Stamboom I.D.M. de Vries » Pilips II Augustus van Frankrijk (Koning van Frankrijk 1180-1223) (1165-1223)

Persoonlijke gegevens Pilips II Augustus van Frankrijk (Koning van Frankrijk 1180-1223) 

• Hij is geboren op 21 augustus 1165 in Parijs.
• Hij is overleden op 14 juli 1223 in Mantes, hij was toen 57 jaar oud.
• Een kind van Lodewijk VII (de Jongere) van Frankrijk (Koning van Frankrijk 1137-1180) en Adelheid (Alice) van Blois-Champagne
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 21 april 2009.

Gezin van Pilips II Augustus van Frankrijk (Koning van Frankrijk 1180-1223)

(1) Hij is getrouwd met Isabella van Henegouwen (Gravin van Valenciennes, erve van Artesie).

Ze zijn in de kerk getrouwd op 15 maart 1190 te Parijs, hij was toen 24 jaar oud.

Kind(eren):

1. Lodewijk VIII (de Leeuw) van Frankrijk (Koning van Frankrijk 1223 tot 1226, Heer van Artesie)  1187-1226 

(2) Hij is getrouwd met Ingeborg van Denemarken.

Zij zijn getrouwd in het jaar 1193, hij was toen 27 jaar oud.

(3) Hij is getrouwd met Agnes van Diessen - Andechs (Prinses van Meranie).

Zij zijn getrouwd in het jaar 1194, hij was toen 28 jaar oud.

Kind(eren):

1. Maria van Frankrijk (Hertogin van Brabant)  1195-1224 
2. Jan-Tristan van Frankrijk  1200
3. Filips van Hurepel (Graaf van Clermont en van Boulogne)  1201-1234 

Notities over Pilips II Augustus van Frankrijk (Koning van Frankrijk 1180-1223)

Afstamm. K.d.Gr.,uit het Huis Capet.
Filips werd reeds op 1 november 1179 door zijn zieke vader Lodewijk VIIin Reims gekroond en tot medekoning aangesteld.
Bij diens dood, op 18 september 1180, volgde hij hem officieel als koning van Frankrijk op. In 1180 huwde hij Isabella van Henegouwen, nicht van de Vlaamse graaf Filips van de Elzas (dochter van zijn zus Margaretha), en zo verwierf hij Artoisals huwelijksgift.
Lodewijk VIII was hun zoon. Isabella stierf in 1190en in 1193 huwde hij met Ingeborg van Denemarken, die hij kort nadien verstootte.
In 1194 huwde hij met Agnes van Meranië, maar dit huwelijk werd niet erkend door de paus en Filips erkende in 1213 opnieuw Ingeborg als koningin.
Van bij de aanvang van zijn bewind voerde hij een politiek van territoriale expansie. Om die te bekostigen, vulde hij de koninklijke schatkist met de geconfisqueerde bezittingen van kapitaalkrachtige Joden.
Toen dezestrategie tot eerste resultaten had geleid, stelde hij zich tot doel de macht te breken van de Engelse koning, die tot zijn ergernis bijna geheelZuidwest-Frankrijk van hem in leen hield.
Zijn positie als leenheer trachtte hij wel uit te buiten door de familieruzies binnen het Engelse koningshuis Plantagenet verder aan te wakkeren en de jonge prinsen tegen elkaar op te zetten.
In 1190 vertrokken Filips II, de jonge Engelse koning Richard Leeuwenhart en de Duitse keizer Frederik Barbarossa broederlijk samen voor de Derde Kruistocht, waaraan Filips zelf slechts kortstondig deelnam.
De vorsten kregen het met elkaar aan de stok en gingen elk hun eigen weg. Filipskeerde onverwijld naar Frankrijk terug en spande samen met Richards broer, prins Jan. Richard Leeuwenhart zelf werd tijdens zijn terugkeer uit het oosten in Oostenrijk gevangen gezet werd.
Met behulp van prins Jan wist Filips intussen (tijdelijk) Normandië in te palmen (1192?1193).
Na Richards terugkeer in Engeland (maart 1194) keerden de krijgskansen echter voor Filips II, die een reeks nederlagen leed.
Een groot deel van Artois moest hij weer aan de graaf van Vlaanderen afstaan. Ook met Rome kwam de koning in conflict, omdat hij in 1193 zijn tweede vrouw Ingeborg van Denemarken verstoten had om in 1196 te hertrouwen met Agnes van Merano. Ondanks pauselijke dreiging met excommunicatie, weigerde de koning aanvankelijk zijn nieuwe echtgenote te verlaten, maar gaf uiteindelijk tochtoe.
Agnes stierf (van verdriet?) in haar kasteel van Poissy (1201).
Toen de Engelse troon in 1199 vacant werd, steunde Filips de aanspraken van Arthur van Bretagne, neef van de nieuwe koning Jan zonder Land. Toen deze laatste het vertikte om aan het Franse hof leenhulde te komen brengen, confisqueerde Filips als vergelding alle Engelse leenbezittingen op het continent (1202). Hij annexeerde ook Normandië (1204), Anjou, Maine, Touraine (1205) en Poitou (1208), tot uiteindelijk slechts de zuidelijke Poitou en Guyenne in Engelse handen bleven.
Paus Innocentius III droeg Filips een kruistocht tegen Engeland op die echter verviel daar de Engelse vorst zich in extremis aan de paus onderwierp.
De Franse expeditie werd naar het Engels georiënteerde Vlaanderen afgeleid, waar de Franse vloot bij Damme een nederlaag opliep (30 mei 1213).
Om de Franse expansie een halt toe te roepen stuurde de Engelse koning aan op een grote anti-Franse Europese coalitie, waarbij weldra aansloten:zijn neef de Duitse keizer Otto IV en de graven van Vlaanderen, Hollanden Boulogne.
Het coalitieleger, dat Noord-Frankrijk wilde binnenvallen, werd echter door het Franse leger (versterkt door hulptroepen van keizer Frederik II van Hohenstaufen) op beslissende wijze verslagen in de Slag bij Bouvines op 27 juli 1214.
Door deze overwinning kwam Vlaanderen onderFranse controle en verbeurde de Engelse koning definitief zijn laatste Franse lenen. Filips II verviervoudigde in één klap zijn kroondomein en deEngelse koning behield alleen de kuststrook van Aquitanië, Guyenne genoemd.
Filips II is er in geslaagd het oorspronkelijke kroondomein zo uit te breiden en het koninklijke gezag zodanig te verstevigen, dat het voortaan niet meer nodig was de troonopvolger nog vóór de dood van de regerende vorst te laten kronen.
De steden kreeg hij aan zijn zijde, door het verlenen van gunstige handelsprivileges, bijv. stapelrecht te Parijs en Rouen.
Hij maakte van Parijs de hoofdstad van Frankrijk, en een waar bestuurscentrum, door de aanleg van geplaveide straten, van nieuwe wijken aan de linkeroever van de Seine, van openbare markthallen en door de bouw van de koningsburcht het Louvre en een nieuwe omwalling (waarvan nog delen bestaan).
Van groot belang waren ook zijn herstructureringen van het bestuur.
Hij verdeelde zijn grondgebied in districten en stelde er koninklijke ambtenaren in aan die belast waren met rechtspraak en de inning van de belastingen.
Hij gebruikte hiervoor twee types ambtenaren: baljuws en seneschalken. Seneschalken stelde hij voornamelijk aan in grensgebieden en hadden bovenop hun andere bevoegdheden ook een militaire functie.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Pilips II Augustus van Frankrijk (Koning van Frankrijk 1180-1223)?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Pilips II Augustus van Frankrijk (Koning van Frankrijk 1180-1223)

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen