Elle est mariée avec Leendert van den Tol.
Ils se sont mariés le 12 mars 1875 à Oude Tonge, elle avait 22 ans.Source 2
Enfant(s):
Als enige binnen haar generatie in deze genealogie is Sien van den Tol-Osseweijer nog net te zien op een zeer antieke groepsfoto uit het Nieuwe Tonge van ruim een eeuw geleden want sinds haar huwelijk met Leen van den Tol was Nieuwe-Tonge haar woonplaats maar het net iets oudere Oude-Tonge was de plaats waar ooit haaqr schamele wiegje gestaan moet hebben.
Net als haar man was Sien arbieder van beroep, beiden waren dus van eenvoudige komaf, beiden kwamen uit een arm gezin, maar beiden zouden ze de relatief hoge leeftijd bereiken van 78 jaar ondanks hun zware leven en ondanks de vele zwangerschappen van Sien. Aan in totaal 8 kinderen zou zij het leven schenken.
Geboren in Oude-Tonge, sinds haar huwelijk gewoond hebbend in Nieuwe-Tonge en voor een kort "intermezzo", een kortstondig maar vermoedelijk verre van aangenaam avontuur in de Haarlemmermeer, zou Sien de laatste maand van haar leven nog inwonen bij haar jongste dochter Pieternel en haar gezin in de plaats Middelharnis, zodat het "New York City" van Flakkee uiteindelijk nog haar laatste rustplaats zou herbergen.
Acht kinderen (twee zonen, zes dochters). Een van de kleinkinderen (kleindochter) zou bij de watersnoodramp van 1953 een van de vele te betreuren slachtoffers in het zeer zwaar getroffen Nieuwe Tonge blijken te zijn.
Al hun kinderen zagen het levenslicht in hun woonplaats Nieuwe Tonge, op één kind na dan....
Het vergde het nodige speurwerk om uit te vissen waar dit ene kind, dit "buitenbeentje" binnen het gezin, nu precies ter wereld gekomen was: in geen enkele plaats op het eiland konden we haar, Anna van den Tol, terugvinden. Uiteindelijk zijn we er achter gekomen dat Anna helemaal in de Haarlemmermeer (!) in het jaar 1880, ooit onder de mensen gekomen moet zijn.
We gaan er dus vanuit dat Leen en Sien, door armoede en vermoedelijk ook de nodige misere daartoe gedreven, in het kielzog van zovele anderen, indertijd, eind 1879/begin 1880, hun heil zijn gaan zoeken in deze droog te leggen polder, om hier samen met ontelbare andere veelal ongeschoolde arbeiders, fysiek loodzwaar werk te gaan verrichten want dankzij bloed, zweet en tranen, kon de polder worden drooggelegd en bouwrijp gemaakt.
Maar toch waren Leen en Sien spoedig weer terug op Flakkee: het was slechts een kort werkverband. Zou het werk te zwaar, te onaangenaam of te weinig belonend geweest zijn? Of werden ze misschien door heimwee overvallen en zijn ze daarom zeer spoedig weer huiswaarts gekeerd?
Hoe het ook zij: Leen en Sien keerden weerom in het vertrouwde Nieuwe-Tonge, kregen nog meerdere kinderen en zouden van die kinderen later ook weer kleinkinderen en uiteindelijk zelfs nog meer achterkleinkinderen gaan krijgen.....
Francina Osseweijer | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1875 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Leendert van den Tol |
http://www.magicwoman.org/phpgedview-3.3.7/family.php?famid=F699
Streekarchief Goeree-Overflakkee