Arbre généalogique Beltzer » Louis Alphonse van Gasteren (1922-2016)

Données personnelles Louis Alphonse van Gasteren 

• Il est né le 20 novembre 1922 dans Amsterdam (NH).
• Profession: Filmregisseur, beeldend kunstenaar.
• Il est décédé le 10 mai 2016 dans Amsterdam (NH), il avait 93 ans.

  Zie overl.adv.

• Un enfant de Louis Augustaaf van Gasteren et Elisabeth Christina Challa, Menagé
• Cette information a été mise à jour pour la dernière fois le 14 octobre 2020.


• Il ya plus d'informations biographiques disponibles sur Louis Alphonse van Gasteren sur RKDartists

Famille de Louis Alphonse van Gasteren

(1) Il est marié avec (Ne pas publique).

Ils se sont mariés le 11 février 1952 à Accra (ghana), il avait 29 ans.

Enfant(s):

1. (Ne pas publique)

Les époux ont divorcé en 1963.

(2) Il est marié avec (Ne pas publique).

Ils se sont mariés le 24 janvier 1994 à Amsterdam (NH), il avait 71 ans.

Notes par Louis Alphonse van Gasteren

Wikipedia
Van Gasteren was de zoon van acteur Louis Augustaaf van Gasteren (1887-1962) en zangeres Elise Menagé Challa (1891-1962) en de broer van de actrice Josephine van Gasteren (1917-1989). Hij was aanvankelijk elektricien. Van jongs af aan had hij belangstelling voor het medium film. Hij organiseerde in de jaren veertig vertoningen voor de Nederlandse Filmliga en een Filmmuziekconcert in het Concertgebouw te Amsterdam en de Houtrusthallen in Den Haag. Via de elektrotechniek raakte hij als geluidstechnicus ook betrokken bij de productie van films. Zo liep hij stage bij de Eclair Studio's in Épinay-sur-Seine, en werkte hij bij Polygoon in Haarlem.
Zijn eerste film produceerde Van Gasteren in 1952 voor de firma Van Houten, samen met Theo van Haren Noman.[1]
Naast film toonde Van Gasteren een levendige belangstelling voor waterbeheer. Zo was hij nauw betrokken bij het voorlichtingscentrum op Neeltje Jans en ontwierp hij de permanente expositie Normaal Amsterdams Peil in het Amsterdamse Stadhuis/Muziektheater.
Van Gasteren woonde in Amsterdam en was getrouwd. Hij overleed in 2016 na een ziekbed op 93-jarige leeftijd.[2]

Van Gasteren had in het openbaar nooit gesproken over zijn oorlogservaring tot een interview in de NRC van 1 december 1989. Desondanks werd de geschiedenis al vanaf het moment van de arrestatie eind mei 1943 geregeld door deze of gene opgerakeld en de versies van het drama die de ronde deden, blonken vaak uit door de meest fantastische toevoegingen. Zo werd in de toneelwereld het gerucht verspreid dat het ombrengen van de onderduiker gezien moest worden als een homoseksuele crime passionel waarbij Josephine haar broer terzijde had gestaan.

Zaak-Oettinger De moord in de Beethovenstraat
Op 24 mei 1943 doodde Van Gasteren in zijn Amsterdamse woning de Duits-joodse onderduiker Walter Oettinger[3] door hem met een zware kabel op het hoofd te slaan en hem vervolgens te verdrinken in een badkuip. Van Gasteren stelde jaren later, in 1989, in een interview dat het een handeling uit zelfbescherming was, omdat Oettinger met zijn gedrag hem en anderen in gevaar zou brengen. De toenmalige elektricien Van Gasteren werd in 1944 veroordeeld tot vier jaar gevangenisstraf. Na de oorlog, in 1946, werd hem gratie verleend, na aandringen van de Grote Adviescommissie der Illegaliteit, die de daad als verzetshandeling bestempelde.
In 1990 schreef de journalist Bart Middelburg in Het Parool een reeks artikelen waarin gesuggereerd werd dat het eigenlijk een ordinaire roofmoord was. Van Gasteren protesteerde bij de rechtbank, werd in het ongelijk gesteld maar kreeg in hoger beroep gelijk van het Amsterdamse Gerechtshof. Het Parool stapte naar de Hoge Raad, die in 1995 oordeelde dat Het Parool onzorgvuldig was geweest. De krant moest een schadevergoeding betalen aan Van Gasteren.[4]
Eind 1997 oordeelde de Centrale Raad van Beroep dat Van Gasteren geen recht had op een verzetspensioen omdat het doden van Oettinger niet als verzetsdaad kon worden aangemerkt.
In 1998 werd het boek Wandelingen door moorddadig Amsterdam van de journalist Eric Slot door de uitgever uit de handel genomen. Van Gasteren had gedreigd met juridische stappen, omdat Slot in het boek "onjuist en/of onvolledig" zou zijn geweest over de dood van Oettinger.[5]
De columniste Pamela Hemelrijk publiceerde later in 1998 op een website een open brief aan de Hoge Raad, waarin ze klaagde dat het door het arrest van 1995 niet meer mogelijk zou zijn nog iets te zeggen over de zaak-Oettinger zonder schadeclaims van Van Gasteren. Een column van gelijke strekking was eerder door het Algemeen Dagblad geweigerd. Nadat de Raad voor de Journalistiek Van Gasteren in een klacht niet-ontvankelijk verklaarde, spande de cineast wederom een rechtszaak aan, waarin hij schadevergoeding eiste en verbod op publicatie van de brief, onder meer vanwege schending van zijn privacy. De rechtbank oordeelde in 2003 dat het arrest van de Hoge Raad strikt genomen alleen betrekking had op die zaak (Van Gasteren vs. Het Parool/Middelburg) en dat daarin weliswaar was beslist dat de publicatie onrechtmatig was omdat Van Gasteren daarin van roofmoord was beschuldigd maar dat daarbij over de vraag of hij uit verzetsmotief had gehandeld niets was beslist. Het arrest van de Hoge Raad speelde voor deze nieuwe zaak dus geen rol en de rechtbank kon daarom een zelfstandige afweging maken tussen het recht op vrijheid van meningsuiting van Hemelrijk en de privacy van Van Gasteren. Deze laatste kon zich volgens de rechtbank niet ten volle op privacybescherming beroepen, aangezien hij zelf in een uitzending van Het uur van de wolf over de zaak in de publiciteit was getreden. De rechtbank stelde in de uitspraak ook dat geen overtuigend bewijs voorhanden was dat de doodslag op Oettinger een verzetsdaad zou zijn. De open brief, die volgens de rechtbank het karakter had van een column en daarom aan minder strenge criteria voor zorgvuldigheid moest worden getoetst dan een publicatie van een onderzoeksjournalist, was niet onrechtmatig en de eis van Van Gasteren werd afgewezen.[6][7]
Van Gasteren trachtte in 2006 met een kort geding een nieuwe publicatie van Eric Slot, De dood van een onderduiker, te verbieden. Het boek was volgens de rechter echter niet onrechtmatig en kon dus gewoon verschijnen. Slot had geen aanwijzingen gevonden voor een roofmoord, maar trok wel de betrokkenheid van het verzet bij de liquidatie in twijfel.[8]

