Oorzaak: Honger en medicijngebrek
Overleden in kamp Lampersari-Sompok
Het bezoek van Warner Riksen aan Semarang 26 Jan 2009 , Semarang, Indonesië
n 2008/2009 ( warner.reismee.nl );als je daar ooit terecht komt, is het een interessante stad om te zien, niet mooi laat dat duidelijk zijn.iaal gebouw met hoge plafonds grote ruimtes en ook grote kamers, voorzien van granieten vloeren en oud bureautje zorgden voor een ouderwets gevoel. In het oude centrum zie je bij aankomst een oud Hollands stadsbeeld met monumentale gebouwen en enkele straatjes die ook ergens aan de maas zouden gebouwd kunnen zijn. Bij nadere bestudering blijkt dat deze koloniale geschiedenis aan het verbrokkelen is, buiten een enkele kerk, wordt er geen onderhoud gepleegd aan deze panden. Van veel panden staan alleen de gevels nog recht overeind en geven nog iets weer van de Hollandse koppigheid in de tropen, maar vele daken zijn ingestoord en nog enkele jaren en er is weinig meer over van deze Hollandse karaktertrek. Toch wordt er nog dankbaar gebruik gemaakt van deze panden; zij dienen nu als achterwand van de vele straatkraampjes. Andere beelden van de stad zijn de arme wijken waar de huizen tegen de heuvels op elkaar stutten en het nieuwe centrum met zijn hoogbouw en snelle uitstraling met de bekende grote schreeuwende lichtreclames. Semarang, wees dus niet geheel ongelukkig als je daar gedropt wordt.ots van mijn moeder na te lopen. Zij heeft in deze stad geinterneerd gezeten en door allerlei binnenwegen te nemen vanaf het hotel stond ik toch nog vrij plotseling voor de ingang van de straat en de wijk waar het vroegere kamp was. In de oorlog was deze wijk door hekken afgezet en ingericht als kamp. Ondanks dat niets in deze wijk herinnert aan die tijd, is het feit dat ik hier rondloop een aangrijpende gebeurtenis voor mij. Op enige afstand ligt een oud klooster waar een oom van mij heeft gezeten als jochie in een mannenkamp, als je ouder was dan 12 (later 10 jaar), werd je als jochie uit het vrouwenkamp gehaald want volgens de Japanse zeden ben je dan man.g. De dag daarop heb ik het graf bezocht van de jongste zus van mijn moeder, als klein jochie heb ik ooit bedacht dat ik eens bij dat graf zou staan. Zij is 3 jaar en drie maanden geworden. Ik had het nummer van het graf, dus ik was geconcentreerd aan het zoeken en op het moment dat ik dichter bijkwam werd het steeds spannender tot ik ineens voor het graf stond. Dat was slikken. Het overlijden van dit meisje heeft veel betekent in het leven van mijn moeder en daar sta je dan te staren naar een tastbare familiegeschiedenis. Eenmaal op adem gekomen keek ik rond en zag dat zij omringd is door graven van andere kinderen. Het is schokkend om dat te zien en tegelijkertijd wel passend dat die kinderen elkaar 'gezelschap' houden. Nog schokkender is het besef dat dit geen eenmalige vreselijke gebeurtenis is en dat elke dag nieuwe graven, waar zoveel verdriet begraven wordt, ontstaan.
Harm Jans & Doddie Boer meldden dat zij in een Japans concentratie kamp stierf op 3 jarige leeftijd als gevolg van een tekort aan medicijnen.
Lampersari-Sompok in Semarang
gen; oude mannen; vrouwen en kinderenang als eerste in Indië met so woningen van hout en bilik. Deze kampongs werden in november 1942, met de Gouvernements Ambachtsschool aan Sompok en 66 betere stenen huizen aan de Djeroekweg, Sompok en Lampersari, aangwezen als wijkkamp voor 'Europese' vrouwen en kinderen. De wijk werd omheind met prikkeldraad en gedek. De vrouwen en kinderen die er geïnterneerd werden, waren afkomstig uit Midden- en Oost-Java.waking: inheems politiepersoneel; heiho'sinneringen van Gon Boissevain en Lennie van Empel (Amsterdam 1991-2)n van Reede, T. en A. Onderdenwijngaard, Een draad van angst. Over Japanse vrouwenkampen op Java en het leven daarna ('s-Gravenhage 1984)])-2)nze missie in oorlogstijd [1948])anders in Japanse kampen (Den Haag 1995)man, R., Twee moeders. Kampdagboeken en Bersiap (Rotterdam 2000)946 (Amsterdam 1995)nterneerden: mannen; jongens; vrouwen en kinderenn kinderen gefungeerd. Ten tijde van de Japanse capitulatie verbleven er bijna 8.000 vrouwen en kinderen in het kamp, terwijl vrij snel na de bekendmaking van de capitulatie op 23 augustus 1945 jongens en mannen het kamp binnenkwamen voor gezinshereniging. Aan het gedek werd eten voor kleding geruild. Er was water, maar de sanitaire voorzieningen waren slecht. Begin september nam een groep Nederlandse officieren de leiding van het kamp over. Op 24 september bezocht Lady Mountbatten het kamp. In oktober en november vertrokken veel ex-geïnterneerden op eigen gelegenheid, omdat officiële evacuatie lang op zich liet wachten. Op 14 oktober begon de bersiap en werd het buiten het kamp levensgevaarlijk. Japanse militairen beschermden het kamp totdat de bewaking van het kamp eind oktober door Britse troepen werd overgenomen. Begin november kwam de bewaking van het kamp opnieuw in Japanse handen, omdat de Britse troepen nodig waren voor de evacuatie van Ambarawa. Eind november verbleven nog ongeveer 1.000 mensen in de wijk, maar door de binnenkomst van evacuatietransporten uit Ambarawa steeg de kampsterkte de maand erna weer tot circa 5.000 mensen. In februari 1946 werd het kamp ontruimd.en Lennie van Empel (Amsterdam 1991-2) Feenstra-Bosman, A.W., Tjihapit Bandoeng, kamp Solo, Lampersari Semarang. Kampdagboek van Anneke Bosman [2002])
Toegevoegd door een Smart Match te bevestigen
Stamboom op MyHeritage.com
Familiesite: Boer Web Site
Stamboom: Boer - Hanneman