Arbre généalogique Kerssemeijer, Kruithof » Hendrik III van Duitsland (1017-1056)

Données personnelles Hendrik III van Duitsland 

• Autre nom: de Vrome of de Zwarte
• Il est né le 28 octobre 1017 dans Bodfeld, Nedersaksen, Duitsland.
• Titre: Keizer van het Heilige Roomse Rijk
• Il est décédé le 5 octobre 1056, il avait 38 ans.
• Un enfant de Koenraad II van Beieren et Gisela van Zwaben

Famille de Hendrik III van Duitsland

(1) Il est marié avec Gunhilde van Denemarken.

Ils ont été fiancés le 1035 à Bamberg, Beieren, Duitsland.Source 1

(2) Il est marié avec Agnes van Poitou.

Ils se sont mariés en l'an 1043, il avait 25 ans.Source 3

Mathilde (1045 -Goslar, 1060), huwde in 1059 met graaf Rudolf van Rheinfelden (–1080)

Adelheid (1046/7 - 1096), abdis van Quedlinburg en Gandersheim

Gisela (ca. 1048 - 1053)

Keizer Hendrik IV (Goslar, 1050 - 1106), troonopvolger

Koenraad II van Beieren (Regensburg, 1052 - 1055)

Judith (Goslar, 1054 -), die huwde met koning Salomo van Hongarije (1052-1087) en met hertog Wladislaus I Herman van Polen (1043-1102).

Enfant(s):

1. Mathilde van Beieren  1045-1060
2. Adelheid van Beieren  1047-1096
3. Gisela van Beieren  ± 1048-1053
4. Hendrik IV van Beieren  1050-1106
5. Koenraad II van Beieren  1052-1055
6. Judith van Beieren  1054-????

• Le couple a des ancêtres communs.



Notes par Hendrik III van Duitsland

Hendrik III (28 oktober 1017 - kasteel Bodfeld in de Harz, 5 oktober 1056), bijgenaamd de Vrome of de Zwarte, was keizer van het Heilige Roomse Rijk. Zijn politiek stond onder invloed van de kerkhervormingen van zijn tijd. Hij streefde naar een staat die was gebaseerd op het daadwerkelijk in de praktijk brengen van godsdienstige uitgangspunten, centraal geleid door de vorst met ondersteuning door de Kerk (wat een theocratie zou kunnen worden genoemd). Om zijn doelen te bereiken zette Hendrik zich in voor de versterking van de Kerk en van de rol van de paus. Daardoor, door de versterking van de politieke rol van de bisschoppen en door de oplopende spanningen met de adel, schiep Hendrik de omstandigheden die mede leidden tot de burgeroorlogen die de regering van zijn zoon, keizer Hendrik IV, zouden teisteren.

Hendrik werd in 1017 geboren als zoon van Koenraad de Oudere, de latere keizer Koenraad II en Gisela van Zwaben.

Hendrik werd opgevoed door de hofkapelaan Wipo en door de bisschoppen van Augsburg en Freising. Onder hun invloed ontwikkelde hij zich tot een vrome jongeman en maakte hij vrede en gerechtigheid tot zijn idealen. Hij volgde zijn vader op als hertog Hendrik de Zesde van Beieren in 1027 en toen zijn vader tot keizer werd gekroond in 1028, werd Hendrik in Aken tot medekoning van Duitsland gekroond. Hij werd ondanks zijn jonge leeftijd al snel een belangrijke adviseur van zijn vader.

Na de dood van zijn vader in 1039 kon hij hem zonder problemen opvolgen als koning van Duitsland, Italië en Bourgondië. In het begin van zijn regering toonde hij genade aan zijn tegenstanders en gebruikte het middel van de godsvrede (dwangmatig opleggen van vrede, waarbij het verbreken van de vrede een zonde tegen God is) om de adel onder controle te houden.

De door Hendrik zelf benoemde Paus Clemens II kroonde Hendrik in 1046 te Rome tot keizer van het Heilige Roomse Rijk.

Hendrik zette de bouw van de dom van Speyer met kracht door en maakte de dom tot een van de meest indrukwekkende kerken van West-Europa.

Hendrik greep actief bij zijn oostelijke buurstaten in, om te verzekeren dat daar geen bedreiging voor Duitsland of de Kerk kon ontstaan.
In het westen had Hendrik een redelijk goede verstandhouding met koning Hendrik I van Frankrijk. In 1056 kwam het tot een korte climax toen koning Hendrik van Frankrijk tijdens een bespreking te Carignan (Ardennes) onverwacht Lotharingen opeiste en keizer Hendrik uitdaagde om dit door een tweegevecht te beslissen. Keizer Hendrik koos ervoor om dit te ontlopen en vertrok in het geheim, midden in de nacht.

Hendrik stierf tijdens een heftige aanval van jicht. Hij werd begraven in de dom van Speyer.

Het is duidelijk dat Hendrik een van de machtigste keizers van het Heilige Roomse Rijk is geweest. Opstandige edelen wist hij te bedwingen en hij bestuurde met steun van een klasse van trouwe en bekwame bisschoppen en ministerialen. Zijn macht in het noorden en midden van Italië was onbetwist en hij had de Kerk sterker gemaakt en aan hem gebonden.
De moderne visie op Hendrik is genuanceerder: zijn nieuwe binnenlands bestuur zorgde voor steeds oplopende spanning met de adel, en door de Kerk te versterken en steeds meer op de Kerk te vertrouwen, creëerde Hendrik een kracht die op een gegeven moment niet meer te controleren zou zijn. Volgens die redenering had Hendrik zelf de gevolgen daarvan ondervonden als hij langer had geleefd.

Hendrik was in 1036 getrouwd met Gunhilde van Denemarken (1019-1038), dochter van koning Knoet II van Denemarken. Hendrik zou veel van haar hebben gehouden. Ze overleed op jonge leeftijd in Italië, aan malaria.

In 1043 trouwde Hendrik met Agnes van Poitou, dochter van hertog Willem V van Aquitanië.

Hendrik zou nog een buitenechtelijke dochter hebben gehad: Adela, getrouwd met Wolfram van Enzberg, moeder van bisschop Johan van Speyer.

Avez-vous des renseignements supplémentaires, des corrections ou des questions concernant Hendrik III van Duitsland?
L'auteur de cette publication aimerait avoir de vos nouvelles!




Barre chronologique Hendrik III van Duitsland

  Cette fonctionnalité n'est disponible que pour les navigateurs qui supportent Javascript.
Cliquez sur le nom pour plus d'information. Symboles utilisés:  grand-parents    parents    frères/soeurs    enfants