Geboorte op 5 augustus 1919 te Leiden
=
Vader
Hermanus Beij, los werkman van beroep
Moeder
Maria Brouwer, zonder beroep
=
Kind
Maria Beij, geboren op 5 augustus 1919 te Leiden
=
Opmerking
Jaar: 1919
Achternaam Beij
Voornaam Maria
Getrouwde naam Servaes-beij
Orde Orde van Oranje-Nassau
Graad Ridder
Nummer of Jaar 1980
Link naar e-Depot https://e-depot.nationaalarchief.nl/Render/render/external?tenant=NA&entity=TypeFile&entityRef=fec57954-7b6a-4b1f-950c-292c90e60fd6
Hoeveel levensliederen van de Zangeres zonder Naam zullen er bij crematies of begrafenissen zijn gedraaid? Eindeloos veel waarschijnlijk en nu, nu zij deze week zelf zal worden begraven, vraag je je opeens af: welk lied wordt er bij haar gespeeld?
Jarenlang vertolkte de vrijdagavond overleden Mary Servaes-Beij het Nederlandse levenslied als geen ander. Ruim veertig jaar zorgde zij voor de smartlap, voor de lach en de traan, die voor de elite dan wel te simpel bleek, maar voor hele volksstammen meer betekenden dan welk troostend woord van dominee of pastoor ook. Hoe groot de betekenis van haar platen als 'Als Ierse kinderen huilen' (1974) en 'Bedankt lieve mensen' (1988) of nummers als 'Ach vaderlief, toe drink niet meer' (1959), 'De bedelaars van Parijs' (1961), 'De blinde soldaat' (1962), 'Rij voorzichtig' (1962), 'Mexico' (1969) en 'Vragende kinderogen' (1982) geweest is, kan misschien het beste aan de verkoopcijfers worden afgelezen: meer dan 16 miljoen platen verkocht ze.
Over de tranen die zij veroorzaakte, zei ze eens: “Sommige mensen verwijten mij wel dat ik wonden openmaak. Ik zing alleen maar teksten over dingen die waar zijn, waarvan mijn publiek zegt: Mary, waarvan jij zingt, dat heb ik meegemaakt.”
Mary Beij werd op 5 augustus in 1919 in Leiden geboren als 8e in een gezin met tien kinderen. Ze kende een ongelukkige jeugd, die werd bepaald door armoede, een ernstige heupziekte, een drinkende en tirannieke vader en een lieve, hardwerkende moeder. Het bleken de zaden van haar levenslied. Ontroerend is het om te lezen hoe de kleine Mary haar schooltijd vooral in bed voor het raam doorbracht en moest toezien hoe haar vader haar moeder mishandelde. Nadat ze genezen was, kwam ze op haar 15e terecht bij het Leidsch Revue en Cabaret Gezelschap waar ze acteren, dansen en zingen leerde. Later, na haar huwelijk in 1948 met de Limburger Sjo Servaes, verdiende ze wat bij in het orkestje van haar broer Jerry. Tot 1957. Toen werd ze ontdekt door Johnny Hoes, die haar in een Hilversumse studio een plaatje liet maken ('Moeder en kind') en ook haar artiestennaam bedacht: Zangeres zonder Naam. Naamloos en onbaatzuchtig zong ze haar weg door de samenleving. Geen goed doel was haar teveel. Of het nu om een Vietnamdemonstratie, een aanval op de anti-homocampagne van de Amerikaanse Anita Bryant in '77 of een actie voor straatkinderen; Mary was er voor iedereen en stond er altijd.
Hoewel het succes eigenlijk nooit meer verdween, nam haar loopbaan een opmerkelijke wending toen zij in 1986 als cult-heldin werd binnengehaald door popsterren als Herman Brood en de Tröckener Kecks. Hoewel ze soms ook het idee had in de maling te worden genomen, genoot ze uitbundig van deze erkenning: plots mocht de smartlap weer. Toen zij in 1987 dan ook definitief afscheid van het publiek nam, was zij zowel geliefd bij voetbalsupporters (Mexico!), punkers en homo's ('Maar luister beste vent, hou gerust van je vriend'). Zo noemde Reve haar 'Holy Mary' en schreef oud-minister Brinkman aan de in 1980 als ridder in de Orde van Oranje Nassau benoemde zangeres: 'U heeft altijd de normen en waarden die een ieder als fundamenteel beschouwt, weten te vatten in woorden die door hun eenvoud en directheid niet alleen aanspreken maar ook velen tot troost zijn.'
Mary Servaes wordt vrijdag in Stramproy begraven. En met haar, een beetje, het levenslied.
De koningin van het Nederlandse levenslied is niet meer. Mary Servaes-Beij, alom bekend als de Zangeres zonder Naam, overleed afgelopen vrijdagavond op 79-jarige leeftijd in een verpleeghuis in het Limburgse Horn aan een hartstilstand. De zangeres was al geruime tijd ziek, ze leed aan de ziektes van Parkinson en Alzheimer.
Mary Servaes leefde sinds haar afscheid van de bühne in november 1987 een teruggetrokken leven. Van haar bijna zeshonderd liedjes zijn al meer dan 16 miljoen platen verkocht. Bekende successen waren onder meer 'Ach vaderlief', 'Mexico', 'Mandolinen in Nicosia' en 'Keetje Tippel'.
De Zangeres zonder Naam wordt komende vrijdag in Stramproy begraven.
Maria (Mary) Servaes-Bey (Leiden, 5 augustus 1919 – Horn, 23 oktober 1998) was een Nederlands zangeres. Zij vertolkte onder de artiestennaam Zangeres Zonder Naam (of kortweg: de Zangeres) decennialang het Nederlandse levenslied, hetgeen haar de bijnaam 'Koningin van het Levenslied' opleverde.
Tot haar grootste successen behoren: Ach vaderlief, toe drink niet meer (1959), De blinde soldaat (1962), Mexico (1969, 1986), Het soldaatje (de vier raadsels) (1971), Mandolinen in Nicosia (1972), Keetje Tippel (1975), 't Was aan de Costa del Sol (1975) en Vragende kinderogen (1982). In totaal nam ze meer dan 550 liedjes op.
Levensloop
Mary Servaes werd geboren in Leiden als Maria (Rietje) Bey. Ze was de achtste in een arbeidersgezin van tien kinderen en had geen gemakkelijke jeugd. Toen ze drie was, maakte ze een lelijke val waardoor ze een heup brak. Het breukherstel bleef tien jaar lang aanslepen en ze hield de rest van haar leven last van haar heupen.
Haar bekering tot het rooms-katholicisme leidde tot een breuk met haar ouders. Ze woonde in de oorlogsjaren een tijdje bij haar zus in Kampen en later bij haar broer in Maastricht, waar ze haar echtgenoot de Maastrichtenaar Jo Servaes ontmoette die werkzaam was als fabrieksarbeider en later haar chauffeur zou worden. Zij trouwden in 1947.
In Maastricht trad ze als zangeres op in cafés. Voor een bevriende zanger verzorgde ze in 1957 de achtergrondzang op een demo die uiteindelijk bij Johnny Hoes belandde. Van de zanger op de opname was Hoes niet erg onder de indruk maar hij vond het kinderstemmetje op de achtergrond erg bijzonder. Nadat hem werd verteld dat de stem op de demo niet die van een kind is, maar van een 37-jarige vrouw, nodigde hij Mary uit voor een auditie, waarna ze een platencontract kreeg. Ze zong hierop haar eerste single "kindergebed", die niet slecht verkocht voor een eerste single. Vanwege haar stemgeluid waar Hoes geen naam voor had, verzon hij voor Mary de artiestennaam de Zangeres Zonder Naam. Wellicht vond hij daarvoor inspiratie bij de Franse zanger Roland Avellis, reeds voor de Tweede Wereldoorlog bekend als "Le chanteur sans nom".[4] Verder was er in die jaren ook een Orkest Zonder Naam.
De eerste gouden single van de Zangeres verscheen in 1959: Ach vaderlief, toe drink niet meer. Het is de eerste uit een lange rij hits die de Zangeres tot in de jaren tachtig scoorde. De bemoeienis van cultuurdragers als Gerard Reve en Lucebert zorgde er in de jaren zeventig voor dat ze, behalve onder het traditionele levensliedpubliek, ook in kunstenaarskringen werd geroemd, zij het met de nodige camp-ironie.
Presentatie opname Miami Nightmare (anti-Bryantmanifestatie). V.l.n.r. Zangeres Zonder Naam, Sylvia de Leur, Pia Beck, Manfred Langer, Henk Krol en Robert Long (1980)
Ook protestliederen waren de Zangeres niet vreemd. In 1969 vertolkte zij De soldatenmoeder, door Lucebert geschreven voor het experimentele schouwspel Poppetgom, dat kritiek leverde op de Vietnamoorlog.[5] Toen ze het in 1977 in een zelfgeschreven tekst tegen de Amerikaanse anti-homorechtenactiviste Anita Bryant opnam (Luister Anita), was ook haar status als "Moeder aller homo's" in Nederland definitief gevestigd: "Maar beste vent hou gerust van je vriend, en strijd voor je rechten, desnoods ervoor vechten. Waar ze jou van beschuldigt heb jij niet verdiend".
In 1975 brak de Zangeres met Johnny Hoes. Het leverde een lang juridisch proces op waarin ze financieel aan het kortste eind trok. Ze zou na die tijd alleen nog in verbitterde termen over Hoes spreken. Gedurende de jaren tachtig bleef ze bescheiden hits scoren tot ze in 1986 een inmiddels legendarisch optreden verzorgde in de Amsterdamse rocktempel Paradiso. De op die avond opgenomen versie van haar jaren-zestighit Mexico werd een groot succes en leverde de Zangeres een nieuwe generatie fans op. Ze verzorgde hierna ook optredens in discotheken en nam een single op met de groep Normaal. Beide singles behaalden een top-10 notering. Voor haar lp Live in Paradiso ontving ze in 1987 een Edison. Dit alles vormde de opmaat tot haar afscheidsconcert in Tilburg op 31 december van dat jaar. Haar afscheidsalbum Bedankt lieve mensen werd goud en ook de singles Mijn leven en Braziliaanse nachten werden bescheiden hits.
De Zangeres wilde na haar afscheid samen met Jo Servaes van haar oude dag genieten, wat echter werd verhinderd door de plotselinge dood van haar echtgenoot in 1990. Servaes bracht de laatste jaren van haar leven door in haar huis in Stramproy en liet herhaaldelijk merken hoezeer ze haar echtgenoot en haar publiek miste. In 1993 kwam ze daarom nog een keer terug op de bühne. De single Eenmaal in je leven werd haar laatste hit.
In 1994 werd nog eenmaal een feest gehouden, ter gelegenheid van haar 75ste verjaardag. Ze moest vanwege Parkinson opgenomen worden in een verzorgingstehuis in Horn, waar ze op 79-jarige leeftijd aan een hartstilstand overleed.[1]
Na haar dood
Tijdens haar lange carrière was de Zangeres voor veel mensen uitgegroeid tot een symbool van hoop en liefde. Haar dood kwam voor fans dan ook hard aan. Duizenden mensen reisden naar Stramproy om afscheid van haar te nemen. Onder de gasten in de kerk bevonden zich een aantal bekende collega's, waaronder Albert West, Trea Dobbs, Pierre Kartner en de Vlaamse ster Eddy Wally. Zevenhonderd aanwezigen gaven haar een minutenlange staande ovatie. Marianne Weber vertolkte het lied waarmee de Zangeres in 1987 afscheid nam: Mijn Leven (My Way).
De Zangeres Zonder Naam wordt beschouwd als een van de belangrijkste iconen die het Nederlandse levenslied heeft opgeleverd.
In 1999 werd een groot deel van haar inboedel geveild ten bate van diverse goede doelen.
Mary Beystraat
Op 18 mei 2007 werd in haar geboorteplaats Leiden de Mary Beystraat officieel geopend. Het straatje in de Leidse nieuwbouwwijk (2007-2008) ontbeerde lange tijd een straatnaambordje, hoewel deze 'Straat Zonder Naam' wellicht erg toepasselijk was. Neef Willem Bey nam het voortouw voor de opening die werd verricht door oud-minister en oud-wethouder van Leiden Alexander Pechtold.
In januari 2010 verscheen het boek "Sterven Zonder Naam" van Ben Holthuis en co-auteur Frank Wouters (ISBN 978-90-8510-901-3). Het handelt over de trieste laatste jaren van de Zangeres Zonder Naam.
In 2011 maakte De Graaf & Cornelissen Producties een musical over het leven van de Zangeres Zonder Naam. De musical liep tot april 2012.
Sjo had als koosnaam voor Mary "Meike"
cafe eigenaresse in Geleen van 1965 tot 1970
Dee Toonen-Hanssen
5 augustus 2019 ·
Vandaag de honderdste geboortedag van de zangeres zonder naam oftewel Mary Servaes..en ooit cafe eigenaresse in Geleen van 1965 tot 1970.
Paul Marx
Als kind van 7,8 jaar verbaasde ik me wel altijd waarom ze zo’n klein café had waar eigenlijk continue een bus van de ebad voor stond. Echt toplocatie was het niet.
Inge van der Heide
Van horen vertellen van mijn moeder die ook in haar cafe kwam was het een hele lieve vrouw.
De laatste jaren verbleef ze in Horn in het verzorgingshuis
Begraven op Begraafplaats Stramproy
Oorzaak: Parkinson, hartstilstand
Zij is getrouwd met Nicolaas Josephus Servaes.
Zij zijn getrouwd op 21 januari 1948 te Maastricht, Limburg, Nederland, zij was toen 28 jaar oud.
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Maria (Mary) Servaes-Bey (Leiden, 5 augustus 1919 – Horn, 23 oktober 1998) was een Nederlands zangeres. Zij vertolkte onder de artiestennaam Zangeres Zonder Naam (of kortweg: de Zangeres) decennialang het Nederlandse levenslied, hetgeen haar de bijnaam 'Koningin van het Levenslied' opleverde.
Tot haar grootste successen behoren: Ach vaderlief, toe drink niet meer (1959), De blinde soldaat (1962), Mexico (1969, 1986), Het soldaatje (de vier raadsels) (1971), Mandolinen in Nicosia (1972), Keetje Tippel (1975), 't Was aan de Costa del Sol (1975) en Vragende kinderogen (1982). In totaal nam ze meer dan 550 liedjes op.
Levensloop
Mary Servaes werd geboren in Leiden als Maria (Rietje) Bey. Ze was de achtste in een arbeidersgezin van tien kinderen en had geen gemakkelijke jeugd. Toen ze drie was, maakte ze een lelijke val waardoor ze een heup brak. Het breukherstel bleef tien jaar lang aanslepen en ze hield de rest van haar leven last van haar heupen.
Haar bekering tot het rooms-katholicisme leidde tot een breuk met haar ouders. Ze woonde in de oorlogsjaren een tijdje bij haar zus in Kampen en later bij haar broer in Maastricht, waar ze haar echtgenoot de Maastrichtenaar Jo Servaes ontmoette die werkzaam was als fabrieksarbeider en later haar chauffeur zou worden. Zij trouwden in 1947.
In Maastricht trad ze als zangeres op in cafés. Voor een bevriende zanger verzorgde ze in 1957 de achtergrondzang op een demo die uiteindelijk bij Johnny Hoes belandde. Van de zanger op de opname was Hoes niet erg onder de indruk maar hij vond het kinderstemmetje op de achtergrond erg bijzonder. Nadat hem werd verteld dat de stem op de demo niet die van een kind is, maar van een 37-jarige vrouw, nodigde hij Mary uit voor een auditie, waarna ze een platencontract kreeg. Ze zong hierop haar eerste single "kindergebed", die niet slecht verkocht voor een eerste single. Vanwege haar stemgeluid waar Hoes geen naam voor had, verzon hij voor Mary de artiestennaam de Zangeres Zonder Naam. Wellicht vond hij daarvoor inspiratie bij de Franse zanger Roland Avellis, reeds voor de Tweede Wereldoorlog bekend als "Le chanteur sans nom".[4] Verder was er in die jaren ook een Orkest Zonder Naam.
De eerste gouden single van de Zangeres verscheen in 1959: Ach vaderlief, toe drink niet meer. Het is de eerste uit een lange rij hits die de Zangeres tot in de jaren tachtig scoorde. De bemoeienis van cultuurdragers als Gerard Reve en Lucebert zorgde er in de jaren zeventig voor dat ze, behalve onder het traditionele levensliedpubliek, ook in kunstenaarskringen werd geroemd, zij het met de nodige camp-ironie.
Presentatie opname Miami Nightmare (anti-Bryantmanifestatie). V.l.n.r. Zangeres Zonder Naam, Sylvia de Leur, Pia Beck, Manfred Langer, Henk Krol en Robert Long (1980)
Ook protestliederen waren de Zangeres niet vreemd. In 1969 vertolkte zij De soldatenmoeder, door Lucebert geschreven voor het experimentele schouwspel Poppetgom, dat kritiek leverde op de Vietnamoorlog.[5] Toen ze het in 1977 in een zelfgeschreven tekst tegen de Amerikaanse anti-homorechtenactiviste Anita Bryant opnam (Luister Anita), was ook haar status als "Moeder aller homo's" in Nederland definitief gevestigd: "Maar beste vent hou gerust van je vriend, en strijd voor je rechten, desnoods ervoor vechten. Waar ze jou van beschuldigt heb jij niet verdiend".
In 1975 brak de Zangeres met Johnny Hoes. Het leverde een lang juridisch proces op waarin ze financieel aan het kortste eind trok. Ze zou na die tijd alleen nog in verbitterde termen over Hoes spreken. Gedurende de jaren tachtig bleef ze bescheiden hits scoren tot ze in 1986 een inmiddels legendarisch optreden verzorgde in de Amsterdamse rocktempel Paradiso. De op die avond opgenomen versie van haar jaren-zestighit Mexico werd een groot succes en leverde de Zangeres een nieuwe generatie fans op. Ze verzorgde hierna ook optredens in discotheken en nam een single op met de groep Normaal. Beide singles behaalden een top-10 notering. Voor haar lp Live in Paradiso ontving ze in 1987 een Edison. Dit alles vormde de opmaat tot haar afscheidsconcert in Tilburg op 31 december van dat jaar. Haar afscheidsalbum Bedankt lieve mensen werd goud en ook de singles Mijn leven en Braziliaanse nachten werden bescheiden hits.
De Zangeres wilde na haar afscheid samen met Jo Servaes van haar oude dag genieten, wat echter werd verhinderd door de plotselinge dood van haar echtgenoot in 1990. Servaes bracht de laatste jaren van haar leven door in haar huis in Stramproy en liet herhaaldelijk merken hoezeer ze haar echtgenoot en haar publiek miste. In 1993 kwam ze daarom nog een keer terug op de bühne. De single Eenmaal in je leven werd haar laatste hit.
In 1994 werd nog eenmaal een feest gehouden, ter gelegenheid van haar 75ste verjaardag. Ze moest vanwege Parkinson opgenomen worden in een verzorgingstehuis in Horn, waar ze op 79-jarige leeftijd aan een hartstilstand overleed.[1]
Na haar dood
Tijdens haar lange carrière was de Zangeres voor veel mensen uitgegroeid tot een symbool van hoop en liefde. Haar dood kwam voor fans dan ook hard aan. Duizenden mensen reisden naar Stramproy om afscheid van haar te nemen. Onder de gasten in de kerk bevonden zich een aantal bekende collega's, waaronder Albert West, Trea Dobbs, Pierre Kartner en de Vlaamse ster Eddy Wally. Zevenhonderd aanwezigen gaven haar een minutenlange staande ovatie. Marianne Weber vertolkte het lied waarmee de Zangeres in 1987 afscheid nam: Mijn Leven (My Way).
De Zangeres Zonder Naam wordt beschouwd als een van de belangrijkste iconen die het Nederlandse levenslied heeft opgeleverd.
In 1999 werd een groot deel van haar inboedel geveild ten bate van diverse goede doelen.
Mary Beystraat
Op 18 mei 2007 werd in haar geboorteplaats Leiden de Mary Beystraat officieel geopend. Het straatje in de Leidse nieuwbouwwijk (2007-2008) ontbeerde lange tijd een straatnaambordje, hoewel deze 'Straat Zonder Naam' wellicht erg toepasselijk was. Neef Willem Bey nam het voortouw voor de opening die werd verricht door oud-minister en oud-wethouder van Leiden Alexander Pechtold.
In januari 2010 verscheen het boek "Sterven Zonder Naam" van Ben Holthuis en co-auteur Frank Wouters (ISBN 978-90-8510-901-3). Het handelt over de trieste laatste jaren van de Zangeres Zonder Naam.
In 2011 maakte De Graaf & Cornelissen Producties een musical over het leven van de Zangeres Zonder Naam. De musical liep tot april 2012.
grootouders
ouders
broers/zussen
kinderen
Maria Beij | ||||||||||||||||||
1948 | ||||||||||||||||||
Nicolaas Josephus Servaes | ||||||||||||||||||
Erfgoed Leiden en omstreken te Leiden, BS Geboorte; Stadsarchief van Leiden (Stadsbestuur (SA III)) (1816-1929), Deel: 4785, Periode: 1919, Leiden, archief 0516, inventarisnummer 4785, 5 augustus 1919, Geboorteakten 1919, aktenummer 926
Kanselarij der Nederlandse Orden: Index gedecoreerden, Achternaam: Servaes
http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/article/detail/2480105/1998/10/26/Mary-Servaes-bracht-troost-met-haar-levensliederen.dhtml
http://krant.telegraaf.nl/krant/archief/19981026/teksten/bin.mary.servaes.html
wikipedia
https://www.facebook.com/groups/1444291902468436/permalink/2759668070930806/
https://www.graftombe.nl/names/info/1762858/beij