Genealogie Flu (Suriname, Nederland, USA 1750-1950) » Gidion "Gidion [1814]; Gideon Blijswijk [1814];" Charles (1815-± 1863)

Persoonlijke gegevens Gidion "Gidion [1814]; Gideon Blijswijk [1814];" Charles 

• Roepnaam is Gidion* [1814]; Gideon Blijswijk [1814];.
• Hij is geboren tussen 1814 en oktober 1815 in .Paramaribo, Paramaribo, Suriname.Paramaribo, Paramaribo, Suriname.Bron 1
• Hij is gedoopt (EBG) rond oktober 1815 in .Paramaribo, Paramaribo, Suriname.Paramaribo, Paramaribo, Suriname.
• (Eigenaar) tussen 1848 en 1851 in .Paramaribo, Paramaribo, Suriname: eigenaar Box, N..Paramaribo, Paramaribo, Suriname.Bron 3
• (Eigenaar) tussen 1851 en 24 december 1862 in .Paramaribo, Paramaribo, Suriname: huisbediende en koetsier bij N. Box.Paramaribo, Paramaribo, Suriname.Bron 4
• (Manumissie) op 22 december 1862 in .Paramaribo, Paramaribo, Suriname: door N.Box als eigenaar - zie noot..Paramaribo, Paramaribo, Suriname.Bronnen 5, 6

  Noot: de voormalige slaven Charlotte, Gidion en William staan gezamelijk vermeld op een apart folio 146 en vielen allen onder het persoonlijk eigendom van N.Box; wellicht bestaat er verband tussen deze drie. . De overige slaven waren het eigendom van A.M.Flu, zijn echtgenote, dan wel van de firma Box & Co.
  http://afbeeldingen.gahetna.nl/naa/thumb/500x500/957924f5-afda-2b4c-86e8-8fd2a2434d1f.jpg
  http://www.gahetna.nl/collectie/index/nt00451/af8490b8-6d76-11e8-828a-00505693001d/view/NT00451_Slavenregisters/sort_column/prs_naam/sort_type/asc/q/comments/1/q/ove_eigenaar/box
  
  zie ook Brief van Gideon an zijn vader

• Hij is overleden rond 1863 in .Paramaribo, Paramaribo, Suriname.Paramaribo, Paramaribo, Suriname.
• De biologische ouders zijn Johannes Sr Charles en Catharina Charlotte Blijswijk
• Nicolaas Box is zijn
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 26 oktober 2023.

Gezin van Gidion "Gidion [1814]; Gideon Blijswijk [1814];" Charles

Hij had een relatie met Helena Hendrina Baarn.

Kind(eren):

1. Nicolaas Charles Baarn  ± 1838-1881
2. Adolf Adriaan Baarn  ± 1840-> 1874
3. Sophia Margaretha Baarn  ± 1845-1884
4. Frederika Johanna Baarn  1851-1870

Gebeurtenis (Alternatief huwelijk) rond 1836 in .Paramaribo, Paramaribo, Suriname : vlg. Ev.Broedergemente.Paramaribo, Paramaribo, Suriname.

Notities over Gidion "Gidion [1814]; Gideon Blijswijk [1814];" Charles

Noot: 'Gideon' was de slavennaam, aangezien zij slechts een voornaam konden hebben; na manumissie werd dit Gideon Charles Blijswijk. Ik heb de achternaam gedubbeld, in tegenstelling tot de burgerlijke stand in die tijd die uitging van de moeder's naam (Blijswijk). De afstammelingen voeren de naam Charles. (zie Archief van de Familie Charles).
https://www.tapatalk.com/groups/surinaamsegenealogie/nicolaas-box-t453.html
Dennis Lee Kong:"Blijswijk, Gidion Charles
slavennaam Gidion geslacht M beroep Huisbediende eigenaar/vrijlater N. Box datum cautie onbekend bedrag cautie 0 datum borgtocht onbekend bedrag borgtocht 0 borgen onbekend aanmerkingen GR 24-12-62, no. 1461; geb. 1814; zoon van Catharina Charlotte Blijswijk ."

Zie ook de inleiding van het Archief van de Familie Charles 1848 - 1993 in het Stadsarchief Amsterdam [door J J Vrij]:
"Johannes Charles (circa 1793-1872), de stamvader van de Amsterdamse familie Charles, werd geboren in de omgeving van Elmina, gedurende zijn leven het hoofdkwartier van de Nederlanders aan de West-Afrikaanse kust, nu een Ghanese kustplaats. Het Amsterdams bevolkingsregister vermeldt 20 juli 1788 als zijn geboortedatum maar voor de exactheid hiervan is geen enkel bewijs. Volgens de akte van bekendheid opgemaakt op 13 februari 1824 (één van de bijlagen bij zijn huwelijksakte, Rotterdam 31 maart 1824) was hij op dat moment zesentwintig jaar, wat een geboortejaar omstreeks 1798 zou impliceren.
Blijkens de akte van bekendheid werd hij omstreeks 1805 als tot slaaf gemaakte uit zijn geboorteland weggevoerd naar Suriname. Daar werd hij verkocht aan Johannes Buschman, koopman te Paramaribo. Voor de Surinaamse volkstelling in november 1811 gaf deze op eigenaar te zijn van 43 tot slaaf gemaakten. Onder hen bevonden zich twee pakhuisknechten van wie Charles er één was.
Op 19 juli 1812 werd Charles in de zendingskerk van de Evangelische Broedergemeente in Paramaribo gedoopt met de naam Johannes. In maart 1814, nam hij voor het eerst deel aan het Avondmaal en werd hij volwaardig lidmaat van deze gemeente. Rond diezelfde tijd kreeg hij een verhouding met een vrouw genaamd Charlotte. Zij was eveneens uit Afrika afkomstig en in Suriname tot slaaf gemaakte geworden van dezelfde eigenaar als hij. Nadat ook zij in oktober 1815 in de kerk van de Broedergemeente was gedoopt, waarbij zij de doopnaam Catharina kreeg, werd hun verbintenis in de kerkelijk registers opgetekend. Zij hadden toen samen al een zoontje, genaamd Gideon, dat eerder in 1815 was geboren en tegelijk met zijn moeder gedoopt werd. Johannes Buschman was inmiddels, medio 1814, overleden en Johannes Charles, zijn vrouw en kind waren daardoor eigendom geworden van Buschmans erfgename, Majorin Elisabeth Bijval (1776-1843). Zij was een Surinaamse van gemengd Europees-Afrikaanse afkomst die circa vijftien jaar (ongehuwd) met Buschman samengeleefd en zes kinderen met hem gekregen had.
In juli 1817 vertrok zij met haar jongste kinderen en een zieke broer naar Europa, waar haar oudste kinderen reeds ter opvoeding besteed waren. Zij wenste Johannes Charles als bediende mee te nemen omdat haar kinderen aan hem gewend waren. Tevoren maakte zij hem vrij; op 18 maart 1817 werd Johannes Charles officieel uit de slavenstand ontheven. Begin september van hetzelfde jaar zette hij voor het eerst voet op Amsterdamse bodem. Zijn gewezen meesteresse keerde in 1825 weer terug naar Suriname, maar Johannes Charles bleef voorgoed in Nederland.
Met de familie Buschman verhuisde hij aanvankelijk van Amsterdam naar Rotterdam. Blijkens de eerder aangehaalde akte van bekendheid was hij daar begin 1824 nog huisknecht bij de oudste zoon van de familie. Na zijn huwelijk dat zelfde jaar met de Rotterdamse Elisabeth van Eijbergen bleef hij nog een jaar of acht in Rotterdam wonen. Vier van hun kinderen werden er geboren: Johannes (1824-1872), Mattheus Egbert Jacob (1825-1827), Hendrik van Guinea (1827-1899) en Mattheus Egbert (1830-1849). In de aktes van de burgerlijke stand is zijn beroep meestal niet vermeld, éénmaal is hij aangeduid als 'particulier' en een andere keer (in 1827) als winkelier.
In mei 1832 vestigde Johannes Charles zich met zijn gezin definitief in Amsterdam. Hier kregen hij en Elisabeth van Eijbergen nog zes kinderen: Charlotte (1832-1917), Margaretha Elisabeth (1835-1837), Maria Santje (1838-1914), Gideon (1840-1840), Theodorus (1841-1843) en Margaretha Elisabeth (1845-1918). Het gezin woonde vanaf circa 1840 op verschillende adressen in de omgeving van de Dam: respectievelijk in de Pijlsteeg, aan de Pijpenmarkt en in de Wijdesteeg. In Amsterdam zijn van Johannes Charles beroepen geregistreerd als bediende, opperman, oppasser en herenknecht. Op 17 oktober 1872 overleed hij in zijn woning aan de Wijdesteeg, volgens de overlijdensakte 86 jaar oud. Zijn weduwe volgde hem tien jaar later in 1882, 82 jaar oud. Overigens is de familienaam in de Rotterdamse en Amsterdamse ambtelijke registers ook een enkele keer als 'Charl' genoteerd.Afgezien van de zoon uit zijn Surinaamse verbintenis met Catharina Charlotte en de in 1827 in Rotterdam gestorven Mattheus Egbert Jacob, woonden alle kinderen van Johannes Charles tot het einde van hun leven in Amsterdam. Zijn zoons verdienden er hun brood als loper, (winkel) bediende,sigarenmaker, schoenmaker of huisknecht, de dochters werkten als dienstbode of wasvrouw. Maria Santje was de enige van hen die trouwde. Zij trad in 1894 op 56-jarige leeftijd in het huwelijk met de zes jaar jongere stratenveger Jacobus Metz. Uit een eerdere relatie had zij een niet-gewettigde zoon, Willem Hendrik Charles (1874-1944). Ook haar oudere zus Charlotte had een buitenechtelijke zoon, Pieter Charles (1874-Haarlem 1943). De andere kinderen van Johannes Charles en Elisabeth van Eijbergen bleven kinderloos.
De tweede generatie Nederlandse nakomelingen van Johannes Charles bestaat derhalve slechts uit de twee neven Willem Hendrik Charles en Pieter Charles. Beiden waren kleermaker van beroep. Zij huwden vrouwen uit het maatschappelijk milieu waar zij zelf uit voortkwamen, de Amsterdamse arbeidersklasse.Pieter Charles trouwde in 1896 met Maria Elisabeth Woudenberg (1871-1943). Uit dit huwelijk werden negen kinderen geboren. Eén kwam levenloos ter wereld, een ander werd slechts een maand oud en twee zoons bleven ongehuwd en kinderloos. De andere vijf kinderen van Pieter Charles en Maria Elisabeth Woudenberg hebben nageslacht. Willem Hendrik Charles trad in 1911 in het huwelijk met Maria Theodora Laersen (1881-1969), met wie hij in datzelfde jaar een tweeling kreeg. Eén van de kinderen overleed binnen twee maanden; de tweede, Willem Hendrik Charles junior (1911-1988) was werkzaam als loopknecht en spoelknecht, bleef ongehuwd en stierf kinderloos.

Het archief omvat familiefoto's, brieven en andere stukken die bijeengebracht zijn door dr. Robert Charles (geb. 1937) , emeritus hoogleraar Embryologie aan de universiteit van Amsterdam en een betachterkleinzoon van Johannes Charles - zijn vader, Wilhelmus Charles (1906-Hilversum 1975), kelner van beroep, was één van de zeven kinderen van Pieter Charles en Maria Elisabeth Woudenberg.
De broer van Robert Charles, Wilhelmus Henderikus Charles (1933-Amstelveen 2014), die tot aan zijn pensionering in 1993 directielid en daarna vice-voorzitter van de raad van commissarissen was van de N.V. Holdingmaatschappij De Telegraaf (later Telegraaf Media Groep), deelde zijn belangstelling voor de geschiedenis van hun familie. In 1988 nam hij notitie van het overlijden van hun vaders achterneef, de eerder genoemde ongehuwd en kinderloos overleden Willem Hendrik Charles junior en kreeg toen uit diens nalatenschap vijf brieven die hun stamvader Johannes Charles in de jaren 1848-1863 uit Suriname had ontvangen en enkele foto’s. Hieronder bevonden zich een foto van een dochter van Johannes Charles en Elisabeth van Eijbergen en een waarvan werd aangenomen dat het een portretfoto van Johannes Charles zelf betrof. Dit laatste is echter onaannemelijk. Ten eerste was de fotograaf, Johannes Franciscus Hennequin (1850-1925) pas vanaf circa 1888 als zodanig actief, terwijl Johannes Charles al in 1872 was overleden. Ten tweede lijkt de geportretteerde iemand van gemengde afkomst te zijn. Het meest waarschijnlijk is dan ook dat het gaat om Johannes' zoon Hendrik van Guinea Charles (Rotterdam 1827-Amsterdam 1899). Deze diende bijna vier decennia bij een familie uit de wat hogere Amsterdamse kringen, de familie Strumphler. Uit eerbetoon liet deze familie na zijn overlijden in het Algemeen Handelsblad van 18 mei 1899 een rouwadvertentie plaatsen, uit aller naam ondertekend door de oudste zoon, de handelaar Johannes Fredericus Strumphler (1840-1910) en zijn zwager, de Amsterdamse notaris Willem Nicolaas Repelius (1840-1918).
De foto van de dochter van Johannes Charles uit de nalatenschap van Willem Hendrik Charles junior betreft naar alle waarschijnlijkheid zijn grootmoeder Maria Santje Charles.Het archief bevat nog een tweede foto van een dochter van Johannes Charles, welke Robert Charles gekregen heeft van zijn tante Antje Bruins-Charles (1898-1973), de oudste dochter van Pieter Charles en Maria Elisabeth Woudenberg. Zij noemde de geportretteerde 'tante Bet'. Dit is dus vermoedelijk Margaretha Elisabeth Charles (1845-1918).
De Surinaamse brieven zijn afkomstig van twee afzenders. De ene is een vrouw, Maria Santje, die zich kenbaar maakt als Johannes Charles zuster. Dat hij, als slachtoffer van de transatlantische mensenhandel naar Suriname gekomen, daar een zuster naar den bloede heeft gehad, zou zeldzaam zijn maar is niet ondenkbaar. Soms echter ontstond tussen mensen die op het zelfde slavenschip naar Suriname kwamen een plaatsvervangende familieband. Zij noemden elkaar dan ook broer of zus. Een derde mogelijkheid is dat de afzendster lidmaat van de Evangelische Broedergemeente was en zich beschouwde als zuster van Johannes Charles in de kerkelijke zin des woords. Johannes Charles was in Amsterdam overigens in 1840 lidmaat geworden van de Nederlands-Hervormde kerk.
De andere afzender is Gideon, de zoon van Johannes Charles uit zijn Surinaamse huwelijk. Diens brieven zijn onder meer interessant omdat hij toen hij de twee oudste van de overgeleverde brieven verzond, nog altijd in staat van slavernij verkeerde. Hij liet de brieven overigens voor zich schrijven, zelf was hij die kunst niet machtig.
Pas een half jaar voor de afschaffing van de slavernij, in december 1862, werden Gideon en zijn moeder Catharina Charlotte gemanumitteerd door hun laatste eigenaar Nicolaas Box. Zij kregen toen de familienaam Blijswijk toebedeeld. In de brief uit 1863 maakt hij melding van zijn statusverandering en ondertekent hij met zijn nieuwe naam. Amper een jaar later overleed hij, 48 jaar oud en ongehuwd. Dit laatste wil overigens niet zeggen dat hij geen gezin had. Volgens de registers van de Evangelische Broeder Gemeente Paramaribo had hij sinds 1836 een vrouw, Helena Hendrina geheten en uit zijn brief van 30 juni 1848 blijkt dat hij toen al meerdere zoons en dochters had. In zijn laatste brief aan zijn vader vermeldde hij bovendien dat hij ‘met zijn gehele betrekking’ was vrijgemaakt. Dit maakt het uiterst waarschijnlijk dat zijn vrouw Helena Hendrina Baarn was, die immers met haar kinderen Nicolaas Charles, Adolf Adriaan, Sophia Margaretha en Frederika Johanna Baarn terzelfdertijd als Gideon en zijn moeder door Nicolaas Box werd gemanumitteerd. Gideon Charles Blijswijk was, in slavernij en vrijheid, werkzaam geweest als huisbediende en koetsier in Paramaribo.

Een bijzonder deel van het archief vormen verder nog de stukken betreffende Hendrik (‘Harrie’) Charles (1905-Sanga Sanga, Indonesië 1978). Deze achterkleinzoon van Johannes Charles, een van de kinderen van kleinzoon Pieter Charles en Maria Elisabeth Woudenberg, nam in 1929, na eerder werkzaam te zijn geweest als loopknecht en in het Amsterdams caféwezen, dienst als soldaat bij de koloniale troepen in Nederlands-Indië. Hier huwde hij een Indonesische. Eenmaal, in 1936, kwam hij met haar voor een kort bezoek aan zijn familie in Amsterdam naar Nederland. Tijdens de tweede wereldoorlog werd hij op Java als infanterist krijgsgevangen gemaakt en in Japan geïnterneerd. In 1945 teruggekeerd in Nederlands-Indië, slaagde hij niet in zijn pogingen zijn echtgenote terug te vinden. Na de erkenning van de Indonesische onafhankelijkheid, verkreeg hij in 1950 eervol ontslag uit het Koninklijk Nederlands Indisch Leger. Hij vestigde zich in Kalimantan (Borneo) en werd Indonesisch staatsburger. Afgaande op zijn brieven werkte hij hier als aannemer. In 1968 startte hij pogingen om met behulp van zijn familie en het Rode Kruis naar Nederland terug te keren. Inmiddels had hij zijn tweede vrouw, Suparmi, ontmoet met wie hij datzelfde jaar de eerste van hun vijf kinderen had gekregen. Uiteindelijk lukte het hem pas in 1974 om, zonder zijn gezin, nog één keer voor enige maanden naar Amsterdam te komen."

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Gidion "Gidion [1814]; Gideon Blijswijk [1814];" Charles?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Gidion "Gidion [1814]; Gideon Blijswijk [1814];" Charles

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen