Hij is getrouwd met Elise (Else) Lichtenberg.
Zij zijn getrouwd.
Kind(eren):
Albert Meems | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Elise (Else) Lichtenberg |
Albert Meems<br>Geslacht: Man<br>Geboorte: 1888 - Bergen, Hordaland, Norway<br>Vertrek: 17 okt 1917 - Bergen, Norway<br>Woonplaats: Bergen, Hordaland, Norway<br>Burgerlijke staat: Single<br>Bestemming: Amk Sumatra Indian N. York<br>Schip: Norsk Amk Lj I<br>Regel #: 725<br>Source Description: Bergen Politidistrikt, Emigrasjonsprotokoller, nr. 16: Emigrantprotokoll, 1915-1919
Vanaf 1867 kreeg de politie in Noorwegen de opdracht ervoor te zorgen dat emigranten eerlijk werden behandeld, aangezien er zich onethische praktijken hadden ontwikkeld bij sommige bedrijven en hun agenten die kaartjes verkochten om passagiers naar het buitenland te vervoeren. Emigranten werden op gevaarlijk overvolle schepen geplaatst en sommigen werden misleid om contracten te ondertekenen om een deel of alle kosten van hun ticket te dekken door gewetenloze en beledigende arbeidsvereisten bij aankomst op hun bestemming. De hervormingen die tussen 1867 en 1869 door de Noorse regering werden doorgevoerd, waren bedoeld om de predatie van deze emigranten die vertrekken uit Noorse havens te voorkomen en volgen soortgelijke praktijken die in Zweden en Denemarken zijn ingevoerd.De manier waarop deze gegevens door de politie zijn verzameld, betekent dat deze gegevens geen "passagierslijsten" zijn, maar eerder registers van mensen die hun voornemen om te emigreren te kennen geven door middel van het kopen van kaartjes en het tonen van de begeleidende contracten die sinds 1867 vereist zijn door de Noorse wet. Een deel van de proces van het kopen van een kaartje verscheen op het politiebureau met een goedgekeurde agent en een goedgekeurd contract die door de politie werden geïnspecteerd. Emigranten werden in deze registers ingeschreven zoals ze op het politiebureau verschenen en worden door elkaar gemengd in de registers, ongeacht welk schip ze geboekt hadden om te nemen, de exacte vertrekdatum of welke bestemming ze wilden bereiken. Meestal vertrokken emigranten binnen enkele dagen na hun inschrijving in deze registers.
Albert Meems<br>Geslacht: Man<br>Burgerlijke staat: Ongetrouwd<br>Geboorte: Circa 1888<br>Aankomst: 9 mei 1921 - Boston, Suffolk, Massachusetts, United States<br>Leeftijd: 33<br>Oorsprong: Holland<br>Schip: City Of Grass<br>Broninformatie: "Passenger Lists of Vessels Arriving at Boston, Massachusetts, 1891-1943" (National Archives Microfilm Publication T843, roll 266, line number 1, record id 005103280_00395_0); Digital Folder Number 005103280, Image Number 00395-s.<br>Nationaliteit: Dutch<br>Vertrek: Calcutta<br>Woonplaats in land van oorsprong: India<br>Bestemming: New York City, New York
Boston werd een populaire bestemming voor Europese immigranten, Ierse immigranten in het bijzonder, tijdens de Ierse Aardappel hongersnood halverwege de 19e eeuw. De Cunard Line startte hun dienst op Boston voor Ierse immigranten omdat hun reis vaak gesubsidieerd werd door de Britse overheid. Echter zelfs met de subsidiëring kwamen veel immigranten berooid aan in Boston en was het onmogelijk verder te reizen en het zorgde ervoor dat ze onmiddellijk werk in Boston moesten zoeken. Later in de 19e eeuw sloten immigranten uit Oost en Zuid Europa zich bij de Ieren aan. Russische Joden, die beschuldigd werden voor de moord op Alexander II, vluchtten voor de frequente en gewelddadige pogroms van Keizerlijk Rusland en vestigden zich in Boston. Een pas verenigd Italië, lijdend onder een ineffectieve en onstabiele regering en ook wijd verspreide armoede, liet veel Italianen op zoek gaan naar nieuwe mogelijkheden. Ierse, Joodse en Italiaanse immigranten vormden bloeiende gemeenschappen in Boston. Boston was een welgesteld economisch knooppunt en bood veel mogelijkheden voor nieuwe immigranten. Werk leek altijd beschikbaar te zijn voor werknemers aan wegen, bruggen, de ondergrondse en trams. Aanvullend op publieke werken, was er behoefte aan arbeiders in de havens, bij spoorwegen en in particuliere fabrieken waar immigranten zaken maakten variërend van kleding en textiel tot chemicaliën en rubberen goederen. Echter, werk voor immigranten was niet zonder uitdagingen. Naarmate de automatisering vorderde, werden veel geschoolde banen in fabrieken vervangen door mechanisatie. wat resulteerde in lange en gevaarlijke diensten tegen aanzienlijk lagere lonen. Veel immigranten maakten de keuze voor het ondernemerschap, openden kruidenierswinkels, restaurants, en andere detailhandel om de gevaren van het fabrieksleven te vermijden en een opwaartse sociaal economische beweging te bereiken. Het metrosysteem van Boston, de eerste in het land, had tot gevolg dat gemeenschappen nabij de stad konden floreren. Dit droeg bij aan de ontwikkeling van wat sommige hedendaagse sociologen de Zones van Opkomst noemen. Nieuwe immigranten en geschoolde arbeiders met aspiraties om de middenklasse te bereiken leefden samen in deze gebieden tussen de binnenstad en de rijkere buitenwijken. Opkomende zones werden beschreven als wijken waar "de lucht feller is, schoner, en levendiger; zonneschijn komt als in een waterval naar beneden in plaats van in straaltjes..." en gaf veel immigranten een verbeterde manier van leven. De bevolking van Boston werd meer dan twee maal zo groot tussen 1880 en 1920. De immigratie naar Boston bereikte een hoogtepunt rond 1910, voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog en op dat moment bestond ongeveer 40% van de bevolking uit immigranten. Ondanks de grote aantallen immigranten die in Boston arriveerden, ging het Immigratiekantoor in Oost Boston pas open in 1920. Voor dat dit kantoor, ook bekend als "Boston's Ellis Island", open ging, werden de meeste immigranten simpelweg behandeld in de havens waar ze arriveerden. Kort nadat "Boston's Ellis Island" open ging, zorgde de Immigratiewet van 1924 voor grote beperkingen op immigratie wat effectief het einde betekende van Boston's "Gouden Eeuw" van immigratie.