Enfant(s):
De mythe van koning Friso
Exodus
In het verre India, bij de rivier de Ganges, lag ooit het rijk van koning Adel. Hij was een afstammeling van de Bijbelse figuur Sem (de oudste zoon van Noach). Op een gegeven moment raakte het rijk van koning Adel overbevolkt. Er braken hongersnood en conflicten uit. Hierop werd besloten dat een deel van het volk naar elders moest verhuizen. Middels loting werd bepaald welke families het koninkrijk moesten verlaten. Zij vertrokken met een grote groep boten, op
zoek naar een nieuw land om in te wonen. Deze vloot stond onder leiding van drie zonen van de koning, de prinsen Friso, Saxo en Bruno.Alexander de Grote
Na diverse omzwervingen belandden ze in het rijk van de Macedonische koning Philippus II. Prins Saxo raakte er zeer geïnteresseerd in de Griekse filosofie. Hij was enige tijd een leerling van Plato en later van Aristoteles. Zijn broers Friso en Bruno sloten zich, samen met veel andere ballingen uit het land van Adel, aan bij het leger van de Macedonische koning. Friso raakte bevriend met de kroonprins, de latere Alexander de Grote. Toen die zijn vader opvolgde, werd Friso een belangrijke generaal in het leger. Friso speelde ook een hoofdrol bij de vele grote militaire successen van Alexander. Zijn succes zorgde echter voor rancune bij andere generaals.
In het jaar 323 voor Christus overleed Alexander de Grote. Een groep generaals nam de leiding in het rijk over, maar al snel ontstonden er grote conflicten tussen hen. Er brak een burgeroorlog uit. Friso en de overige ballingen uit het koninkrijk van Adel werden door diverse volksmenners aangewezen als zondebokken.Een nieuwe exodus
Hierop besloten de broers Friso, Saxo en Bruno dat het tijd werd om hun volk te evacueren en opnieuw op zoek te gaan naar een nieuw land. De vloot van Friso en consorten reisde eerst richting het westen. Ze voeren aan de uiterste westkant van de Middellandse Zee tussen de 'Zuilen van Hercules' door (dit was in vroeger tijden de bijnaam van de zeestraat die later de naam Straat van Gibraltar kreeg). Op de Atlantische Oceaan voeren ze enige tijd noordwaarts, om vervolgens met een golfstroom mee wat meer richting het noordoosten te varen, richting de Noordzee.
Na allerlei omzwervingen kwamen ze uiteindelijk aan in een bosrijk land aan de kust, waar geen mensen woonden.De god Stavo
Deze landing van Friso en consorten in de lage landen zou geschied zijn in het jaar 320 voor Christus. Nadat ze de streek rondom die plek hadden verkend, besloten ze om daar te blijven. Ze bouwden er een tempel voor een godheid die ze uit hun Indische jeugd kenden en die ze tijdens al hun omzwervingen fel waren blijven aanbidden: Stavo. Ze geloofden dat het aan die god te danken was, dat ze dit nieuwe land hadden gevonden. De nederzetting bij de tempel noemden ze ook naar hem: https://kunst-en-cultuur.infonu.nl/geschiedenis/179626-de-geschiedenis-van-stavoren.html">Stavoren.
Bron: https://kunst-en-cultuur.
Les données affichées n'ont aucune source.