Genealogie De Geus » Karel de Kale (823-877)

Persoonlijke gegevens Karel de Kale 

• Alternatieve namen: Karel II, Charles le Chauve (Karel de Kale)
• Hij is geboren op 13 juni 823 in Frankfurt am Main.
• Titel: hertog van, Maine
• Titel: koning van, Lotharingen
• Titel: koning van, Orleans
• Titel: koning van, Aquitanië
• Titel: koning, van Italië
• Titel: keizer van, het Romeinse Rijk
• Hij is overleden op 6 oktober 877 in Brides Les Bains / Maurienne, hij was toen 54 jaar oud.
• Hij is begraven in Klooster Nantua, later te Saint-Denis.
• Een kind van Lodewijk de Vrome en Judith van Welf

Gezin van Karel de Kale

(1) Hij is getrouwd met Ermentrudis van Orleans.Bron 2

Zij zijn getrouwd op 13 december 842 te Quierzy, departement Aisne (regio Picardië) Frankrijk, hij was toen 19 jaar oud.

Kind(eren):

1. Gisela ??  
2. Hildegardis ??  
3. Karel het Kind  ± 847-866
4. Rothrudis van Andlau  ????-> 899
5. Carloman de Blinde  ????-± 877
6. Lotharius der Franken  ????-< 865
7. Ermentrudis van Hasnon  
8. Judith van West-Francië  ± 844-± 890 
9. Louis De Stamelaar  846-879 

(2) Hij is getrouwd met Richildis ?.Bron 3

Zij zijn getrouwd op 12 oktober 869, hij was toen 46 jaar oud.

Notities over Karel de Kale

Karel 'de Kale', door zijn vader tot koning gekroond en aangesteld tot hertog van Maine in september 838 en van Aquitanië op 13 december 838, koning van Aquitanië en Orleans in 848 en van Lotharingen, overleden in een alpenhut op 6 oktober 877, begraven in het klooster Nantua, later te Saint-Denis. Hij trouwde op 13 december 842 met Ermentrudis, die is overleden op 6 oktober 869; zij was een dochter van graaf Odo van Orleans.

KAREL II DE KALE

(Fr.: Charles le Chauve) (Frankfurt a.M. 13 juni 823 – Avrieux 6 okt. 877), koning der Franken sedert 840 en Rooms keizer sedert 875, was de vierde zoon van Lodewijk de Vrome, uit diens tweede huwelijk met Judith Welf van Altorf. Het feit dat hem in 829 het recht toegekend werd een koninkrijk, hoofdzakelijk uit Alamannië bestaande, bij het overlijden van zijn vader te ontvangen, droeg er sterk toe bij dat de oppositie tegen zijn moeder onder de zoons uit het eerste huwelijk van de keizer en bij een aanzienlijk deel van de aristocratie versterkte. Ondanks de twee opstanden van 830 en 833 is de bedoeling van Lodewijk de Vrome in de laatste jaren van zijn regering geweest aan Karel een groot deel van zijn erfenis te verzekeren. Na Lodewijks dood (840) moesten Karel en Lodewijk de Duitser tegen hun oudere broer Lotharius I strijden om hun rechten te doen gelden; pas in 843 werd bij het Verdrag van Verdun Karels deel bepaald: hij regeerde voortaan over West-Francië; de Schelde en verder een lijn die op enige afstand ten westen van de Maas (middenloop), de Saône en de Rhône liep, vormden de grens tussen zijn gebied en dat van Lotharius.

In zijn rijk moest Karel de Kale strijden tegen de onafhankelijkheidspartij in Aquitanië, tegen de hoofden van de Bretoenen, tegen de Noormannen en tegen bepaalde aristocratische geslachten. Groepen uit de West-Frankische aristocratie zetten Lodewijk de Duitser in 858 ertoe aan West-Francië binnen te vallen. Dankzij vooral de standvastige houding van de aartsbisschop van Reims, Hincmar, moest Lodewijk dit plan in 859 opgeven. Karel de Kale had het oog gevestigd op de successie van zijn neef Lotharius II en gesteund door Hincmar spande hij zijn krachten in om de scheiding van deze koning van zijn kinderloze vrouw Theutberga te beletten.

Na Lotharius’ dood (869) viel Karel diens rijk binnen, liet zich te Metz tot koning van Lotharingen wijden, maar werd in 870 gedwongen met Lodewijk I de Duitser te Meerssen de erfenis van hun neef te delen. Toen zijn neef keizer Lodewijk II overleed (882), gaf Karel aan paus Johannes VIII de illusie dat hij sterk genoeg zou zijn om de H. Stoel tegen de Saracenen en de tuchteloze Italiaanse adellijke geslachten te beschermen; hij trok over de Alpen, werd door de paus tot keizer gekroond (875), liet zich te Pavia tot koning van Italië verheffen, maar keerde naar Francia terug zonder zijn gezag aldaar gevestigd te hebben. In 877 ondernam hij een tweede tocht, maar moest onder druk van zijn neef Karloman, een van de zoons en opvolgers van Lodewijk de Duitser, het veld ruimen. Hij overleed op de terugtocht.

Karel de Kale huwde in 843 met Ermentrudis en in 870 met Richildis, beiden uit Frankische huizen. Twee van zijn kinderen uit het eerste huwelijk overleefden hem: Lodewijk de Stotteraar, die hem opvolgde, en Judith, achtereenvolgens gemalin van de koningen van Wessex Aethelwolf en Aethelbald en van graaf Boudewijn de IJzeren, stamvader van de graven van Vlaanderen

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Karel de Kale?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Karel de Kale

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen