Genealogisch bestand van Leo Hendriks » Johanna van Wijnbergen

Persoonlijke gegevens Johanna van Wijnbergen 

vrouwe van de Zwaluwenburg

• Een kind van Johan van Wijnbergen en Wendela van den Busch
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 24 november 2007.

Gezin van Johanna van Wijnbergen

Zij is getrouwd met Rutger van Haersolte.

Zij zijn getrouwd.

Kind(eren):

1. Sweer van Haersolte  1582-1643 

Notities over Johanna van Wijnbergen

Ten noordoosten van de bebouwde kom van 't Harde op de noordrand van het Veluwemassief. Als goed werd de Zwaluwenburg al vermeld in 1326, toen het werd beleend aan het geslacht Van Wijnbergen. In de zestiende eeuw huwde Johanna van Wijnbergen met Rutger van Haersolte, burgemeester van Harderwijk en in 1585 deel uitmakende van het gezantschap, dat koningin Elisabeth van Engeland de opperheerschappij over de Verenigde Nederlanden zal aanbieden. In 1582 vererfde het goed op de familie Van Haersolte en het is Zweder van Haersolte, die zich dan noemt: Heer tot Haerst, Harxen en Zwaluwenburg. Ook Zweder was een man met diplomatieke kwaliteiten. Vele internationale verdragen werden mede door hem tot stand gebracht en in 1643 nam hij deel aan de vredesbesprekingen met Spanje. De hem opvolgende heren van Zwaluwenburg waren eveneens diplomaten. In 1728 lieten Anthony Zwier van Haersolte en zijn vrouw Coenradina van Dedem (zie voor hen de kwartieren 2032 en 2033) het huis bouwen, dat wordt beschouwd als een van de gaafste en fraaiste 18de-eeuwse landhuizen van Gelderland. De ingangspartij van het huis dateert van 1732. In de negentiende eeuw zijn de bijgebouwen vergroot. De bekende achttiende eeuwse topografische tekenaar Cornelis Pronk maakt in 1732 een tekening van het huis. Gelukkig is aan het exterieur der gebouwen door de opeenvolgende eigenaren nauwlijks iets gewijzigd, zodat gesproken kan worden van één der fraaiste achttiende eeuwse landhuizen van Gelderland. Tot 1787 blijft het landgoed in handen van de familie Van Haersolte, waarna het door verkoop aan Jan van de Polder overgaat. Van de Polder had fortuin gemaakt in "de oost" (naar men zegt met de handel in opium) en gebruikte dit fortuin voor de herinrichting van het landgoed. Binnen een jaar verrees de eerste kapitale boerderij langs de weg naar Heerde. De muurankers van de voorgevel werden verbogen tot het jaartal 1789. In 1794 volgde al gauw een tweede boerderij maar Van de Polder kwam in financiële problemen. Door de oorlog met Frankrijk was de handelsroute van de VOC in gevaar en toen in 1795 de Fransen tenslotte Nederland konden binnen trekken werden alle schepen van de VOC in Engelse havens in beslag genomen. Dit bracht een vervroegd einde aan de ontwikkeling van het landgoed, Jan van de Polder overleed op 31 januari 1809 en werd begraven op het koor, de duurste plaats in de kerk van Elburg. Na zijn dood komt het landgoed in het bezit van de familie Van Reigersberg Versluys. In de twintigste eeuw zal het landgoed door verkoop overgaan in handen van de familie Breuning ten Cate. Met de hieropvolgende eigendomsoverdracht zullen het landhuis en het terrein in verschillende handen komen. Het landhuis met omliggend terrein wordt verkocht aan de arts mevrouw A. Heusdens-Wiersum, terwijl het landgoed eigendom wordt van twee coöperatieve verenigingen en een stichting met het doel er een verpleeginrichting met verspreide bebouwing te vestigen. Deze plannen zijn echter om planologische redenen gelukkig nooit goedgekeurd, zodat uiteindelijk de Stichting Het Geldersch Landschap voor overname is benaderd. Op 1 juli 1973 kon de stichting zich eigenaresse noemen en was het voortbestaan van het landgoed tot in lengte van jaren verzekerd. Het landhuis, alsmede het omliggende terrein, bestaande uit een gedeelte van het parkbos en enig weiland, geen eigendom van de stichting, vormt aldus tezamen een enclave in het bezit.
Auteur: R. De Weerdt (www.kasteelonline.nl).

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Johanna van Wijnbergen?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!