Elle est mariée avec Hobbe Vijver.
Ils se sont mariés.
Enfant(s):
(Research):Een berichtje uit de Libelle no.2 van 1995.
Ik ben op zoek naar Deze zoektocht is geslaagd en er
Tetske Damkat, is kontakt geweest met het kind
geboren in het voor- en de biologische moeder. De twee-
jaar van 1941 in ling waren beide meisjes. Het tweede
Leeuwarden. Zij is meisje is op 4-jarige leeftijd over-
van een twee- leden. De biologische moeder is in
ling. Mijn oma het jaar 2000 overleden.
Gerrie Vijver-Sinia
gaf haar vlak na de
geboorte borst-
voeding omdat haar
eigen moeder niet
genoeg voeding had
voor twee.
GERDA VAN DER WIEL,
NIJVERHEIDSKADE 91,
9648 JK WILDERVANK.
Gerrie heeft na de lagere school in verschillende werkhuizen dienst gedaan als hulp in de huishouding. Zoals in die tijd gebruikelijk was, werd ze na haar huwelijk met Hobbe huisvrouw, om zich te belasten met het opvoeden van de kinderen.
Hobbe begon zijn loopbaan als drukker bij Drukkerij Jongbloed in Leeuwarden. Daar hielp hij mee aan de ontwikkeling van het drukken op zeer dun papier, dat voor bijbels en psalmboeken wordt gebruikt. De eerste bijbel op dit papier was van zijn hand.
Tijdens de oorlog was hij een actief lid van het verzet. Toen in de nadagen van de oorlog er bij hem in huis aan de Van Loonstraat een vergadering plaats vond van "zijn" ploeg, verliet commandant Dirk de Jong even het huis, hij woonde een eindje verderop in de zelfde straat, om snel bij zijn vrouw en pas geboren kind te kijken. Daar werd De Jong gearresteerd door de Duitsers, die hem vreeslijk aftuigden en hem dwongen het huis van Hobbe aan te wijzen, waar de andere leden van de knok ploeg nog vergaderden. Een buurman zag het gevaar en waarschuwde Hobbe en zijn mannen. Snel verlieten ze het huis aan de achterzijde en toen Hobbe als laatste over de schutting klom werd de voordeur ingetrapt. Hobbe en de andere leden van de ploeg hebben het overleefd, maar De Jong werd in het huis van Hobbe en Gerrie vreselijk mishandeld. Later is hij met dertien andere verzetsmensen, kort voor de bevrijding, bij Dronrijp gefusilleerd.
Ook Gerrie werd gewaarschuwd dat ze niet naar huis moest gaan. Doodsbang en vluchtte Gerrie toen naar haar moeder, waar ze weer wat op verhaal kwam. Hobbe was intussen naar de pastorie van dominee van der Heide aan de Verlengde Schrans gegaan. Daar heeft hij op de zolder gezeten tot er een onderduikadres geregeld was.
Na de oorlog werden veel mensen van het verzet aangesteld als agent van politie. Hobbe was een van deze nieuwe lichting. Hij werd geplaatst in Appelscha, later in Oosterwolde en zijn laatste standplaats was Scharsterbrug, waar hij postcommandant werd.
In de avonduren heeft hij zich omgeschoold tot maatschappelijk werker. Hij werd aangenomen in Leeuwarden bij de sociale dienst en het gezin verhuisde weer naar hun oude woonplaats Leeuwarden. Naast zijn werk bij de sociale dienst was hij vele jaren secretaris van het Nieuwe Stads Weeshuis te Leeuwarden. Ook deed hij veel werk voor de Woningstichting Leeuwarden/Leeuwarderadeel.
Problemen met zijn gezondheid waren er de oorzaak van dat Hobbe in 1979 moest stoppen met zijn werk. Hij heeft nog een aantal jaren de wethouder geadviseerd in de moeilijke gevallen. Samen met Gerrie heeft hij genoten van zijn vrije tijd. Hij knutselde graag. In menig gezin staat nog een vrachtwagen met lego of een poppenwieg die hij gemaakt heeft.
Uiteindelijk is hij toch bezweken aan zijn hartprobleem. Hobbe overleed achter het stuur van zijn auto op weg van Zwolle naar Leeuwarden. Zijn vrouw was bij hem, zij heeft de auto de berm in gestuurd, waar hij verder zonder ongelukken tot stilstand kwam.
