Stamboom Kroon en Telleman » Eduard I De Oudere Koning van Engeland (871-924)

Persoonlijke gegevens Eduard I De Oudere Koning van Engeland 

• Hij is geboren in het jaar 871.
• Hij is overleden op 17 juli 924 in Farnon on Dee, Engeland, hij was toen 53 jaar oud.
• Hij is begraven in Winchester, New Minster, Engeland.
• Een kind van Alfred "de Grote" Koning van Wessex en Ealswith van Ganais
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 5 december 2021.

Gezin van Eduard I De Oudere Koning van Engeland

(1) Hij is getrouwd met Egwyna.

Zij zijn getrouwdBron 1

(2) Hij is getrouwd met Eadgifu.

Zij zijn getrouwdBron 1

(3) Hij is getrouwd met Aelflaed van Bernicia.

Zij zijn getrouwd rond 901.Bron 1

Kind(eren):

1. Hedwig Koningin van West-Francie  903-> 951 

Notities over Eduard I De Oudere Koning van Engeland

Eduard(I) de Oudere (Engels: Edward the Elder) (871-Farnon on Dee, 17 juli 924) was koning van Engeland van 899 tot 924, als opvolger van zijn vader Alfred de Grote. Hij wordt “de Oudere” genoemd om hem te onderscheiden van de latere Eduard “de Martelaar”.

Onder zijn vader was Edward al een legeraanvoerder en versloeg in 893 de Denen in Fareham. Na de dood van Alfred werd zijn opvolging betwist door zijn neef Aethelwold die Wimborne Minster en Christchurch (Dorset) bezette. Toen Edward hem aanviel vluchtte hij echter naar de Denen in Northumbria en riep zich daar tot koning uit. Edward werd op 8 juni 900 tot koning van Wessex gekroond in Kingston upon Thames, en stichtte in 901 de New Minster in Winchester en liet zijn vader daar herbegraven. Datzelfde jaar viel Aethelwold met een Deense vloot Essex binnen en probeerde steun te krijgen van Denen in East Anglia. Het volgende jaar bezette hij Cricklade en Braydon maar werd verslagen en gedood in de slag van Holme.
[bewerken] Strijd tegen de Denen

Nu zijn positie was verzekerd begon Edward aan een consequent en geduldig beleid om de macht over heel Engeland in handen te krijgen. In 906 moest hij nog een Engels-Deense inval in Essex en Kent afslaan maar een jaar later wist hij een vrede te sluiten met de Denen van East Anglia en York. En in 909 stuurde hij een leger naar Northumbria om de Deense gebieden daar te plunderen. Toen de Denen als vergelding Mercia binnenvielen, wist Edward ze in 910 te verslaan bij Tettenhall (nu binnen Wolverhampton). Daarna wist Edward gestaag zijn macht uit te breiden:

911 bezetting van Middlesex en Oxfordshire
912 verovering van Essex en onderwerping van de Denen in East Anglia
915 bezetting van Bedford (Engeland)
917 offensief tegen de Denen in de Midlands

[bewerken] Bondgenootschap met Mercia

De eerste partner in de strijd tegen de Denen was altijd Mercia geweest. Vanaf 883 ongeveer was Aethelred daar machthebber; koning in naam erkende hij wel het oppergezag van Eduard. Aethelred huwde Aethelflaed, een zuster van Eduard, en na zijn doodin 911 nam Aethelflaed het bewind over. Op heel actieve wijze zelfs, want ze nam deel aan alle grote militaire campagnes. In 918 overleed ook Aethelflaed, en de kroon zou aan haar dochter Aelfwynn toegekomen hebben. Eduard zette haar echter af, misschien omdat hij in de jonge vrouw geen militaire leider zag zoals in haar moeder.
[bewerken] Regering

Om zijn koninkrijk te beveiligen bouwde Edward kastelen in Hertford, Witham (plaats), Bridgnorth, Tamworth, Stafford, Eddisbury, Warwick en ook in “Scergeat” maar die locatie is niet geïdentificeerd. Hij reorganiseerde de kerk en creëerde een aantalnieuwe bisdommen maar kreeg ook een reprimande van de paus dat hij meer op zijn religieuze plichten moest letten. Hij onderhield betrekkingen met heersers op het vasteland, wat blijkt uit het huwelijk van zijn dochter met Karel de Eenvoudige. Zijn zoon Aethelstan zette deze politiek van buitenlandse huwelijken voor zijn halfzusters actief door.
[bewerken] ”Koning van Engeland”

In bijna al zijn oorkondes noemde Eduard zich "koning van de Angel-Saxen" (Anglorum Saxonum rex), een titel die hij overnam van zijn vader Alfred. Op de munten van Eduard staat te lezen "EADVVEARD REX." [1] En van een aantal vorsten uit Wales is de erkenning van de kroon van Edward duidelijk. De kronieken vermelden zelfs dat heel Engeland “Edward als heer aanvaardde" in 920. Maar wellicht sloeg dat laatste veeleer op een soort wapenstilstand dan op een werkelijke erkenning van zijn gezag. Ook het feit dat York nog steeds eigen munten bleef slaan, wijst in de richting dat in het door Vikingen beheerste Northumbria nog steeds zijn eigen weg ging. Edward overleed trouwens in 924 op een veldtocht tegen rebellen uit Wales en Mercia, en werd begraven in de New Minster van Winchester.
[bewerken] Familie en kinderen

Edward was zoon van Alfred de Grote en Ealswith van Ganais (852 - Winchester, 5 december 905). Edward was drie keer getrouwd:

ca. 893 trouwde hij met Egwyna (-ca. 901) van onbekende herkomst. Volgens sommige bronnen was zij een concubine van eenvoudige komaf maar haar kinderen kregen de koninklijke voornamen en worden in aktes voor Edwards kinderen uit andere huwelijken genoemd, en een van haar zoons zou na Edward nog koning worden. Daarmee is het zeer aannemelijk dat de relatie tussen Edward en Egwyna een wettig huwelijk was. Zij kregen de volgende kinderen:
Aelfred (ca. 893 - ca. 901)
Aethelstan, koning als opvolger van zijn vader
Eadgyth, trouwde op 30 januari 926 te Tamworth met Sithric, koning van de Denen in York. Na zijn dood in 927 werd ze non in de abdij van Polesworth en daarna abdis van Tamworth, waar ze is begraven. Ze werd heilig verklaard, haar feestdag is op 15 of 19 juli.
ca. 901 trouwde Edward met Aelflaed (878 - 920), dochter van Aethelhelm van Bernicia (ca. 859 - 12 juni 897). Aethelhelm was een belangrijke hoveling van Alfred de Grote, ealdorman van Wiltshire die in 887 gezant was van Alfred naar Rome, in 892 land van Alfred ontving bij North Newnton en in 893 de samen met andere graven de Denen versloeg bij Buttingdon aan de Severn. Edward en Aelflaed kregen de volgende kinderen:
Edfleda, non, begraven in de abdij van Wilton
Aethelfleda, non, begraven in de abdij van Romsey
Eadgifu (Hedwig van Wessex), getrouwd met Karel de Eenvoudige en met Herbert III van Vermandois.
Aelfward (- Oxford, 9 augustus 924), overleed 16 dagen na zijn vader, begraven in Winchester
Eadwine (- 933), vermoedelijk in opstand tegen Aethelstan en verdronken op de vlucht naar Vlaanderen. Begraven in de abdij van Sint-Bertinus.
Aethelhild, non, begraven in de abdij van Wilton
Eadhild (-937), trouwde ca. 926 met Hugo de Grote. Ter gelegenheid van de verloving stuurde die rijke giften aan Aethelstan, waaronder specerijen, juwelen, kostbare paarden, drie relieken en een gouden kroon.
Eadgyth (Editha van Wessex), 929 getrouwd met Otto I de Grote
Aelgifu, vermoedelijk getrouwd met Boleslav II van Bohemen. Bekend is dat Aethelstan Eadgyth en Aelgifu naar Otto had gestuurd om een bruid te kiezen. Otto koos Eadgyth en vond ook een passende echtgenoot voor Aelgifu. Algemeen wordt Boleslav als die echtgenoot gezien maar die was nog maar een klein kind toen beide zusters naar Duitsland kwamen. Ook Lodewijk, graaf van de Thurgau wordt genoemd als haar echtgenoot.
ca. 920 trouwde Edward met Eadgifu (- 26 augustus 968), dochter van Sigihelm, heer van Meopham, Cooling en Lenham, in Kent. In 957 nam haar kleinzoon Edgar van Engeland haar bezittingen af. Eadgifu werd begraven in de kathedraal van Canterbury. Edward en Eadgifu kregen de volgende kinderen:
Edmund I van Engeland, koning als opvolger van Aethelstan
Edburga van Winchester
Eadgifu, getrouwd met een vorst uit Aquitanië
Edred, koning als opvolger van Edmund

bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Eduard_de_Oudere

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Eduard I De Oudere Koning van Engeland?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Eduard I De Oudere Koning van Engeland

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen