Stamboom Hamming(h) » Verhalen » Hammingh: oeroude pleisterplaats aan het Reitdiep

Wietske Hammingh (1839-1923) deed in niets onder voor haar schoonvader, echtgenoot en de latere uitbaters van het beroemde café. Het was deze struise Groningse die in 1901 de herberg van in de familie wist te houden. Toen haar man, Egbert, overleed kwamen alle zaken in handen van de toen 62-jarige Wietske en haar kinderen. Dertien jaar lang runde ze het café, het veer, de scheepssloperij en de veehouderij. Totdat ze het stokje overdroeg aan haar zoon: Egbert Hammingh junior.

Toen Egbert Hammingh, de tweede generatie, in 1901 overleed moest echtgenote Wietske de zaken voortzetten. Foto: familiearchief Hammingh

Fenomeen
Café Hammingh is al eeuwen een bekend fenomeen in Stad en Ommeland en ook de familie is al even zo lang bekend om hun handelsgeest. Ze hadden likeurstokerijen, koetsvervoer, het veer en de scheepshouthandel. Maar écht beroemd zijn ze om hun gelijknamige herberg, die tot op de dag van vandaag tot een van de mooiste pleisterplaatsjes aan het Reitdiep wordt gerekend. Dorpelingen, reizigers, handelaren, boeren, buitenlui, maar ook artiesten en adel voelden zich er thuis. En zelfs koningen en koninginnen brachten er wel eens een bezoek.

Café Hammingh is niet alleen een geliefde plek voor ommelanders maar vooral voor stadjers

‘Overzetterij’

Op deze plek in het wierdedorp Garnwerd was al veel eerder een zogenoemde ‘overzetterij’. Vanaf 1631 zette de veerman al passanten over het Reitdiep.

Zijn onderkomen, het veerhuisje, groeide in de loop van de jaren uit tot een goedbezochte herberg. Hindrik kocht in 1835 als eerste Hammingh de herberg en het drukke veer. Het bleef het honderdvijftig jaar en vier generaties lang in de familie. Na Hindrik volgde Egbert, daarna zijn zoon: Egbert. Ten slotte nam Hindriks achterkleinzoon, weer een Egbert, het café over. Zijn kinderen hadden echter geen belangstelling voor de horeca. In 1982 deden Egbert en vrouw Fenna de zaak over aan een familie uit Scheveningen. ‘Maar alleen omdat ze oorspronkelijk uit het noorden komen’, zou Egbert hebben gezegd.

 

Eeuwenlang was er op deze plek een ‘overzetterij’, oftewel een veer Foto: Stichting Boekeniers Garnwerd

Ierse monnik
Het huidige historische pand stamt uit 1876. Wanneer de specialiteit ‘kopje koffie Hammingh’ (oorspronkelijk koffie met whiskey, later vieux door voorkeur van Egbert) precies is ontstaan, is niet helemaal bekend. Maar de koffie-vieux staat heden ten dage nog altijd op de kaart. En die ‘koffie met tic zou een voortvloeisel’ zijn van een legende die ook de naam ‘Garnwerd’ zou verklaren. 

 

 

De wierde van Garnwerd werd in 1929 afgegraven Foto: Stichting Boekeniers Garnwerd

 

 ‘Yarn worth’?
Eeuwen terug, toen Garnwerd als veilige wierde hoog en droog aan de kust van de Lauwerszee lag, woedde er een heftige storm op de Wadden. Een boot uit het verre Ierland raakte in de problemen. De boot vol Ierse monniken wist nog net aan de roerige Waddenzee te ontvluchten. Maar op het Reitdiep, ter hoogte van waar nu Café Hammingh is, stuitte de boot op ondiepe gronden en verging het alsnog. De dienaren van God verdronken, op één na. Hij werd door de Garnwerders uit het water gevist.

Garnwerd lag eeuwenlang aan zee Foto: Stichting Boekeniers Garnwerd

De Ier had nog maar een paar draden om het bijna naakte lijf, maar hij had nog wel een fles whiskey kunnen redden. De Groninger vrouwen kwamen aangesneld met naald en draad om de lompen van de monnik aan elkaar te kunnen naaien. De Ier zou verbaasd naar de flarden hebben gekeken en hebben gezegd: ‘Is this yarn worth?’ Een Garnwerder meende het dialect te kunnen verstaan. Hij vertaalde het naar de vrouwen: ‘Hai fraagt of ’t goaren nog wel weerd is’. ‘Yarn worth’, werd volgens de overlevering ‘Garnwerd’. De monnik was zijn redders zo dankbaar dat hij hen de fles whiskey schonk, en sindsdien drinken de Garnwerders een glaasje whiskey of vieux bij de koffie.

Foto: De Boekaniers

Smalste straatje
Garnwerd heeft nóg een heel bijzonder plekje. Pal achter Café Hammingh ligt het allersmalste straatje van Nederland. Deze foto is in 1930 genomen, maar vandaag de dag ziet het er nog steeds hetzelfde uit. Wie op het goede moment komt ziet het straatje aan weerszijden gevuld met stokrozen.

 

Kunstenaars
Hammingh was ook een perfecte pleisterplaats voor de kunstenaars van het collectief ‘De Ploeg’. Jan van der Zee schilderde onder meer een kleurig tafereel van de iconische herberg in het wierdenlandschap.