Stamboom Mons » Beert Mons (1902-1979)

Persoonlijke gegevens Beert Mons 

• Hij is geboren op 22 januari 1902 in Harderwijk.
• Beroepen:
• visser.
• douane.
• belastingen.
• eigenaar camping 't Zandwater te Harskamp.
• Geloof: Ned. Herv..
• (deceased) .
• Hij is overleden op 1 oktober 1979 in Arnhem, hij was toen 77 jaar oud.
• Hij is begraven op 5 oktober 1979 in Otterlo.
• Een kind van Nikus Mons en Petertje Riphagen
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 4 maart 2012.

Gezin van Beert Mons

(1) Hij is getrouwd met Johanna Berendina Bruining.

Jan & Mien / Beert & Dina: 2 broers getrouwd met 2 zussen.

Beert ontmoette in WOII een Canadese (of Engelse?) vliegenier en bracht hem naar de ondergrondse. Enkele jaren na de oorlog kreeg Beert een bedankbriefvan de Canadese regering. Waarschijnlijk heeft Beert meer voor het verzet gedaan, maar daar is niets meer over bekend.

Verteld door Gerrie Botterweg- Bruining op zondag 25 februari 2007.

Tante Dien en Oom Beert.
Gerrie kwam vroeger graag in Harskamp. Tante Dien was een hele vrolijke lieve vrouw en ome Beert was ook heel aardig. Ze ging er met plezier uit logeren.Toen haar moeder naar het ziekenhuis moest vanwege een blindedarmoperatie mocht de baby mee naar het ziekenhuis (ze gaf borstvoeding) maar de anderekinderen moesten ergens anders ondergebracht worden. Gerrie mocht in Harskamp logeren en ging daar ook tijdelijk naar school. Gerrie ontdekte daardat jarigen de klassen langs gingen en in iedere klas een mooie kaart kregen van de juf of de meester. Dat wil ik ook wel, dacht ze, en dus zei ze:“ik ben ook jarig” En ja hoor zij mocht ook langs de klassen Ook langs de klas waar Peet in zat. Peet, die wel beter wist, zei niks op schoolmaar eenmaal thuis gekomen verklapte zij het. “Wat kan die meid liegen!”. Tante Dien moest er vreselijk om lachen. Gerrie kreeg van haar eigenouders later een standje.

Tante Dien hield erg van haar broer Lammert en Lammert was erg gesteld op tante Dien. Nadat Lammert ongeveer 10 dagen erg ziek was geweest, overleedhij aan een niervergiftiging. Tante Dien herkende hem niet en wilde eerst de tatoeage (een anker) op de arm van haar broer zien voor ze geloofdedat hij het was.” Je weet het hè, Lammert hoort bij mij en ik hoor bij Lammert” zei ze tegen tante Teuntje (Gerrie stond daarbij). Gerrie heeftaltijd gedacht dat de dood van haar vader Lammert heeft veroorzaakt dat haar Tante Dien helemaal in de war raakte. Ze zat in de overgang, had daardooral psychische problemen en nu kwam dit er nog bovenop. Enkele dagen na de begrafenis van Lammert was tante Dien samen met oom Beert in Harderwijkbij Opa en Opoe Bruining. Op doorreis eigenlijk. Ze zouden de volgende dag naar een psycholoog (in Amersfoort?) gaan. Ome Jan had hen dat aangeraden.Daar is zij ‘s nachts in verwarring, in haar nachtjapon, het huis uitgerend en de haven in gelopen. Oom Beert heeft nog geprobeerd haar bij de deurtegen te houden maar kon haar niet vastgrijpen. Hij kon haar ook niet snel genoeg achterna want hij had erg last van zijn knie ten gevolge van eenmotorongeluk. Zij hebben haar gezocht maar konden haar niet op tijd vinden. Volgens Niek heeft iemand haar nog om hulp horen roepen. Oom Beert washelemaal van streek en niet meer in staat ook maar iets te regelen. Dat zal ook de reden zijn dat er nog al wat fouten in de rouwbrief staan.

Zij zijn getrouwd op 21 oktober 1925 te Harderwijk, hij was toen 23 jaar oud.

Kind(eren):

1. Petertje Mons  1926-2006
2. Johannes Hendrikus Mons  1929-1970
3. Nikus Mons  1932-2013 

(2) Hij is getrouwd met Ida Anthonia Köhlenberg.

Een Mons-vertelling door Niek Mons: Gratis paling eten.

