Stamboom Bas » Berengarius II van Italie (900-961)

Persoonlijke gegevens Berengarius II van Italie 

• Hij is geboren in het jaar 900 in Lombardije, Italie.
• (Geschiedenis) .Bron 1

  Berengarius II van Italië, ook Berengar II, (ca. 900-Bamberg, 6 augustus 966) was van 950 tot 952 koning van Italië maar moest zich daarna onderwerpen aan Otto I de Grote. Hij bleef proberen om een onafhankelijke politiek te voeren en werd uiteindelijk in 960 verbannen naar Bamberg.
  
  Na het overlijden van zijn vader Adalbert van Ivrea in 923/924, werd Berengar een van de machtigste edelen in het noorden van Italië. Hij was graaf van Milaan en markgraaf van Ivrea, Piemonte en Lombardije. Hij was een belangrijke vazal van koning Hugo van Arles en trouwde met diens nicht Willa (912 - na 966). In 926 vocht hij voor Hugo tegen Rudolf II van Bourgondië toen die tevergeefs probeerde om voor de tweede keer koning van Italië te worden. Tot 945 bleef het relatief rustig in Italië. In dat jaar vertrouwde Hugo (die tegen die tijd overal samenzweringen vreesde) de machtspositie van Berengar en zijn broer Anskar (hertog van Spoleto) niet meer. Hugo liet Anskar vermoorden en nodigde Berengar uit aan het hof, met het doel om hem de ogen uit te steken. Hugo's zoon Lotharius waarschuwde Berengar die naar Duitsland kon vluchten. Met toestemming van Otto I verzamelde hij een leger in Zwaben. Daarmee keerde Berengar terug naar Italië en versloeg Hugo. Lotharius werd tot koning gekroond maar Berengar werd de sterke man achter de troon.
  
  In 950 overleed Lotharius en Berengar liet zichzelf op 15 december te Pavia tot koning kronen, zijn zoon Adalbert werd tot medekoning gekroond. Berengar en Willa wilden dat Lotharius' weduwe Adelheid (heilige) met Adalbert zou trouwen maar zij weigerde dat, en werd gevangengezet in Garda. Zij wist te ontsnappen en vroeg koning Otto I om hulp, en trouwde uiteindelijk met hem. Dit was de aanleiding voor Otto I om Italië binnen te vallen en zich de Italiaanse troon toe te eigenen, zonder de gebruikelijke koningsverkiezing. Berengar vluchtte naar San Marino maar ging later in op onderhandelingen. Op 7 augustus 952 erkende Berengar te Augsburg het gezag van Otto, en nam genoegen met de positie van onderkoning van Italië. Friuli en het strategische markgraafschap Verona bleven echter onder Duitse controle.
  
  Toen Otto's oudste zoon Liudolf van Zwaben tegen zijn vader in opstand kwam, gaf dit Berengar de gelegenheid om Verona en Friuli weer te bezetten. In 957 verzoenden Liudolf en Otto zich weer en Liudolf trok naar Italië om orde op zaken te stellen. Berengar werd gevangengenomen maar omdat Liudolf korte tijd later overleed, werd Berengar weer vrijgelaten en kon hij zijn positie hernemen. Toen Berengars zoon Wido in 959 Spoleto veroverde voelde de paus zich zo in het nauw gebracht dat hij, samen met enkele edelen, Otto vroeg om in te grijpen. In 961 trok Otto naar Italië en kon Berengar eenvoudig verdrijven omdat die door zijn troepen in de steek werd gelaten. Berengar en Willa zochten hun toevlucht in de vesting San Leone, bij Urbino, in de Kerkelijke Staat. Otto liet deze situatie voortduren tot 963 en toen zette hij de paus af en nam Berengar en Willa gevangen. Berengar werd verbannen naar Bamberg en werd na zijn overlijden met koninklijke eer begraven in Regensburg.
  
  Volgens middeleeuwse kronieken was Willa een kwaadaardige en gevaarlijke vrouw. Omdat Hugo haar ouders had gedood had Willa in ieder geval goede reden om hem te haten. Toen Berengar naar Duitsland vluchtte, heeft zij, hoogzwanger, die tocht apart van hem ook gemaakt. Zij zou Adelheid in haar gevangenschap hebben mishandeld. Ook zou ze een kapelaan die haar dochter opvoedde, als minnaar hebben genomen waarop Berengar hem heeft laten castreren. Ook zij werd in 963 naar Bamberg verbannen. Ze trad na het overlijden van Berengar in een klooster.

• (Levens event) .

  Berengar of Ivrea (ca. 900 – 4 August[1] 966), sometimes also referred to as Berengar II of Italy, was Margrave of Ivrea and usurper King of Italy from 950 until his deposition in 961, the last before Italy's incorporation into the Holy Roman Empire. He was a scion of the Burgundian Anscarid dynasty.
  Life
  
  Berengar was a son of Margrave Adalbert I of Ivrea and his wife Gisela of Friuli, daughter of the Unruoching king Berengar I of Italy. He thereby was a direct descendant of the Carolingian emperor Louis the Pious in the female line. He succeeded his father as margrave about 923 and married Willa, daughter of the Bosonid margrave Boso of Tuscany and niece of King Hugh of Italy. The chronicler Liutprand of Cremona, raised at Berengar's court at Pavia, gives several particularly vivid accounts of her character.[2]
  
  About 940 Berengar led a revolt of Italian nobles against the rule of his uncle. To evade an assault by Hugh's liensmen, he, forewarned by the king's young son Lothair, had to flee to the court of King Otto I of Germany. Otto avoided taking sides, nevertheless in 945 Berengar could return to Italy with hired troops, welcomed by the local nobility. Hugh was defeated and retired to Arles, he was nominally succeeded by Lothair. From the time of Berengar's successful uprising, all real power and patronage in the Kingdom of Italy was concentrated in his hands with Hugh's son Lothair as titular king. Lothair's brief reign ended upon his early death in 950, presumably poisoned.
  
  Berengar then assumed the royal title with his son Adalbert as co-ruler. He attempted to legitimize his kingship by forcing Lothair's widow Adelaide, the respective daughter, daughter-in-law, and widow of the last three Italian kings, into marriage with Adalbert. However, the young woman fiercely refused, whereafter Berengar had her imprisoned at Garda Castle, allegedly mistreated by Berengars's wife Willa. With the help of Count Adalbert Atto of Canossa she managed to flee and entreated the protection of King Otto of Germany. Otto, himself a widower since 946, took the occasion to gain the Iron Crown of Lombardy: Adelaide's requests for intervention resulted in his 951 invasion of Italy. Berengar had to entrench himself at San Marino, while Otto received the homage of the Italian nobility, married Adelaide himself, and assumed the title of a King of the Lombards. He afterwards returned to Germany, appointing his son-in-law Conrad the Red Italian regent at Pavia.
  
  Berengar by Conrad's agency appeared at the 952 Reichstag in Augsburg and paid homage to Otto. He and his son Adalbert remained Italian kings as Otto's vassals, though they had to cede the territory of the former March of Friuli to him, which the German king enfeoffed to his younger brother Duke Henry I of Bavaria as the Imperial March of Verona.
  
  Berengar remained a rebellious subordinate: when Otto had to deal with the revolt of his son Duke Liudolf of Swabia in 953, he attacked the Veronese march and also laid siege to Count Adalbert Atto's Canossa Castle. After 960, he even invaded the Papal States under Pope John XII, on whose appeal finally KIng Otto, aiming at his coronation as Holy Roman Emperor, again marched against Italy. Berengar's troops deserted him and Otto by Christmas 961 had taken Pavia by default and declared Berengar deposed. He proceeded to Rome, where he was crowned emperor on 2 February 962. He then once more turned against Berengar, who was besieged at San Leo.
  
  Meanwhile Pope John had entered on negotiations with Berengar's son Adalbert, which in 963 caused Otto to move into Rome, where he deposed the pope and had Leo VIII elected. The next year, Berengar finally surrendered to Otto's forces, he was captured and imprisoned at Bamberg in Germany, where he died in 966. His wife Willa spent the rest of her life in a German nunnery.

• Hij is overleden op 6 augustus 961 in Bamberg, hij was toen 61 jaar oud.
• Een kind van Adelbert I van Ivrea en Gisela Friuli
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 21 november 2012.

Gezin van Berengarius II van Italie

Hij is getrouwd met Willa de Medici (ook: van Arles en Toscane).

Zij zijn getrouwd in het jaar 936 te Milaan, Italië, hij was toen 36 jaar oud.Bron 2

Kind(eren):

1. Bertha van Italie  
2. Gisela van Italie  
3. Suzanna van Italie  
4. Koenraad van Ivrea  -1001
5. Rosala van Ivrea  937-1003 
6. Adelbert I van Ivrea  938-991 
7. Guy van Ivrea  940-965
8. Gerberga van Ivrea  945-> 991 

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Berengarius II van Italie?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Berengarius II van Italie

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen