Elle est mariée avec Willem I van Oranje Nassau.
Ils se sont mariés le 1 février 1841 à Berlijn,Berlijn,Duitsland, elle avait 48 ans.
Ouders:
Ferdinand Louis d' Oultremont 1760-1799
Johanna Susanna Hartsinck 1759-1830
Henrica Adriana Ludovica Flora (Henriëtte) des H.R. Rijksgravin d'Oultremont de Wégimont (Maastricht, 28 februari 1792 - Laurensberg bij Aken, kasteel Rahe, 26 oktober 1864), gravin van Nassau (1841), was de tweede echtgenote van koning Willem
Henriëtte was de dochter van de Waalse H.R. Rijksgraaf Ferdinand d'Oultremont de Wégimont en de Wageningse admiraalsdochter Johanna Susanna Hartsinck. De Luikse politicus Jean d'Oultremont was haar grootvader. Uit het huwelijk van haar ouders werden nog twee zonen en twee dochters geboren. Uit een eerder huwelijk van haar moeder was in 1779 al een zoon Theodorus geboren[1]. Na het overlijden van haar vader in november 1799 woonde het gezin wisselend in Brussel en Henegouwen.
Henriëtte volgde onderwijs in Parijs[2]. In 1817 werd zij hofdame van koningin Wilhelmina, de vrouw van koning Willem I.
Een koninklijk huwelijk
In 1839, anderhalf jaar na de dood van Wilhelmina, vroeg Willem I Henriëtte ten huwelijk. Dit leidde tot opschudding in de koninklijke familie, in de regering en in het land. Henriëtte was geen prinses, was Belgische en was rooms-katholiek. Ze werd spottend 'Jetje Dondermond' genoemd. De ophef was zo groot dat Willem in maart 1840 afzag van het huwelijk. Na zijn aftreden op 7 oktober 1840 vertrok Willem in november naar Berlijn. Hij noemde zich voortaan graaf van Nassau. In Berlijn trad hij op 17 februari 1841 alsnog in stilte in het huwelijk met Henriëtte[3]. Zij was 48 jaar en Willem 68 jaar. Henriëtte en Willem woonden in Berlijn in het paleis Unter den Linden. Henriëtte kreeg de titel gravin van Nassau.
Willem overleed in Berlijn in december 1843. Henriëtte verhuisde naar haar kasteel Rahe in Laurensberg bij Aken. Daar overleed zij 20 jaar later in oktober 1864, 72 jaar oud. Op haar eigen verzoek werd Henriëtte begraven in haar familiegraf in Wégimont (bij Ayeneux).
Een buitenechtelijke affaire?
Al in de tijd dat de koning zijn voornemen voor een tweede huwelijk kenbaar maakte, werden er geruchten in de media gebracht over het onzedelijk gedrag van de gravin. De biograaf Roppe vermoedt met anderen dat deze werden uitgedacht om het imago van de gravin te beschadigen. De geruchten hadden betrekking op een zogenaamde voorechtelijke affaire van de koning met de gravin, maar ook op haar gedrag. Alles werd uit de kast gehaald om het huwelijk te stoppen. De oudste bronnen die van het vermoeden over het onzedelijke gedrag kond doen, dateren uit 1839.[4]
In 1950 duikt de zaak weer op. Een zekere Julius Schatt, Familienhistoriker, meldt dat zijn voorvader Peter Heinrich Fitten (ca. 1836-1889) en diens zuster Elisabeth Ludovica Albertina Fitten (1808-1889) buitenechtelijke kinderen zouden zijn geweest van de koning en de gravin. Schatt heeft dit echter nooit met serieuze argumenten kunnen staven en de bronnen die hij noemt en die inderdaad bestaan, maken echter geen gewag van het bestaan van buitenechtelijke kinderen, zoals Schatt beweerde. Mogelijk heeft Schatt de formulering kinderen die uit het huwelijk zouden geboren worden verward met kinderen die reeds zouden geboren zijn. Ook zouden de kinderen in het testament van Willem I genoemd zijn in doorgehaalde passages, maar die blijken over een ander onderwerp te handelen. Ook de vijf andere argumenten van Schatt kon Roppe weerleggen. De Nijmeegse hoogleraar geschiedenis prof. dr. L.J. Rogier, die met Schatt sprak, stelde dat men voor het geval stond van iemand die van een idée fixe bezeten was, iemand wiens beweringen men niet ernstig kon opvatten
Les données affichées n'ont aucune source.