De grootste delicatesse die je Beert Mons kon voorzetten, of eigenlijk zette hij die zichzelf en zijn gezin voor, was gestoofde paling.
Harderwijkers hadden het meestal over aal.
De toewijding die hij hierbij aan de dag legde deed je eerder denken dat het om een portie Kaviaar ging.
Enkele keren per jaar vond hij dat hij er wel weer aan toe was.
Een select gezelschap uit Harskamp en Otterlo werd daarbij betrokken.
Het begon dan tijdens een vergadering met zijn collega van de belastingdienst op zijn kantoortje aan de Julianastraat.
Hij nam van hen, Berkenbosch en Holman, vast de bestelling op voor een portie paling.
Vervolgens werd ik op pad gestuurd. Ik kreeg een voor ieder goed zichtbare lijst met namen voor de bestelling. Dat ging in een strikt hiërarchischevolgorde.
Eerst naar dokter Beumer, die in Otterlo in een hooggelegen villa aan het Wever woonde.
Als hij zelf thuis was, kwam hij naar buiten met zijn hoofd schuin omhoog gericht naar de hemel. Kinderen sprak je uiteindelijk niet rechtstreeks aan.Het leek of het gesprek via zijn aartsengel verliep. Bij de bestelling wilde hij de dikste paling die erbij was. Hij bestelde 4 pond. Hij liet zijngelaat daarna iets inzakken, maar wel zo, dat hij nog net over je hoofd keek en vroeg wanneer de bestelling aan zou komen. "Dinsdagmiddag dokter."Oh, dan ben ik toevallig in de buurt, toch weer even de democratische dorpsdokter spelend.
Daarna was de bovenmeester, de heer Eshuis aan de beurt.
Daar aangebeld, verscheen hij eerst zelf om vervolgens zijn vrouw te sturen..
Die liet altijd chique een tijdje op zich wachten. Dan verscheen de welvoldane mevrouw die de hele deuropening vulde. Kon zij niet helpen, Sonja Bakkerschreef haar boeken toen zij allang overleden was. Pa had me verteld de lijst steeds opzichtig te tonen.
Dokter Beumer bovenaan, ieder zichzelf respecterend persoon kon dus niet achterblijven.
Bestelling 3 pond.
Nu naar de familie Van Vliet. Die was wel gewoon onderwijzer maar tenslotte ook directeur van de Rabobank. Mevrouw Van Vliet keek heel intensief naarde lijst van voorgangers.
Bestelling 2 en half pond.
Tenslotte naar de weduwen van de overleden onderwijzers.
Mevrouw De Jong aan de Julianastraat verschoot van kleur, maar bestelde niets.
Vervolgens werd de reis naar Harderwijk geregeld. Normaal fietsten we er naar toe, maar nu ging dat wat luxer, en dat was destijds met de bus, toennog de VAD.
Vader begaf zich naar de visveiling, de mensen die daar werkten kende hij nog uit zijn jeugd..
Met veilingmeester Van Beisteren werd het aantal kilo vis gekocht.
Thuisgekomen ging de paling uit het net in een emmer. Ze waren dan nog springlevend en kronkelden door elkaar. Nu werd alle vis schoongemaakt en daarnarondgebracht.
Aan het einde ging hij de aal met veel toewijding klaarmaken, waar hij zeer bedreven in was.

=======================================================

In een kranteartikel over 'Camping 't Zandwater viert 30-jarig bestaan' vertelt o.a. Ida Mons over de camping:
Oorspronkelijk hadden ze een pluimvee vermeerderingsbedrijf aan de Dorpsstraat. Omdat ze daar niet meer konden uitbreiden, werd een stuk grond gekochtvoor zoon Jan Mons aan de Kostverlorensteeg, dat toen braak lag en door de Harskampse bevolking als vuilnisbelt werd gebruikt. Maar Jan werd ziek,en er werd besloten een kampeerterrein te beginnen. In 1954 kregen ze daarvoor de vergunning.
Het was echt ploeteren in die beginjaren, het terrein werd met bomen omheind, er werden pompen geslagen en toiletten en wasbakken gebouwd. Maar erontstond een gezellig kampeerterrein, waarmee ook de Harskampse middenstand haar voordeel mee deed. Op het kampeerterrein kwam ook een winkeltje eneen kamphuis voor 50 personen.

===================================================

In 1967/1968 verscheen een serie van 3 boeken (De smalle brug van J. van der Molen) waarin het spionageverhaal staat beschreven dat zich afspeeldeop de camping van Beert. Dit spionageverhaal was opgezet door leraren van een klas die logeerde op de camping.
Enkele namen en plaatsen zijn veranderd. De naam Mons komt er wel in voor, maar in werkelijkheid speelde dit verhaal op de camping 't Zandwater inHarskamp.

===================================================

Ida heeft veel gedichten geschreven, in haar laatste jaren heeft ze hier enkele gedichten bundels van laten maken. Het volgende gedicht schreef zein oktober 1979:

Herfst

De bladeren vallen al ritselend neer,
Er hangt een zurig kruidige lucht in 't bos.
Vochtig is alom de atmosfeer,
Op dode takken groeit groenig mos.

Zwarte kraaien vliegen door de lucht,
Met hun doordringend ka ka-geroep.
Een hond jaagt een eekhoorn op de vlucht,
Al stuivend door de bladeren troep.

Er staan nog enkele banken daar,
Groen uitgeslagen door het weer.
Daar in de verte loopt een wandelaar,
Het is een eenzame oude heer.

Mijn voeten stoffen plezierig door 't bladerendek,
ik ben vrij, er is vandaag geen heilig moeten.
Zo'n fijne herfstvakantie is nog niet zo gek,
Ik zou iedereen wel willen groeten.

Toch weet ik, aan alles, ook aan mij komt eens een eind,
Zo gaat het toch in 't aardse leven.
Dat is Gods bestel, dit houdt mij overeind,
Hopelijk blijf ik hier nog even.

Zij zijn getrouwd op 18 september 1948 te Ede/ Otterlo, hij was toen 46 jaar oud.

Kind(eren):

1. (Niet openbaar)
2. (Niet openbaar)

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Beert Mons?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Beert Mons

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen