Hij is getrouwd met Wulfhild (Billung) von Sachsen.
Zij zijn getrouwd.
Kind(eren):
Hendrik IX (1075 - 13 december 1126), genaamd de Zwarte , een lid van het Huis van Welven , was hertog van Beieren van 1120 tot 1126.
Hendrik was de tweede zoon van hertog Welf I van Beieren (gestorven in 1101) uit zijn huwelijk met Judith , [1] dochter van graaf Boudewijn IV van Vlaanderen . Als jonge man beheerde hij het eigendom van de familie Este ten zuiden van de Alpen.
Door zijn huwelijk met Wulfhilde , dochter van hertog Magnus van Saksen , [1] rond 1095, verwierf hij een deel van de Billung - landgoederen rond Lüneburg (de kern van het latere Welfhertogdom Brunswijk-Lüneburg ). Hij streefde ernaar zijn schoonvader op te volgen als Saksische hertog toen Magnus stierf zonder mannelijke erfgenamen in 1106, maar werd geweigerd toen de nieuwe koning Hendrik V zijn volgeling graaf Lothair van Supplinburg beleed .
Hertog Hendrik handhaafde niettemin nauwe betrekkingen met de heersende Salische dynastie . In 1116 sloot hij zich aan bij de tweede Italiaanse campagne van keizer Hendrik V om de landgoederen van wijlen Markgravin Matilda van Toscane te veroveren . Hij volgde zijn oudere broer Welf II op als Beierse hertog, toen deze kinderloos stierf in 1120. Henry speelde ook een belangrijke rol bij het tot stand brengen van het 1122 Concordaat van Worms , waarmee een einde kwam aan de langdurige Investituurstrijd tussen paus en keizer.
Na de dood van de keizer speelde hertog Hendrik een cruciale rol bij de koninklijke verkiezing van 1125: eerst ondersteunde hij zijn schoonzoon, de Hohenstaufen - hertog Frederik II van Schwaben , maar schakelde zijn trouw over naar zijn oude rivaal hertog Lotharius van Saksen - waarschijnlijk na Lothair beloofde dat Gertrude , zijn enige dochter en erfgenaam, zou trouwen met Hendriks zoon Hendrik de Trotse . Het huwelijk werd gesloten in mei 1127. De vervreemding tussen de Welf- en Hohenstaufen-dynastieën (" Welfen en Ghibellijnen ") duurde tot de 13e eeuw.
Nadat Lothair de tumultueuze verkiezingen had gewonnen, legde hij een keizerlijk verbod op aan Frederik II, maar de troepen van de koning waren niet in staat om de Hohenstaufen-gebieden in Zwaben te veroveren. In 1126 deed Hendrik afstand van de troon als Beierse hertog ten gunste van zijn tweede zoon Hendrik de Trotse en trok zich terug in de familiestichting van de abdij van Weingarten in Oberschwaben , mogelijk om niet verplicht te zijn om deel te nemen aan de vervolging van zijn schoonzoon.
Henry stierf kort daarna en werd begraven in Weingarten. Zijn vrouw Wulfhilde overleefde hem slechts 16 dagen. Henry's bijnaam "de Zwarte" is niet opgenomen vóór de 13e eeuw. Zowel keizer Frederik Barbarossa als zijn bittere rivaal Hendrik de Leeuwwaren zijn kleinzonen.
Henry en Wulfhilde hadden de volgende kinderen:
Judith , trouwde met Frederik II, Hertog van Zwaben [2]
Conrad (overleden 17 maart 1126)
Hendrik X de Trotse , trouwde met Gertrude van Süpplingenburg , [3] volgde zijn vader op als hertog van Beieren
Welf VI (overleden 1191) [1]
Sophia , trouwde met Berthold III, hertog van Zähringen en ten tweede markgraaf Leopold van Stiermarken [1]
Wulfhild, trouwde met Rudolf I, graaf van Bregenz [1]
Mathilde, trouwde met Diepold IV, markgraaf van Vohburg en graaf Gebhard III van Sulzbach [1]
Adalbert, abt van Corvey
Heinrich IX 'de zwarte' van Beieren | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wulfhild (Billung) von Sachsen |
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.