Zie ook: Nederlandse Leeuw 1950, kol342.
Heilwich had als broers: Jacob Veltacker, prelaat van de abdij van Tongerloo 1567-1583 en Remigius Veltacker, secretaris te Diessen en Notaris te Hilvarenbeek.
+++
Na het overlijden van prelaat Arnold Streyters op 17 augustus 1560 werd op 22 en 23 augustus meteen een keuzekapittel gehouden onder leiding van de prelaat van Averbode om de abdij te voorzien van een nieuwe abt. De keuze viel op Jacobus Veltacker maar omdat de abdij toegevoegd zou worden aan de bisschoppelijke tafel bevestigde de koning de keuze van Veltacker niet meteen. Pas op 20 september 1564 ontving Veltacker van de koning zijn benoeming nadat de Staten van Brabant hiervoor gepleit hadden. Toch werd de benoeming van Veltacker niet bevestigd door de Heilige Stoel waardoor hij nooit de abtswijding zou ontvangen
Geschiedenis van het katholicisme in Noord-Nederland in de 16e en de 17e eeuw(1945-1947)–L.J. Rogier. p354-ev.
De opstand tegen Spanje bood de abdijen gelegenheid hun grieven te voegen bij het complex van klachten over geschonden privilegiën, dat de koning voor de voeten geworpen werd. Sedert de Pacificatie van Gent meer dan ooit zeker van de steun van de Staten van Brabant, betichtten de abdijen de koning te pas en te onpas van schennis der Blijde Inkomste in hun nadeel. Vooral dat de koning een indertijd door hem zelf goedgekeurde overeenkomst had laten annuleren, had de Tongerlose Witheren tot het uiterste verbitterd. Willem van Oranje heeft deze stemming van de Brabantse Praemonstratensers weten te gebruiken. Hij maakte de zaak der abdijen tot de zijne en bracht de Staten-Generaal tot de plechtige verklaring, dat de indertijd gekozen prelaten en niemand anders het wettig gezag toekwam. In ruil daarvoor steunde Tongerlo de prins met alle middelen, waarover het beschikte; het stelde zich borg voor hem met al zijn goederen. De leider van deze actie was te Tongerlo de gekozen abt JACOB VELTACKER, die met de prins van Oranje op zeer vertrouwelijke voet omging. Hij was een gezworen voorvechter van de opstand tegen Spanje en ageerde als lid van de Staten van Brabant en van de [p. 355] Staten-Generaal heftig voor de prins.
Laverend tussen kerk en wereld. De pastoors in Noord-Brabant 1400 - 1570
Bijsterveld, A.J.A. (1993)
nr 1766. Frater Jacobus Johannis VELTACKER alias Van DIESSEN (VELTACKERE;
DIESSEN, de) vermeld 1538-1583; geboren circa 1523 te Diessen in bisdom Luik; overleden 10-08-1583 te Antwerpen; 1559-1562 rector ecclesie te Waalwijk;
bronnen: Coppens III.1: 275; Schutjes I 254-255; V 874; Van Spilbeeck 1902: 155; An.
Coeverincx I 136; Schillings IV 369 nr 182; De Ridder-Symoens & Milis 1971: 306;
Adriaenssen 1988a: 50-54; 1991b: 268; abt en norbertijn van Tongerlo.
Jacobus Veltacker is in 1523 te Diessen geboren. Hij studeerde theologie aan de universiteit van Leuven en werd in 1552 kloosterling van Tongerloo. Achtereenvolgens was hij daar kamerling (sekretaris) van de abt en proost; in de laatste funktie beheerde hij de abdij sedert deze in 1563 vakant was. Bij de abtskeuze stond Veltacker als tweede op de voordracht van kandidaten. Omdat de eerste kandidaat de favoriet was van Oranje en land voogdes Margaretha van Parma van Veltacker kwijtschelding hoopte van de f 24.000 staatsschuld aan Tongerlo, viel op de laatste de keuze. Veltacker vergaarde slechts 9 van de 48 stemmen, zijn konkurrent kwam met 39 stemmen uit de bus; ook de Brabantse prelaten kantten zich tegen Veltackers benoeming en het is geen wonder dat werd gezegd dat Veltacker voor zijn benoeming f 40.000 zou hebben uitgegeven. Hij werd op 25 november 1564 door koning Philips benoemd tot administrator en op 20 december 1564 tot abt van Tongerlo. Daarop werd hij op 1 januari 1565 door de koosterlingen gekozen en dezelfde dag geInstalleerd. Naast de oorlogsperikelen (inkwartieringen, aanslagen en vervolging) was het grootste probleem waarmee hij gedurende zijn ambtsperiode te kampen had de kommendekwestie. Ter realisatie van de nieuwe kerkelijke indeling van 1559 was in 1561 besloten de Brabantse bisschopszetels te financieren met abdijen, 's -Hertogenbosch met Tongerlo. De abdijen, wier oversten als eerste lid van de Staten van Brabant een zekere politieke macht konden ontwikkelen, weigerden aan de inkorporatie medewerking te verlenen. Zo kon Sonnius, bisschop Van Den Bosch, zijn toegewezen tafelgoed niet in bezit nemen, waarop hij failleerde. Veltacker werd in die tijd een partijganger van Oranje en bleef dat zo lang dat in overeenstemming was met de belangen van zijn abdij. Na diplomatieke akties van vooral Granvelle, de nieuwe aartsbisschop van Mechelen, besloot Philips II de inkorporatie door te zetten en deze werd een feit na het pauselijke besluit van 11 juli 1569.
(Granvelle had de paus bijvoorbeeld ingeprent, 'dat men inde goidshuysen ende abdijen anders nyet en dede dan scincken ende drincken tgoet vande armen verteren ende datter eenyegelyck coempt orn goet chier te maken ende droncken drincken al oft een herberge ware, ende dat die gemeynte huer grootelijks aen haer quaet leven gestooten alsoe datier vele vanden ouden geloofve aen desen nieuwen secten gevallen sijn)'. Sonnius nam op 30 augustus 1569 als abt bezit van het norbertijnenklooster te Tongerlo. Veltacker werd weer proost.
De kloosterlingen onderwierpen zich, maar begonnen te ageren voor desinkorporatie, en met succes, want in 1577 herstelden de Staten-Generaal Veltacker als prelaat. Na langdurige onderhandelingen, waarin Jacobus' neef Peter Veltackers en ook Godeschalcus van den Nieuwenhuysen (VI-g-6) een belangrijke rol speelden, werd in 1590 het pauselijke besluit van 1569 ongedaan gemaakt en Tongerlo losgemaakt van 's-Hertogenbosch. Veltacker overleed tijdens de onderhandelingen op 10 augustus 1583 te Antwerpen.
Jacques Veldacker, was van 1560 tot 1583, prelaat van de abdij van Tongerloo. Zijn wapenschild: Drie (twee plus een) zilveren klaverbladen met een jacobsschelp op een zwart veld.
Jacob [Prelaat v Tongerlo] Veltacker (van Diessen) |
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.