Nieuwe TestamentMagdalena betekent 'van, uit Magdala'. Magdala of Magadan was een stadje op de westelijke oever van het Meer van Tiberias. Lucas noemt haar niet gewoon Maria Magdalena, maar zegt 'Maria, die Magdalena genoemd wordt'.
De Bijbel geeft niet veel informatie over haar. In Lucas 8:2 staat dat Jezus haar bevrijdde van zeven duivelse geesten. Zij volgde Jezus vanuit Galilea naar Jeruzalem, en was aanwezig bij de kruisiging (Marcus 15:40, Matteüs 27:55,56,61 en Johannes 19:25) en de graflegging (Marcus 15:47 en Mattheus 27:61). In Johannes 20:1-18 staat dat zij de opstanding van Jezus heeft meegemaakt en dat zij de eerste was die hem zag na zijn opstanding.
[bewerken] Traditie in de christelijke kerkenAl in de oudste exegetische tradities wordt Maria Magdalena soms gelijkgesteld aan de boetvaardige zondares (Lucas 7,36-50) en Maria van Bethanië (Johannes 12, 1-8), de zuster van Lazarus. Dit blijkt echter niet uit de Bijbel zelf. In de zesde eeuw stelde Paus Gregorius I Maria Magdalena expliciet gelijk aan de boetvaardige zondares (vrouw van lichte zeden) uit Lucas 7. In die hoedanigheid is zij vaak voorgesteld in legendes en kunstwerken.
Deze vermenging van verschillende figuren in de persoon van Maria Magdalena is een ontwikkeling in de Latijnse Kerk, die in de oosterse traditie niet heeft plaatsgevonden. De eerste bestrijder van de onjuiste voorstelling van Maria Magdalena (nl. als zondige vrouw) was Jacob Faber, die zijn bezwaren neerschreef in zijn in 1517 verschenen De Maria Magdalena et triduo Christi disceptatio. Sinds 1969 wordt Maria Magdalena echter niet meer als boetvaardige zondares opgenomen in de heiligenkalender.
Een middeleeuwse legende wil dat zij stierf in Efeze, in de omgeving van Johannes de Evangelist. Een westerse middeleeuwse legende verhaalt hoe zij met Lazarus naar Zuid-Frankrijk zou zijn gekomen en in Aix-en-Provence of in Saint-Maximin zijn begraven. Vooral de cultus in de basiliek La Madeleine te Vézelay, waar men sinds de 11e eeuw beweert haar relieken te bezitten, heeft de verering van Maria Magdalena in West-Europa bevorderd.
(1) Zij is getrouwd met Yohan de Goth.
Zij zijn getrouwd rond 27 te Canaa,Palestine.
Kind(eren):
Kind(eren):
bijbelse gegevens
Wij weten van de vrouw Maria Magdalena zo goed als niets, behalve dat zij (1) Jezus is gevolgd vanuit Galilea naar Jeruzalem (na een 'bevrijdingservaring': Lukas 8:2); (2) dat zij bij hem is gebleven tot het laatst en dus aanwezig was bij de kruisiging, bij de kruisafneming en de graflegging; (3) dat haar naam in alle evangelieën als eerste valt als het Pasen wordt. Als volgelinge van Jezus wordt zij de oergetuige van Pasen en de apostel der apostelen.
Over een eventueel verleden als prostituée wordt niet gesproken en van een zalving met olie (door háár!) wordt niet gerept. Haar afkomst en verdere levensloop blijven m.a.w. in het ongewisse. Heel oude tradities wijzen haar graf aan in Efeze. Waarom is 'La Madeleine' dan tot prototype van de boetvaardige zondares geworden; Waarom wordt zij zo vaak in een grot afgebeeld, naakt en met extreem lange haren; Hoe komt dat flesje zalfolie (of is het parfum? ) bij haar ? Het antwoord is simpel: Het beeld van Maria Magdalena in de kerkelijke traditie is een complexe voorstelling, letterlijk: een samengesteld portret. Zij is de fusie van drie bijbelse vrouwen, later nog aangevuld met een buitenbijbelse kluizenares.
De drie bijbelse vrouwen zijn:
1. Maria Magdalena (= van Magdala, El Mejdel, een welvarend stadje aan het meer van Galilea, legendarisch [de vraag is: vóór of ná de Marialegende?] vanwege de losse omgangsvormen die daar gebruikelijk zouden zijn geweest. Magdala is door de Romeinen verwoest in 75 nChr. Zeer levensecht wordt deze vrouw neergezet door Johannes, wanneer hij haar op de Paasmorgen voor dag en dauw laat rondzwerven in de graftuin, hartstochtelijk op zoek naar 'haar heer', wenend. Als zij hem gevonden heeft, vliegt ze hem om de nek (of valt hem te voet, net zo u wilt), waarop Jezus de beroemde woorden uitspreekt: Noli me tangere ! (maar dan in het Aramees natuurlijk, wat in beide gevallen zeggen wil: Houd mij niet vast of Raak mij niet aan. Daarover zijn de geleerden het nog niet eens). Deze scène is sinds de Middeleeuwen een vast onderdeel op afbeeldingen van de Opstanding.
2. Een 'zondares' die ooit - tijdens een deftig diner' kwam binnengestormd, Jezus' voeten kuste, met haar haren afdroogde en daarna zalfde. Lukas vertelt dit verhaal in hoofdstuk 7; daar valt ook de term 'zondares' . In de discussie die daarop - in het eerbiedwaardige mannengezelschap - volgt, neemt Jezus haar in bescherming tegen de kritiek van de gastheer. Dat zij een prostituée was, wordt niet met zoveel woorden gezegd, maar de term 'zondares' en haar loshangende haren suggereren dat wel. Na een gelijkenis over schuldvergeving spreekt Jezus de van betekenis zwangere woorden: "Haar zonden zijn haar vergeven, al waren zij vele, want zij betoonde veel liefde." (Even tussen haakjes: natuurlijk verwijst Jezus hier nìet naar haar praktijk als prostituée, want prostitutie heeft niets met liefde te maken). Belangrijk nu is, dat vier zinnen later de naam van Maria van Magdala valt als één van de vrouwen die Jezus volgde en diende met al wat zij bezat. De vereenzelviging van vrouw 1 en vrouw 2 is nabij. Zowel de Oosterse als Westerse kerk hebben deze voltrokken.
3. Maria van Bethanië (die aan Jezus' voeten zat om de woorden van haar 'rabbi' te 'leren'), de zus van Lazarus en Martha zalft in het evangelie van Johannes (hoofdstuk 12) op bijna indentieke wijze Jezus' voeten als de zondares in Lukas 7. Ook zij droogt ze met heur haren af. Een identificatie van vrouw 2 en vrouw 3 (en via vrouw 2 dus ook met vrouw 1) is volgens de uiteenlopende chronologie en geografie van de evangeliën onmogelijk, maar literair zeer verleidelijk. . De oosterse kerk heeft het nooit gedaan. Zij blijft Maria van Bethanië en Maria van Magdala onderscheiden; in de Westerse kerk daarentegen heeft Gregorius de Grote in de 6de eeuw in een beroemde preek over Maria Magdalena deze identificatie zo grondig voltrokken, dat eerst in de 16de eeuw (humanisme en reformatie) deze beide weer uit elkaar gehaald konden worden (m.n. Jacques Lefèvre d'Etaples: De Maria Magdalena et triduo Christi disceptatio, 1517 geschreven en the talk of the town tot ver in 1519).
"Met het parfum dat eens op schandelijke wijze haar eigen lichaam deed geuren, zalfde ze nu de voeten van de Heer; haar ogen die eens wereldse zaken aanschouwden, vulden zich nu met tranen van boete; met het haar dat voordien in dienst stond van haar aantrekkelijkheid, worden nu de voeten van de Heer gedroogd; van haar lippen kwamen voorheen overmoedige woorden van trots, nu kussen diezelfde lippen de voeten van de Heer." (Gregorius de Grote over Maria Magdalena)
Het resultaat was dat de vrome Maria (die het beste deel heeft gekozen, zat aan Jezus voeten), dus een "verleden" heeft gekregen, en niet zo'n best. De 7 boze geesten werden al snel gelijk gesteld met de 7 hoofdzonden. de "oude" Maria was dus een rijke, begeerlijke, begerige, trotse en hoogmoedige vrouw... Sommige schilderijen (zoals deze van Caravaggio) beelden dan ook scènes af uit die periode, waarin Martha haar zus vermaant als ze weer teveel in de spiegel
Moderne legendevorming
De landing van Maria op een Frans strand is een negende-eeuwse legende, die in Frankrijk nog jaarlijks met een processie wordt herdacht. Dat er een huwelijk zou hebben plaatsgevonden tussen Jezus en Maria wordt door de Kerk beschouwd als
negentiende-eeuwse fictie.
De Franse fantast Pierre Plantard (1920-2000), uitvinder van de Priorij van Sion, combineerde deze twee legenden, en beweerde dat Maria Magdalena met de hulp van Jozef van Arimathea naar Frankrijk vertrokken was en er een dochter Sara (Hebreeuws voor prinses) ter wereld bracht. Deze zou stammoeder van de Merovingen zijn. In dit verhaal wordt Maria Magdalena gezien als de San Greal (Latijn voor Heilige Graal), waarbij San Greal als Sang Real (oud-Frans voor koninklijk bloed) wordt beschouwd. Elementen uit deze speculatie over Maria Magdalena, die Jezus soms als echtgenoot van Maria Magdalena voorstelt, zijn verwerkt in de romans De Da Vinci Code van Dan Brown en Het Magdalena Mysterie van Kathleen McGowan.
Maria de Magdala (Magdalena) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
(1) ± 27 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Yohan de Goth | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Onbekend | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.