Arbre généalogique Harmsen-de Vries » David Gijsbert van der Linden (1915-1999)

Données personnelles David Gijsbert van der Linden 

• Aussi connu(e) sous le nom de Dolf.
• Il est né le 22 juin 1915 dans Vlaardingen, Zuid-Holland, Nederland.
• Profession: Dirigent en Componist.
• Il est décédé le 30 janvier 1999 dans Hilversum, Noord-Holland, Nederland, il avait 83 ans.
• Un enfant de Joseph Wouter van der Linden et Anna Gijsberta van Gelderen

Famille de David Gijsbert van der Linden

Il est marié avec Gerritje Goudappel.Source 1

Ils se sont mariés le 8 août 1935 à Schiedam, Zuid-Holland, Nederland, il avait 20 ans.

Enfant(s):

1. Anna Gijsbertha van der Linden  1935-2018 
2. David Gijsbert van der Linden  1937-2017 
3. (Ne pas publique)
4. (Ne pas publique)

Notes par David Gijsbert van der Linden

David Gysbert (Dolf) van der Linden (Vlaardingen, 22 juni 1915 – Hilversum, 30 januari 1999) was een Nederlands dirigent en componist.

Het eerste directe contact met muziek kreeg Dolf van der Linden toen zijn vader hem op zevenjarige leeftijd viool leerde spelen. Zijn liefde voor de muziek was er de oorzaak van dat hij zijn schoolopleiding vroegtijdig staakte, en als pianostemmer in de zaak van zijn vader ging werken. Omdat zijn vader een goede opleiding niettemin belangrijk vond, regelde die een privé-onderwijzer, een poging die echter gedoemd was te mislukken. Dolf was vooral geïnteresseerd in symfonische muziek en jazz en vooral improvisatie. Zijn verlangen te dirigeren zorgde ervoor dat hij een groep musici rond zich verzamelde, die optrad bij lokale evenementen.

Tussen 1936 en 1939 maakte hij voor verschillende orkesten bij de radio arrangementen. In 1939 schreef Dolf een lange variatie op een bekend thema uit die tijd, die hij inzond naar Hilversum wat leidde tot een aanstelling als arrangeur-componist. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij gevangengenomen door de bezetter en naar Duitsland gestuurd. Hij wist te ontsnappen en keerde terug naar Nederland, waar hij onderdook bij vrienden tot het einde van de oorlog.

Na de bevrijding componeerde hij zijn beroemde Parklane Serenade, genoemd naar het adres van een club waar hij speelde voor de Canadese bevrijders. Niet lang daarna benaderde de organisatie "Herrijzend Nederland" hem en vormde een orkest van ongeveer veertig musici, dat zich specialiseerde in lichte muziek: dit was de geboorte van het Metropole Orkest. De eerste uitvoering vond plaats op 25 november 1945. Op het programma stond onder andere de V-Marsch van zijn in de oorlog omgekomen vriend Dolf Karelsen.^[1] Onder Van der Lindens leiding trad het orkest op het gebied van de lichte muziek in heel Europa op.

 

sans-serif; white-space: normal; word-spacing: 0px; text-transform: none; font-weight: 400; color: #202122; font-style: normal; orphans: 2; widows: 2; margin: 0.5em 0px; letter-spacing: normal; background-color: #ffffff; text-indent: 0px; font-variant-ligatures: normal; font-variant-caps: normal; -webkit-text-stroke-width: 0px; text-decoration-thickness: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-color: initial;">In 1957 dirigeerde Van der Linden voor zijn eerste keer de Nederlandse inzending die het Eurovisiesongfestival won met Net als toen, gezongen door Corry Brokken. Het jaar daarna begeleidde zijn orkest dit festival, toen het door de Nederlandse televisie georganiseerd werd. Omdat vier van de deelnemende landen geen dirigent afvaardigden dirigeerde hij vijf van de tien inzendingen. In 1959 won hij in Cannes opnieuw met het liedje 'n Beetje gezongen door Teddy Scholten. Toen het festival in 1970 opnieuw door de Nederlandse televisie werd georganiseerd begeleidde hij opnieuw het Metropole Orkest. Naast de tune en de Nederlandse inzending Waterman gezongen door Hearts of Soul was hij ook verantwoordelijk voor het begeleiden van de winnende Ierse inzending All kinds of everything gezongen door de toen 18-jarige Dana aangezien zij zelf geen dirigent had meegenomen om dit te doen. Uiteindelijk dirigeerde hij in de periode 1957-1971 achttien inzendingen, waarvan dertien Nederlandse inzendingen.

In 1965 componeerde hij muziek voor de Nederlandse speelfilm 10.32. In 1977 won Dolf van der Linden tijdens het "Nord Ring Festival" de prijs voor beste dirigent. In september 1981 dirigeerde hij het BBC Radio Orchestra tijdens dit festival. Bij het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd in 1980 werd hij opgevolgd door Rogier van Otterloo.

Dolf van der Linden heeft ook zijn sporen verdiend als componist. Hij maakte meer dan tweehonderd composities, schreef filmmuziek, hoorspelen en operettes.
Tot zijn bekendste werken behoren Blow the Horn, Humoresque for Strings, Forest Fantasy, Pennsylvania Dutch, Jack the Dancer, Riding into Happiness, Jamaica Road en Factory Town.

Dolf van der Linden trouwde in 1935 en had twee zonen en twee dochters. Hij overleed begin 1999 op 83-jarige leeftijd

 2

Kun je een pioniersrol en imposante carrière bouwen op vriendelijkheid, hoffelijkheid en geduld? Het kan. Het levensverhaal van dirigent Dolf van der Linden laat me achter met een prettig gevoel dat het er misschien nog wel inzit voor de mensheid.
Biograaf Bas Tukker deelt het werkzame leven van Van der Linden in in dertien chronologische hoofdstukken, met een aanvullende appendix voor diverse categorieën. In de jaren twintig is David, zoals Van der Lindens echte voornaam luidt, pianist-accordeonist en werkzaam als begeleider en bioscooporganist. De ‘rijzige adolescent’ (hij zal 1.94m worden) is op jonge leeftijd al heel doelgericht bezig. Op zijn zeventiende maakt Van der Linden zijn radiodebuut bij de KRO, met het door hem gevormde accordeongroepje The Jolly Boys. Twee maal twintig minuten voor 40 gulden, alles inbegrepen. Hij zal zijn loopbaan in de muziek voltooien zonder ooit een conservatorium van binnen te hebben gezien.

In 1936 wordt Van der Linden gevraagd voor het orkest van Eddy Meenk. Zijn aanstelling als pianist-arrangeur beschouwt hij als het eigenlijke begin van zijn muzikantencarrière. Het is ook de start van een nomadenbestaan, want het gezin Van der Linden reist mee. Vaak wordt het orkest voor een paar maanden geboekt op een plek, en verhuist Van der Linden met vrouw Gerda en kinderen mee. En er komt een nieuwe voornaam. Omdat David vaak nog op het laatste moment wijzigingen aanbrengt in de bladmuziek, moeten de orkestleden denken aan Dolf Karelsen, een vroegere arrangeur die datzelfde deed. David wordt voor de grap Dolf genoemd, waarna dit uitgroeit tot nieuwe podiumnaam voor Van der Linden.
Spannend zijn de oorlogsjaren en de uitspraken van de Zuiveringscommissie na 1945, waar weinig muzikanten geheel ongeschonden uitkomen, ook Dolf niet, ondanks diens duidelijke anti-Duitse houding. Reeds in 1946 komt de omroepkift op gang omtrent het voortbestaan van het orkest. Elke omroep wil de macht en als niemand die krijgt, lijkt op zijn minst een opsplitsing nabij. Maar collega’s, pers en fans komen in het geweer met petities en een actiegroep. Het orkest gaat door met uitvoeringen in het land en met radio-optredens, waarvan het entertainmentprogramma Showboat van de VARA het bekendste is. Van der Linden krijgt zelfs een vaste aanstelling. Tot 1953 wordt zijn contract steeds met 3 of 6 maanden verlengd.

Eurovisie Songfestival

ng: border-box; font-size: 18px; margin-bottom: 26px; font-family: Georgia, Times, 'Times New Roman', serif; white-space: normal; word-spacing: 0px; margin-top: 0px; text-transform: none; font-weight: 400; color: #222222; font-style: normal; orphans: 2; widows: 2; letter-spacing: normal; background-color: #ffffff; text-indent: 0px; font-variant-ligatures: normal; font-variant-caps: normal; -webkit-text-stroke-width: 0px; text-decoration-thickness: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-color: initial; overflow-wrap: break-word;">Er is ruim aandacht voor Van der Lindens bekendste wapenfeiten: het Eurovisie Songfestival. De punctuele dirigent laat zich op de allereerste editie in 1956 doodleuk excuseren. Doordat Nederland als eerste optreedt met Jetty Pearl en ‘De vogels van Holland’, had Van der Linden de allereerste dirigent in de Songfestivalgeschiedenis kunnen zijn. Het Metropole had echter al een boeking staan voor militairen in Loosdrecht. Afspraak is afspraak. De latere Nederlandse overwinningen ‘Net als toen’ (Corry Brokken) en ‘Een beetje’ (Teddy Scholten) worden wel door Van der

Linden gedirigeerd

border-box; font-size: 18px; margin-bottom: 26px; font-family: Georgia, Times, 'Times New Roman', serif; white-space: normal; word-spacing: 0px; margin-top: 0px; text-transform: none; font-weight: 400; color: #222222; font-style: normal; orphans: 2; widows: 2; letter-spacing: normal; background-color: #ffffff; text-indent: 0px; font-variant-ligatures: normal; font-variant-caps: normal; -webkit-text-stroke-width: 0px; text-decoration-thickness: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-color: initial; overflow-wrap: break-word;">De tekst wordt vergezeld met fraaie foto’s uit het verleden (soms wat verstoord door de cirkels van het kaftontwerp die in elke foto zijn verwerkt), vaak uit het privéarchief van de familie. Ook de selectie van brieven van omroepen (‘Hiermede nodigen wij U uit tot een optreden voor onze microfoon’), affiches en telegrammen (‘geen orkestleider kan in de schaduw staan van van der linden – corry en wim kan’) is geweldig om te zien.
Er komen veel orkestleden aan het woord over Dolf. Daardoor zijn de invalshoeken gevarieerd. Veel herinneringen en beschrijvingen zijn beeldend en zeer gedetailleerd. De uiteenzetting van Dolfs broer Rob over de trucjes van Mantovani

ont-style: italic; text-align: left; line-height: 30px; overflow-wrap: break-word;">“bij een dalende melodie zette de eerste strijkersgroep in en hield die toon even vast. Tegelijk zette een tweede strijkersgroep de volgende toon al in (…) zo ontstond een langzame waterval van klanken.”

xt-transform: none; font-weight: 400; color: #222222; font-style: normal; orphans: 2; widows: 2; letter-spacing: normal; background-color: #ffffff; text-indent: 0px; font-variant-ligatures: normal; font-variant-caps: normal; -webkit-text-stroke-width: 0px; text-decoration-thickness: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-color: initial; overflow-wrap: break-word;">geeft ook de niet-muzikant een beeld van hoe een componist te werk gaat. Van der Linden gaf nooit standjes ten overstaan van het hele orkest. Dick Schallies geeft goed de ergernis weer als Van der Linden weer eens het orkest inliep voor een onderonsje: “voor velen het sein om er een sigaret bij te pakken. Er waren erbij die de asbak aan hun lessenaar hadden hangen”.

Als Van der Linden rond zijn zestigste gezondheidsproblemen krijgt, komt zijn werk als dirigent op een veel lager pitje te staan. Een zware dobber voor Dolf, die moeilijk kan delegeren. In 1980 wordt hij opgevolgd door Rogier van Otterloo, die de in zijn oren oubollige sound van het orkest flink op de schop neemt. Van der Linden is sceptisch over de dirigeercapaciteiten van zijn opvolger en noemt hem een koekenbakker en fietsenmaker. Als Van Otterloo in 1988 overlijdt, breekt opnieuw een onzekere tijd aan voor het Metropole Orkest. In 1992 is Dick Bakker de nieuwe dirigent. Hij maakt op 22 juni 1995 ruimte op de bok voor de inmiddels tachtigjarige Dolf, die het dan vijftigjarige orkest nog eenmaal dirigeert. Ondanks de dementie waar Van der Linden inmiddels mee kampt, wordt het een ontroerend en geslaagd concert, inclusief uitvoeringen van een paar van Dolfs fameuze werken.

Van der Linden overlijdt in januari 1999. De vaak zeer gedetailleerde beschrijvingen van sfeer en werkzaamheden geven een scherpe inkijk in zijn ontzagwekkende regeerperiode bij het Metropole Orkest. Met hart en ziel verknocht aan zijn orkest, maar ook onwrikbaar verbonden aan de door hem gepredikte en gekoesterde muzikale koers.

Avez-vous des renseignements supplémentaires, des corrections ou des questions concernant David Gijsbert van der Linden?
L'auteur de cette publication aimerait avoir de vos nouvelles!

Barre chronologique David Gijsbert van der Linden

Cliquez sur le nom pour plus d'information. Symboles utilisés:  grand-parents    parents    frères/soeurs    enfants