Pepijn I van Landen of de Oudere (Landen, 580 (?) – 21 februari 639/640 (?)) was van 623 tot 639 een Frankische hofmeier van Austrasië onder de Merovingische koningen Chlotharius II, Dagobert I en Sigibert III. Hij was een zoon van Carloman.
In het jaar 613 zorgde hij er samen met Arnulf van Metz voor dat de Neustrische koning Chlotharius II ook koning van Austrasië en Bourgondië werd. Hij werd in 623 samen met zijn broer Arnulf benoemd tot adviseur en raadgever van de in dat jaar tot (onder)koning benoemde Dagobert I. In 629 stierf koning Chlotharius II en werd Dagobert I koning over het gehele Merovingische rijk. In 631 werd de zoon van Dagobert I (Sigibert III) benoemd tot onderkoning van Austrasië. Pepijn schijnt in deze periode het hofmeierambt te zijn verloren aan Adalgisl. Pas na de dood van Dagobert I (19 januari 638/639) werd Pepijn wederom benoemd tot hofmeier. Hij stierf echter niet lang daarna (in 639 of 640).
Pepijn van Landen was gehuwd met Ida van Nijvel (592–652).
Pepijn en Ida van Nijvel hadden vier kinderen:
een dochter Begga, die trouwde met Ansegisel, de zoon van Arnulf van Metz. De zoon van dit huwelijk, Pepijn van Herstal, was de overgrootvader van Karel de Grote.
een dochter, Gertrudis van Nijvel, die abdis van de abdij van Nijvel werd en
een zoon Grimoald die net als zijn vader hofmeier van Austrasië is geweest.
een zoon Allowin van Haspengouw, beter bekend als de heilige Bavo
In de loop van de 7e eeuw verviel de Merovingische dynastie, de afstammelingen van Clovis I, in machteloosheid. Het was een periode van de "Vadsige of Luie koningen". Zij lieten zich rondvoeren in hun regeringsgebied en profiteerden van de levensgeneugten van het platteland. Zij trokken zich niets van het bestuur aan en lieten dit over aan hun hofmeiers. Je zou het bijna kunnen stellen als nu de premier, bondskanselier en eerste minister, die in feite hun land besturen. De koning of koningin komen op de "tweede plaats". De feitelijke macht werd weer opgenomen door de hofmeier (Maior Domus), een functionaris aan het koninklijke hof. Nadat Pepijn I de Oude van Landen erin geslaagd was deze betrekking erfelijk te maken konden hij en zijn nakomelingen een sterke gezagspositie uitbouwen. Pepijn van Landen zelf wordt als zalige beschouwd. Zijn feestdag is 21 februari.
Attention: Wife (Iduberga van Austracië (Nijvel)) is also his cousin.
He is married to Iduberga van Austracië (Nijvel).
They got married
Child(ren):
Pippijn I bijgenaamd "de oude" of "van Landen" wordt omstreeks 580/590 in Landen bij Luik geboren als zoon van de Austrasische hofmeijer Karloman van Haspengouw.
Pippijn bracht zijn jeugd door in zijn geboortestreek ver van het Merovingische hof met zijn moorden en intriges.
Pippijn van Landen was Heer van Herstal en stond aan het hoofd van een belangrijk geslacht dat aanzienlijke goederen bezat.
Het hof van Pippijn was gevestigd te Landen, indertijd een belangrijke stad.
Pippijn wordt ook wel de eerste Hertog van Brabant genoemd. Alle Hertogen van Brabant stammen van hem af.
Pippijn vervulde, net als zijn vader, het ambt van hofmeijer in het Frankische deelrijk Austrasië.
Hofmeijers waren mensen uit de hoge adel, die het paleis en het vermogen van de koning beheerden.
Door de aanhoudende conflicten tussen de Merovingische Koningen onderling, waren de hofmeijers erin geslaagd hun macht aanzienlijk uit te breiden.
In 613 weet Pippijn van Landen, samen met de Arnulf, de latere bisschop van Metz, de val van de Austrasische koningin Brunhilde en de aansluiting van Austrasië bij Neustrië te bewerkstelligen.
Formeel is vanaf dat moment Koning Chlotarius II de machthebber maar Pippijn oefent in deze periode een sterke invloed op de rijkspolitiek uit.
Zo komt Clotharius in 614 met Pippijn en de Austrasische adel overeen dat de drie delen van het Frankische rijk, Austrasië, Neustrië en Bourgondië, elk een eigen regering zullen krijgen onder leiding van een hofmeijer.
Het ambt van hofmeijer wordt bovendien erfelijk. Een belangrijke taak van de hofmeijer bestond uit het beveiligen van de landsgrenzen.
In 620 verslaat Pippijn van Landen de Friezen die langs de noordgrens het land waren binnengedrongen.
De oostgrens werd met succes verdedigd tegen de Wenden en Slaven die Beieren en Thüringen onveilig maakten.
In 623 dwingen Pippijn van Landen en Arnulf van Metz Clotharius II om zijn dan 12-jarige zoon Dagobert I uit te roepen tot koning van Austrasië.
Samen nemen ze de opvoeding van de jonge koning ter hand en staan hem met raad en daad terzijde.
Als Dagobert in 629, na het overlijden van zijn vader, koning wordt van vrijwel het gehele Frankische Rijk, vergezelt Pippijn hem naar zijn nieuwe hoofdstad Parijs.
De Austrasische adel is het er niet mee eens dat het machtscentrum op deze manier wordt verlegd.
Dagobert I werd daarom onder druk gezet om zijn jonge zoon Sigebert tot koning van Austrasië te benoemen wat in 634 metterdaad gebeurt.
Na het overlijden van Dagobert in 639 keert Pippijn van Landen naar Austrasië terug.
Hoewel officieel koning Sigebert III daar aan het bewind is, berust het gezag vanaf dat moment in feite bij de hofmeijer.
Pippijn van Landen overlijdt omstreeks 640 en wordt begraven te Landen (pas vele jaren later wordt zijn graf overgebracht naar Nijvel).
Zijn nakomelingen worden - naar hun stamvader Pippijn I - de "Pippiniden" genoemd. Na zijn dood wordt zijn zoon Grimoald I hofmeijer van Austrasië.
Pippijn was getrouwd met Iduberga (Ida), zij stichtte een klooster te Nijvel waarvan hun dochter Gertrudis de abdis werd.
Zowel Iduberga als Gertrudis zijn later heilig verklaard. Zijn oudste dochter, Begga, trouwt met Ansegisel de zoon van Arnulf van Metz en stamvader van de dynastie der Karolingen.
sedert de 13de eeuw bijgenaamd van Landen (gest. 640), Frankisch hofmeier, hoofd van een geslacht uit de Austrasische aristocratie, dat aanzienlijke goederen bezat, bewerkte samen met Arnulf, de latere bisschop van Metz, in 613 als hoofd van zijn standgenoten de val van de Austrasische koningin Brunhilde en de aansluiting van Austrasië bij Neustrië. Onder de regering van koning Chlotarius II oefende hij vooral als hofmeier van diens zoon Dagobert, ondergeschikte koning van Austrasië, een sterke invloed op de rijkspolitiek uit. Toen Dagobert na de dood van zijn vader (629) koning van het geheleFrankische Rijk werd, vergezelde Pippijn hem naar het westen. Bij het overlijden van Dagobert (639) keerde hij echter naar Austrasië terug, dat onder Dagoberts zoon, Sigebert III, weer zelfstandig was geworden. Voortaan berustte aldaar het gezag in feite bij de hofmeier Pippijn. Pippijns zoon Grimoald I werd hofmeier van Austrasië, terwijl zijn weduwe Ida de abdij Nijvel stichtte, waar een van hun dochters, Gertrudis, abdis werd; een andere dochter van Pippijn, Begga, huwde met Ansegisel, zoon van Arnulf en stamvader van de dynastie van de Karolingen.
Graftombe van Pippijn
Pippijn van Landen was de stamvader van de Karolingische dynastie (7de eeuw). In Landen is een aantal archeologische sites blootgelegd, waaronder de zogenaamde Graftombe van Pippijn: het is een motheuvel met ringgracht.
Bronnen: Lucas van Heeren
The data shown has no sources.