Op de rouwbrief is de tekst afgedrukt: Want de Here God is een zon en schild, de Here geeft genade en ere." Psalm 84 : 4.
In het kerkelijke centrum "De Oase" te Leeuwarden is om 11.00 uur een rouwdienst gehouden. Voorganger was ds. C.W. de Vries, die een preek hield over psalm 84. Daarna is Hobbe rond 12.00 uur in Goutum gecremeerd.
Als dank voor de blijk van medeleven heeft Gerrie de volgende brief geschreven:
Beste familie, vrienden en bekenden,
Na vele jaren hartpatiënt te zijn geweest, heeft de Here voor ons zeer plotseling door een hartverlamming tot zich genomen onze lieve man, vader en opa.
Ondanks zijn ziekte genoot hij intens van het leven. Zijn laatste zondag hier op aarde hebben wij nog temidden van onze kinderen en kleinkinderen in een feeststemming mogen doorbrengen. Groot was zijn dankbaarheid dat we die zondag met elkaar naar de kerk zijn geweest en onze jongste zoon en broer als predikant hebben mogen horen voorgaan in een zendingsdienst. Zijn vaste geloofsovertuiging dat Christus leeft en wij met Hem is ons tot grote troost. De vele persoonlijke en schriftelijke blijken van meeleven heeft ons enorm goed gedaan. Wij willen u daarvoor hartelijk danken.
Met vriendelijke groet,
G. Vijver-Sinia.
Hobbe en Gerrie Vijver-Sinia XII-i Blz. 159
Bij de familie Vijver lag aan het einde van de oorlog een handgranaat in de tafellade, voor het geval de Duitsers binnen zouden vallen. ,,Mijn man Hobbe zat bij een verzetsgroep.'''' Gerry Vijver (bijna 91) uit Leeuwarden vertelt het droogjes.
Op maandag 9 april 1945 vergaderde die groep in huize Vijver in de Van Loonstraat 43, toen een buurman alarmerend op het raam sloeg. Een vrachtwagen vol landverraders denderde de straat in.
Alle verzetsstrijders vluchtten, maar Dirk de Jong ging nog snel bij zijn hoogzwangere vrouw langs. Dat werd hem fataal. Toen Gerry Vijver de volgende dag haar huis binnensloop, vond ze zijn bloedspatten op het behang.
,,Ons huis zag er vreselijk uit.'''' Alle ramen lagen er uit, het serviesgoed lag door de kamer heen en de verraders hadden met hun bajonetten alle meubelzittingen kapot gesneden. ,,Wij hadden niks meer. Alles, alles was weg.''''
Onder de houten vloer van de achterkamer lagen echter nog wel steeds de geweren, stenguns en pistolen verborgen. Samen met haar moeder smokkelde Vijver de wapens in een kinderwagen naar een nieuw adres. Angst? ,,Mama''s moeder was ook niet bang'''', vertelt ze glimlachend.
Zes dagen na de inval kwamen de Canadezen in Leeuwarden. Dirk de Jong bleek te zijn doodgeschoten bij Dronrijp. Zijn vrouw beviel veertien dagen later van een dochter. Het gewone leven herkreeg langzaam zijn gang.
,,Later hoorden we dat sommigen hulppakketten kregen van de Stichting 40-45'''', zegt Vijver. ,,En wij hadden geen kopje meer, niks meer.'''' Na enige mitsen en maren ontvingen de Vijvers uiteindelijk ook hulp.
,,We kregen een heel vies pakket lakens uit de Beurs. Het waren spullen die de Duitsers van Joden hadden gestolen. Die lakens waren zo vies, ik heb ze wel drie keer moeten uitkoken.'''' Het stak wel een beetje. ,,Als je maar een hoge pief was, kreeg je alles. De gewone man moest zich zelf maar redden.''''
In november 1945 verhuisde het Leeuwarder gezin met twee dochters naar Appelscha. Hobbe Vijver werd daar politieman. ,,In 1946 kregen we een rekening van 200 gulden van de Stichting 40-45'''', vertelt zijn weduwe. ,,Dat was een maandloon! Voor die oude rommel! We moesten betalen. Daar hadden we nou ons leven voor gewaagd, dat was zo''n teleurstelling. We kregen er met terugwerkende kracht spijt van.''''
Gerry Vijver, Leeuwarden
(Opgetekend door Jaap Hellinga)
Gerritdina Sinia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Hobbe Vijver |
Les données affichées n'ont aucune source.