Généalogie Pieter Las van Bennekom » Maurits Prins van Oranje (1567-1625)

Données personnelles Maurits Prins van Oranje 

• Il est né le 13 novembre 1567 dans Dillenburg, Hessen-Nassau, Prussia.
• Il est décédé le 23 avril 1625 dans 's Gravenhage, Zuid-Holland, Netherlands, il avait 57 ans.
• Il est enterré le 26 septembre 1625 dans Delft, Zuid-Holland, Netherlands.
• Un enfant de Willem van Oranje et Anna van Saksen


• Il ya plus d'informations biographiques disponibles sur Maurits Prins van Oranje sur RKDartists

Famille de Maurits Prins van Oranje

Il avait une relation avec n.n..

Enfant(s):

1. Aneke Jans  1588-???? 

Evénement (MYHERITAGE:REL_UNKNOWN).

Notes par Maurits Prins van Oranje

De familie Nassau woonde op de voorvaderlijke burcht in Dillenburg. Daar woonde Jan van Nassau en zijn broer Willem, zonen van Willem de Rijke, zo genoemd vanwege het grote aantal kinderen. Hoewel Willem de Rijke een Lutheraan was, kreeg zijn zoon Willem een katholieke opvoeding aan het Habsburgse hof in Brussel. Willem zou het soevereine land Orange erven en kreeg zo de naam Van Oranje. Anna van Buren, zijn eerste vrouw overleed al vroeg. Uit dit huwelijk waren twee kinderen gekomen: Maria en Filips Willem. Na haar overlijden, trouwde hij met Anna van Saksen. Dit huwelijk was echter niet uit liefde tot stand gekomen maar vanwege de rijkdom van Anna. Op het slot werd eerst Anna geboren, maar die stierf al kort na haar geboorte. Later werd de eerste Maurits geboren, maar ook die stierf al snel. De tweede Maurits, de latere stadhouder, werd op 14 november 1567 geboren. Na hem volgde nog een dochter, Emilia van Nassau. Maurits’ moeder kon niet wennen aan het leven op het kille slot en trok daarom na de geboorte naar Keulen waar zij wel een weelderig bestaan kon leven. Maurits zou haar niet meer terug zien en zijn oudere zus Maria nam de moederrol gedeeltelijk over. Anna van Saksen leefde in Keulen zo uitbundig dat Willem zich in 1571 van haar liet scheiden, wat in die tijd niet erg gebruikelijk was. In 1571 werd zij opgesloten en zes jaar later, krankzinnig geworden, stierf zij.

Ondertussen was Willem van Oranje al naar de Nederlanden gekeerd om de Nederlandse Opstand te leiden tegen Filips. In eerste instantie was hij verslagen, maar toen hij in 1572 terugging bleef hij aanvoerder van het leger tegen Spanje.

Omdat Willem de opvoeding van Maurits niet op zich kon nemen, werd het opvoeden overgenomen door Willems broer Jan. Hierdoor heeft Jan grote invloed gehad op de ontwikkeling van Maurits. Samen met de vierentwintig kinderen van Jan, kreeg Maurits op Dillenburg godsdienstles, geschiedenis en leerde hij Frans en Latijn. Ook trainde hij met vechten, rijden en springen.

Later werd hij samen met vier neven naar de universiteit gestuurd. Hij studeerde eerst in Heidelberg in het calvinistische land de Palts, in het huidige Duitsland en vertrok daarna naar de Nederlanden om in 1582 in Leiden te studeren. Daar trok hij in bij de beroemde humanist, filoloog en historiograaf Justus Lipsius en werd door deze onderwezen in geschiedenis en wiskunde, maar ook bleef hij oefenen met paardrijden, worstelen, zwemmen en het gebruik van wapens.

De Spanjaarden rukten steeds verder op in de Nederlanden en de Staten waren bang dat de opstandelingen nooit konden winnen tegen de grootmacht Spanje. Daarom kozen zij ervoor om steun te zoeken bij andere Europese monarchen door de soevereiniteit over te dragen. Eerst werd geprobeerd bij de aartsvijand van Spanje, Frankrijk steun te krijgen, maar dat werd een fiasco. Terwijl men zocht naar andere mogelijkheden werd, in het jaar dat Maurits zeventien jaar zou worden, zijn vader vermoord in Delft. Door zijn leeftijd kon hij echter niet zijn vader opvolgen als leider van de Opstand. Wel kreeg Maurits in 1584 zitting in de Raad van State, een soort regering, als eerbetoon aan zijn afkomst. Hoewel hij daar weinig invloed kon uitoefenen, kon de ambitieuze Maurits de aangeboden functie moeilijk weigeren. Op Maurits' achttiende verjaardag werd hij benoemd tot stadhouder van Holland en Zeeland. Tegelijkertijd kreeg hij de titel geboren prins van Oranje, hoewel hij daar geen recht op had, omdat hij nog een oudere broer in Spanje had. Wel gaf deze naam hem in de Nederlanden veel aanzien. Na Frankrijk werd geprobeerd hulp te krijgen van Engeland. De soevereiniteit wilde de Engelse koningin niet, in plaats daarvan werd er steun gegeven in geld en militairen in ruil voor zeggenschap over het land, door het benoemen van de gouverneur-generaal. Deze functionaris werd de Engelsman graaf van Leicester.

Toen Maurits stadhouder was geworden van Holland en Zeeland kwam de Engelsman Robert Dudley naar de Nederlanden om als gouverneur-generaal op te treden. Dudley zag de jonge stadhouder als een concurrent van zijn eigen gezag en de relatie tussen hen was niet warm. Gedurende het bewind van de gouverneur-generaal kreeg hij te maken met veel mislukkingen in de Nederlanden, die vaak te wijten waren aan zijn eigen persoonlijkheid. Dit gaf Johan van Oldenbarnevelt, sinds 1586 de landsadvocaat van Holland, de kans om de macht van de Staten-Generaal te vergroten en die van de Engelsman te verkleinen. Maurits echter bemoeide zich in zijn beginjaren als stadhouder niet met de politiek en ging het leger aanvoeren. Zijn eerste wapenfeit was de verovering van Axel in 1586 die hij samen met Sir Philip Sidney leidde. Toen Dudley, ook opperbevelhebber van het leger, tijdelijk naar Engeland trok, zocht Oldenbarnevelt een geschikte plaatsvervanger over de door Holland en Zeeland betaalde troepen, die hij vond in de jonge Maurits, die deze functie ook zag zitten. Zo werd Maurits op 24 januari 1587 de kapitein-generaal van Holland en Zeeland. In de winter waren er weinig militaire activiteiten, maar toen de zomer aanbrak en Dudley nog steeds niet was teruggekomen, werd er gezocht naar een aanvoerder die over het gehele leger kon beschikken. Luitenant-generaal Hohenlohe en de stadhouder van Gelderland, Nieuwenaar waren naast Maurits de gegadigden. Uiteindelijk werd door de Raad van State en later ook door de Staten-Generaal besloten dat het Maurits moest worden vanwege het aanzien dat hij had. Na het benoemen van de opperbevelhebber kon de strijd tegen de oprukkende Spanjaarden, die al het beleg voor Sluis hadden geslagen weer beginnen. Om de Spaanse opperbevelhebber Parma weg te lokken van Sluis, en door de krappe financiële middelen, werden er rooftochten gehouden in Brabant. De gehoopte reactie van Parma bleef uit. Onverwachts kwam Dudley terug uit Engeland en nam opnieuw het opperbevel op zich. De samenwerking tussen hem en de Nederlanders was zodanig verstoord dat deze terugkomst uitliep op een mislukking en hij voorgoed terugging naar Engeland. Na de mislukte invasie van Engeland met de Spaanse Armada sloeg Parma in 1588 het beleg voor Bergen op Zoom. Doordat de stad niet volledig omsloten kon worden, kon de stad bevoorraad blijven worden. Ook trok Maurits er zelfs drie keer op uit om de troepen aldaar moed in te praten. Dat het met gevaar voor eigen leven was deerde hem niet. Een jaar later kon hij niet voorkomen dat Geertruidenberg in Spaanse handen viel.

Avez-vous des renseignements supplémentaires, des corrections ou des questions concernant Maurits Prins van Oranje?
L'auteur de cette publication aimerait avoir de vos nouvelles!

Barre chronologique Maurits Prins van Oranje

Cliquez sur le nom pour plus d'information. Symboles utilisés:  grand-parents    parents    frères/soeurs    enfants