Uit het dagboek van Geza Weisz
In de zomer van 1943 bereikte het verhaal de in 1933 uit Duitsland in
Nederland uitgeweken acteur Geza Weisz, die op dat moment ondergedoken was. Hij hield een dagboek bij en schreef op 6 september 1943:
Nu wil ik ook de verschrikkelijke geschiedenis van J. van
Gasteren vertellen, zooals ik haar van G[eorgette] heb
gehoord. Josephine van Gasteren, een meisje van misschien
26-27 jaar, de dochter van Louis van Gasteren, acteur aan de
Stadsschouwburg, is getrouwd met een jong acteur Fons
Rademakers. […] Dit jonge paar, ik moet bijvoegen, dat
Josephine van G. een succesrijk, blijkbaar goede actrice in het
gezelschap van Cor v.d. Lugt was, hoort het a.s. seizoen niet
meer het gezelschap aan, aangezien zij onder protectie van de
moffen, naar Parijs zijn ‘gevlucht’. Deze vlucht was niet
ongemotiveerd en houdt verband met een afschuwelijke
politiezaak. Zij staat nl. onder moordverdacht resp. onder
verdacht van medewerking. De eigenlijke moordenaar is haar
broer, die in de gevangenis zit. Vermoord heeft hij een rijke
jood, die bij hem was ondergedoken. D.w.z.: hij heeft een
groote woning gehuurd op kosten van deze vermoorde en
heeft die jood bij zich laten wonen. Volgens het verhaal dat ik
heb gehoord, heeft hij dit alles gedaan om in het bezit te
komen van het geld van deze jood en niet uit sympathie voor
de joden of uit menschenliefde. Als die jood dan bij hem
woonde en hij wist, waar het geld is, heeft hij hem vermoord,
het lichaam dan in stukken gesneden, om dan alles op de
Loosdrechtsche plassen in het water te gooien. De buren
hoorden als die moord gebeurde het lawaai en wilde kijken
naar de oorzaak, net als Josephine van G. die bij haar broer
kwam resp. dat weet ik niet precies – al bij haar broer was. Zij
ging de buren tegemoet (hoewel zij wist, wat zich binnen had
afgespeeld) en zei hun, dat dit lawaai niets had te betekenen,
maar dat haar broer een rol aan het studeren was. Uitgelekt is
die zaak dan blijkbaar, omdat men die afschuwelijke vondsten
op de Plassen heeft gemaakt en spoedig is achter gekomen, dat
in die betreffende tijd de jonge Van G. een boot heeft geleend
en daarmee herhaaldelijk is weggeroeid en ook omdat die
jongen verschrikkelijk met geld om zich gesmeten heeft. Kort,
hij werd gearresteerd, de zaak zelf is niet in de pers gekomen
en de vraag is toch, of het tot een proces zal komen. In elk
geval is het Jos. v. G. gelukt om hier weg te komen en zich aan
arrestatie te onttrekken.

Avez-vous des renseignements supplémentaires, des corrections ou des questions concernant Louis Alphonse van Gasteren?
L'auteur de cette publication aimerait avoir de vos nouvelles!

Barre chronologique Louis Alphonse van Gasteren

Cliquez sur le nom pour plus d'information. Symboles utilisés:  grand-parents    parents    frères/soeurs    enfants