Stamboom Van den Heuvel-Jacobs » Willem met de Hoorn graaf (Willem met de Hoorn, graaf) van Gellone van Oranje (752-812)

ass="InfoSection">: 0px; font-size: 15px; border-right-width: 0px; border-bottom: #ccd5db 1px solid; font-weight: bold; color: #105a83; padding-bottom: 3px; padding-top: 0px; padding-left: 0px; margin: 0px 0px 8px; padding-right: 0px; border-top-width: 0px;">Notitiesding-bottom: 10px; padding-top: 0px; padding-left: 0px; margin: 0px 0px 10px; line-height: 18px; padding-right: 0px; border-top-width: 0px;">ng: 0px;">Willem met de Hoorn ook wel: Willem met de Korte Neus, Guilhem, Guillaume au Cornet, Guillaume d'Orange (niet te verwarren met Willem van Oranje) Guillaume de Gellone (cira 752 - 28 mei (?), circa 812) was een legendarische middeleeuwse persoon. Hij was hertog van Aquitanië, graaf van Toulouse en ook de eerste graaf van Orange.

 

[bewerken] Leven

 

 

 

 

 

Hoeveel van de verhalen over deze legendarische figuur op feit of fictie berust is niet precies te zeggen. Hij zou in 752 geboren zijn als zoon van ene Theodoric, graaf van Autun. Zijn moeder zou Aldana geweest zijn, een dochter van Karel Martel. Zijn schoonbroer was Fulgaud van Rouergue, gehuwd met zijn zuster Senegonde.

 

 

 

 

Hij was een neef en paladijn van Karel de Grote. Die stelde hem aan als voogd over zijn minderjarige zoon Lodewijk de Vrome, die koning van Aquitanië was. Willem mocht zich daarom tot de meerderjarigheid van Lodewijk hertog van Aquitianië noemen. Ook vocht Willem in het zuiden van Frankrijk tegen de Saracenen. Bij één van die gevechten sloeg een Saraceen hem een stuk van zijn neus af, wat hem de bijnaam "Guillaume au Court Nez" (Willem met de Korte Neus) opleverde. Later verbasterde dit naar "Guillaume au Cornet" (Willem met de Hoorn). Tijdens zijn strijd tegen de Saracenen veroverde hij onder andere het gebied rond Orange. Dit gebied werd hem later door Karel de Grote in leen gegeven, waarmee hij de eerste Graaf van Orange werd.

 

 

 

 

Willem was gehuwd met Cunegonde en met Guiburge, en werd de vader van Bernard van Septimanië. Na de dood van zijn vrouw, de gekerstende dochter van een Saraceense vorst, werd Willem heremiet en stichtte een klooster in Saint-Guilhem-le-Désert. Nadat hij Karel de Grote nog éénmaal te hulp was gekomen bij een opstand in Parijs, overleed hij op 28 mei 812 of 814 in het door hem gestichte klooster. Hij werd twee maal heilig verklaard, de tweede maal was in 1066 door Paus Alexander II.

 

 

 

 

Zijn daden worden onder andere beschreven in La Geste de Garin de Monglane, een middeleeuws Frans heldendicht, en in Spieghel historiael, een 13e eeuwse kroniek van Jacob van Maerlant.

 

 

[bewerken] Willem en de Oranje-Nassaus

 

 

 

 

Ten onrechte werd deze Willem soms als stamvader van de Oranje-Nassaus gezien. Dit is onjuist, maar er is wel een relatie tussen de titel die hij voerde en de tegenwoordige titel Prins van Oranje. Willem was, doordat hij Orange in leen verkreeg van Karel de Grote, de eerste graaf van Orange. Een van zijn nazaten liet alleen een dochter na, die trouwde met een telg uit het geslacht Baux uit de Provence. Keizer Frederik Barbarossa verhief Orange in 1182 tot prinsdom. Later trouwde een dochter uit het Huis Baux met een telg uit het huis Châlon. Toen in 1530 de laatste mannelijke telg, Philibert van Châlon kinderloos sneuvelde, liet deze Orange na aan zijn neef René van Nassau, waarmee Orange in de handen van de Nassaus kwam. René was via zijn moeder Claudia van Châlon wel verwant met het geslacht Baux en daarmee met Willem met de Hoorn. Zijn neef Willem van Oranje was echter geen bloedverwant van Willem met de Hoorn, hij erfde slechts de titel 'Prins van Oranje'. Door dit misverstand werd in 1815 nog de door koning Willem I ingestelde Militaire Willems-Orde op advies van de Hoge Raad van Adel naar hem vernoemd.