Erik VI, ook bekend als Erik Segersäll ("de Overwinnaar"), (ca. 950 - 995) was van 970 tot 995 een koning van de Svear (de bevolking van Zweden). (Hij zou in ca. 992-993 ook nog koning van Denemarken zijn geweest.) Door vele oude chronisten wordt hij als een koning beschouwd omdat hij als eerste regeerde over de gebieden van Svealand, Östergötland en Västergötland, en zo het middeleeuwse Zweden onder zich verenigde. (In de huidige tijd wordt deze verdienste echter aan zijn zoon Olof Skötkonung toegerekend).
Volgens de bronnen die voorhanden zijn (de IJslandse sagen en de Kronieken van Adam van Bremen) regeerde Erik (VI) bij aanvang van zijn koningschap samen met zijn broer Olof (I) Björnsson. Wanneer Olof - die wellicht alleen een zuid-Zweeds stamhoofd was - in 975 sterft wordt Erik alleenheerser. Ook volgens de IJslandse sagen wilde de zoon van Olof I, Styrbjörn de Sterke, de positie van zijn vader overnemen en erkende hij het recht van Erik op de troon niet. Styrbjörn toog naar het zuiden en verenigde zich met de Jomsvikingen en de Denen. De Jomsvikingen vormden een broederschap van huurlingen die leefden in Jomsburg aan de zuidkust van de Oostzee. Vermoedelijk is Jomsburg gelijk aan Vineta, een handelsstad van Slaven en Vikingen die alleen uit bronnen bekend is. De stad zou door de zee zijn verzwolgen en lag vermoedelijk op het eiland Wolin bij de monding van de Oder. De Jomsvikingen werden beschouwd als de sterkste en dapperste strijders onder de Vikingen. Met deze versterking begaf hij zich naar Uppland om Erik af te zetten. Omstreeks 985 troffen de beide heersers elkaar op een vlakte zuidelijk van Oud-Uppsala. In de slag die volgde viel Styrbjörn en Erik won, waarna hij vervolgens de bijnaam "de Overwinnaar" gekregen zou hebben. In Zweden zijn een aantal runestenen gevonden ter nagedachtenis van strijders die niet zijn gevlucht bij Uppsala.
Erik zou ook een overwinningstocht naar Denemarken hebben gemaakt, als wraak op de Deense ondersteuning aan Styrbjörn. Sommige bronnen noemen het jaar 992 en andere een jaar eerder. Erik zou daarbij koning Sven Gaffelbaard verdreven hebben en er ongeveer een jaar geregeerd hebben, maar een ziekte zou hem hebben gedwongen terug te keren naar Oud-Uppsala. Hij stierf waarschijnlijk in 995 in zijn koningshof en werd vermoedelijk op de zuidwestelijke begraafplaats van Oud-Uppsala begraven. Zijn minderjarige zoon Olof zou hem als koning opvolgen. Erik had ook een dochter, Holmfrid Eriksdotter die trouwde met de Noorse edelman Sven Haakonson.
Erik Segersäll zou óf getrouwd zijn met Sigrid Storråda ("de hoogmoedige", en een dochter van de Vikinghoofdman Skoglar Toste uit Västergötland), óf met Swietoslawa van Polen (ook bekend als Gunhild, en de dochter van grootvorst Mieszko I van Polen). Sommige historici vermoeden echter dat het een en dezelfde persoon betreft. De bronnen zijn het met elkaar oneens wie Eriks koningin was. De IJslandse sagen en de Deense Saxo Grammaticus geven Sigrid Storråda aan. Adam van Bremen noteerde echter dat het een onbekende Slavische prinses betrof, die in een later deel van zijn boekwerken Gunhild wordt genoemd. Lang probeerden de historici de verslagen over Sigrid Storråda als verzonnen te beschouwen en ze meenden dat de namen Sigrid of Gunhild vervoegingen waren van de Poolse naam Swietoslawa. In tegenwoordige tijd is het inzicht dat Adam van Bremens versie een misverstand was en bijgevolg Sigrid Storråda als waarschijnlijker geldt.
Eric the Victorious (Old Norse: Eiríkr inn sigrsæli, Modern Swedish: Erik Segersäll) (945? c. 995) was the first Swedish king (970995) about whom anything definite is known.[1] Whether he actually qualifies as King of Sweden has been debated, as his son Olof Skötkonung was the first ruler documented to have been accepted both by the Svear around Lake Mälaren and by the Götar around Lake Vättern.
Sometimes Eric the Victorious is referred to as either King Eric V or VI, modern inventions based on counting backwards from Eric XIV (156068), who adopted his numeral according to a fictitious history of Sweden. Whether or not there were any Swedish monarchs named Eric before Eric the Victorious is disputed, with some historians claiming that there were several earlier Erics,[2] and others questioning the reliability of the primary sources used and the existence of these earlier monarchs.[3] The list of monarchs after him is also complicated (see Eric Stenkilsson and Eric the Pagan, as well as Erik Årsäll), which makes the assignment of any numeral problematic.
His original territory lay in Uppland and neighbouring provinces. He acquired the name "victorious" as a result of his defeating an invasion from the south in the Battle of Fýrisvellir close to Uppsala.[4] Reports that Eric's brother Olof was the father of his opponent in that battle, Styrbjörn the Strong, belong to the realm of myth.[5]
The extent of his kingdom is unknown. In addition to the Swedish heartland round lake Mälaren it may have extended down the Baltic Sea coast as far south as Blekinge. According to Adam of Bremen, he also briefly controlled Denmark after having defeated Sweyn Forkbeard.
According to the Flateyjarbok, his success was because he allied with the free farmers against the aristocratic jarl class, and it is obvious from archeological findings that the influence of the latter diminished during the last part of the tenth century.[6] He was also, probably, the introducer of the famous medieval Scandinavian system of universal conscription known as the ledung in the provinces around Mälaren.
In all probability he founded the town of Sigtuna, which still exists and where the first Swedish coins were stamped for his son and successor Olof Skötkonung.
Sagas
Eric the Victorious appears in a number of Norse sagas, historical stories which nonetheless had a heathy dose of fiction. In various stories, he is described as the son of Björn Eriksson, and as having ruled together with his brother Olof. It was claimed that he married the infamous (and likely fictional) Sigrid the Haughty, daughter of the legendary Viking Skagul Toste, and later divorced her and gave her Götaland as a fief. According to Eymund's saga he took a new queen, Auð, the daughter of Haakon Sigurdsson, the ruler of Norway.
Before this happened, his brother Olof died, and a new co-ruler had to be appointed, but the Swedes are said to have refused to accept his rowdy nephew Styrbjörn the Strong as his co-ruler. Styrbjörn was given 60 longships by Eric and sailed away to live as a Viking. He would become the ruler of Jomsborg and an ally and brother-in-law of the Danish king Harold Bluetooth. Styrbjörn returned to Sweden with an army, although Harald and the Danish troops supposedly turned back. Eric won the Battle of Fýrisvellir, according to Styrbjarnar þáttr Svíakappa after sacrificing to Odin and promising that if victorious, he would give himself to Odin in ten years.
Adam of Bremen relates that Eric was baptised in Denmark but that he forgot about the Christian faith after he returned to Sweden.
Attention: Conjoint (Swietoslawa van Polen) est 35 ans plus jeune.
(1) Il est marié avec Sigrid Storrada.
Ils se sont mariésSource 1
(2) Il est marié avec Aud Haakonsdottir van Noorwegen.
Ils se sont mariésSource 2
(3) Il est marié avec Swietoslawa van Polen.
Ils se sont mariés en l'an 980, il avait 45 ans.Source 3
Enfant(s):
Erik VI "Segersäll" van Zweden | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
(1) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Sigrid Storrada | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
(2) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
(3) 980 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Swietoslawa van Polen |