Stamboom Boel-Verlaan-van Oijen-van Schie » Johannes Theodorus "Han" van Oijen (1894-1944)

Persoonlijke gegevens Johannes Theodorus "Han" van Oijen 

• Roepnaam is Han.
• Hij is geboren op 3 oktober 1894 in Den Haag.Bron 1
• Beroepen:
• architect.Bron 2
• Bouwkundige.
• Hij is overleden op 11 juli 1944 in Bandoeng, Soekamiskin gevangenis, hij was toen 49 jaar oud.

  https://oorlogsgravenstichting.nl/persoon/114031/johannes-theodorus-van-oijen

  Oorzaak: overleden in Jappenkamp in Indië

• Een kind van Andries Michiel van Oijen en Maria Sistermans
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 18 april 2024.

Gezin van Johannes Theodorus "Han" van Oijen

(1) Hij is getrouwd met Maria Gerarda Schrama.

Zij zijn getrouwd op 22 mei 1918 te Den Haag, hij was toen 23 jaar oud.Bron 3

Bruidegom Johannes Theodorus van Oijen , 23 , bouwkundige
Vader van de bruidegom Andries Michiel van Oijen , opzichter bureelambtenaar bij de Genie
Moeder van de bruidegom Maria Sistermans , -
Bruid Maria Gerarda Schrama , 31 , zonder beroep
Vorige partner bruid Wilhelmus Franciscus van Stralen
Vader van de bruid Job Schrama , -
Moeder van de bruid Petronella Johanna Vink , zonder beroep

Plaats 's-Gravenhage
Huwelijksdatum 22-05-1918

Opmerkingen Huwelijk is door echtscheiding ontbonden op 8 augustus 1934 (Den Haag).

's-Gravenhage Huwelijken 1918 serie A, Akte 536

Het echtpaar is gescheiden 28 maart 1934 te Den Haag.Bron 3

(2) Hij is getrouwd met Elvire Kastner.

Zij zijn getrouwd mei 1936 te Semarang, hij was toen 41 jaar oud.Bron 4

Het echtpaar is gescheiden.

Notities over Johannes Theodorus "Han" van Oijen

Architect Johannes Theodorus van Oyen/Oijen (1894-1944) te Semarang, Soerabaja (Palmenlaan 18) en Batavia heeft het grote gebouw voor Hellendoorn en Van Wingen met winkelgalerij op Toendoengan te Soerabaja en te Semarang, een groot hotel te Soerabaja, een grote bioscoop aan Pasar Besar te Soerabaja, en het Schouwburgplan ontworpen. Johannes Theodorus van Oijen is geboren in Den Haag op 3-10-1894 en is op 11-7-1944 overleden in de Soekamiskin-Gevangenis in Bandoeng

Johannes Theodorus van Oyen wordt in 1894 in Den Haag geboren. Over zijn opleiding is weinig bekend.
Van Oyen gaat in 1919 in het voormalig Nederlands-Indië aan de slag bij Wolff Schoemaker, eerst als tekenaar, later als partner en manager van het Bureau in Semarang. Via Schoemaker leert Van Oyen de werken van Frank Lloyd Wright kennen.
In 1924 gaat Van Oyen zelf verder nadat de Firma ‘C.P. Schoemakers en associatie, architecten en ingenieurs’ is opgeheven. In 1925 vraagt Van Oyen het lidmaatschap aan voor de BNA. In 1928 vestigt hij zich als bouwkundige in Semarang en bouwt er in datzelfde jaar een woonhuis. Hij gebruikt voor de betegeling van de voorgalerij keramiek van de Porceleyne Fles. Vanaf 1930 noemt hij zich zelfstandig architect. Van Oyen ontwerpt in die hoedanigheid verschillende woningen, winkels, hotels, kerken, kloosters en ziekenhuizen, meestal in een moderne stijl. Hij realiseert onder andere het Grand-Hotel du Pavillon aan de Rijswijksestraat in Batavia (1939), een groep woonhuizen voor de Bouwmaatschappij Woningpark Buitenzorg in Buitenzorg (1939), een Rooms Katholieke kerk met bijbehorend broederhuis en schoolgebouwen op een terrein aan de Randoesarie in Semarang (1936, 1937) en de uitbreiding van hotel en café-restaurant Hellendoorn in Soerabaja (1937). J.Th. van Oyen overlijdt in 1944.

Johannes (Han) Theodorus van Oijen (1894) is op 3 oktober 1894 te Den Haag geboren. Hij was kantoorbediende en verhuisde op 2 oktober 1916 naar de Raamstraat 19b in Delft. Er zijn verschillende foto's van Han, waaronder een foto uit Scheveningen waar hij met André van Oijen (1903) op staat (zie kopie) en een foto van een schilderij (door onbekende schilder) van Han (zie kopie). Han werd wel aangeduid als "Han-met-de-baard" maar we weten niet met welke andere Han eventueel een onderscheid gemaakt moest worden.
Han trouwde op 22 mei 1918 te Den Haag met Maria Gerarda Schrama (1886), die op 1 augustus 1886 te Woubrugge (Zuid-Holland) is geboren. Er zijn geen kinderen uit dit huwelijk.
Han is te vinden als bouwkundig tekenaar in het Nationaal Archief (NADH) (voorheen Algemeen Rijksarchief (ARA)) in Den Haag in de collectie 'Stamkaarten Oost-Indische Ambtenaren 1912-1949' en '1927-1952'. Op 21 oktober 1918 vertrok Han naar Indonesië en was daar werkzaam als architect bij de Waterstaat in o.a. Soerabaja (nu Surabaya). In de krant Het nieuws van den dag voor Nederlandsch-Indië van 1920 stond een bericht over het feit dat zijn benoeming tot "teekenaar" bij de overheid werd ingetrokken (zie de kopie ervan). Hij is volgens eigen schrijven naar de BNA (uit het boek Tropical Modernity van C.J. van Dullemen) rond mei 1919 in dienst gekomen bij het architectenbureau van Schoemaker in Bandung. Hij beheerde later het tweede kantoor van het bureau in Semarang. Blijkbaar konden Han en zijn werkgever niet goed met elkaar overweg en het bureau hield in 1924 tevens op te bestaan. Han ging daarom vervolgens als zelfstandig architect werken.
Er is een krantenbericht in 1921 dat Han alleen met de Rumphius naar Batavia is vertrokken; er staat geen echtgenote vermeld. Waar Maria dan was is niet duidelijk. Was zij in Nederland gebleven na haar huwelijk en kwam Han haar bezoeken? Of woonde zij in Indonesië en ging Han misschien voor een werkbezoek naar Nederland?
Er wordt in het bovengenoemde boek dan trouwens wel een echtgenote “Netty” van Han vermeld en dat zij rond 1923 op de kinderen van Wolff paste, dus dat lijkt er op te wijzen dat Hans’ echtgenote wel in Indonesië woonde, maar we weten niet waarom Maria dan Netty genoemd zou worden.
Op de website http://kranten.kb.nl van de KBDH vonden we verschillende aankondigingen over de opdrachten die Han heeft aangenomen over de periode 1924 tot 1938 (zie de kopieën ervan). Er wordt dan gesproken over architecten bureau Van Oyen maar het is niet te achterhalen of dit Han zijn bureau was, hoewel het aannemelijk lijkt. We vonden zijn naam duidelijk genoemd vanaf 1927 bij o.a. de aanbesteding voor de bouw van een suikerpakhuis. Ook was er een bericht van januari 1930 waarin staat dat Han zich als adviserend architect heeft gevestigd.

Het beroep van architect was trouwens niet beschermd; hoewel er veel over werd geschreven, werd het beroep pas in 1993 via de wet beschermd! (zie de artikelen erover).

Rond 1932 was Han met verlof in Nederland en verbleef toen eerst bij zijn zuster Fien Cleophas (1892) aan de Zwarteweg te Den Haag, waar ze in november 1931 naartoe was verhuisd. Han werd op 13 februari 1933 in de Laan van Meedervoort 92 te Den Haag ingeschreven en kwam toen uit Surabaya. De eerste maanden van zijn verblijf bij zijn zuster zijn blijkbaar dus niet aangegeven bij de gemeente. In december 1933 vertrok Han blijkbaar naar Australie maar wat hij daar deed, is niet op te maken uit het scheepsbericht (zie de kopie ervan).
Op 8 augustus 1934 scheidden Han en Maria (Bepaling van de arrondissements¬rechtbank op 28 maart 1934 te Den Haag) (HGA-Bev.reg. 1913-1936, Gezinskaart nr. 0338329). Han zijn tweede huwelijk vond in 1936 plaats met Elvira Kastnèr uit Den Haag (zie de kennisgeving ervan), waar ze ook overleed. Zij hadden evenmin kinderen. Blijkbaar was Elvire een actief persoon want op de bovengenoemde website van de KBDH vonden we twee artikelen over lezingen die ze heeft gehouden (zie de kopieën ervan, krantengegevens staan op de achterzijden vermeld).
Eerder genoemde Van Dullemen vertelde ons dat weduwe Elvire de tekeningen van Han had geschonken aan het NAI in Rotterdam (Nederlands Architectuur Instituut), dat tot doel heeft alle architectonische dingen te verzamelen.

Volgens Piet Cleophas is Han twee keer naar Nederland gekomen en hij bleef toen niet voor jaren achtereen. Op zijn bovengenoemde gezinskaart uit het HGA is niet duidelijk aangegeven dat hij weer naar Indonesië terug was gegaan want er staat dat hij op 1 augustus 1938 gaat wonen aan het Alexanderplein 27 in Den Haag. De indruk wordt gewekt dat hij onafgebroken in Den Haag is blijven wonen. Dit klopt dus niet en Piet weet van de adressen op de gezinskaart evenmin iets.
Han was merkbaar een koloniaal want hij riep elke dag één van zijn neefjes op zijn kamer en beval hem dan om voor hem een krant te gaan kopen. Het neefje kreeg 10 cent mee om te betalen en het kind mocht dan 1 cent zelf houden voor de moeite. Zijn neefjes vonden het wel interessant en renden om het hardst om "die ene rotcent" te mogen verdienen, zoals Piet (1919) en Theo (1928) ons later vertelden. Ook gaf hij zijn neefje Theo in die tijd een fiets cadeau maar liet vader Piet Cleophas het geld eerst voorschieten. Han heeft het geld nooit terugbetaald aan zijn zwager.
Han is tijdens de Japanse bezetting van Indonesië tewerkgesteld aan de Birmaspoorweg en hij is daar in 1943 in een Jappenkamp overleden en vervolgens begraven op Java. Hij staat in het boekje De Gravenserie in Zuid-West Pacific, Deel III vermeld (zie de kopie ervan). Op 23 november 2006 ontving ik van Piet Cleophas een brief met daarin een aantal foto’s van de erebegraafplaats in Bandung waar Han is begraven. Piet en Riet Cleophas waren in 1978 daar geweest gedurende een 6-weekse rondreis naar de Oost.

Tweede Wereldoorlogslachtoffer

• Hij is overleden in kamp Soekamiskin.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Johannes Theodorus "Han" van Oijen?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Johannes Theodorus "Han" van Oijen

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen