Genealogie Sinninghe Damste

De Genealogie Sinninghe Damsté geeft een goed gedocumenteerd overzicht van de Damsté en de Sinninge naamdragers tot in 1900.  Het NP, met daarin de aamtekeningen van Jacobus Jan Sinninghe Damste, is hierbij als leidraad  gebruikt. Daarnaast zijn de gegevens aan de hand van bronnen voor zover mogelijk gecontroleerd. Daarbij bleek dat het begin van de genealogie  in het NP onvolledig was en op een aantal punten niet klopte. Verder zijn in de in hier gepresenteerde genealogie de aangetrouwde lijnen verder uitgewerkt. Deze laten zien dat de familie naast  de Groningse, Drentse em Oost Friese wortels  ook  voor een belangrijk deel stamt uit families in Oost Friesland, Holland, Utrecht en Gelderland.  

Pieter Geerts Damstede uit het Gromimse Wetsinge is de Damsté naamgever. Zijn ouders Geert Pieters uit Leens en Trijnje Jans uit Wetsinge waren, in tegenstelling tot wat het NP vermeldt, wel bekend. Dit echtpaar had ook meerdere kinderen. Dat volgens het NP Pieter Geerts en Jan Elings zijn grootvaders waren, kon (nog niet) worden teruggevonden. Verder is, in tegenstelling tot wat het NP vermeldt, zijn moeder Trijntje Jans later niet hertrouwd met de stamvader Jan Sinninge (de oudere).  Diens derde vrouw Trijntje Jans was namelijk de weduwe van Pieter Albets Boneschans,  de schoolmeester in Wildervank. 

Pieter trouwde in Groningen met Geesien Sinningh de dochter van de Jan Sinninge (de oudere), de uit Roden in Drenthe afkomstige zoon van Roelof Sinninge en Annegien Auckema. De hopman Jan Sinninge was in Groningen Grootburger, Olderman van het stapelrecht en de andere rechten der stad, Procureur Hoofdmannenkamer en door Prince d’Orange & Nassau aangestelde Officier des Borgerlijken Regiments. Zelf was Pieter Geerts Bode van de Staten der Ommelanden. Een functie van gewicht waarin in die tijd namens de Staten opgetreden en gehandeld moest worden. Het voeren van de onderscheidende naam Damstede werkte daarbij onderscheidend. 

De zonen van het echtpaar Damstede - Sinningh kregen in volgorde de voornamen Jan Sinninghe en Pieter mee. Tevens werd Damstede via Damstee verkort naar Damsté. Het nageslacht van Pieter stierf in de mannelijke lijn uit. De naamdragers Damsté stammen dus allemaal af van Jan Sinninghe Damsté en zijn vrouw Jacomijna Ludolphi. Bij de kinderen van dit echtpaar begon al de naamsverwarring. Deze ontstond door het al of niet vroeger of later wel of niet gaan gebruiken van dubbele familienamen. Uiteindelijk heeft dit in de Burgerlijke Stand geleid tot de officiële Damsté-achternamen:         

                                           Sinninghe Damsté - Damsté - Beekhuis Damsté - Buysing Damsté en Wilhelmy Damsté.

Het door de Sinninghe Damsté's gevoerde wapen is afgebeeld in het uit 1770 stammende gilderaam in de Groningse Martinikerk. Het betreft echter het wapen van Jannes Sinninge, de jongere broer van de stamvader Jan Sinninge (de oude). Het wapen stamt niet uit 1770. Het komt uit het in 1923 gerestaureerde raam. Bij het toen ontbreken van het wapen werd, na een uitgebreide heraldische studie, ter vervanging gekozen voor het wapen van de dominee Rudolphus Sinninghe, de zoon van Jan Sinninge (de oudere) en niet voor de hondenkop die het graf van zijn oom Jannes Sinninge siert. Hajo Spandaw heeft het wapen vorm gegeven. Kortom het wapen zit hoe dan ook in de familie.

               (Bron: Het gilderaam van 1770 in het koor van de Martinikerk door Redmer Alma.)