Genealogische gegevens uit Noord-Oost Overijssel » George Anne Christiaan Willem de Thouars (1807-1850)

Persoonlijke gegevens George Anne Christiaan Willem de Thouars 

• Hij is geboren op 13 mei 1807 in Huize Beugelskamp, in 'de fabriek'.
• Hij werd gedoopt op 15 mei 1807 in Denekamp.
• Titel: marquis
• Beroep: dichter; 20 dec. 1830 sergeant bij de 7e afdeling infanterie; 3 sept. 1831 2e luitenant der 10e afdeling infanterie.
• Hij is overleden op 8 augustus 1850 in Laar, hij was toen 43 jaar oud.
• Een kind van George Willem Cornelis de Thouars en Wilhelmina Johanna Christina van Foreest
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 6 maart 1997.

Gezin van George Anne Christiaan Willem de Thouars

Hij is getrouwd met Sophie Dorothee Wilhelmine Friederike Schaaff.

Zij zijn getrouwd in het jaar 1827 te Lingen, hij was toen 19 jaar oud.

Kind(eren):

1. Nanny Georgette Sophie Wilhelmine de Thouars  1828-????
2. Carel de Thouars  ± 1833-1837
3. Marianne Cornélie Louise de Thouars  ????-1833

Notities over George Anne Christiaan Willem de Thouars

Op 25 december 1823 werd George Anne Christiaan Willem benoemd tot page aan het hof van Koning Willem I. Mogelijk hebben de verdiensten van zijn grootvader, de financiële moeilijkheden thuis en bemoeiing van invloedrijke familieleden de vorst bewogen zich het lot van de jongen aan te trekken. De benoeming hield in dat hij als kadet de artillerie- en genieschool te Delft moest volgen. De studie werd een teleurstelling: luitenant-generaal Voet schrijft dat hij als student weinig vorderingen maakt. In 1826 verzoekt hij van de plicht ontheven te worden met behoud van de titel page. Het kan niet toegestaan worden, hij schijnt ook moeite gehad te hebben zijn houding aan het hof te bepalen. Op herhaald verzoek wordt hem bij Kon. Besl. van 4 december 1826 'eervol' ontslag verleend met ingang van 1 november van dat jaar.

Veelbewogen zijn de drie jaren aan het hof geweest. Willem I en Wilhelmina van Pruisen hadden drie kinderen: kroonprins Willem (1792-1849), prins Frederik (1797-1881) en prinses Marianne (1810-1883). Een prinses Pauline was jong overleden. Prinses Marianne, een knap levenslustig meisje, maar veranderlijk van humeur, schijnt de ontboezemingen van de markies het oor geleend te hebben. Verschillende schrijvers noemen haar een verwend kind. Haar levensloop wijst erop dat haar dwepend-romantische aard zich moeilijk schikte naar de hofetiquette en haar maatschappelijke verplichtingen als koningskind. Haar verloving met een Zweedse prins sprong af op diplomatieke verwikkelingen, als we haar biograaf Voorhoeve moeten geloven. Haar huwelijk met prins Albert van Pruisen ontspoorde. Misschien niet alleen door ontrouw van de echtgenoot. Zij had reeds op jeugdige leeftijd de neiging zich in te laten met personen 'die men ten Hove niet kende', en Voorhoeve spreekt van 'een vlinderachtige en flirtende jongedame' die het 'bijvoorbeeld' zeer goed kon vinden met de hofpage van de koning, de markies De Thouars. Zij werd geïmponeerd door de attenties van hem die ze dagelijks zag, die een hoger titel durfde voeren dan wie ook aan het hof en zichzelf opdrong als een ver familielid van het koningshuis, een dichter bovendien die haar in emotionele verzen zijn gevoelens vertolkte.

De Thouars liet zich in tegenwoordigheid van de koning ontvallen dat de eik der Thouars de Oranjeboom in ouderdom te boven ging; hij zal bedoeld hebben dat naar zijn mening 'stammoeder' Charlotte Brabantine, een dochter van Willem de Zwijger en Charlotte de Bourbon, die met een De Thouars trouwde, oudere rechten gaf dan Albertine Agnes, een dochter van Frederik Hendrik op wie ons Oranjehuis teruggaat. Twijfel aan die afkomst kwam niet bij hem op. Genealogisch blijkt echter dat de Nederlandse De Thouars niets uitstaande hebben met Claude de la Tremouille, Hertog van Thouars, die in 1598 de echtgenoot van Charlotte Brabantine werd. Langzaam maar zeker zakte hij op de maatschappelijke ladder. Hij vertelde maar wat graag, 'dat het maar weinig had gescheeld of hij was met de enige dochter van de Koning getrouwd'. Hij raakte aan de drank. De oprechtheid van de gevoelens voor de prinses blijkt uit zijn gedicht 'Weemoedstonen' (dat hij haar op haar verjaardag, 9 mei 1838, toezond), waarvan het motto luidt: "....... hoe zouden we ons van het zoet der tranen spenen, waar het hart zoo diep, zoo teeder heeft bemind". Het is een treurlied dat de prinses aan de dood van haar moeder (koningin Wilhelmina, gestorven in 1837) herinnert en de gelukkige tijd die ze met haar op Het Loo hebben doorgebracht. We zijn en blijven tochtgenoten, herinnert hij haar, (met het moraliteitsbesef dat zich telkens in zijn geloof laat gelden) "tochtgenoten op het pad naar de grafkuil"..... Hij hoopt dat zij gelukkig is als echtgenote (van Albert van Pruisen). Zijn tweede dochter noemt hij naar haar: Marianne.

In 1846 werd De Thouars gedagvaard door de rechtbank te Zierikzee wegens belediging van de heren Bruins uit Hardenberg. Hij zou deze op ongelooflijke wijze hebben beschimpt en met de grofste smaadredenen hebben overladen. Hoe Thouars er toe komen kon, zulke lasterlijke aantijgingen te schrijven in de 'Zierikzeesche Nieuwsbode' en 'de Burger', wordt met vele andere dingen verklaarbaar, als men weet, dat hij een ernstig zenuwleider was. Om niet naar het verafgelegen Zierikzee te moeten reizen, liet Thouars zijn ziekte door de burgemeester van Hardenberg en zijn huisdokter bij attest constateren en verzocht hij, door de naastbijwonenden rechter ondervraagd te mogen worden. De rechtbank wees dit verzoek echter van de hand en besliste, dat hij gearresteerd moest worden en onder gewapend geleide naar Zierikzee overgebracht. Zoo werd hij vier weken lang, van midden december 1846 tot midden januari 1847 bij bar winterweer, terwijl de sneeuw drie voet hoog lag, deels te voet, deels per kar als een misdadiger door vier maréchaussées van plaats tot plaats gesleept. Bij oponthoud onderweg werd hij met dieven en bedelaars in hetzelfde gevangenishok opgesloten, tot eindelijk Zierikzee bereikt was. Deze ruwe behandeling van een beklaagde verwekte algemene verontwaardiging over het optreden der jusititie en de blijkbaar geesteszieke "markies", zoals het volk Thouars kortweg noemde, werd zowel te Zierikzee als bij zijn thuiskomst te Heemse als een martelaar voor de vrijheid met geestdriftig gejuicht ontvangen, hoewel hij tijdens zijn verblijf te Zierikzee als een liederlijk dronkaard leefde. De rechtbanken te Zierikzee en Den Haag veroordeelden hem resp. op 19 maart en 27 mei wegens laster tegen de beide heeren Bruins in 't geheel tot 2 jaar en 3 maanden gevangenisstraf, fl. 250,- boete, betaling der proceskosten en verlies van burgerschapsrechten voor 5 jaar, terwijl zijn hoger beroep tegen deze vonnissen 21 augustus en 26 october 1847 werd verworpen. Aan de arrestatie en het uitzitten der gevangenisstraf onttrok hij zich, door naar de Nedergraafschap Bentheim te vluchten, waar hij nog enige tijd bij zijn moeder schijnt te hebben gewoond, tot hem door den door dezer zwaarbeproefde oude vrouw ook de laatste steun ontviel. Toen zonk hij dieper: als haveloos landloper en bedelaar zwierf hij langs de wegen en stierf in de Nedergraafschap dicht bij de Nederlandse grens in de buurt van Coevorden in de diepste ellende ten huize van een oude armen boerenweduwe, die de bijna verhongerde man uit medelijden in haar hut had opgenomen.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot George Anne Christiaan Willem de Thouars?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk George Anne Christiaan Willem de Thouars

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen