↓Zie notitie onderaan pagina↓
Enfant(s):
De Longobarden (ook Langobarden of Lombarden) waren een Germaans volk dat oorspronkelijk in Scandinavië woonachtig was. Hun taal was het Longobardisch. Ze waren bij de Romeinen in ieder geval al bekend in 98, toen Tacitus hen vermeldde in zijn Germania.
De volksverhuizing van de Longobarden vond in etappes plaats. Vanaf 200 verplaatsten de Longobarden zich langzaam van de benedenloop van de Elbe, stroomopwaarts naar wat nu de Duitse deelstaat Saksen-Anhalt is. Omstreeks 350 hadden de laatste Longobarden het gebied aan de benedenloop van de Elbe verlaten. Tussen 350 en 493 trokken zij verder, naar wat nu de Duitse deelstaat Saksen is en naar Bohemen. Zij werden niet onderworpen door de Hunnen en behielden hun onafhankelijkheid. In deze periode werden de Longobarden gekerstend tot het arianisme, en van een aantal hoofdelingen uit die periode zijn de namen bekend: (Lethuoc, Hildehoc, Godehoc en Claffo).
Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Longobarden
Opm. van Frans Stroo.
De namen Lethuoc, Hildehoc, Godehoc en Claffo lijken sterk op de namen van de eerste vier Longobarden in deze stamboom, zoals ik ze heb overgenomen uit de Kwartierstaat Dietz.