Genealogisch bestand van Leo Hendriks » Hendrik Merkus de Kock (1779-1845)

Persoonlijke gegevens Hendrik Merkus de Kock 

Hendrik Merkus baron de Kock, (Heusden, 25 mei 1779 – Den Haag, 12 april 1845) was een officier, minister en senator, die zowel ten tijde van de Republiek als na 1813 in Nederlands-Indië actief was als militair.
In 1805 werd De Kock door Lodewijk Napoleon tot opper-equipagemeester van de Marine beoosten de Kaap de Goede Hoop benoemd. Op 1 maart 1807 werd hij benoemd tot commandant-militair over Java's oosthoek, Madura en Grissee en kapitein van de havens en baaien aldaar, een functie die hij tot 13 januari 1808 vervulde. Op 5 augustus 1808 benoemde Lodewijk Napoleon de kapitein tot ridder in de Orde van de Unie.
In januari 1810 werd hij chef Generale Staf der Koninklijke en Koloniale Marine en van de mobiele divisie in Batavia. De Kock verdedigde Java totdat hij door de Britten gedurende de periode van september 1811 tot 12 december 1813 krijgsgevangen werd gemaakt.
De Kock werd in 1817 tot gouverneur van de Molukken benoemd. In 1821 werd hij commandeur in de Militaire Willems-Orde (zie ook de Tweede expeditie naar Palembang). Hij leidde als legeraanvoerder in 1826-1830 op Java de strijd tegen Diponegoro. De Kock werd na de Nederlandse overwinning bevorderd tot Grootkruis in de Militaire Willems-Orde. De wens van zijn officieren om hem, vanwege zijn "vaderlijke behandeling" een met diamanten ingezet grootkruis te schenken werd door Koning Willem I niet goedgekeurd. De Koning stond een luitenant-generaal het dragen van een dergelijk kruis niet toe. In plaats daarvan mocht hij een "edelstenen versierde degen" aannemen en dragen.
In 1826 werd De Kock aangesteld als gouverneur-generaal van Nederlands-Indië. Hij moest deze functie weer afstaan aan de officieel benoemde gouverneur-generaal, Leonard Pierre Joseph burggraaf du Bus de Gisignies. De Kock bleef wel in functie als hoofdcommandant van het Nederlands-Indisch leger. In die functie zorgde hij voor de beëindiging van de Javaanse oorlog. Veel lof werd hem toegezwaaid omdat hij de meeste gevreesde opstandeling, de Javaanse prins Dipo Negoro, gevangen wist te nemen. Tijdens een overleg tussen De Kock en de met een witte vlag aangereisde Dipo Negoro nam de hoofdcommandant de prins gevangen. Hij gooide hem in de boeien en verbande hem van het eiland Java.
Bij terugkeer in Nederland werd de Kock tot baron verheven.
De Kock was ruim vier jaar minister van Binnenlandse Zaken. Daarna werd hij lid van de Eerste Kamer, zonder daarin actief te zijn. Na zijn aftreden benoemde de koning hem tot Minister van Staat. In Nederlands-Indië werd Fort de Kock, waarvan resten nog te zien zijn in de buurt van het stadje Bukittinggi, naar hem genoemd.
Van 1838 tot 1841 was De Kock -onbezoldigd- Kanselier van de Militaire Willems-Orde en Kanselier van de Orde van de Nederlandse Leeuw.
=======================================================
Hendrik de Kock werd geboren in 1779 in Heusden. Zijn vader, die als bankier te Parijs verbleef, viel in 1794 in Frankrijk ten slachtoffer aan het Jacobijnse bewind. Na op zijn vijftiende jaar als 2de luitenant onder generaal H.W. Daendels te zijn geplaatst, volgde een korte ambtelijke carrière in Den Haag. De Kock zette zijn loopbaan in 1801 voort bij de Bataafse vloot. Vanaf 1807 bekleedde hij militaire posten in Indië. Na een kortstondig krijgsgevangenschap in Engeland, keerde De Kock terug in Nederland om in 1814 zijn militaire loopbaan in Indië voort te zetten. In 1821 voerde hij het bevel over een militaire expeditie naar Palembang (Sumatra), gericht op het onderdrukken van plaatselijke onlusten.
De Kocks naam is onlosmakelijk verbonden met de Java-oorlog (1825-1830). Als luitenant- gouverneur-generaal leidde De Kock de strijd tegen prins Dipo Negoro, de leider van de opstandelingen. De gevierde militair werd in 1835 in de adelstand verheven met de titel van baron. Tussen 1836 en 1842 was hij minister van Binnenlandse Zaken en van Staat. De Kock was tot zijn dood lid van de Eerste Kamer. Hij overleed in 1845 te Den Haag.

• Hij is geboren op 25 mei 1779 in Heusden, Noord-Brabant, Nederland.
• Hij is overleden op 12 april 1845 in 's-Gravenhage, Zuid-Holland, Nederland, hij was toen 65 jaar oud.
• Een kind van Johan Koenraad de Kock en Maria Petronella Merkus
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 28 februari 2021.

Gezin van Hendrik Merkus de Kock

Hij is getrouwd met Louise Frederike Wilhelmina Gertrude Bilfinger.

Zij zijn getrouwd op 3 mei 1807 te Batavia, Indonesië, hij was toen 27 jaar oud.

Kind(eren):

1. Albert Hendrik Wendelin de Kock  1808-1891 
2. Adriana Jacqueline de Kock  1809-1892 
3. Frederik Lodewijk Willem de Kock  1818-1881 
4. Karl Wendelin de Kock  1822-1886 

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Hendrik Merkus de Kock?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Hendrik Merkus de Kock

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen