Voorouders Janssen & de Groot » Frederik Hendrik van Oranje (1584-1647)

Données personnelles Frederik Hendrik van Oranje 

• Il est né le 29 janvier 1584 dans Delft, Nederland.
• (deceased) .
• Il est décédé le 14 mars 1647 dans 's-Gravenhage, Nederland, il avait 63 ans.
• Un enfant de Willem van Oranje et Louise de Coligny
• Cette information a été mise à jour pour la dernière fois le 3 mai 2020.

Famille de Frederik Hendrik van Oranje

Il est marié avec Amalia van Solms.

Ils se sont mariés à l'église le 4 avril 1625, il avait 41 ans.

Enfant(s):

1. Albertine Agnes van Nassau  1634-1696 
2. Henriëtte Catharina van Nassau  1637-1708 

Notes par Frederik Hendrik van Oranje

Frederik Hendrik (Delft, 29 januari 1584 – Den Haag, 14 maart 1647), prins van Oranje en graaf van Nassau, was stadhouder, kapitein-generaal en admiraal-generaalvan de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Vanwege zijn succesvolle belegeringen kreeg hij de bijnaam 'stedendwinger'.

In 1625 volgde hij zijn overleden halfbroer Maurits van Oranje op als stadhouder van de soevereine provincies Holland, Zeeland, Utrecht, Gelderlanden Overijssel en als opperbevelhebber van het Staatse leger. Het stadhouderschap over de Landschap Drenthe en Stad en Lande verwierf hij in 1640.De Republiek was tijdens zijn gehele leven verwikkeld in de Tachtigjarige Oorlog met het Spaanse Leger van Vlaanderen.

Als legeraanvoerder gaf hij, evenals Maurits, de voorkeur aan het belegeren van steden en het mijden van veldslagen. De geduchte veldheer veroverdeop die manier onder andere Groenlo, Maastricht, Schenkenschans, Breda en Hulst. Zijn grootste overwinning was die van 's-Hertogenbosch in 1629.

Als staatsman had hij te maken met het in de tijd van Maurits ontstane binnenlands conflict tussen de remonstranten en de contraremonstranten, datprotestanten in het hele land verdeelde. Behendig bleef hij een positie in het midden innemen om beide partijen afhankelijk van hem te houden en verschildehierin met zijn voorganger. Na het beleg van Breda in 1637 kregen de remonstranten de overhand in Holland en door de op handen zijnde vrede werd hetvoor de stadhouder moeilijker de oorlog gefinancierd te krijgen. Een jaar na zijn dood kwam met de Vrede van Münster een eind aan de oorlog met Spanje.

Op persoonlijk vlak vond hij het belangrijk zijn prestige en vorstelijke allure in Europa te verhogen. Hij liet grootse paleizen bouwen, had een uitgebreidekunstverzameling en hield uitbundige feesten.

Frederik Hendrik werd geboren op 29 januari 1584 in Delft, waar hij op 12 juni in de Nieuwe Kerk werd gedoopt. Zijn ouders waren Willem van Oranjeen diens vierde en laatste echtgenote, de Française Louise de Coligny. Zijn moeder was een hugenoot, weduwe van Charles de Téligny en een dochtervan de Franse admiraal Gaspard de Coligny, die beiden in 1572 tijdens de Bartholomeusnacht werden vermoord. Willem van Oranje, voormalig adviseurvan de koning, was een van de leiders van de Nederlandse Opstand en om die reden vogelvrij verklaard.

Zijn grootouders waren Willem I van Nassau-Dillenburg (Willem de Rijke) en Juliana van Stolberg van vaders kant en Gaspard de Coligny en Charlottede Laval van moeders kant.

Frederik Hendrik werd geboren als graaf van Nassau. Zijn voornamen waren afkomstig van zijn peetooms; de koningen Frederik II van Denemarken en HendrikIII van Navarra.[1]:24 De Staten van Holland waren als instituut eveneens peetoom. Toen hij bijna een half jaar oud was, werd zijn vader in het Prinsenhofvermoord.

Louise voedde haar zoon Franstalig op, volgens verfijnde Franse manieren. Zij stelde Fransen aan die hielpen bij de opvoeding van Mooi Heintje, zoalsFrederik Hendrik in zijn kinderjaren liefkozend genoemd werd. Inmiddels was zijn halfbroer Maurits van Oranje stadhouder van Holland, Zeeland, Utrecht,Gelre en Overijssel geworden.

Na een aantal jaren in Zeeland verhuisden ze in 1591 naar Den Haag, waar ze hun intrek namen in Paleis Noordeinde. Frederik Hendrik werd er onderwezendoor Louise's predikant Johannes Uytenbogaert. Deze leerde hem Latijn en gaf hem godsdienstles.[a] Tweeënhalf jaar later ging Frederik Hendrik naarLeiden om wiskunde en landmeetkunde te studeren. Hij woonde er op het Rapenburg. Hij is dan tien jaar oud en wordt, om in zijn kosten te voorzien,benoemd tot kolonel van twintig vendels voetvolk. Hiervoor krijgt hij maandelijks per vendel twintig vlaamse pond uitgekeerd.

In 1597 vergezelde hij Maurits op zijn veldtocht door de Nederlanden. In november 1597 vertrok Frederik Hendrik met zijn moeder naar Frankrijk om hethuwelijk van zijn halfzuster Charlotte Brabantine bij te wonen. Hij bleef er meer dan een jaar, leerde paardrijden bij Antoine de Pluvinel en verbleefde meeste tijd aan het hof van zijn peetoom Hendrik, die in 1589 koning van Frankrijk was geworden. Teruggekomen uit Parijs, kreeg Frederik Hendrikop vijftienjarige leeftijd de leiding over een compagnie kurassiers.[1]:45

Om hem meer bekend te laten worden met staatszaken werd hij op 17 maart 1600 geïnstalleerd als lid van de Raad van State, het hoogste adviescollegevan de Republiek, waarin ook zijn neef stadhouder Willem Lodewijk van Nassau-Dillenburg van Friesland en Maurits zitting hebben. De raad behandeldevoornamelijk militaire zaken, een onderwerp dat Frederik Hendrik zeer interesseerde.

Als militair was zijn eerste echte gevecht de Slag bij Nieuwpoort in 1600, die door de Staatsen maar net gewonnen werd. Het jaar erop bij het Belegvan Rijnberk raakte hij door een musketschot gewond aan een schouder.

Als achttienjarige werd Frederik Hendrik in 1602 tijdens het Beleg van Grave benoemd tot legeraanvoerder over de troepen van de gewonde Francis Vere,en veroverde hij met zijn legeronderdeel een zogenaamde halve maan in de hoofdgracht van Grave.

Na de dood in maart 1603 van koningin Elizabeth I van Engeland woonde hij als symbolisch hoofd van de afvaardiging van de Republiek der Zeven VerenigdeNederlanden met onder meer Johan van Oldenbarnevelt in Londen de kroning bij van de nieuwe koning Jacobus I.[3]:161

Nog voordat hij naar Engeland vertrok, werd hem in april de titel generaal der ruiterij verleend, waarmee hij in rang alleen nog Maurits en WillemLodewijk boven zich had.[b] In die functie hield hij geregeld strooptochten in vijandelijk gebied, waarbij hij de burgerbevolking niet ontzag, zoalsin 1607 bij de Inname van Erkelenz. Dit was in de zeventiende eeuw gangbaar en gebeurde soms als reactie op strooptochten van de vijand. In maart1606 slaagde hij erin het vestingstadje Bredevoort te ontzetten, dat door de Spanjaarden belegerd werd.

De Republiek ging in 1609 een wapenstilstand aan met Spanje, het Twaalfjarig Bestand. Een deel van de bevolking was oorlogsmoe en de oorlog kostteveel geld. Een wapenstilstand, laat staan een vrede, werd echter door een groot deel van de bevolking niet gesteund. Men was bang dat hiermee Spanjeop krachten kon komen, om later alsnog de Republiek en het calvinisme te vernietigen.

Gedurende het Twaalfjarig Bestand ontstond er in de protestante kerk een conflict tussen de remonstranten en de contraremonstranten. Daarbij kwam devraag op wie zeggenschap had over de protestante kerk: de provincie of de Staten-Generaal. Raadpensionaris Johan van Oldenbarnevelt kwam in deze periodelijnrecht tegenover Maurits te staan. Frederik Hendrik stelde zich neutraal op.[1]:59 In de stad Utrecht mondde het conflict in 1610 uit in de afzettingvan het stadsbestuur door opstandige orthodoxe calvinisten. Van Oldenbarnevelt kreeg de Staten-Generaal zover dit te veroordelen en besloten werddat er militair ingegrepen moest worden. Omdat Maurits de machtsovername goedgekeurd had, kon hij de expeditie niet leiden en Van Oldenbarnevelt beslootdat de taak aan Frederik Hendrik toekwam. Zodoende trok Frederik Hendrik met het Staatse leger naar Utrecht, waar hij zonder veel moeite de stad inhanden kreeg en het bestuur werd vervangen.

Vijf jaar later vertrok hij met de Staatse ruiterij richting Brunswijk. De Hanzestad werd belegerd door de hertog van Brunswijk. Deze had familiebandenmet de Deense en Engelse koning, waardoor het congres van Hanzesteden geen actie durfde te ondernemen. De aankomst van de Staatse ruiterij maaktegrote indruk op hem.[1]:48 Toen het leger dwars door neutraal gebied bij de Wezer aankwam, werd het Beleg van Brunswijk opgeheven.

Toen Frederik Hendrik rond de vijfentwintig jaar was, vond zijn moeder het tijd worden dat hij in het huwelijk trad. Inmiddels was het duidelijk datzijn oudere halfbroer Filips Willem van Oranje, al enkele jaren getrouwd, geen kinderen ging krijgen. Ook van de eeuwige vrijgezel Maurits waren geenwettige erfgenamen te verwachten. Filips Willem had Maurits als enige erfgenaam benoemd. Na Maurits' dood zouden de bezittingen naar Frederik Hendrikgaan. Om de eigendommen in de familie te houden, was het van belang dat de rokkenjager Frederik Hendrik trouwde en kinderen kreeg.

Bijna was hij in 1616 in het huwelijk getreden met de dochter van landgraaf Maurits van Hessen-Kassel, de twintigjarige Elisabeth. Dat ging op hetlaatste moment niet door omdat hij de huwelijkse voorwaarden ongunstig vond, ondanks druk die op hem werd uitgeoefend.[1]:55-56

Toen Maurits in maart 1625 op sterven lag, was Frederik Hendrik 41 jaar oud en nog steeds ongehuwd. Wel was hij vader geworden. Hij had namelijk bijde burgemeestersdochter Margaretha Catharina Bruyns de bastaardzoon Frederik van Nassau-Zuylestein verwekt. Omdat Maurits altijd vrijgezel is gebleven,zette hij zijn halfbroer ter wille van de voortzetting van de dynastie onder druk om meteen te trouwen. Zou hij weigeren, dan zou hij niet zijn erfgenaamworden. De Duitse Amalia van Solms kwam daarop in beeld, een dochter van een volle neef en met wie hij sinds omstreeks 1622 een amoureuze relatieonderhield.[4] Het huwelijk werd vliegensvlug geregeld. Op 23 maart keerde Frederik Hendrik in Den Haag terug op verzoek van Maurits. Zes dagen latervroeg hij de Staten-Generaal toestemming om Amalia te mogen trouwen, die hem dezelfde dag verleend werd. Frederik Hendrik en Amalia trouwden op 4april. Maurits stierf op 23 april. Op de dag van zijn overlijden werd Frederik Hendrik door de Staten-Generaal benoemd tot kapitein-generaal van hetStaatse leger en admiraal-generaal van de vloot.

Met de dood van Maurits hadden de provincies Holland, Zeeland, Utrecht, Gelderland en Overijssel geen stadhouder meer. Oorspronkelijk was dat de plaatsvervangervan de landsheer in een provincie. Met het afzweren van de Spaanse koning in 1581 werd die functie overbodig. Toch bleef hij in stand. Iedere provinciemocht bepalen wie zijn stadhouder werd. De voornaamste taak van de stadhouder was het aanstellen uit voordrachten van burgemeesters en schepenen.Ook was de stadhouder voorzitter van het provinciale gerechtshof en was hij gewoonlijk – officieel in een andere functie – opperbevelhebber vanhet provinciale leger en vloot.

In Holland werden de Staten van Holland en West-Friesland het op 1 mei 1625 erover eens dat Frederik Hendrik de nieuwe stadhouder moest worden. Eendefinitieve benoeming moest samen met Zeeland worden genomen. Dat gebeurde op 24 mei. Op 2 juni legde de prins de eed af als stadhouder van beideprovincies. Hij werd vervolgens ook beëdigd als stadhouder van Overijssel (6 juli), Utrecht (9 juli) en Gelderland (25 juli). De provincie Stad enLande benoemde de Friese stadhouder Ernst Casimir van Nassau-Dietz tot zijn stadhouder.

Avez-vous des renseignements supplémentaires, des corrections ou des questions concernant Frederik Hendrik van Oranje?
L'auteur de cette publication aimerait avoir de vos nouvelles!

Barre chronologique Frederik Hendrik van Oranje

Cliquez sur le nom pour plus d'information. Symboles utilisés:  grand-parents    parents    frères/soeurs    enfants