Stamboom Gruwel-Reesink » Barent Reesink (1784-1812)

Persoonlijke gegevens Barent Reesink 

• Hij is geboren op 6 september 1784 in Warnsveld.
• Hij werd gedoopt op 12 september 1784 in Warnsveld.
• Beroep: Soldaat onder Napoleon.
• Hij is overleden in het jaar 1812 in Rusland, hij was toen 27 jaar oud.
• Een kind van Gerrit Jan Reesink en Hendrica Berentsen
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 20 juni 2022.

Gezin van Barent Reesink

Notities over Barent Reesink

(Research):Doop Barent Reesink, 12-09-1784
Volgnummer op pagina: 1
Kernplaats: Warnsveld
Dopeling: Barent Reesink
Moeder: Hendrica Barentsen
Vader: Garrit Jan Reesink
Kerkelijke gemeente: Warnsveld
Kerkelijke gezindte: Nederduits Gereformeerd
Toegangsnummer: 0176
Inventarisnummer: 1694
Pagina: 51

Onderstaand artikel was opgenomen in o.a. de Nijmeegse Courant op verzoek van de naaste familie van de verdwenen Berend (Barent) Reesink. De in 1848 gedagvaarde Berend Reesink was in 1803 vertrokken voor een Russische veldtocht van Napoleon. Omdat hij niet was teruggekeerd en er vermoedelijk een erfenis was te verdelen moest onderstaand rechtsartikel opgenomen worden.

In het jaar 1848, den veertienden Junij, ten verzoeke van
1. DERK REESINK, wonende in de gemeente Zeltem,
2. HENDRIK JAN DENGERINK, voor zich zelven, zoo mède als Vader en wettelijke Voogd over zijne drie nog minderjarige kinderen in echt verwekt bij wijlen zijne huisvrouw JANNA REESINK, met namen ENGELE, GERRIT-DINA en HARMINA DENGERINK,
3. GERRIT JAN DENGERINK,
4. HENDRICA DENGERINK, de drie Laatstgenoemde requiranten wonende te SIokkum, gemeente Markelo, provincie Overijssel,
5. DERKSKEN REESINK, gehuwd aan, en ten dezen onder bijstand en magtiging van JAN TEUNIS VROETMAN, en deze laatste voor zichzelven, tezamen wonende in de gemeente Vorden,
6. HARMINA REESINK, eerder Weduwe van CHRISTIAAN BRINKERHOF, thans gehuwd met WILLEM OORTGIJSEN, tezamen wonende onder Vorden, voor zich zelven, zoo mede als moeder en wettelijke voogdes over hare vijf, uit haar eerder huwelijk als voormeld verwekte, alle minderjarige kinderen, met namen GARDINA JOHANNA, HENDRIK JAN, HENDRIKUS, GARRIT JAN en HENDRIKA BRINKERHOF, en gezegde WILLEM OORTGIJZEN, zoo
tot het verleenen van den noodigen bijstand en magtiging aan gezegde zijne huisvrouw, alsmede in zijne betrekking
van medevoogd over hare vijf genoemde voorkinderen en voor zichzelven voor zoo veel regthebbende, welke requiranten bij vonnis der na te noemen Regtbank van den vierden Februarij 1847, den zestienden derzelfde maand op de Expeditie geregistreerd, zijn toegelaten om ten deze kosteloos te procederen, kiezende zij requiranten woonplaats met procureurstelling bij den heer Mr. JOHAN LEONARD STEENLACK, Procureur bij de Arrondissements-Regtbank van en wonende te Zutphen,
Heb ik ondergeteekende DERK JAN TER SELLE, beëedigd Deurwaarder bij evengenoemde Regtbank en wonende te Zutphen,
Uit kracht van een vonnis der opgemelde Regtbank, in dato vijf en twintigsten Mei 1848 den dertigsten Mel daaraan volgende op de Expeditie geregistreerd voor de derde en laatste maal GEDAGVAARD:

BEREND REESINK, laatst gewoond hebbende in de gemeente Vorden, doch van daar in het voorjaar van 1813 vertrokken, als remplacant in de Fransche conscriptie bij het 33ste regiment Fransche Jagers, sedert niet teruggekeerd en thans zonder bekende woonplaats of werkelijk verblijf binnen het Koninkrijk, mijn Exploit doende door aanplakking van al schriften dezer respectivelijk aan de voorname deur der vergaderplaats van meergemelde Regtbank en aan het Gemeenteluis te Vorden. Voorts door overgifte van een derde afschrift aan den Ambtenaar van het Openbaar Ministerie bij opgemelde Regthank, aan het parket van Zijn Edel Achtbare, sprekende aldaar met den Heer Officier Mr. FLORENT SOPHIUS OP TEN NOORT, die het oorspronkelijk met gezien heeft geteekend, terwijI hetzelve Exploit wijders zal worden geplaatst in de Staats Courant der Nederlanden en in de Provinciale Geldersche en Nijmeegsche Courant, als daartoe bepaaldelijk door de Regtbank aangewezen Nieuwspapieren.
Om, hetzij in persoon, hetzij door iemand van zijnentwege te compareren ter rolle van de Arrondissements-Regtbank,
zitting houdende te Zutphen, op Donderdag den 21ste September 1848, des voormiddags ten tien ure, teneinde behoorlijk van zijn aanwezen te doen blijken, bij gebreke waarvan door mijne requiranten zal worden eisch gedaan en geconcludeerd tot verklaring door de Regtbank, dat er ten aanzien van den gedaagde regtsvermoeden van overlijden bestaat, sedert den laatsten December 1813, in den loop van welk jaar hij gedaagde zijne woonplaats heeft verlaten,
zonder dat er na dien tijd immer eenig narigt van zijn dood of leven is ingekomen, met eisch van kosten.
De kosten van dit Exploit zijn, buiten die van de aankondiging in de dagbladen, en debet, zeven gulden twintig cent.
Kosten (Get.) D. J. TER SELLE,
en debet f 7,20. Deurwaarder.
Gezien door mij Officier van Justitie, te Zutphen, op heden den veertienden Junij 1848.
(Get.) F.S. OP TEN NOORT.
Geregistreerd te Zutphen, den veertienden Junij achttien honderd acht en veertig, deel zeventien, folio honderd
een en tachtig, verso vak zes, één blad zonder renvoijen, schuldig tachtig cent voor regt, makende met acht en
dertig opcenten eene gulden tien en eene halve cent.
Debet f 1.101/2 De Ontvanger ,
(geteekend) A. VAN HOYTEMA.
__________________________________________

Waarom Berend Reesink niet terugkeerde van het 33ste regiment der Fransche Jagers (lichte infanterie):

De Veldtocht naar Rusland van keizer Napoleon I van Frankrijk tegen het keizerrijk Rusland vanaf juni 1812, en de terugtocht die duurde tot december van dat jaar, was een onderdeel van de Zesde Coalitieoorlog. De mislukte aanval vormde het omslagpunt van de napoleontische oorlogen. Van het enorme Franse leger van 680.000 soldaten overleefden er maar 40.000. Tot 1941 stond de veldtocht in Rusland bekend als de Vaderlandse Oorlog.
Napoleon was er zich van bewust dat hij op de nodige bondgenoten kon rekenen die klaar stonden om hem te steunen in geval van oorlog. Met groot machtsvertoon hoopte Napoleon dat hij tsaar Alexander I kon overtuigen om te onderhandelen.
De Grande Armée bestond uit verschillende nationaliteiten. Er zaten onder andere Duitsers, Pruisen, Polen, Nederlanders (25.000), Italianen, Oostenrijkers, Zwitsers, Kroaten en Spanjaarden in. Meer info op Wikipedia.
Na de inlijving van het koninkrijk Holland in het Franse keizerrijk door keizer Napoleon werden de Jagerregimenten opgenomen in het Franse leger als het 33e Regiment Lichte Infanterie, waaronder dus ook Berend Reesink.

Krijgsverrichtingen 1812 / Korte impressies geselecteerd op het 33ste Regiment:
Franse generaals hebben de uit Hollanders samengestelde regimenten roekeloos en ondoordacht gehanteerd. De maarschalk Davoust liet op 12 juli 1812, het 33ste Regiment Lichte Infanterie, voor straf met de monding van de geweren naar beneden paraderen, omdat hij meende dat het regiment onder de sterkte was, doordat een deel zelfstandig aan het voedsel zoeken was gegaan. De maarschalk was kennelijk vergeten dat de soldaten, dagen achtereen voor zijn flankbeveiliging hadden gezorgd en door de geforceerde marsen en slechte verzorging veel manschappen moesten achterlaten.
Het 33e regiment kwam op de 13e november in Smolensk aan. Het werd de stad niet binnengelaten en moest buiten de poorten op een heuvel haar bivak opslaan. Op het niet vertonen van de juiste formulieren kreeg Everts slechts acht zakken roggemeel en twee vaatjes wodka mee. Met het meel werd een soort koek of pudding gemaakt, die ook nog eens zwaar op maag lag. In die nacht begon het hard te waaien vanuit het noorden. Het regiment had een groot vuur aangelegd omdat er voldoende hout was. Niettemin overleden 60 mannen die vanaf de heuvel naar beneden reden, maar in de sneeuw bleven steken, waarna de soldaten toestemming kregen hun bivak te verplaatsen aan de voet van de heuvel. Wel dienden op de top wachten op de uitkijk blijven staan (bij een temperatuur van -20°), die elk half uur moesten worden afgelost.
Op 17 november 1812, kreeg ditzelfde regiment opdracht om de terugtocht van de Franse 4de Divisie uit Rusland, bij Krasnoi te dekken. Van de 500 manschappen, werden er 78 door de Russen gevangen genomen, waarvan er 53 gewond waren, 422 manschappen sneuvelden.
Op 17 november kwam het enige bataljon van het 33ste aan bij een bos en sloegen hun bivak op bij Lubnya. De volgende ochtend om drie uur zette het zich in opnieuw beweging in de richting van Krasny. Het Russische leger onder Miladorovich bestookte het 1ste legerkorps zes uur later in de flank in de buurt van een posthuis bij het dorpje Maleyevo. Ze waren een gemakkelijk doelwit voor de vier eskadrons zware kurassiers en Russische artillerie en jagers. De Russen hadden zich aan de overkant van breed dal opgesteld en troffen meestal doel, toen het 1ste legerkorps aankwam, de brug verstopte en door het moeras trok.
Het 33ste bezweek toen het van twee kanten werd aangevallen door de Russische cavallerie, ondersteund door de infanterie. De Marguerye droeg tweemaal op een carré te vormen. Generaal Friedrichs trok zijn 4e divisie terug.
Toen het 33ste wilde terugtrekken, raakten ze ingesloten en zonder munitie; vanwege bevroren handen waren de soldaten niet meer in staat zich te verdedigen.
17 Officieren werden gedood, waaronder La Serré (Antoine Francois de Seriere du Bisournet?) en 21 gewond, waaronder De Marguerye. Het 33ste telde 300 doden. Abraham Schuurman, kapitein van het 3e bataljon, de lieutenant Anthonie Davids van de Velde, een timmermansknecht uit Scherpenisse (Tholen) en Hendrik Jans ten Cley uit Hoogeveen maakten zich uit de voeten, maar zijn klaarblijkelijk gevangen genomen.T.C.G. Veeren uit Borculo, adjudant-majoor van het 3e bataljon ontsnapte en zou in het voorjaar van 1813 Holland zijn aangekomen? Everts nam het bevel over. Het schamele restant, negen officieren (L. Akersloot van Houten, luit-kol. De Jongh en Schuurman, kap. G.W. van Winsheym (?), kap. C.G.J. van Ingen, kap. G.A. de Hardt, Schreuder, onderluitenant J.P. van Gorkum, en adj-majoor Everts) en 66 manschappen van wie slechts 25 niet gewond, moest zich overgeven. Alle overlevenden werden krijgsgevangen genomen. De negen officieren, twee luitenants G.L. Hellewich, en A.H.A. Noot en vier soldaten, waaronder F. van Krieken, werden afgevoerd naar Mglin en een half jaar later naar Tambov, 400 kilometer ten zuidoosten van Moskou.
Van de meer dan 600.000 man, die met tussenpozen Rusland hadden betreden, keerden er slechts 58.000 terug (volgens Tarlé 28.000; volgens het NIMH 44.000, waaronder 400 Nederlanders). Van de 1.372 stukken geschut werden er slechts 200 gered. Alle bagage ging verloren. Statistisch gezien: van de twaalf man die oorspronkelijk op pad waren gegaan, keren er twee levend terug. Eén sterft op het slagveld of bezwijkt later aan zijn verwondingen. Twee zijn gevangen genomen. De overige zijn onderweg bezweken waarvan een derde aan infecties veroorzaakt door luizen. Volgens het NIMH zou slechts 5% de tocht hebben overleefd.Bron 1

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Barent Reesink?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Barent Reesink

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen