Genealogie Rijk Meijer » Hendrik Jansz. Meijer (± 1685-????)

Persoonlijke gegevens Hendrik Jansz. Meijer 

• Hij is geboren rond 1685.
• Een kind van Jan (tot Harculo) Meijer en Lubetin Willems

Gezin van Hendrik Jansz. Meijer

Hij is getrouwd met n.n. (Ben ik van Spaanse Bloed) n.n.

Zij zijn getrouwd op 27 september 1681 te Zwolle, Nederland.

Kind(eren):

1. Jan Casper Hendriksen Meijer  ± 1715-1772 
2. Joannes Hendrickse Meijer  

Notities over Hendrik Jansz. Meijer

Ankeveen is een dorp gelegen op de voormalige grens van Utrecht en Holland en is derhalve verdeeld in een Stichts en een Hollands deel. Het is een lintdorp dat is ontstaan langs de Kortenhoefse of Ankeveense dijk die van Kortenhoef naar de huidige Ankeveense sluis loopt door het veengebied tussen de zandgronden van Gooiland en oeverwallen van de rivier de Vecht. De vroegste bewoners van het dorp zullen ontginners van het veen geweest zijn. Deze ontginningen van het veengebied hebben plaatsgevonden vanuit de Kortenhoefse of Ankeveense dijk. Dit valt af te leiden uit de langgerekte vorm van de percelen die alle met hun kop naar deze dijk liggen.  De oudst bekende vermelding van Ankeveen wordt gedaan in een charter houdende de verklaring van het kapittel van St. Marie te Utrecht dat haar jurisdictie over 'Curtenhove et Tankeveen' uitsluitend toekomt aan 'AEgidius dominus Block'. Deze charter dateert van 17 april 1290 *  . Het schoutambt van Ankeveen zou vòòr 1268 aan de Heren van Abcoude behoord hebben *  . In 1310 worden 'gherechte, onse tiende ende onse tinse van Kortenhoeven ende Tankevene' door het kapittel in pacht gegeven aan Zweder van Abcoude *  . Het gaat hier vermoedelijk om het Stichtse deel van Ankeveen. Het andere deel zou ooit door St. Marie in leen gegeven zijn aan de Stichtse heren van Amstel. De bekende Gijsbrecht van Amstel wordt in 1287 door Floris V gedwongen zijn (Stichtse) landen in leen te nemen van Holland *  . Op deze wijze zou er een opsplitsing van Ankeveen tussen Utrecht en Holland ontstaan zijn. Of er dan al sprake is van bewoning in het Hollandse deel is niet bekend. Het Hollandse deel van Ankeveen komt onder de jurisdictie van Weesperkarspel. In 1470 wordt er in een vonnis van het Hof van Holland gesproken over een door de poorters van Naarden begane misdaad 'in der prochien van Anckeveen in den ban van Weesperkerspel' *  . Blijkbaar is er dan in ieder geval sprake van bewoning. Er wordt zelfs een beschrijving van één van de bewoners gegeven in dit vonnis: 'dat een droncken, bijster mensche uut den veenen quam gelopen [......] ende nam sijn schortcleet, dat hij voir hem hadde, ende stack dat up een stock ende liep zo mede als een razende mensche [....]'. Het vonnis spreekt over de [Hollandse] parochie van Ankeveen. Het is mij niet gebleken dat hier daadwerkelijk sprake van is. De kerk van Ankeveen staat op het Stichtse gedeelte en er is nimmer, behoudens de schuilkerk op de Ingelburg, sprake geweest van een godshuis op het Hollandse deel. Het is aannemelijk dat die van Holland in het Stichtse ter kerke gingen, zoals dat nu eigenlijk nog gebeurd. De Ankeveense dijk waarlangs het dorp gebouwd is werd door de opsplitsing in 1287 verdeeld in een Stichts End en een Hollands End. Ook zijn de namen Herenweg en Dorpsstraat lang in gebruik geweest. Op de grens bij het rechthuis stond in de 18e eeuw een 'scheydspaal' met aan één zijde het wapen van Holland geschilderd *  . Vrijwel loodrecht op de Ankeveense dijk liggen de Stichtse kade en de Dammerkade die de grens of 'limietscheidinge' tussen Holland en Utrecht alsmede tussen de Hollands-Ankeveense en de Stichts-Ankeveense polders vormen.

Met de Franse inval in 1672 heeft ook Ankeveen zwaar te lijden. Het dorp wordt nagenoeg platgebrand. Bij de Ankeveense of Meentbrug weet kolonel Stockheym de oprukkende Franse troepen tegen te houden. Het polderhuis gaat bij deze gelegenheid geheel verloren.  In 1651 verkoopt het stadsbestuur van Weesp een huis en erf aan het Hollands End, genaamd het Donkertshuis, aan de molenmeesters. Vanaf dat moment wordt er gesproken van het polderhuis *  . De verkoop geschiedt voor de som van 250 gulden en de bepaling dat er jaarlijks een erfpacht van 10 gulden dient te worden betaald. Deze erfpacht wordt tot aan de verkoop van het polderhuis in 1913 in de rekeningen vermeld. Het nieuwe polderhuis dat in 1674 uit de as herrijst is veel groter van omvang dan het verwoeste. Wanneer men 18e eeuwse afbeeldingen van het polderhuis beschouwt, moet het complex in de loop der tijd wat uitgebreid zijn met stallen en een hooiberg. Het polderhuis zelf wordt in 1766 verbouwd. Dan worden alle oude vensters vervangen door schuiframen en krijgt het 'bovenvertrek' een nieuwe, Engelse, schoorsteen. In 1781 wordt er een keuken aangebouwd. In 1813 heeft het polderhuis als blokhuis weer een militaire functie, het komt er ditmaal zonder noemenswaardige schade vanaf.
Het polderhuis wordt vanaf ten minste het midden van de 18e eeuw om de drie of zes jaar openbaar verpacht aan de meest biedende *  . Mogelijk geschiedde de verpachting daarvoor niet in het openbaar en waren de pachttermijnen niet vastgesteld. De pachter drijft in het polderhuis een herberg of later een café. De eerste pachter was Cornelis Claesz. Meercoot, die vanaf 1651 zijn nering bedreef. Hij wordt, vermoedelijk in 1674, opgevolgd als waard door Philip Aertsz. In de 18e eeuw is de pachter van het polderhuis tevens pachter van de sluis en sluisbrug. Er zijn echter aanwijzingen dat dit al vanaf 1651 zo geschiedde. De pachter dient het polderhuis glasdicht te houden. Hij houdt toezicht op het schutten van de sluis, waarin of waarvoor hij overigens geen visnetten mag plaatsen, en op het hek van de meent van Hollands Ankeveen. Deze meent is naast het polderhuis gelegen. Het meenthek moet gesloten blijven opdat er geen beesten uit ontsnappen. Verder moet de pachter voor de maaltijd van het polderbestuur op de jaarlijkse schouw op de sloten op het einde van september 'een goede soode vis geven tot zijn Costen' *  . Een lijst van pachters van het polderhuis is achterin deze inventaris opgenomen. De bovenkamer van het polderhuis fungeerde als polderkamer. Hier vergaderde het polderbestuur en later ook de directie van de veenderij. De waard mocht niemand anders dan de besturen in dit vertrek toelaten, tenzij daar speciale toestemming voor verleend was. Het vertrek was ruim genoeg voor de vergaderingen met ingelanden. De waard verzorgde de maaltijden na de schouw en voorzag de heren bestuursleden van de nodige drank. Hij verschafte, indien nodig, ook onderdak en stalde de paarden. In de polderkamer stond de ijzeren polderkist en hing onder andere de polderkaart.
Het pand was gelegen ten westen van de sluis aan de Broekdijk. Voor het bedrijven van een herberg was het gunstig gelegen aan de 's-Gravelandse vaart en het zandpad tussen Weesp en Amsterdam. Naast deze uitspanning werd in 1786 een nieuwe kolfbaan gebouwd, vreemd genoeg gebeurde dit op kosten van de polder *  . Met de oprichting van de directie van de veenderij kwam de opbrengst van de pacht voor 2/7 deel toe aan de directie. Hiervoor zou de directie het klein onderhoud aan het polderhuis betalen. Het groot onderhoud bleef aan het polderbestuur, dat daarvoor 5/7 deel van de huurpenningen ontving *  . In 1860 werd het gehele polderhuis overgedragen aan de directie. Deze droeg in 1910 het polderhuis weer over aan de polder. Op 17 april 1913 werd het polderhuis geveild en verkocht voor f 5250, -. De belendende hooiberg, varkenskot en kippenhok, alsmede de vruchtbomen gingen voor f 100, - van de hand. Ten behoeve van de aanleg van de provinciale weg over de Loodijk werd het polderhuis rond 1920 gesloopt.

Hollands Ankeveen blijft tot 21 oktober 1811 onder de jurisdictie van Weesperkarspel. Samen met de Bijlmermeer en Hoog Bijlmer wordt Weesperkarspel dan bij de commune Weesp, arrondissement d'Amsterdam, departement du Zuiderzee, gevoegd *  . Hollands Ankeveen blijft tot 29 jan. 1816 onder Weesp ressorteren om daarna met de scheiding van Weesp en Weesperkarspel weer onder de laatste te vallen *  . In 1966 wordt de gemeente Weesperkarspel opgeheven en worden Hollands Ankeveen, Stichts Ankeveen, Kortenhoef en 's-Graveland samengevoegd tot één gemeente 's-Graveland.

TERUGBLIK

door de heer B.J. van der Kolk
DE GESCHIEDENIS VAN ANKEVEEN
Samenvatting van de lezing van 22 februari 1989
Ankeveen is een dorp met een rijk geschakeerde geschiedenis. Er is nog veel overgebleven aan historische herinneringen: boerderijen, huizen, een molen, het piassen-landschap. Aan de vorkomende boerderijtypes en het dialect kan men zowel Stichtse als Hollandse invloeden herkennen. De bisschopen van Utrecht en de graven van Holland bestreden elkaar op het Ankeveense grondgebied. De opgeworpen scheidingskaden, Stichtse kade en Dammerkade markeerden de grens tussen Holland en het Sticht. Plunderingen en brandstichtingen die in de middeleeuwen het dorp teisterden, het rampjaar 1672, en de in de 18e eeuw optredende veepest lieten tientallen jaren hun sporen na in Ankeveen. De al vroeg begonnen vervening was uiteindelijk een apitaalvernietigende onderneming waardoor in de 19e eeuw een plassenlandschap was ontstaan, terwijl grote oppervlakken land aan de veeteelt waren onttrokken. Als bestaansmogelijkheden bleven riet en.. .snijden, hout kappen, visserrij, jacht en enkele huisindustrieën als wasserijen en klompenmakerijen over. Ongewild was evenwel een paradijselijk natuurgebied ontstaan, dat eigenlijk een cultuurlandschap is.
De bodem van Ankeveen bestaat geheel uit veen, op enkele zanduitlopers van het hoge Gooi na. Evenals in Nederhorst den Berg ligt het z.g. Holandveen direct op het basisveen. In 953 schonk de Duitse keizer Otto I al zijn eigendommen aan weerszijden van de Vecht aan de bisschop van Utrecht. En toen in 1080 bisschop Koenraad de Mariakerk in Utrecht bouwde schonk hij aan het kapittel van die kerk o.a. Ankeveen. Nadat omstreeks de 13e eeuw de ontginning van de moerassen rond Ankeveen op gang was gekomen ontstond de parochie Ankeveen, die in 1290 voor het eerst genoemd wordt. Het oude St. Maartenskerkje is vermoedelijk eerst in de 14e eeuw gebouwd. De ambachtsheerlijkheid, die dus aanvankelijk aan het kapittel van St. Marie behorde, werd in 1624 verkocht aan de heren van Nederhorst. Later kwam de heerlijkheid in handen van Amsterdamse handelsfamilies (Schaeck, Wuytiers, de Wale's). Een van de belangrijkste ambachtsvrouwen was Maria Elisabeth de Wale, in de 18e eeuw. Zij was de enige ambachtsvrouwe die permanent op 'het huis' in Ankeveen resideerde, een weelderig buitenhuis dat na haar dood werd gesloopt. Elisabeth de Wale liet velerlei sporen van milddadigheid na in het dorp. Latere ambachtsheren en -vrouwen verbleven niet meer in Ankeveen. In de 19e eeuw kwam de ambachtsheerlijkheid door vererving in handen van een prince de Montmorency in Parijs. Vooral na de 50er jaren van deze eeuw vestigden veel nieuwkomers zich in Ankeveen en werden 'hofjes' en straten bijgebouwd. Uniek is dat ale Ankeveense straten een historische naam dragen. Ankeveen, Kortenhoef en 's-Graveland vormen samen de gemeente 's-Graveland

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Hendrik Jansz. Meijer?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Hendrik Jansz. Meijer

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen