Hij is getrouwd met Wilhelmina van Rutenberg.
Zij zijn getrouwd rond 1500.
Kind(eren):
wapen: De plek waar de eerste havezate wordt getimmerd, om de terminologie van die dagen te gebruiken, placht men Wolfsveld te noemen en dat wordt verbasterd tot Weleveld, Wellfelt of Welvelde. De wolf leeft voort in het wapen van de Welevelds dat ...
wapen:bovenaan een gouden veld vertoont met een rode wolfskop.
De onderste helft heeft drie zilveren rozen op een blauw veld.
rob_gomes.ged
Weleveld wordt indirect reeds vermeld in een acte van Poncianusdag 1206. In 1244 wordt een Godfried van Weleveld genoemd en mogelijkerwijs huwde zijn erfdochter met de Heer van Ruinen. Deze was leenman van de Bisschop van Utrecht, die op zijn beurt weer leenman was van de Keizer van het Heilige Roomse Rijk. Het bezit van Van Ruinen werd verdeeld onder zijn zonen waarbij de tweede zoon, Otto, het Twentse grondbezit verwierf, beter gezegd daarmede werd beleend door de Heer van Ruinen Deze belening zal nog vele eeuwen voortduren. Otto noemde zich voortaan Otto van Welvelde. Hij en zijn broer Bernardis bouwden het eerste huis in 1300 zoals moge blijken uit de volgende aantekening van een van de Van Hambroecks, eigenaars van Weleveld van 1715 tot 1819.
"Anno 1750 is de oude toorn zinde geboud Anno 1565 afgebrooken en terwijl deselve zeer vervallen en in gevaar stond van in te storten en dien hoek Weder nieus is opgemetselt. Waer wij booven de Deur hebben laeten setten het hier gevonden Waepen van de Besitteren Des huijses Welvelde, Waer in te sien is Dat eenen Bernardis, Johannis en Otto van Ruijnen de eerste stigters van dit Huijs geweest zijn, Dewelke hetselve hebben beginnen te Bouwen Anno 1300 welke Heeren van Ruijnen in Drente de Naem van Welvelde hebben aangenomen."
De steen staat nog vermeld in een brief uit 1907, waarin ene Tisse aan de amateur archeoloog Snuif schrijft dat de steen als stoep dient bij een boer in Zenderen.
Hoewel niet moet worden uitgesloten dat voor 1300 op de huisplaats reeds een eenvoudig bouwsel heeft gestaan, een spieker, en ook de naam Weleveld eerder voorkomt wordt bij ontstentenis van concrete aanwijzingen 1300 als stichtingsdatum genomen. Daarmede is het een van de drie oudste havezates in Twente. De plek waar de eerste havezate wordt getimmerd, om de terminologie van die dagen te gebruiken, placht men Wolfsveld te noemen en dat wordt verbasterd tot Weleveld, Wellfelt of Welvelde. De wolf leeft voort in het wapen van de Welevelds dat bovenaan een gouden veld vertoont met een rode wolfskop. De onderste helft heeft drie zilveren rozen op een blauw veld. Ter gelegenheid van het 700 jarig bestaan is dit wapen bij de grenzen van het huidige landgoed geplaatst.
De plaats van de havezate is zeker niet willekeurig gekozen. Het huis staat op het snijpunt van de Bornse beek en een van de weinige goed begaanbare Oost-West verbindingen uit die tijd door Twente. Het kasteel krijgt hiermede naast behuizing van de eigenaar van Weleveld en administratief centrum ook een militaire functie. Er wordt tol geheven, zowel op de weg als op de beek. Zodoende moesten de daar passerende potten en zompen geladen met turf en andere goederen ook tol betalen. Het tolrecht werd in 1914 afgekocht.
Weleveld gaat een bloeiperiode tegemoet en ontwikkelt zich tot een van de belangrijkste havezaten van Twente. Eerst onder de diverse generaties Weleveld en, na het overlijden van Johan III van Weleveld in 1521, onder erfdochter Anna en haar afstammelingen uit het huwelijk met Sweder Schele.
Johan III van Welvelde | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
± 1500 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wilhelmina van Rutenberg |
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.