Stamboom Bas » Edgar "de Vredesticter" van Wessex (942-975)

Persoonlijke gegevens Edgar "de Vredesticter" van Wessex 

• Hij is geboren op 7 augustus 942.
• (Geschiedenis) .Bron 1

  Edgar (ca. 942 - Winchester, 8 juli 975), de Vreedzame, was koning van Engeland van 959 tot 975.
  
  Edgar verwierf in 957, door de steun van aartsbisschop Odo, de macht in Engeland ten noorden van de Theems, ten koste van zijn broer koning Edwy. Hij volgde zijn broer officieel op na diens dood in 959, waarmee de eenheid van het rijk werd hersteld. Hij begunstigde de kloosters en benoemde nieuwe bisschoppen. Hij verplichtte de, in zijn opdracht door Aethelwold in het Engels vertaalde, regel van Benedictus in de kloosters en liet in de kathedraalkapittels de kanunniken vervangen door monniken. Hij haalde de later heilig verklaarde Dunstan terug uit zijn ballingschap en maakte hem aartsbisschop van Canterbury. De Denen in de Danelaw kregen van hem een verregaande autonomie. Edgar hervormde het muntwezen en introduceerde een systeem om de kwaliteit van munten te bewaken.
  
  Edgar ontvoerde de abdis Wulfthryth van Wilton en kreeg met haar een dochter. Volgens de overlevering leidde dit tot conflict met de geestelijkheid waardoor Edgar pas laat werd gekroond. De kroning tot keizer vond uiteindelijk toch plaats in 973 in Bath. Deze door Dunstan ontworpen plechtigheid waarbij de Aartsbisschop van Canterbury de kroning en zalving verrichtte vormde de basis voor de kroning van de Engelse koningen sindsdien. Edgar liet zich "Imperator" noemen[1]. Na zijn kroning werd Edgar door koningen in Wales en Schotland (in naam) als heer erkend tijdens een bijeenkomst in Chester, waar ze hem steun op land en ter zee beloofden. Edgar kreeg zijn bijnaam niet aan zijn instelling maar aan de opmerkelijke afwezigheid van oorlogen en Vikingaanvallen tijdens zijn bewind. Hij werd begraven in de abdij van Glastonbury.
  
  Edgar was de jongste zoon van koning Edmund I en diens vrouw Elgiva. Met Wulfthryth kreeg hij een dochter Eadgifu. Ca. 963 trouwde hij met Æthelflæd, dochter van Ealdorman Ordmar van Devon en zijn vrouw Ealda. Hun zoon was Eduard, Edgars opvolger. Vermoedelijk heeft Edgar haar in 965 verstoten om te kunnen trouwen met Ælfthryth, dochter van Ordgar.
  Ælfthryth (Lydford, ca. 945 - abdij van Wherwell, ca. 1000) was beroemd om haar schoonheid en Edgar stuurde Aethelwald, ealdorman van East Anglia, om haar namens hem ten huwelijk te vragen als ze inderdaad zo mooi zou zijn als ze volgens de geruchten was. Aethelwald werd zelf verliefd op haar, trouwde met haar en zei tegen Edgar dat ze in werkelijkheid helemaal niet mooi was. Edgar vertrouwde hem niet en besloot haar te bezoeken. Aethelwald zei Ælfthryth zich zo lelijk mogelijk te maken maar zij maakte zich juist zo mooi mogelijk. Korte tijd later doodde Edgar Aethelwald tijdens de jacht en trouwde met Ælfthryth. In 973 werd Ælfthryth de eerste gemalin van de koning die tot koningin van Engeland werd gekroond.
  
  Ælfthryth zou opdracht hebben gegeven voor de moord op haar stiefzoon Eduard. Zij is begraven in de abdij van Wherwell.

• (Levens event) .Bron 2

  Edgar the Peaceful, or Edgar I (Old English: Eadgar; c. 7 August 943 – 8 July 975), also called the Peaceable, was a king of England (r. 959–75). Edgar was the younger son of Edmund I.
  
  Edgar was the son of Edmund I, grandson of Edward the elder, great-grandson of Alfred the Great, great-great grandson of Ethelwulf of Wessex, great-great-great grandson of Egbert of Wessex and great-great-great-great grandson of Ealhmund of Kent. His cognomen, "The Peaceable", was not necessarily a comment on the deeds of his life, for he was a strong leader, shown by his seizure of the Northumbrian and Mercian kingdoms from his older brother, Eadwig, in 958. A conclave of nobles held Edgar to be king north of the Thames, and Edgar aspired to succeed to the English throne.[3]
  Government
  
  Though Edgar was not a particularly peaceable man, his reign was a peaceful one. The Kingdom of England was well established. Edgar consolidated the political unity achieved by his predecessors. By the end of Edgar's reign, England was sufficiently unified that it was unlikely to regress back to a state of division among rival kingships, as it had to an extent under Eadred's reign.
  Edgar and Dunstan
  
  Upon Eadwig's death in October 959, Edgar immediately recalled Dunstan (eventually canonised as St. Dunstan) from exile to have him made Bishop of Worcester (and subsequently Bishop of London and Archbishop of Canterbury). Dunstan remained Edgar's advisor throughout his reign.
  Dead Man's Plack
  A coin of Edgar, struck in Winchcombe c.973-75.
  
  In 963 he reputedly killed his rival in love, Earl Æthelwald, near present-day Longparish, Hampshire,[4] an event commemorated in 1825 by the erection of Dead Man's Plack.[4] Edward Augustus Freeman in 1875 debunked the Æthelwald story as a "tissue of romance" in his Historic Essays,[5] but his arguments were in turn rebutted by the naturalist William Henry Hudson in his 1920 book Dead Man's Plack and an Old Thorn.[3]
  Benedictine Reform
  
  The Monastic Reform Movement that restored the Benedictine Rule to England's undisciplined monastic communities peaked during the era of Dunstan, Æthelwold, and Oswald. (Historians continue to debate the extent and significance of this movement.)
  Coronation at Bath (AD 973)
  Edgar the Peaceful sits aboard a barge manned by eight kings, as it moves up the River Dee.
  
  Edgar was crowned at Bath and anointed with his wife Ælfthryth, setting a precedent for a coronation of a queen in England itself.[6] Edgar's coronation did not happen until 973, in an imperial ceremony planned not as the initiation, but as the culmination of his reign (a move that must have taken a great deal of preliminary diplomacy). This service, devised by Dunstan himself and celebrated with a poem in the Anglo-Saxon Chronicle, forms the basis of the present-day British coronation ceremony.
  
  The symbolic coronation was an important step; other kings of Britain came and gave their allegiance to Edgar shortly afterwards at Chester. Six kings in Britain, including the King of Scots and the King of Strathclyde, pledged their faith that they would be the king's liege-men on sea and land. Later chroniclers made the kings into eight, all plying the oars of Edgar's state barge on the River Dee. Such embellishments may not be factual, but the main outlines of the "submission at Chester" appear true. (See History of Chester.)
  Death (AD 975)
  
  Edgar died on 8 July 975 at Winchester,[why?] and was buried at Glastonbury Abbey. He left two sons, the elder named Edward, who was probably his illegitimate son by Æthelflæd (not to be confused with the Lady of the Mercians), and Æthelred, the younger, the child of his wife Ælfthryth. He was succeeded by Edward. Edgar also had a possibly illegitimate daughter by Wulfthryth, who later became abbess of Wilton. She was joined there by her daughter, Edith of Wilton, who lived there as a nun until her death. Both women were later regarded as saints.[7][8]
  
  From Edgar’s death to the Norman Conquest, there was not a single succession to the throne that was not contested. Some see Edgar’s death as the beginning of the end of Anglo-Saxon England, followed as it was by three successful 11th-century conquests — two Danish and one Norman.
  Appearance
  
  "[H]e was extremely small both in stature and bulk..." From the Gesta Regum Anglorum of William of Malmesbury (c.1080-1143).

• Hij is overleden op 8 juli 975 in Winchester, hij was toen 32 jaar oud.
• Een kind van Edmund I "de Geweldige" van Engeland en Aelfgifu of Shaftesbury
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 26 december 2012.

Gezin van Edgar "de Vredesticter" van Wessex

(1) Hij is getrouwd met Wulfthryth van Wilton.

Zij zijn getrouwd voor 963.Bron 1

Kind(eren):

1. Eadgifu van Wessex  

(2) Hij is getrouwd met Aethelflaed van Devon.

Zij zijn getrouwd in het jaar 963, hij was toen 20 jaar oud.Bron 1

Kind(eren):

1. Eduard "de Martelaar" van Wessex  962-978

Het echtpaar is in 965 gescheiden.Bron 1

Oorzaak: verstoten

(3) Hij is getrouwd met Aelfthryth van Devonshire.

Zij zijn getrouwd in het jaar 964, hij was toen 21 jaar oud.Bron 3

Kind(eren):

1. Edmund van Wessex  965-971
2. Ethelread "the Unready" van Wessex  968-1016 

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Edgar "de Vredesticter" van Wessex?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Edgar "de Vredesticter" van Wessex

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen