(1) He is married to Wilhelmina van Pruisen.
They got married on October 1, 1791 at Berlijn, Duitsland, he was 19 years old.Source 4
Child(ren):
(2) He is married to Henriette d'Oultremont de Wégimont.
They got married on February 17, 1841 at Berlijn, Duitsland, he was 68 years old.Source 5
Willem Frederik Prins van Oranje-Nassau (Den Haag, 24 augustus 1772 – Berlijn, 12 december 1843) was de eerste koning der Nederlanden uit het huis Oranje-Nassau.
Na de nederlaag van Napoleon in de Slag bij Leipzig in 1813 werd hij ingehuldigd als 'soeverein vorst' der Verenigde Nederlanden. Op 16 maart 1815 riep hij zichzelf uit tot koning van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en hertog van Luxemburg. In hetzelfde jaar werd op het Congres van Wenen door de Europese mogendheden besloten om het hertogdom Luxemburg te promoveren tot groothertogdom en werd België bij Nederland gevoegd. Willem werd erkend als eerste groothertog, met bevestiging van de koningstitel. Hij werd op 21 september 1815 als Willem I in Brussel ingehuldigd. Hiermee was de tweede monarchie der Nederlanden binnen Europa formeel erkend. Het koninkrijk fungeerde als buffer voor zowel Frankrijk als het Verenigd Koninkrijk.
In 1793 streed hij als kapitein-generaal tegen de Fransen in de Zuidelijke Nederlanden en Noord-Frankrijk. Aanvankelijk leken de Franse revolutionairen teruggedrongen te zijn, maar ze kwamen terug. In 1795 stond hij als erfprins, 23 jaar oud, aan het hoofd van het Staatse leger tegen de invallers. Toen de Fransen oprukten vluchtte hij met zijn vader naar Engeland.
In 1801 probeerde de erfprins een soort eerste consul van de Nederlandse republiek te worden. De tegemoetkoming werd door Napoleon op prijs werd gesteld. Willem werd uitgenodigd naar Parijs te komen waar hij op 25 februari 1802 sprak met Napoleon. Voor de functie van eerste consul werd hij afgewezen
Zijn vader legde zich neer bij het feit dat de politieke rol van de Oranjes uitgespeeld was. Zo nog niet zoon Willem, die uiteindelijk in 1803 als compensatie voor het verlies van zijn bezittingen in de Nederlanden van Napoleon de voormalige prinsbisdommen Fulda en abdij van Corvey, de abdij Weingarten en de rijksstad Dortmund kreeg. Die samen gingen het vorstendom Nassau-Oranje-Fulda vormen.
In augustus 1806 besloot Pruisen om zich bij de coalitie te voegen en de oorlog aan Frankrijk te verklaren. Willem koos voor zijn familiebanden met Pruisen en liep over naar de coalitie tegen Napoleon. Na de Pruisische nederlaag probeerde Willem tevergeefs zijn Duitse bezittingen van Napoleon terug te krijgen.
Tot eind 1813 woonde hij met zijn gezin in het Niederländisches Palais in Berlijn.
Op 30 november 1813 zette Willem na achttien jaar weer voet op Nederlandse bodem. In Londen was hij per brief uitgenodigd als "soeverein vorst" de regering op zich te nemen.
Op 1 december werd Willem tot soeverein vorst uitgeroepen, wat op 2 december door hem werd aanvaard.
Er ontstond door uitruil van gebieden op een gegeven moment tegen de wil van de meeste Belgen een Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Een nieuwe grondwet werd opgesteld. Engeland behield evenwel Duinkerken als steunpunt op het continent.
Willem was een ondernemer die sterk investeerde in de industrie in het zuiden van zijn land. Hij was oprichter en aandeelhouder van de Algemeene Nederlandsche Maatschappij ter Begunstiging van de Volksvlijt. In 1830 werd dit de Belgische Generale Maatschappij. In 1824 stichtte hij de Nederlandsche Handel-Maatschappij. Willem was zeer verdienstelijk voor de waterstaat. Nieuwe kanalen en wegen werden in zijn opdracht aangelegd. Zo gaf hij de opdracht om de Samber te kanaliseren en kanalen tussen Brussel en Charleroi en van de Maas naar de Moezel te graven. Hij maakte werk van de invoering van het metrieke stelsel en wilde van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden een moderne en verlichte eenheidsstaat maken. Op godsdienstig en taalkundig gebied ondervonden deze hervormingen weerstand.
In Vlaanderen werd Nederlands de officiële taal, tot ongenoegen van de in sterke mate verfranste burgerij. De sterk op Frankrijk gerichte rooms-katholieke kerkelijke elite wilde zich niet onderwerpen aan deze modernistische protestantse vorst. Toen op 25 augustus 1830 een nationalistische opera in Brussel werd opgevoerd (De Stomme van Portici), brak in Brussel de Belgische Revolutie uit, die onder sterke militaire steun van Frankrijk uitmondde in een onafhankelijk koninkrijk België.
Willem stuurde in 1831 een leger naar België om Brussel te heroveren. Deze Tiendaagse Veldtocht moest ondanks initiële militaire successen worden stopgezet, omdat koning Lodewijk Filips I van Frankrijk troepen stuurde om de intussen ingezworen koning Leopold I van België te helpen. Hoewel de beslissing van Willem om België binnen te vallen veel bekritiseerd is, bereikte hij er wel gunstige nieuwe territoriale voorwaarden mee en werd Limburg bij Nederland gevoegd.
Willem werd onder grote diplomatieke druk verplicht de onafhankelijkheid van het koninkrijk België te aanvaarden. Hoewel Willem de steun van de grootmachten verloor, bleef hij zich koppig tegen vrede verzetten. Pas in 1839 erkende hij uiteindelijk de jonge Belgische staat.
In 1840 had Willem I het voornemen om te hertrouwen met de katholieke Belgische gravin Henriette d'Oultremont de Wégimont, een voormalige hofdame van Willems eerste echtgenote Wilhelmina. Dit leidde tot veel publieke verontwaardiging en was de uiteindelijke reden voor zijn abdicatie. Willem ging met zijn nieuwe echtgenote wonen in het Nederlandse paleis aan de Unter den Linden in Berlijn.
Op 12 december 1843 overleed Willem in Berlijn op 71-jarige leeftijd. Zijn stoffelijk overschot werd op 2 januari 1844 bijgezet in de Koninklijke Grafkelder in de Nieuwe Kerk in Delft.
Willem I der Nederlanden | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(1) 1791 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wilhelmina van Pruisen | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(2) 1841 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Henriette d'Oultremont de Wégimont |