Hij had een relatie met Lamberta Bungartz.Bron 1
Kind(eren):
Henrick van Heshuysen | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lamberta Bungartz | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
In Archief de Néree bevindt zich veel deels onontgonnen materiaal over de begintijd van de familie Gunning. Een zeer behulpzame inventaris is gemaakt door Frits (FD) Gunning en gepubliceerd in het tijdschrift Mosaik (Wesel) in de periode 2005-2008.
Een aantal documenten zijn vooral van belang:
- Akte bij het huwelijk van Johan en Anna van Heeshuizen (jan. 1600)
Johan krijgt 1/3 van de erfenis van zijn moeder als huwelijksgift, en is er sprake van een broer en een zus . Vader Johan spreekt over 'voorkinderen'; hij is dus voor 1600 hertrouwd.
Er is ook sprake van onmondige kinderen van de bruid..
- Genealogie Gunning Saars en de Nerée, een blad met genealogische aantekeningen. De aantekeningen worden door akten in het archief bevestigd.
Uit de aantekeningen worden de kinderen met hun huwelijken en de kleinkinderen van Johan en Anna van Heeshuizen genoemd. Tevens wordt gezegd dat er een zoon was uit het eerste huwelijk van Anna.
- Stamboom Gunning
Hierin eveneens genealogische aantekeningen onder meer ook over de voorouders van Anna van Heeshuizen
Hun oudste zoon, in akten Otto Hendrik genoemd heet daar Otto Severijn. Van Otto worden de drie kinderen genoemd maar geen echtgenoot.
Uit akten blijkt dat Otto voor 1656 overleden is.
- akte van keizer Matthias (1618)
In de akte geeft keizer Matthias Johannes sr het recht het wapen van zijn overleden vrouw te voeren (de familie Hartman is uitgestorven) vanwege 40 jaar trouwe dienst. Klaas Gunnink heeft dit wapen laten vastleggen als wapen van de Gunninks.
Uit de akte blijkt dat Johan jr de oudste zoon is en zijn vader opvolgt.
- brief van Otto Severijn aan zijn zusters (okt.1636)
Hieruit blijkt dat Otto een boerderij heeft in Rees en dat Otto Hendrik zich Otto Severijn noemt.
- brief van Van Ansum uit Gendringen aan nicht Adelheid april 1652
Hierin is sprake van onze onmondige kinderen. Mogelijk duidt deze op de kinderen van Otto, die later in Gendringen blijken te wonen.
Anspruch auf Befreiung von der Forderung des Appellaten auf Immission in ein Haus zu Wesel wegen Schulden des Großvaters der Appellanten. Johann Bungart, Bürgermeister zu Wesel, und seine Frau Aeltgen Cluten gerieten durch den Handel mit Ochsen in finanzielle Nöte. Bei seinem Tod hinterließ Johann Bungart neben seiner Frau einen Sohn Goswin, eine Tochter Lambertina, die Dr. Heinrich Hesehausen heiratete, sowie eine Enkelin Aeltgen von Hasselt, die Dr. Eberhard von Loßen heiratete. Eine neue Obligation der Witwe für die Gläubiger, unter ihnen der Appellat, unterschrieben Goswin Bungart, Dr. Heinrich von Hesehausen, der Vater der Appellanten, und Dr. Eberhard von Loßen mit. Nach dem Tod der Witwe starben 1587 auch die Eltern der Appellanten, die das Erbe nicht angetreten haben sollen. Umstritten war nicht nur die Höhe der Schulden, sondern auch die Frage, ob sie mit laufendem Geld oder dem zum Zeitpunkt der Obligation gültigen Geld zu zahlen seien, und die Höhe der Zinsen, die die zweite Instanz auf 5,5% festlegte. Ungeachtet der Appellation an das RKG betrieb Michaelis weiter die Immission in das Haus. Als er nicht am RKG erschien, erhielt er eine Zitation auf die Acht.
PERIOD 1602 - 1604 (1602 - 1604)
Kläger: Vormünder der Kinder des Dr. Heinrich Heshuisen (Hesehausen, Hesehusen, Hesehüsen): Dietrich Schuelbergs, Hans Bungardt, Peter Braun und Konsorten: Heinrichs Brüder Ott und Lambert Hesehausen, Johann Boeninck (Buningh) im Namen seiner Frau Anna Hesehausen, Wesel, (Bekl.)
Beklagter: Eberhard Michaelis, Gerichtsschreiber zu Wesel, (Kl.)