia…Berengarii Regis Italiæ", specifying that "post mortem Arnulfi [Balduini filius] principis, Roberto Regi Francorum nupsit et Susanna dicta"[180]. Kerrebrouck, presumably basing his supposition on this passage from the Vita Sancti Bertulfi, says that she adopted the name Suzanne on her second marriage[181], but the sources quoted above show that she was referred to by this name earlier. Hugues "Capet" King of France arranged her second marriage to his son and heir, apparently as a reward for Flemish help when he seized power in 987[182]. She was given Montreuil-sur-Mer by the county of Flanders as her dowry on her second marriage. Richer records that King Robert repudiated his wife "Susannam…genere Italicam eo quod anus esset" but refused to allow her to retake her castle at Montreuil, whereupon she constructed another nearby[183]. She returned to Flanders after she was repudiated by her second husband, and became one of the principal advisers of her son Count Baldwin IV. France retained Montreuil-sur-Mer. "Susanna regina cum filio suo Baldwino" donated "alodem suum…Atingehem…et in Testereph" to Saint-Pierre de Gand, for the soul of "filie sue Mathildis", by charter dated 26 Jun 995[184]. "Susanna regina…cum filio suo Baldwino" donated "alodem suum…in pago Flandrensi…in Holtawa…in Fresnere…in Clemeskirca…in Jatbeka…in Sclefteta…" to Saint-Pierre de Gand by charter dated 1 Jun 1003[185]. The Annales Elnonenses Minores records the death in 1003 of "Susanna regina"[186]. The Memorial of "regina Susanna" records her death "VII Feb"[187].

[165] Annales Elnonenses Minores 964, MGH SS V, p. 19.
[166] Nicholas (1992), p. 43.
[167] Nicholas (1992), p. 44.
[168] Liber traditionum sancti Petri Blandiniensis, 77, p. 80.
[169] Gand Saint-Pierre 45, p. 44.
[170] Liber traditionum sancti Petri Blandiniensis, 86, p. 85.
[171] Liber traditionum sancti Petri Blandiniensis, 87, p. 86.
[172] Annales Blandinienses 989, MGH SS V, p. 25.
[173] ES II 5, and Rösch (1977), p. 167.
[174] Reginonis Chronicon 965, MGH SS I, p. 627.
[175] Genealogica Comitum Flandriæ Bertiniana MGH SS IX, p. 306.
[176] Annales Elnonenses Minores [950-968], MGH SS V, p. 19.
[177] Nicholas (1992), p. 44.
[178] Liber traditionum sancti Petri Blandiniensis, 96, p. 92.
[179] Date of a charter in which she is called "regina", cited in Vanderkindere, I, p. 295, citing Van Lokeren, Chartes de l'abbaye de Saint-Pierre I, no. 64.
[180] Vita Sancti Bertulfi Abbatis Renticensis, RCGF 10, p. 365.
[181] Kerrebrouck (2000), p. 60 footnote 32.
[182] Nicholas (1992), p. 45.
[183] Guadet, J. (ed.) (1845) Richeri Historiarum (Paris) IV.LXXXVII, p. 270.
[184] Liber traditionum sancti Petri Blandiniensis, 102, p. 96.
[185] Liber traditionum sancti Petri Blandiniensis, 107, p. 101.
[186] Annales Elnonenses Minores 1003, MGH SS V, p. 19.
[187] MGH Poetæ Latini medii ævi, V.1, Die Ottonenzeit, Grabschriften, p. 299.

Bron: http://fmg.ac/Projects/MedLands/FLANDERS,%20HAINAUT.htm#ArnoulIdied987B

Arnulf II (ca. 960 – Gent, 30 maart 988), zoon van Boudewijn III en Mathilde van Saksen-Billung, was graaf van Vlaanderen van 965 tot aan zijn dood. Zijn vader werd in 958 door graaf Arnulf I tot mederegent aangesteld, maar overleed reeds in 962. Bij de dood van graaf Arnulf I was zijn kleinzoon, de jonge Arnulf II, vier jaar.

Arnulf volgde dus in 965 zijn grootvader op, aanvankelijk onder de voogdij van de koning van Frankrijk, Lotharius, die vóór de dood van Arnulf I had beloofd dat hij ervoor zou zorgen dat de Vlaamse edelen de jonge graaf niet zouden manipuleren voor hun eigen belang, een belofte waaraan hij zich inderdaad ook zou houden. De graven Boudewijn van Kamerijk en Dirk II van Holland traden op als regenten en wisten te voorkomen dat Vlaanderen als “onbezet” leen terugviel aan de kroon. Arnulf verloor Boulogne, Saint-Pol en Guînes aan Frankrijk, Gent en het Waasland aan Dirk II van Holland, maar keizer Otto I van het Heilige Roomse Rijk kwam tussenbeide en stopte verdere Franse veroveringen. Otto richtte de markgraafschappen Antwerpen en Valencijn in om de Franse expansie te beteugelen.

Rond 976 liet koning Lotharius de regering aan Arnulf over, maar onthield hem het gezag over de door diens grootvader veroverde gebieden Oosterbant, Artesië, Ponthieu en Amiens. Arnulf weigerde in 987 Hugo Capet als koning te accepteren omdat hij als afstammeling van Karel de Grote een voorkeur had voor Karel van Neder-Lotharingen, die ook van Karel de Grote afstamde. Nadat Hugo echter Vlaanderen aangevallen had, erkende Arnulf hem toch nog als koning. Hij overleed aan een ziekte (hete koorts), en werd begraven te Gent.

Arnulf II was in 968 gehuwd met Rosela van Ivrea (945 - Gent, 26 januari 1003), dochter van Berengarius II van Italië, koning van 950 tot 963, en van Willa van Toscane. Arnulf en Rosela kregen de volgende kinderen:

Mathilde (? - 995)
Boudewijn IV (ca. 980 - 1035)

Bron: Wikipedia

Arnulf II van Vlaanderen, bijgenaamd 'met de Baard' ('barbatus'), geb. 961/62, graaf van Vlaanderen ter opvolging van zijn grootvader 964/65, zij het onder bescherming en voogdij van de Westfrankische koning tot ca. 976; overl. 30-3-988, begr. Gent, tr. ca. 968 Rozala van Ivrea, geb. 950160, zij hertrouwt als weduwe (voor 1-4-988) Robert II 'de Vrome' ('Le Pieux') koning van Frankrijk (zij heet daar: Suzanna), maar wordt verstoten 992 en keert naar Vlaanderen terug; overl. 7-2 of 13-12-1003, begr. Gent, dr. van Berengarius 11, markgraaf van Ivrea, koning van Italie en Willa van Tuscie.

www.kareldegrote.nl

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Arnulf II van Vlaanderen?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Arnulf II van Vlaanderen

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen