Stamboom Coster » Pepijn III de Korte (± 714-768)

Persoonlijke gegevens Pepijn III de Korte 

• Hij is geboren rond 714.
• Beroepen:
• vanaf 741 Hofmeier van Neustrïe, hertog van Brabant.
• van 751 tot 768 Koning van Frankrijk.
• Hij is overleden op 24 september 768 in St. Dénis.
• De biologische ouders zijn Karel Martel en Rotrudis van Trier
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 9 juni 2020.

Gezin van Pepijn III de Korte

Hij is getrouwd met Berthe van Laon.

Zij zijn getrouwd rond 744.

In 753 ondernam paus Stephanus II de reis naar Gallië om de hulp van de koning in te roepen tegen de Lombarden, bij deze gelegenheid werden Pepijn, Berthe en hun twee zonen gezegend op 28 juli 754 in de basiliek van St. Dénis, waarbij door de paus de banvloek werd uitgesproken over een ieder die de macht in het rijk zou grijpen en niet tot hun geslacht behoorde.
Berthe werd nauwelijks meer genoemd tijdens haar huwelijk met Pepijn behalve toen het huwelijk met Pepijn snel verslechterde en in 762 moest de paus Paulus I ingrijpen om Pepijn van een scheiding af te houden, des te meer liet zij zich gelden tijdens de regering van haar zoons door haar sterkr sympathie voor de Lombarden, reden van Karel’s huwelijk met de dochter van de lombardische koning, zij verloor snel invloed toen Karel een ander koers ging varen.

Kind(eren):

1. Karel {keizer} de Grote  748-814 

Notities over Pepijn III de Korte

Pippijn III 'de Korte' wordt omstreeks 715 geboren als zoon van Karel Martel en Rotrudis (Chrotrud) van Trier. Pippijn en zijn oudere broer Carloman worden opgeleid door de monikken van Saint Denis. Deze kerkelijke opvoeding zal bepalend blijken te zijn voor hun latere houding ten opzichte van de Katholieke kerk. Wanneer in 741 hun vader sterft, volgen de twee prinsen hem gezamenlijk op als hofmeijer van de Merovingische koning. Echter niet zonder felle weerstand. Ten eerste eist hun halfbroer Griffon (zoon van Karel Martel en de Beierse Sonnichilde) zijn aandeel op. Daarnaast zien de Hertogen van Acquitanië en de Alamannen hierin een mooie gelegenheid om de macht van de Franken te breken. Pippijn en zijn broer zijn dan ook voortdurend verwikkeld in oorlogen. Zij weten echter al hun tegenstanders, waaronder de Beieren en de Saksen, te verslaan en de eenheid binnen het koninkrijk te bewaren.
Omdat Carloman van mening is dat de eenheid nauw verbonden is met de persoon van de koning, helpt hij in 743 Childerik, de laatste Merovingische koning op de troon. In 747 treedt hij in het klooster in. Daarmee wordt de grootste bedreiging van de eenheid binnen het koninkrijk (de gedeelde macht van hem en zijn broer) weggenomen. Bovendien wordt hiermee de weg geëffend voor de uiteindelijke kroning van Pippijn tot koning der Franken.
Pippijn heeft er ondertussen, met hulp van zijn halfbroer Griffon, voor gezorgd dat de Frankische grenzen volledig zijn hersteld. Nadat hij dit voor elkaar heeft gekregen wendt hij zich tot de paus met de vraag of het eigenlijk redelijk is dat een figuur die geen feitelijke macht bezit (de Merovingische koning Childerik), de titel Koning der Franken kan dragen. De paus, die op zoek was naar een sterke bondgenoot in zijn strijd tegen de Lombarden, laat weten dat hij deze situatie inderdaad onacceptabel vindt en dat hij Pippijn beschouwt als de rechtmatige Koning der Franken. Pippijn krijgt zijn kroon echter niet van de paus maar van de Franken. In 751 wordt hij tot koning gekozen en vervolgens door Aartsbisschop Bonifatius in Soissons gezalfd. Door deze ceremonie wordt de macht van Frankrijk en Rome verenigd. In 754 wordt Pippijn tot koning gekroond door de Paus in Saint Denis.
Pippijn steunt de paus in zijn strijd tegen de Lombarden. Hij overwint en schenkt een deel van centraal Italië aan de kerk (Donatio Pepini). Hierdoor wordt de paus in feite een regerend machthebber die, door trouw te zweren aan Pippijn, zichzelf onder de bescherming van de Franken heeft geplaatst. De samenvoeging van de wereldlijke en kerkelijke macht heeft grote gevolgen en leidt onder meer tot de grootscheepse bekering van heidense Germaanse stammen tot het Christelijke geloof. Als gevolg van zijn banden met Rome, is Pippijn in de jaren 754 tot 756 in oorlog met de Lombarden die het gebied dat Pippijn aan de kerk had geschonken, terug wilden hebben. Tevens krijgt hij te maken met een opstand in Acquitanië die hij echter de kop in weet te drukken. Minder fortuinlijk waren zijn veldtochten tegen de Saksen en Beieren. Hij weet weliswaar de grenzen te beschermen maar ziet geen kans zijn gebied uit te breiden.
Naast de oorlogen wordt zijn aandacht opgeëist door de interne zaken van het rijk. Hij voert, samen met Bonifatius, kerkelijke hervormingen door die leiden tot meer eenheid in de kerk. Hierdoor wordt de greep van Rome op de Frankische kerk sterker dan ooit tevoren. De wisselwerking tussen de wereldlijke macht (Pippijn) en de geestelijke macht (de paus) heeft ervoor gezorgd dat beide partijen hun macht hebben kunnen uitbreiden. Pippijn had de kerkelijke macht nodig om zijn rechten op de troon te steunen, de kerk had Pippijn nodig als bescherming tegen de Lombarden.
Pippijn was gehuwd met Bertrada de Laon (bijgenaamd 'Berta met de grote voet' omdat haar ene voet opmerkelijk veel groter was dan de andere). Ze kregen vier kinderen Carloman, Karel, Gisela en Pepijn. Als Pippijn 'de Korte' op 24 september 768 te Saint Denis overlijdt (aan waterzucht), wordt hij opgevolgd door zijn zoons Carloman en Karel (de Grote). Hij wordt, net als de Merovingische koningen, begraven in de basiliek van Saint Denis.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Pepijn III de Korte?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Pepijn III de Korte

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen